Vrolijk Pasen!

We hebben het hier niet zo in de gaten maar het is paaszondag vandaag. Straks gaan we een stukje lopen. Kijken of het gaat met het beentje. Ik vlieg zo'n beetje tegen de muren op, kan geen tv meer zien. Ik wil naar buiten!!!!

Voor onze trouwdag hebben we van Irma en Jos een aquarium met 2 visjes gekregen vorige week. Helemaal super. Compleet met plastic molen! Helaas waren de visjes binnen 2 dagen allebei naar de vissenhemel gezwommen en toen stond er een leeg aquarium op tafel. Das niet leuk dus...

Dus Chiel en ik naar Mongkok. Naar de goldfishmarket. Heerlijk om weer buiten te lopen en een frisse neus te halen. Nou we hebben 2 scheetjes van "blowfish-goudvisjes" gevonden en nadat ik ze zelf mocht vangen, onder de arm meegenomen naar huis. Het ging hardstikke goed met mijn been dus ik wilde eigenlijk nog niet naar huis.

Ik heb Irma en Jos gebeld of ze zin hadden in dimsum en afgesproken ze in het restaurant te ontmoeten.
Irma had vorige week een paar keer eten gekookt voor mij. Chiel was niet thuis voor 12 uur 's nachts en ik kon niet lopen. Tafeltje Dekje kwam rond 7 uur aan de deur en ik heb heerlijke curry en pasta gekregen. Heel lekker!
Nu konden wij ze trakteren op dimsum. Het was wel niet zelf gemaakt maar des al niet te min ook lekker. We kregen belachelijk veel en aan de kommetjes verschillende soep kwam geen einde! Daarna nog even wat gedronken en nu zijn we thuis.

De visjes voelen zich al helemaal thuis en ze vladderen wat heen en weer in het tankje. Nu nog namen verzinnen... Heeft iemand een idee?

Wat een gebrek aan slaap en pijn al niet kunnen doen voor de mens. 

Dr.Vio

Ik heb vandaag goed gerust dus ik kan even op de stoel bij de pc. Chiel is nog lang niet klaar met de installatie van de programma's maar dat is niet erg. Morgen heeft hij nog de hele zondag om dat te regelen. Het belangrijkste is dat ik nu email kan lezen en weer het weblog kan bijwerken.

Ik ben dus bij de dokter geweest hier in HK. Weer een ervaring rijker wat dat betreft. Midden in de stad op 9 hoog zit Dr. Vio & Partners. Zo'n 10 artsen zitten in de praktijk. Van gyneacoloog tot orthopead. Ook de rontgen en lab en apotheek zitten daar.
Ik moest mijn formuliertje invullen en mijn paspoort afgeven en even wachten in de wachtkamer. De zusters lopen hier allemaal rond in roze uniformen dus dat ziekenhuisgevoel bleef gelukkig achterwege. Chiel zat die dag in Shanghai en zou pas laat thuiskomen maar de pijn was zo heftig dat ik niet meer wilde wachten tot hij thuis zou zijn.

Binnen 5 minuten werd "mrs Johanna" geroepen. Ik keek nog om mij heen of iemand anders zou opstaan maar ze moest echt mij hebben. Dr.Vio zat achter zijn rozenhouten bureau met mondkapje al te wachten. In perfect engels met een typisch brits accent werden er allemaal vragen op me afgevuurd. Vervolgens werden mijn rug, been en knie bekeken en toen zei Dr.Vio:" Economy-syndrom". Pardon? Yes, economy-syndrom. Hij had dit al vaker gezien. Alle spieren zijn zo verkrampt door de reis in een vliegtuig dat ze vervolgens als ze eenmaal rust krijgen in een normaal bed, een eigen leven gaan leiden.
Ik denk dat iedereen weleens kramp in z'n kuit heeft gehad en dat je tenen alle kanten opgaan. Strekken, strekken en nogmaals strekken en dan gaat de kramp eruit.
Als de kramp in je bil zit, naar je been trekt en dan je knie alle kanten op wil laten gaan, wordt het een ander verhaal.
Ik heb een gel gekregen om de knie in te smeren, spierontspanners om 3 maal daags in te nemen en rust voor geschreven gekregen. Als het volgende week niet beter is dan moet ik weer terug komen.
Met mijn status moest ik weer naar de balie, medicijnen werden gelijk door de apotheker afgegeven, de rekening meteen betaald en ik stond weer buiten. Easy.

Gelukkig hielpen de medicijnen al iets en kon ik in ieder geval acte de presence geven op ons eigen bruiloftsfeestje. Die foto's zal ik zo snel mogelijk laten zien. Maar niet nu. Morgen, want nu ga ik weer liggen.

He he, daar ben ik weer!

Hallo allemaal! Na veel pijn en moeite ben ik eindelijk in staat om een berichtje op het weblog te zetten.

4 april ben ik terug gevlogen naar HK. Voorspoedige vlucht gehad en niets aan het handje.
(Ze hadden wel van de KLM de vlucht 1 uur vroeger gepland dus toen ik aankwam op Schiphol met Yvon en Linn, vervolgens de koffer moest herinpakken omdat ik 5 kilo(!) te veel bij me had, moest ik rennen om in te boarden waardoor ik niet eens goed afscheid kon nemen! Dat vond ik echt shit!)
Chiel stond te wachten en we zijn naar huis gegaan. Nog lekker gegeten en toen naar bed. Het was 9.30 uur 's avonds en ik was kapot. Zo'n vlucht kost meer energie dan je denkt.

De volgende morgen stond ik op met pijn in m'n onderrug en mijn been voelde ik niet meer. Ik dacht nog gaat wel over dus wij op naar de Starbucks. Halverwege had ik zo'n pijn dat de tranen over de wangetjes rolden. Chiel heeft me zo goed en zo kwaad als het ging weer terug naar huis getild, daar ben ik op de bank gaan liggen/zitten/hangen/staan. Het deed vreselijk veel pijn.

's Nachts onder de douche om de pijn te verzachten, gehuild, geschreeuwd, liggen, zitten, staan enz. enz. maar niets hielp. Dit heeft zo'n 8 dagen geduurd. Ik ben naar de kliniek geweest, daar heb ik medicijnen gekregen en een brace voor mijn knie maar met rust moet het weg gaan.

Toen ik eindelijk zover was dat ik wel 4 minuutjes kon zitten wilde ik een stukje schrijven op het weblog maar toen hield de computer ermee op! En 1 dag later de telefoon van Chiel. Heel fijn.
Vandaag is er een nieuwe hard disc geinstalleerd maar moet verder alles weer opnieuw op de pc gezet worden. Je begrijpt wel hoe blij we allebei waren de afgelopen week. Chiel kon niets qua werk en ik kon ook niets!

Ik zit nu nog met een brace om mijn knie, mijn rug doet nog steeds pijn alhoewel minder dan vorige week, mijn been is nog steeds niet 100% dus slapen lukt ook niet. In ieder geval weten jullie waarom ik niets kon laten horen vanuit HK. Mailtjes heb ik nog niet kunnen beantwoorden
maar dat doe ik zo snel mogelijk. Ook de foto's zal ik weer laten zien zodra ik Picassa weer op de PC heb staan.

In ieder geval een dikke kus voor iedereen en tot mailens! Liefs Ans

Tot ziens allemaal!

Tot ziens!

Ik vertrek zo naar Schiphol. Yvon en Linn brengen mij deze keer weg.

Met pijn en moeite heb ik de koffer dicht gekregen, ben ik net onder de 20 kg gebleven maar mijn handbagage is loodzwaar! Alles wat er niet meer in paste zit nu in de handbagage. Nou maar hopen dat ik niets hoef uit te pakken. Als dat het geval is moet ik alle koffie en bounty's achterlaten...

Het was weer leuk om in Druten te zijn. En straks komen de kids in juli weer naar HK, komt Lody, Yvon en Mari en Sandie en Manfred. Niet tegelijk maar keurig achter elkaar aan. Gezellig.

Iedereen nogmaals bedankt voor alles, zodra ik weer in HK ben zal ik de eerste foto's met het nieuwe toestel gelijk op het weblog zetten.
De familie wens ik een leuke reunie in Biddinghuizen en tot gauw maar weer!
Dikke kus!!!

Linn aan de studie. Ze heeft er veel zin in zo te zien.

Mooie bos van Chiel

Monique.

Een jaartje ouder

Tjonge wat gaat de tijd toch snel. Gisteren was het mijn verjaardag.
Zoals een dame eigen is, zal ik mijn leeftijd niet verklappen. Althans niet op het World Wide Web.

Het was een gezellig weekend. Vrijdag kwam Monique en we zijn lekker wezen stappen. Net als vroeger. Heel leuk. En zaterdag kwam Lody nog even langs en 's avonds Yvon en Mari en Remy natuurlijk. Met z'n allen gegeten en 's avonds hebben Martijn en Linn "nederlandse"hapjes gemaakt. Kaas met een uitje, augurk en boterhamworst en gevulde eitjes. Erg lekker!
Rond half negen kwam er een grote bos bloemen van Chiel voor mij. Heel lief en een echte verrassing!

Vandaag is het een luie dag. Linn is aan het studeren en Remy en Ben zijn naar Nijmegen. En ik doe helemaal niets. Lekker hangen op de bank. Heerlijk.

Nog 2 nachtjes slapen en dan ga ik weer richting HongKong. De tijd vliegt echt snel voorbij...

Deze foto van Opa en Oma heb ik gedownload van de webpagina die familieleden in elkaar hebben gezet voor de familiereunie waar ik helaas niet bij kan zijn.

Wat leuk om ze zo bij elkaar op de foto te zien.

O ja...

Ik kreeg net van Andy en Andree een geweldige foto gemaild waar mijn vader, moeder en opa opstaan. Ik ben daar erg blij mee. Ik kan het dan ook niet laten om deze foto gelijk op het weblog te plaatsen.

en de achterkant

Hier is die dan! Onze trots en het cadeau van jullie allemaal!

Ik wou even doorgeven aan iedereen die zo vriendelijk waren om Chiel en mij een envelopje te geven voor de bruiloft dat het geld goed besteed is!

Vandaag heeft Chiel een Canon digitale spiegelreflex camera met superlens gekocht! Helemaal geweldig. Ik ga 'm natuurlijk gelijk uitproberen als ik weer terug ben en dan kunnen jullie die mooie foto's zien op het weblog.
Dit is echt wat we graag wilden hebben en nu hebben we een prachtige herinnering van onze bruiloft! Hardstikke bedankt allemaal!!!

De keuken van rechts

De keuken recht vooruit

De keuken van links

Arlene aan het kokkerellen in haar keukentje.