Naar Pattaya

Pattaya, Thailand

De koffers liggen opengeslagen op het logeerbed, het geld voor de schoonmaakster (tegenwoordig Trees genoemd. Makkelijker.) ligt klaar, alles wat ik mee wil nemen is gaandeweg op het logeerbed gedumpt, kortom we maken ons klaar voor Pattaya! En in het bijzonder de Halve Marathon van Pattaya!

Chiel is vandaag aan het werk gegaan en voelde zich stukken beter dan de afgelopen dagen. Gelukkig maar. Het rent zo vervelend met een dreunende hoofdpijn en een lopende neus. Wel een leuke woordspeling al zeg ik het zelf...lopende neus...

Ben ook vanmiddag nog even naar Jesse's 'crib' gelopen om daar een hardloop horloge op te halen. Was die vergeten. Te veel aan z'n hoofd. Maar ik heb het gevonden en het ligt keurig in de koffer. Dus ook dat probleem opgelost.

Ik heb er zin in. Gezellig een weekendje weg. Leuk om Pim en Jesse weer te zien en ik ben bijzonder nieuwsgierig naar Pattaya. Kan me er wel iets bij voorstellen maar om in het 'echie' te zien wat zich daar afspeelt is wel grappig. Het 'Sodom en Gomorra' van Thailand. Kan ik tenminste meepraten als het onderwerp weer eens op tafel komt! En ik ben nieuwsgierig naar ons hotel! Schijnt erg mooi te zijn.

Straks thuis nog een organische gezonde maaltijd naar binnen werken, slapen en morgenochtend vroeg weer op, de taxi in en ontbijten bij onze vrienden van Cathay Pacific. Leuk, leuk, leuk!
Zondagavond zijn we weer terug in HK. Dus ik zeg, fijn weekend en u hoort van mij!

De mooiste foto's

Een greep uit de oude fotodoos!

Enjoy!

Ziek

Hmmm...geen goed moment om ziek te worden. Dat gezegd hebbende, wanneer is het wel een goed moment om ziek te worden? Voor Chiel kon het gewoon niet slechter uitkomen dan nu! A.s. zondag loopt hij de halve marathon van Pattaya in Thailand. Samen met Jesse en Pim die helemaal vanuit Dubai komt aanvliegen!

Eergisteravond begon het al een beetje. Zere keel, koud, warm, zweten, hoofdpijn...Maar goed. Chiel zou Chiel niet zijn als hij niet mateloos optimistisch zou zijn. 'Komt goed hoor! Morgen ga ik gewoon werken!' Ja hoor schat, je hebt gelijk. Niet dus. Gistermorgen lag hij als een dood vogeltje onder 2 dekbedden omdat hij het zooo koud had. Leuk om te weten dat het toen 32 graden was.

De hele dag heeft hij in stukjes meegemaakt. Maar de momenten dat hij wakker was, had hij enorme honger. 'Ans wat zou jij eten als je trek hebt in iets?' Kijk in mijn kast ligt niet zo veel. Punt 1 omdat ik nog steeds bezig ben met afvallen en alle verleidingen beter niet aanwezig kunnen zijn, punt 2 omdat we vrijdag voor 3 dagen weg gaan. Zonde om het te laten verpieteren in de koelkast, toch? Maar omdat ik deze vraag zo'n 3 keer in 5 minuten had gekregen ben ik naar de supermarkt gelopen. Hij wist niet waar hij wel zin in had, maar dat hij zin had in iets lekkers moge duidelijk zijn.

Ik heb het wagentje volgestouwd met lekkers. IJsjes, marsen, twixen, nootjes, sapjes, koekjes en bij de bakker heb ik broodjes en cakejes gehaald. In ieder geval is er nu lekkers in huis.

En vanmorgen ben ik maar weer naar de supermarkt gelopen. Strepsils, citrosan, broodjes en pasta voor vanavond. Hij heeft nog goede hoop dat hij morgen beter is. Vast staat dat wij zeker op het vliegtuig stappen. Al was het alleen maar om te genieten van het Hilton ( ben zoooo blij met die laag-seizoen prijzen!) en de verjaardag van Jesse! Hij is zondag jarig!

Maar voor nu is het nog even af en aan lopen met thee, sapjes, citrosan en koffie. En een flinke dosis aandacht! Heel veel aandacht. Want het blijft wel een man natuurlijk. En hij is zielig. Heel zielig. Jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel...toch?!

Omgeslagen

Zo zonnig als het gisteren was, zo grijs is het nu. Het weer is omgeslagen. Dat wil zeggen de hitte is nog steeds aanwezig, maar het is nu ook weer klam en nat. Vanmorgen is er flink onweer en regen geweest maar ik heb dat helemaal gemist! Ik zat in de MTR van TST naar Kwun Tong. Zo'n 40 minuten rijden en dat voor het allergrootste gedeelte ondergronds. Een mazzeltje dus.

Ik keek wel vreemd op toen ik eerst in Kwun Tong iedereen met paraplu's in de weer zag terwijl ik droog had rond gelopen in TST en toen ik in TST weer aankwam ik iedereen daar met paraplu's zag rondrennen terwijl ik droog had rond gelopen. De voordelen van de MTR.

Rond de lunch is Chiel naar huis gekomen omdat we naar de bank moesten om wat dingen te regelen. Daarna sushi gegeten en Chiel werd stiller en witter en het zweet brak hem uit. Hij heeft last van een griepje. Gelijk begonnen met  paracetamol en een citroendrankje want a.s. zondag gaat hij de Halve Marathon lopen van Pattaya. Hij heeft echt geen tijd om ziek te worden nu. Na de lunch is hij even mee naar huis gelopen. Hij wilde nog een bakje koffie, maar in plaats van drinken, hij heeft een half uur op de bank liggen slapen.

Ik zei nog, blijf toch thuis en ga je bed in, maar ook daar had hij geen tijd voor. Te druk. Nou ja, zelf weten dan maar. Nadat hij toch weer naar het werk was vertrokken ben ik boodschappen gaan doen. Ik ga maar een soepje maken voor de zielepiet. Dan kan hij straks lekker z'n pyama aan en gelijk aan een  pompoensoepje. Daar knapt die van op.

Tai Tam Water Reservoir Heritage Trail

Gisteren hebben we de hele dag, zonder overdrijven, echt helemaal niets gedaan. Te warm, te heet, geen zin. Heerlijk want dat is ook wel eens lekker maar vandaag hielden we het niet meer vol. We moesten echt iets gaan doen! De flesjes bevroren water werden uit de vriezer gehaald, de thermosjes gevuld met koffie en sandwiches werden in mijn ienieminie koeltasje gestopt!

We besloten om alsnog het Tai Tam Water Reservoir Heritage Trail te gaan lopen. In het boek stond '2 uur'. Nou hebben wij die gabber die de Hiker's Guide heeft geschreven al een beetje door. Door schade en schande zijn onze eerdere ervaringen altijd op langere tijden uitgekomen. En zo ook nu! Maar eerlijk is eerlijk het is een geweldige trip met prachtige vergezichten en het grootste gedeelte loop je in de schaduw, dus een uurtje meer of minder maakt dan niet zo veel uit.

We hebben echt volgens het boek gehandeld. Eerst met de Starferry naar Central. Toen de bus gepakt op Exchange Square. Daar gingen we gelijk de mist in, want we zaten in bus 6X terwijl we bus 6 hadden moeten nemen. Bus 6X gaat inderdaad naar Stanley maar niet over de bergkam. Bus 6 wel. Dus ergens halverwege tussen Repulse Bay en Stanley zijn we uitgestapt en hebben bus 6 aan de andere kant van de weg weer genomen.

We zaten goed! Uitgestapt bij het tankstation en toen was het weer even puzzelen. Je moet zo goed lezen waar je heen moet, want er zijn zoveel trails dat je zo op de verkeerde route zit. Maar we hebben het gevonden! We kwamen aan bij Wong Nei Chung Reservoir. Een stuwmeertje waar je wat kan drinken en waterfietsen kan huren. Hier hebben we onze koffie opgedronken en toen weer verder, stijl omhoog!

Gelukkig was dit het enige stukje wat even flink omhoog gaat, verder is het vrijwel plat of naar beneden! Voorbij het HK Parkview is de ingang van het Tai Tam Country Park. Het grootste natuurpark van HK. Deze weg is afgesloten voor verkeer en een van de oudste wegen van HK. Aangelegd in 1847 en de verbinding tussen Victoria en Stanley. Je hoort ineens vogeltjes fluiten!

Even later zagen we het eerste meer opdoemen! Het melk groene/blauwe water met de geel/rode oevers doen echt buitenaards aan. Alsof je in een aquarel rondloopt!

Het water-huisje wat in 1904 is gebouwd was even moeilijk te vinden maar ook dat is gelukt. (...mannen...zo eigenwijs...)

Voorbij dit punt loop je over talloze bruggetjes van het ene naar het andere stuwmeer. Jammer genoeg heeft het de laatste tijd niet echt hard geregend in HK. Was dit nou wel het geval geweest dan waren de watervallen niet te tellen geweest en hadden we de granieten 'overflow' in actie kunnen zien. Volgende keer maar weer lopen na een periode van langdurige regen!

En dan kom je over de laatste brug met 3 bogen. Echt een plaatje! Daar hebben we even de tijd genomen  om eens goed rond te kijken en foto's te maken. Van hier zie je ook de grote dam waar verkeer over heen gaat. Al heel snel kwamen we bij de weg die het park in 2 splitst. Wij zijn over gestoken naar de andere kant om verder te lopen. Maar de taxi's die daar stonden waren eventjes erg aanlokkelijk!

De weg liep verder naar beneden, we liepen langs de HK International School en kwamen toen aan bij Tai Tam Harbour. Een oud waterpomp station staat daar in zijn volle glorie helemaal niets te doen!

We zijn terug gelopen en zagen bootjes, zwemmers en kano-waterpolo- actie!

We hadden nog verder kunnen lopen maar toen er een lege taxi opdoemde konden we de verleiding niet weerstaan. Als we door hadden gelopen, hadden we aan de andere kant van de dam gestaan en hadden we, als het had geregend, de dam in actie kunnen zien. Nu zijn we per taxi over de dam gereden en dat was lekker. Heel lekker. Airco! Het was maar 35 graden met een gevoelstemperatuur van 46 graden...

De volgende keer ga ik hem zeker weer lopen. Super gave hiking trip voor als je in de schaduw wilt lopen en niet alleen maar wil klimmen. Een aanrader!

Alle foto's kan je hier bekijken!

Tegenstelling

Gisteravond hebben we heerlijk uitgebreid en luxe gegeten bij de Japanner in het Royal Garden Hotel. Heel erg lekker maar ook flink aan de prijs. Mag best wel een keertje vonden we. Ik had mijn zinnen gezet op een grote bak met ijs met daarop allemaal lekkere sashimi maar het werd een menu met 7 gangen. Sushi, gestoomde abelone, tempura, slaatje, udonsoepje, wagu beef met knoflook, fruit en koffie toe. Heel erg lekker!

Wagu beef met crispy knoflook

Vandaag hebben we uitgeslapen, en eigenlijk ons een beetje verveeld. Wel lekker als niets moet. Het plan was om te gaan hiken maar het was veel te warm. Het grootste gedeelte van de dag zaten we binnen, in de airco.

En vanavond toen het weer tijd was om te gaan eten zijn we bij de Burger King uitgekomen! Over tegenstellingen gesproken. De laatste keer dat ik bij de Burger King zat was met Ben. Hij was lekker aan het eten en ik zat toen op een frietje te zuigen omdat ik net bij de kaakchirurg was geweest! Dus dit mocht ook wel een keertje, vonden we. En het was best lekker, hihi.

Van alles wat

Weekend! Althans over een uurtje. Chiel is van plan om lekker vroeg thuis te komen en vanavond gaan we saampjes aan de sushi.

We wilden eerst naar Aqua Tokyo maar toen ik een tafel wilde boeken bleek dat we pas om 9.30 aan tafel konden schuiven. Nou dat is een beetje aan de late kant, dus bedankt en ergens anders een tafeltje gezocht. Per toeval kwam ik op de site van Discover Hong Kong en zag dat beroemdheden hun mening geven over verschillende restaurants. Aangezien wij Japans wilden gaan eten klikte ik op 'Asian' en zag dat Nigel Barker himself, de mooie fotograaf van American Next Topmodel, nogal vaak in HK te vinden is. Hij logeert dan in het Peninsula of in het Kowloon Shangri-La. Beide hotels staan aan weerszijden van ons huisje, dus je kan eigenlijk wel zeggen dat Nige... (alleen voor intimici!) dus eigenlijk mijn buurman is!

Maar goed ik dwaal af. Wij gaan vanavond eens kijken in het Royal Garden. Kijken hoe daar de sushi smaakt want een bepaald persoon (ik zal de naam niet noemen) gaat daar vaak heen als hij niemand tegen het lijf wil lopen. Effe checken of het eten daar echt goed is.

Vanmiddag hebben Chiel. Mickey en ik geluncht bij het Foodcourt. Altijd lekker. En gezellig! Daarna is Chiel weer aan het werk gegaan en zijn Mickey en ik eerst naar de supermarkt gegaan. Toen de boodschapjes binnen waren, sloften we weer naar huis. Of toch eerst maar een bakkie bij Starbucks? Zo gezegd zo gedaan. Ik zat aan een tafeltje en Mickey ging bestellen. Ze stond voor de counter en 2 Chinese meisjes stonden achter haar. Het was zo grappig om te zien en Mickey merkte het niet eens!

Mickey was aan het bestellen en de dames drongen heel geniepig voor en 1 minuut later stonden ze voor haar! Heel grappig!

 

Na de verfrissende ijsthee en ijskoffie sloften we verder. Het was enorm warm en we waren eigenlijk niet vooruit te branden. In de tunnel naar huis zag ik schoenen. Van die plateau dingen. Fel rood en eigenlijk wel heel leuk. Effe passen. Ik zag er toch maar van af want ook al waren ze leuk, dan ben je steeds dat mens met die rode schoenen.

We gingen naar huis, ieder zijn eigen verdieping op, toen ik een uurtje later besloot om toch even bij mijn 'we-got-seize-40' mannetje te gaan kijken. En ja hoor! Ik heb gave schoenen gescoord!

De foto is niet helemaal scherp maar dat komt omdat ik via de spiegel een foto heb gemaakt. Ik ben helemaal happy! Ze zitten heerlijk en het zwart is van een nep-bontje gemaakt! Helemaal 'ik' dus!

Tegenover het mannetje zit de Watsons. Ik liep even naar binnen en toen zag ik dit...

Een borstel waar olijfolie in verwerkt is waardoor je bij gebruik, je haar gezonder wordt en gaat glanzen! Ik zeg, ik kan niet zonder!

Dus vanavond met mijn nieuwe schoenen en glanzend haar aan de sushi! Geweldig toch?

Summertime!

Lunchen bij Peccato...

Shoppen bij le Creuset in SoHo...

Wandelen over de boulevard...

IJsjes halen voor iedereen bij Chiel op kantoor...

zonnetje!

Snel(ler)

Het klinkt afgezaagd. Maar het is hier warm. Heel warm. En plakkerig. Je kan geen stap meer zetten zonder een natte rug of druppeltjes op je voorhoofd. En dan hebben we het nog maar niet gehad over het geplak van je kleren of hoe snel je dagelijkse boodschappen overstuur gaan.

Ik heb medelijden met Chiel. Hij kan nog veel slechter tegen de hitte dan ik en elke morgen als hij naar het werk loopt ziet hij daar als een berg tegen op. Doorweekt komt hij aan en doorweekt komt hij thuis. De afgelopen 2 dagen heeft hij in China doorgebracht. Ze zijn verhuist met het kantoor en de fabriek naar (opnieuw) 1 lokatie. Dit keer naar de rechter kant van uitgestrekt Shenzhen.

2 Uur heen en 2 uur terug. Heel fijn. Maandagavond kwam hij pas na negenen thuis. Doorweekt en hongerig. Gisteren was het 'maar' om half negen! De fabriek ziet er prachtig uit, vertelde hij. Het was wel zinvol om te verhuizen. Nu kan de staf gelijk de productie hal in lopen om dingen te bespreken. Dat versnelt weer. Want alles moet sneller! Dat blijkt tegenwoordig wel het meest besproken woord te zijn. SNEL(LER)!

Hij komt om in het werk. Ik kan het merken. Hij laat niet zo veel los maar zijn gezicht spreekt boekdelen. En dat gaat van een hoog irritatie niveau tot aan onverschilligheid. En dat is Chiel niet. Hij is een perfectionist. Qua werk dan. (Ik heb het niet over dat half afgeschilderde muurtje in onze slaapkamer in Druten!)

Gisteren heeft hij met de gehele Shenzhen-staf geluncht in China om alles door te nemen. En dat is niet zo goed bevallen. En dan bedoel ik de lunch. Vannacht heeft hij verschillende malen in het donker het toilet moeten opzoeken. Zijn maag is nu van slag. Ook dat nog.

Nou vanavond mag hij lekker bij moeders de vrouw aan tafel. Bloemkool met zalm.

De skyline tot zo ver...

We krijgen echt steeds meer uitzicht! We kunnen nu al water zien!!

de foto hieronder laat duidelijk het verschil zien!

Van vroeguhr...

Grappig. Na het eten gisteravond gingen we een stukje wandelen. Naar oud 'zondagsch Nederlandsch' gebruik! Mijn oog dwaalt altijd af naar boven. Daar staan de leukste dingen. Zo zag ik ineens dit bord...

In de parkeergarage op de derde verdieping, boven het BP hotel, kan je je elektrische auto opladen met je octopus kaart! Handig! Ik had geen idee dat er überhaupt elektrische auto's hier rondreden! Laat staan dat je naar de derde verdieping moest!

We liepen langs het oude groentenboertje die hele dagen op zijn kruk voor zijn stalletje zit. De man zwaaide vriendelijk en Chiel kon de verleiding niet weerstaan. Verse lychees! Een halve tros is al op!

We liepen verder langs het Indonesia restaurant. Daar moeten we trouwens weer een keertje eten. En natuurlijk lag daar in het stalletje, naast de lumpur, spekkoek! Keurig individueel verpakt in een cellofaantje. Niet te weerstaan natuurlijk. Dus meegenomen voor bij de koffie.

Mijn zondag kon niet meer stuk! We liepen de weg af naar huis toen Chiel ineens helemaal blij werd. Hij zag bij een kleine drogisterij, ergens op de onderste plank helemaal in een hoekje geschoven...BRUT!

Hij heeft de hele range maar gelijk ingeslagen. Scheerschuim, deo en natuurlijk de after shave. Toen hij wat van die after shave opdeed kwamen de jeugd herinneringen weer boven drijven!

Ik zag hem weer staan naast zijn Kreidler, in dat bruin/rode leren jackie met zijn hoge bandplooibroek, zijn witte overhemd en zijn bruine roots. Zijn haardos wild van de intergraal helm en een grote lach op zijn gezicht die toen nog dat 'Rob de Nijs' spleetje tussen zijn tanden liet zien...ahhh het was weer net als vroegurh...(op z'n Haags!)

Juffrouw Scholten is gesmolten!

'Even een stukje hardlopen'...het is zo makkelijk gezegd maar het kost heel wat moeite. Ik ben er mee opgehouden. Tegenwoordig doe ik aan 'powerwalken' en laat ik dat hardlopen maar even achter wegen. Ik heb er geen zin in. En dat powerwalken bevalt me wel. In ieder geval zie ik er niet tegen op als ik mezelf heb voorgenomen de sportkleren aan te doen en naar buiten te gaan.

De mannen daarentegen, Jesse en Chiel, zijn verslaafd aan het hardlopen. Vinden ze leuk. Onbegrijpelijk maar waar. Kijken hoe ver je komt. En natuurlijk spelen de volgende vragen ook een rol...Kan je de tijd verbeteren? Speelt mijn leeftijd geen rol? Wordt mijn buikje iets minder? Hoeveel loopschoenen en t-shirts kan een mens kopen? Wordt mijn conditie beter?

Image via Wikipedia

Maar vanmorgen was ik getuige van iets minder enthousiaste houding. Om 7 uur hadden we afgesproken op de boulevard. Bij de voordeur werden we al verwelkomd door een vieze klamme hitte van 31 graden maar gevoelstemperatuur van rond de 40. Pittig. En toen we de bocht omkwamen bij het kleine makelaarskantoortje klapte de zon vol op de kale bol van Chiel. Zoals ik al zei, pittig dus.

Ik weet dat ik met powerwalken het warm krijg en dat mijn shirt binnen 5 minuten doorweekt is, maar verder heb ik geen problemen met de zon en hitte. Als ik 'gewoon' buiten loop om de piepers te kopen, zweet je al uit je kleren. Chiel zit anders in elkaar. Hij haat de hitte en hij haat de zon. Om hard te lopen dan wel te verstaan.

Op de boulevard kwamen we Jesse tegen. Ook hij had de druppels al aan zijn neus hangen. En daar hielp dat hele korte broekje, zeg maar 2 lapjes, helemaal niets aan. Ik begon aan mijn rondje van 7 km en de heren volgden mij een paar minuten later. Ze haalden mij in. Nog enthousiast...'Ansje gaat die goed?', riepen ze nog.

Met Lady Gaga op de Ipod, genoot ik van het uitzicht. Hoe de zonnestralen de skyscrapers op Hong Kong Island verlichtte, hoe de sampans door het water kabbelden en verder liep ik lekker door. Mijn Chinese mede sportgenoten waren druk met hardlopen, tai chi en illegaal zwemmen in de haven. Tientallen fel gekleurde zwemmutsen waren te spotten in het gladde water. Het leek wel een spiegel!

Over de helft kwam ik Jesse tegen. Druppelend. Het water liep in straaltjes van hem af. Maar geen Chiel te bekennen. 'Ben je nu in je eentje?' vroeg ik. 'Chiel heeft het zwaar!' antwoorde Jesse terwijl hij mij voor bij kwam. Om de bocht kwam ik Chiel tegen. Doorweekt! Alsof hij met de senioren het water was ingedoken. 'Ik loop verder met jou mee. Ik geloof het wel. Dit is niet te doen!'

Samen maakten we mijn rondje af en Chiel had het gehad. 'Ik hoop echt dat het straks in Pattaya beter gaat.' Hmmm....Thailand. Over 14 dagen gaat hij daar samen met Jesse en Pim een halve marathon lopen. 'Ik voel me net zoals in dat liedje van VOF de Kunst die we vroeger altijd in de auto luisterden met de kids. Hoe heet die ook alweer? O ja! Juffrouw Scholten is gesmolten!' zei Chiel.



We hebben bij Starbucks water en koffie gehaald en we zijn ergens in de schaduw gaan wachten op Jesse. Die bikkel heeft wel de 17 km hard gelopen die vooraf was afgesproken. En daar kwam Jesse de bocht om. Helemaal af was die! Het water liep niet meer in straaltjes, het leek wel of hij zo onder de douche vandaan was gekomen! Onder zijn stoel bij Starbucks lag een enorme grote plas water! Een meneer Scholten als het ware...

Er werd weinig gepraat. Alleen maar gedronken. Later bij Spasso op het terras ging het beter met praten.  Het eten wilde alleen nog niet zo. Te moe, te warm en te veel dorst! Chiel ligt nu op de bank, Jesse stapt zo de boot op en over 14 dagen als hij weer 2 continenten heeft aangedaan, ontmoeten we elkaar weer in Pattaya!

En wij blijven voor nu, lekker zitten in de airco!

Pizza, buren en een band

Gisteravond zijn we gaan eten met Paul, Rina, Loes, Lars en Maaike. Met z'n allen bij Wildfire aan de pizza en aan de pavlova. Het was de laatste kans voor de vakantie want de hele familie stapt vanavond op het vliegtuig richting NL.

Chiel was iets later want hij kwam rechtstreeks van kantoor. Totaal doorweekt van het klamme enorm hete weer. Het was dan ook een goede beslissing om lekker binnen in de airco te gaan zitten. Wel hebben we na de maaltijd nog even een drankje gedaan bij het Thaitje op het plein en daarna is de hele familie vertrokken per bus naar Tai Po. Maaike was heel erg moe van de laatste schooldagen en Lars zat onder de blauwe plekken van paintballen. Alhoewel, er kwam geen 'paint' aan te pas maar van die plastic kogeltjes. Ik voorzie dat ze vanavond voordat het vliegtuig opstijgt allemaal al liggen te slapen...

En toen zaten Chiel en ik gezellig op de bank om 11 uur 's avonds...

En ja hoor, daar begonnen de bovenburen weer te gillen, schreeuwen, stampen en te drummen. Het gebeurt niet vaak maar als ze het doen, doen ze het goed. Kijk ik ben echt geen zeurpiet maar als je niet normaal kan praten met elkaar omdat ze boven een feestje hebben, dan is het niet leuk meer. Een uur later waren ze nog bezig!

Na onze eerdere ervaringen met die gast van boven, besloten we niet meer naar zijn voordeur te gaan maar rechtstreeks naar de lobby en daar te klagen. Dat heeft geholpen want ineens hield het boven op met stampen en gillen. Heel effectief dus.

Wel kregen we gelijk de schone was van Jos mee, hihi. Hij is gisteren vertrokken naar NL en had heel slim nog even zijn was laten doen bij het wasserijtje op de hoek. Toen hij de schone was wilde ophalen bij de lobby, bleek dat zijn was niet terug was gekomen. Heel jammer. Gelukkig had hij nog 1 schoon shirt in zijn kast hangen om daar het vliegtuig mee in te gaan. Fijn voor hem en fijn voor zijn medepassagiers. Dus Jos, je was hangt hier!

Vandaag was het opnieuw vies heet. Warm, klam, perfect weer dus om te gaan shoppen! Chiel is niet zo'n shopper dus eens in de zoveel tijd blijkt dat hij ineens niets meer heeft om aan te trekken. Nou we zijn goed geslaagd! Met 6 tassen (!) onder de arm liepen we via de boulevard terug naar huis. En daar kwamen we de politie band tegen! Kompleet met doedelzakken!



Even verderop stond de Chinese militaire band ook klaar. Eigenlijk wilde we wel even kijken maar het was echt te heet...

Straks een happie eten met Jesse. Gezellig!

Handover Day

Image via Wikipedia

Morgen is het 1 juli. Een herdenkingsdag.

Op 1 juli 1997 werd Hong Kong door de Britse regering terug gegeven na een 99 jarig lease contract aan China en was de oprichting van Hong Kong Special Administrative Region een feit. Niet iedereen in Hong Kong was daar blij mee. In dat jaar emigreerden duizenden mensen, Hongkongers en expats, naar betere plekken. Want in hun ogen kon het alleen maar berg afwaarts gaan.

Dit is ook de reden dat China het 'One country, two systems' in het leven heeft geroepen. En natuurlijk hebben de Britten daar ook op aangestuurd. Dit wil zeggen dat Hong Kong (en Macao) een hoge mate van autonomie hebben en dat alleen Buitenlandse Zaken en Defensie onder China valt. Dit systeem blijft in ieder geval vanaf 1997 voor 50 jaar bestaan. En dat bracht weer wat rust in de tent.

Tot op de dag van vandaag is Hong Kong een democratie en is vrijheid van meningsuiting een recht. Daarom is ook elk jaar standaard op 1 juli een protestmars georganiseerd door 'Civil Human Rights Front' en over het algemeen gaat het dan om het kiesrecht en het handhaven van de democratie. Een opkomst van rond de 500.000 man is dan ook meer regel dan uitzondering. Hong Kong neemt zijn recht tot protest en vrijheid van meningsuiting ook heel serieus.

Maar behalve de protestmars, de officiële vieringen en de vrije dag voor iedereen in HK (behalve voor die man van mij dan!) is er ook een mega vuurwerkshow in Victoria Harbour. Denk niet dat wij het vuurwerk gaan zien want wij hebben onze eigen viering. Gezellig eten met het gezin van Paul en Rina!

Foto's

De foto's van Phuket kan je hier bekijken!

Oplaad-problemen

Of het nou ligt aan dat enorme onweer dat op dit moment Hong Kong teistert of misschien dat het ligt aan mijn computer- kennis (maar dat zal wel niet!), ik krijg op dit moment de foto's van Phuket maar niet opgeladen. Er zijn ook wat foto's die ik graag bij mijn verhaal had willen toevoegen niet gelukt om op te laden dus morgen ga ik in de herkansing!

Nog eventjes geduld a.u.b....

Phuket

We zijn weer terug! Vanmiddag na een kleine vertraging zijn we geland in HK. Beetje een overgang want in Phuket hebben we niet tot nauwelijks regen gezien en hier was het grijs en nat. Maar toch ook weer lekker om thuis te zijn!

Vrijdag 24 juni:
En dan kom je aan in je hotel...per limo... en gelijk kwam bij ons de vraag op...'gaan we het hier wel redden? Is dit wel uit te houden? Lukt dit wel voor de aankomende 5 dagen?'
Antwoord: JAZEKER!!

De ingang van het hotel

Wat een gaaf hotel! Strak, Zen en trendy. Helemaal mooi! Gelegen aan een strand waar inderdaad nog niets is gebeurt. Geen schreeuwerige barretjes, hotelblokken en drukte. Maar lekker rustig aan een kustweg. Echt genieten was het!

Het mangrove meer

En ons huisje was super! Helemaal ommuurd. Helemaal privé. Eigen zwembadje, open badkamer, een waanzinnig groot bed en grote ventilatoren buiten onder het afdak en binnen boven het bed.

We hebben de zooi eerst opgeruimd en een duik genomen in ons zwembadje. Pas tegen het eind van de middag zijn we verder gaan kijken op het park en bij het strand.

Villa Honig

Het restaurant zag er waanzinnig uit, de 2 zwembaden heel luxe met ligbedden en sala's en het strand zag er verlaten en stil uit. De zee was ruw en het windje verkoelde heerlijk. Onze eerste maaltijd in het restaurant was een super ervaring. Thai's eten in volle glorie!

Zaterdag 25 juni:
Vandaag, nadat Chiel en ik hebben hard gelopen om het Mangrove meer om 6 uur 's ochtends, lagen we voor pampus op ons dagbedje voor ons eigen zwembadje. Het is gewoonweg onwennig om helemaal niets te doen. We genieten van de rust...(de telefoon blijft natuurlijk wel gaan en de emails blijven binnenstromen), de zon en onze eigen huishagedissen en gekko's die ons vergezellen in ons tuintje.

De zon komt op...

Eerst maar eens onbijten. Ook weer echt verwennerij. Daarna weer hangen op ons bedje maar om 12 uur houden we het niet meer. We gaan per mountainbike de omgeving verkennen. We moeten echt iets doen!

De roadkills die we hier en daar tegenkomen, geven echt aan dat we in de tropen zijn. Een platgereden slang en hagedis!

 

Ook zien we dan 'turtle village' Een nep dorpje waar je wat kan shoppen. Er is een supermarktje met de originele naam 'turtle market' en er zijn wat restaurantjes. Het restaurantje wat we later aan de weg tegenkomen is meer ons ding. Heerlijke pad thai kan je daar eten!

Bij terug komst lopen we even naar de lobby. We willen vanavond ergens heen...misschien hebben zij een idee. De dame die ons helpt geeft aan dat er een weekend markt is in Phuket City. We kunnen een tourtje boeken en we moeten dan om 6 uur in de lobby staan. Geregeld!

Als we om 6 uur in de lobby aankomen, blijkt dat wij de enigen zijn die deze tour geboekt hebben. Lekker! In plaats van het minibusje staat er nu een joekel van een Landcruiser voor de deur! Gaaf! We stappen in en een half uurtje later worden we door onze chauffeur afgezet voor een enorme markt waar vooral de lokale bevolking boodschappen doet.

Er is van alles te zien. Kleding, schoenen, souvenirs en vooral een groot gedeelte met eten! En dat komt goed uit want wij hebben honger! We eten in een klein kraampje en later vinden we ook de kleine pannekoekjes waar Linn zo gek op is. We hebben een foto gemaakt en ze geproefd! Linn, ze waren heerlijk!

Een paar uur later worden we weer opgehaald en gaan we weer naar huis. Nog een drankje in de beach bar, even dompelen in ons zwembadje en dan naar bed. Zeelucht maakt slaperig!

Zondag 26 juni:
Na het ontbijt besluiten we om vandaag aan het grote zwembad te gaan liggen. Het windje is zo lekker! En bijkomend voordeel is dat de poolboys heen en weer lopen met ijskoud water, in lemongrass gedrenkte doekjes en verstuivers en elke bestelling met liefde opnemen en naar je bedje brengen. Ik onderga ook mijn eerste beach massage bij de massage tent naast het hotel. Die dag zijn we ook flink verbrand!

Als we tijdens Happy Hour een drankje nemen in de beachbar vraagt een medewerker of we vanavond willen eten in het restaurant. Waarom ook niet...net zo makkelijk. Even later zitten Chiel en ik achter een enorme schaal met de 'Fishermen's catch'. Seafood! Heerlijk! Maar weer vroeg naar bed. Ook seafood eten totdat je erbij neervalt maakt slaperig!

 

Maandag 27 juni:
Opnieuw zijn we vroeg wakker. De zon komt net op en Chiel en ik staan alweer klaar in onze sportkleren. Hij gaat voor 10 kilometer en ik loop de kustweg af en terug naar het hotel. De zeewind is heerlijk en ik geniet volop! Samen met Justin Timberlake op de koptelefoon, wacht ik op Chiel. Hij heeft het gered en hij is trots dat hij de hitte heeft overwonnen!

De rest van de dag is het hangen, zwemmen, slapen, eten, lezen en niets doen. Vanavond hebben we een toertje geboekt naar Patong Beach.

Deze keer gaan er nog 6 andere mensen mee de bus in. Na een uurtje rijden komen we Patong in. Een hele andere sfeer hangt hier. Barretjes en restaurantjes, en het stikt van de westerse mannen met Thaise schonen aan hun zijde. Sowieso is het publiek hier een beetje anders. We kijken onze ogen uit. Het is net of ze hier een gennetje of 2 missen. Als je niet beter wist zou dit ook een badplaats aan de Spaanse kust kunnen zijn! Er lopen nu al dronken en luidruchtige mensen op straat!


Been there, done that. Ik hoef daar niet meer heen. Opgelucht zitten we weer in de bus terug naar ons hotel.

Dinsdag 28 juni:
Eigenlijk onze laatste volledige dag op Phuket. We lopen weer in de vroege morgen ons rondje en komen totaal bezweet weer in ons huisje aan. Eerst maar plonzen om bij te komen en daarna lekker ontbijten.

Vandaag beloofd weer een mooie dag te worden! We zitten weer aan het grote zwembad vanwege het windje. De hitte is hier beter vol te houden. Chiel heeft bijna zijn Tom Clancy boek van 736 bladzijden uit en ik heb de tijdschriften die ik had mee genomen al 10 keer gelezen. Ik zwem mijn baantjes en geniet van de zon. Straks gaan we nog even fietsen naar turtle village om nog wat zakken met cashew noten te halen om mee te nemen.

Aan het eind van de middag stappen we op de fiets en komen langs een paar restaurantjes die vlak naast het hotel staan. We besluiten om daar 's avonds te gaan eten en dat bleek een goede keus te zijn geweest! Het eten was zalig! En het grappige was dat we eigenlijk bij de mensen in de huiskamer zaten te eten! De kindertjes deden hun huiswerk aan 1 van de tafels en vader keek naar het nieuws op de tv.

Ook hebben we nog even genoten van de enige keer dat we een zonsondergang hebben kunnen aanschouwen vanuit de beachbar.  De hele week was dat nog niet gelukt!

Thuis nemen we nog een duik in ons zwembadje. Het ziet er sprookjesachtig uit. Het blauwe licht in het zwembad verlicht de achtertuin en met (nog) een wit wijntje sluiten we onze vakantie op Phuket af. Nog 1 nachtje slapen...

Woensdag 29 juni:
De koffers staan weer ingepakt. We nemen nog een ontbijtje en dan gaat de telefoon. Of we de achterdeur even open kunnen doen. De bellboy staat klaar om de koffers mee te nemen naar de lobby. We lopen er achter aan. Ik kijk nog 1 keertje om, zwaai de vogels. de gekko's, mijn kikkertje en mijn zwembadje gedag...

De limo staat weer voor. De koffers gaan er in en dan gaan we op weg naar het vliegveld...
Het was een heerlijke vakantie!!