Japan, Kyoto, deel 7

Na de hele dag te hebben rondgelopen en van hotel gewisseld te hebben, is het voor ons een opluchting om te zien dat we een bed hebben om op te slapen! Niets geen futon, gewoon op een bed. Heerlijk! En we hebben dan ook zalig geslapen!

Vandaag wordt een halve dag met Silla omdat zij weer terug vliegt naar HK en dan zijn Chiel en ik nog 1 nachtje alleen in Kyoto. Als we elkaar ontmoeten in een ontbijtrestaurantje komen de plannen op tafel. Silla wil nog heel graag naar de Tofukuji Tempel. Het is dichtbij maar door de regen zijn we daar de eerste dag niet aan toegekomen.

Ik heb mijn uitgeprinte papieren over deze tempel bij me en lees... "In autumn, people come from all over Japan to see Tofukuji's autumn colors. The most populair view is of the Tsutenkyo Bridge, which spans a valley of lush maple trees. The view from the bridge is equally spectacular and the 100 meter long covered walkway becomes extremely crowded when the colors reach their peak, usually around mid to late November."

Ach, dacht ik nog, hoe erg kan het zijn? We zien wel! Nou, mensen, deze 100 meter is te vergelijken met een levensgroot mierennest waar duizenden mensen tegelijkertijd over heen willen! Onvoorstelbaar druk! En wij waren flink op tijd, ik denk dat we voor 10 uur 's ochtends al op het park waren. Ik denk als ik toen had geweten wat ik nu weet, we daar nooit naar toe waren gegaan! We hingen echt met de beentjes buiten!

Chiel was ook blij. Met zijn rug niet in topconditie, voetje voor voetje schuifelen en bij elk rood blaadje stil staan! En met z'n allen foto's maken van de rode bomen! Maar eerlijk is eerlijk, het is ook waanzinnig mooi al die herfstkleuren.

Nu moet ik zeggen dat Japanse mensen heel erg beleefd zijn en niet dezelfde mentaliteit hebben als onze Chinese vrienden, dus dat scheelt, maar oh wat was het druk! En ze willen natuurlijk voor alles geld hebben. 400 Yen voor de brug, 400 yen voor de rock garden, 400 yen voor de grote hal...

Dus we deden het anders! Wel 400 yen betaald voor de brug en de rest hebben we lekker laten zitten. Als dat net zo druk is kan je toch niets zien. Wel zijn we naar een rock garden geweest die net even buiten het complex lag en daar liepen maar 5 mensen rond! Leuk om te zien trouwens!

Nadat we alles uitvoerig hadden bekeken was het tijd om terug te gaan. Silla stelde nog voor om te gaan lunchen maar Chiel had enorme last van zijn rug dus dat hebben we helaas moeten afzeggen. Zij vertrok om haar koffer op te halen en met de trein terug te gaan naar Osaka Airport en wij zijn eerst een middagje op de hotelkamer gebleven om te rusten.

Aan het eind van de middag ging het weer beter met de rug en zijn Chiel en ik gaan eten in het Porta winkelcentrum wat onder Kyoto Station ligt. Eindelijk kon ik dan aan mijn deep fried pork beginnen! Silla en Steve hebben een afkeer tegen alles wat deep fried is, dat verklaart gelijk waarom ze met z'n tweetjes nog geen 100 kilo wegen en wij daarentegen houden zo nu en dan wel van een vette hap en komen ver boven de 100 kilo! Dus het was feest! Heerlijk gegeten in een lokaal tentje waar het lekker warm was en het eten zalig smaakte!

We zijn ook naar boven op het Station wezen kijken. Prachtig winkelcentrum a la Bijenkorf, koffie gedronken en we zijn op het dak geweest om Kyoto bij avond te zien. Super uitzicht en de kerstversieringen maakte het helemaal af!

Weer naar het hotel, tv aan en kijken naar alles wat eventueel 'engels' was en lekker slapen. Morgen checken wij uit maar omdat we ook pas 's avonds gaan vliegen, hebben we nog een dag in de stad. Ik wil die food-market zien en Chiel ook. Hij heeft even een overdosis aan tempels en rode blaadjes gehad!

De foto's kan je HIER bekijken!

Japan, deel 6, Kyoto

Kyoto, wat een geweldige stad! Ben je het type die het geweldig vind om tempels te bezoeken, dan ben je in Kyoto aan het juiste adres! Overal duiken tempels op, of geweldige zen tuinen, of zie je doorkijkjes zomaar op straat, of ga je het Kyoto treinstation op en wordt je getrakteerd op een geweldig uitzicht over de hele stad! Maar ook als je houdt van kleine boetiekwinkeltjes, restaurantjes of juist een food-market, je krijgt het hier allemaal!

Als je over Japan leest of foto's ziet, dan zijn 9 van de 10 plaatjes afkomstig uit Kyoto. Kan niet anders. Ze hebben hier een overschot aan prachtige plekken.

Wij hebben de eerste hele dag die we in Kyoto hadden samen met Silla besteed in het Higashiyama District. Vandaar kan je een route volgen die je langs tempels en leuke straatjes brengt. En hoezee, de regen had plaats gemaakt voor een heerlijke frisse herfstdag met zonnige perioden.

En dan kan je merken dat je met een Honky op stap bent. Ze vond het koud. Heel koud. Maar wel van elke steen, of liever in dit geval blaadje, een foto maken! Chiel en ik hadden niet zo zeer last van de kou. Dit weer kennen we van Nederland, maar we hadden meer last van een overschot aan rode herfstblaadjes!

Per trein zijn we weer die kant op gegaan, en dan loop je in een rij met mensen dezelfde berg op en daar zagen we een prachtige tempel. De Kiyomizudera Tempel. Het ligt tegen een berghelling aan en vandaar krijg je de meest mooie vergezichten over de stad. En als je daar toch heen wil, dan is de herfst echt aan te raden. De gekleurde bomen zien er prachtig uit en geven een extra dimensie aan het geheel.

Op dezelfde route liggen heel wat tempels en eerlijk gezegd ben ik de meeste namen al lang kwijt. Wat wel erg leuk is dat je door oude straatjes loopt vol met winkeltjes en thee huisjes. Heel leuk om te zien en zo kan je gelijk souveniertjes scoren zonder daar speciaal voor op pad te gaan! Plus dat je nog eens een Geisha tegenkomt!

En de lunch was geweldig! We gingen naar een klein bijna snackbar-achtig tentje. Er stond een bar en wat tafeltjes rondom. De menu's hangen aan de wand en er staan ticket-machines opgesteld. De bedoeling is dat je een keuze uit het menu maakt, het nummer onthoudt, geld in de machine gooit, het kaartje ontvangt en dan neem je plaats. De juffrouw komt langs om je ticket op te halen en binnen 5 minuten staat je maaltijd dampend op tafel! Kosten 5 euro! Hoe gaaf is dat!

We zijn verder gegaan op weg naar het Philosopher's Path. Ik had daar een foto van gezien op internet en dat leek me wel de moeite waard.

We konden rustig aan lopen en toen we in de buurt kwamen bleken daar nog wat tempels te staan en zo'n 20.000 man die hetzelfde idee hadden. Het was zo druk dat we halverwege maar de taxi gepakt hebben om weer terug naar het hotel te gaan om onze koffers op te halen. We gaan naar het Daiwa Roynet Hotel achter het Kyoto Station! En Silla blijft nog 1 nachtje in het Kyoto Tower Hotel.

De foto's kan je HIER zien!

Jos jarig, 2200 treden en Sting

Even vlug iets anders dan mijn Japanse verhalen. Daar ga ik straks weer mee verder. Maar eerst dit.

Gisteren was Jos jarig en om dat te vieren zijn we eerst zaterdagavond wezen eten bij Annie. Jesse en zijn ouders waren er ook bij en wat hebben we weer lekker gegeten! Annie heeft ons goed in de watten gelegd en het ontbrak ons aan niets. Behalve aan Irma en Viggo dan die thuis in Ommen zaten. En aan Mickey die ook jarig was op 2 december!

We gingen op tijd weer naar huis want op zondag stond een evenement op de agenda. En wel door Jos zelf geregeld. Hij wilde de ICC Sky 100 in en wel per trap. En ik kan je vertellen dat dat heel wat treedjes zijn! Er was een race voor het goede doel.

Zo'n 100 mensen deden mee waaronder Jos en Jesse. De heren hebben het prima gedaan. Jos stond boven in 26 minuten geloof ik en Jesse een paar minuutjes eerder. Niet slecht!

De rest van de dag was 'vrij te besteden' behalve voor Jesse en zijn ouders die naar Shanghai moesten vliegen maar 's avonds zijn Jos en wij naar Sting gegaan! Omdat we nog kaartjes over hadden konden Mark en Pieter ook kijken en zo zaten we met z'n 5-jes keurig op een rij in te krappe stoeltjes.

En het was een geweldig concert! Sting heeft het nog helemaal. En zeker als je bedenkt dat de beste man ook al 61 jaar oud is! Waar blijft de tijd...

Japan, deel 5, Kyoto

Kyoto, dag 4:

Na Osaka bekeken te hebben en we nu echt overtuigd zijn van het feit dat Osaka ECHT de moeite waard is gebleken, checken we uit bij het Crosshotel en gaan we op weg, samen met Silla naar het station om daar op de trein te stappen naar Kyoto! Ik heb hier al die tijd naar uitgekeken!

Eindelijk kom ik in Kyoto, voor mij eigenlijk wel het doel van de reis vanwege de prachtige tempels die daar te zien zijn. Ook de prachtig gekleurde esdoorns moeten hier in grote hoeveelheden te zien zijn en last but not least, we gaan naar een traditioneel Japanse herberg om daar 1 nacht door te brengen. Helemaal hyper stappen we in de trein en wachten op de dingen die gaan komen.

De treinreis duurt een uurtje maar omdat ik naar buiten kijk en alle dorpjes met de prachtige huisjes voor bij zie schieten en de omgeving in me opneem, lijken het maar 5 minuten.

Ik moet ook gelijk denken aan de film 'lost in translation'. En eigenlijk heb ik de laatste dagen veel aan deze film moeten denken. Zeker als we weer iemand engels hoorde praten waar we helemaal niets van begrepen! Iedereen praat als een smurf en eindigt de zin met: "bla, bla, bla...MAS!" Echt een giller. Volgens Chiel hebben ze in Japan 1 vrouwtje aangenomen om alle berichten door de luidsprekers te galmen. Vrouwtje theelepel. 'Dan zit ze op haar kleine stoeltje, achter een klein bureautje met een klein microfoontje, heel lief dingetjes te vertellen...'

Als we aankomen in Kyoto staan we versteld van het prachtige stationsgebouw! Heel indrukwekkend! En opnieuw vind ik de drukte erg meevallen. Nogmaals, ga maar eens naar Lo Wu en sta daar maar eens op het station om naar HK te gaan. 10 Keer drukker. We laten onze koffers achter op het station in een locker (we kunnen pas om 4 uur inchecken en Silla om 2 uur) nemen lekker een ontbijtje, ook hebben we alvast de kaartjes gekocht voor de terugreis. Dan gaan we per trein van Kyoto rechtstreeks naar Kansai Airport in Osaka en we maken plannen voor de rest van de dag.

We zijn van plan om naar de Fushimi Inari Shrine te gaan. Het is de tempel met de rode poorten en het lijkt me waanzinnig om daar te lopen. Helaas is het wel druilerig regenachtig weer. Jammer dan. Vanaf Kyoto station is het maar 2 stops verder. Zo gezegd, zo gedaan.

Als de trein stopt zien we de eerste rode poort al. Of het ook dicht bij het station is zeg! Het is letterlijk alleen maar de straat oversteken! Door de regen zijn er ook veel minder mensen op de been. Niemand wil nat worden en dat komt ons goed uit. We lopen van poort naar poort en komen bij dat beroemde stukje aan waar je door 2 poorten kan lopen. Geweldig! Ik voelde me 'on top of the world'!

Als we een flink eind omhoog de berg zijn opgelopen, foto's hebben gemaakt van elke rode poort die zich laat zien, besluiten we om weer terug te gaan. De regen komt met bakken naar beneden en daar wordt je niet vrolijker van. Gelukkig zien we een tentje met lekkere warme noedelsoep en daar komen we een beetje bij. Het is namelijk flink koud. Ik denk zo'n 8 graden dus zo'n warm soepje gaat er goed in.

Na de soep stappen we de trein weer in en gaan terug naar Kyoto. We nemen afscheid van Silla die vanavond met vrienden gaat eten en gaat slapen in een capsule-hotel. Ik laat er foto's van zien! En wij gaan door naar de wijk Gion. De wijk waar Geisha's rondlopen. Wij slapen vannacht in Ryokan Yoshi-ima! Leuk!

Ik weet niet hoe is het moet zeggen maar het komt eigenlijk hier op neer...NIET DOEN! Doe niet zo dom als dat wij hebben gedaan. Mensen vertelden mij, 'doe het niet, het is bagger', maar zo eigenwijs als ik ben, toch doen. Het kost een kapitaal, je slaapt op de grond en nergens kan je even lekker zitten. Alles gebeurt op de grond. Ik heb nog de blauwe plekken op mijn heupen staan. Alles is beurs. En als kussen krijg je zo'n pitten-kussen waar niet op te slapen valt. Echt de grootste blunder ooit!!

Ik vond ook de service slecht. We komen aan bij het hotel om half 4. Inchecktijd 4 uur. Wat ik redelijk aan de late kant vind. Zelfs in het Peninsula kan je gewoon om 12 uur inchecken, maar goed. We komen aan met de koffers onder de arm, zegt die gabber in z'n kimono, 'Solly...loom not leady...4 o'clock leady'. Ach we laten de koffers staan en gaan nog maar eens een stukje lopen. Chiel blij, want hij had toch geen last van zijn rug. Om 4 uur was ineens de kamer wel klaar. Waarom ons niet in de lobby zetten? Waarom geen bakkie thee aanbieden? Ik bedoel de prijs per nacht is hoger dan die van de Peninsula!

We kregen het avondeten en het ontbijt op de kamer geserveerd (zit in de prijs) door een dame in kimono. Binnen 5 minuten stonden alle schaaltjes op tafel, niks geen traditioneel gedoe, en het eten was ok. Geen hoogstandje maar gewoon ok. Geweldige actie om met Chiel's zere rug lekker op de grond te leven voor 24 uur. Na het eten werd alles opgehaald en zijn Chiel en ik nog een stukje gaan lopen door de wijk in de hoop om een Geisha te zien. Niet dus. Geen Geisha gespot.

Toen we terug kwamen op de kamer was ons bed opgemaakt. Een Japanse futon. Dat wil eigenlijk alleen maar zeggen, dunne matras op de grond met opnieuw een pitten-kussen ter grootte van een speldenkussen! Had ik al gezegd dat het bagger was? Ik hoef niet uit te leggen dat we onwaarschijnlijk slecht geslapen hebben, dus...En Chiel met z'n rug, laat ik het daar maar helemaal niet over hebben...

De volgende morgen kregen we ontbijt op de kamer. Maar niet voordat de futons weer waren opgeruimd en de lage tafel met 2 platte kussens weer terug waren gezet op hun plek. En toen dacht ik helemaal...Hoezo de kamer is nog niet klaar? Er staat helemaal niets in de kamer! Die kamer is in 5 minuten klaar voor de volgende gast! Maar goed. Het was een ervaring zullen we maar zeggen.

Na het ontbijt gaan we met Silla weer verkassen naar het Kyoto Tower Hotel en naar de Daiwa Roynet Hotel. We hebben nog 2 dagen te gaan!

De foto's kan je HIER bekijken!

Japan, deel 4, Osaka marathon

Het is vandaag onze hele laatste en bijzondere dag in Osaka. Vandaag wordt de Osaka Marathon gelopen! Helaas zonder Chiel (de rugpijn wordt met de minuut vervelender) maar houdt Silla de eer hoog. Ze gaat geen 42 kilometer lopen maar een bescheiden 8.8 km. Hoe het ook zij, ze doet het maar! En in haar eentje!

Al vroeg vertrekken we naar het startpunt,  het Osaka Castle Park. Echt een prachtige omgeving met enorm veel ruimte en waar het Osaka Castle ver boven de stad uittorent. Het ziet er waanzinnig uit zo met het morgenlicht en de strakblauwe hemel. De renners boffen vandaag. 8 Graden, blauwe lucht, een waterig zonnetje en een organisatie die alles tot in de puntjes heeft verzorgd!

 

Silla is wel een beetje zenuwachtig. Dit is haar eerste race en ze keek er zo naar uit om samen met Chiel te lopen. Helaas.

Chiel lacht als een boer met kiespijn. Hij vind het verschrikkelijk dat hij niet mee kan doen en het doet zichtbaar pijn. En dan bedoel ik de rug en het niet mee kunnen lopen. Hij baalde als een stekker toen hij vanmorgen in de lift van het hotel, de lopers tegenkwam. Hij is dit niet gewend. Iedereen mag dan ziek zijn maar Chiel niet. Hij heeft nooit wat. Daar heeft hij geen tijd voor en geen zin in. Tja...

Zo goed en zo kwaad als het gaat, proberen we Silla naar de start te brengen. We mogen door tot zo'n 500 meter voor de start. We nemen afscheid van Silla, kijken nog met weemoed naar de dixies...'weet je nog Chiel? Toen met Jesse in Orlando? Hij kon geen dixie overslaan!'...kijken onze ogen uit naar de prachtige creaties die de hardlopers aanhebben, en lopen vervolgens via het kasteel naar de andere kant van de start. Hier kunnen we Silla vast voorbij zien komen!

En inderdaad, we zien de Kenianen vertrekken, alle snelle lopers voorbij komen en even later komt Silla lachend voorbij. Ze heeft er helemaal zin in en dat straalt ze uit! Voor ons is nu de wandeling begonnen naar een punt halverwege het parcours. Zo kunnen we haar zien en daarna kunnen we gelijk naar de finish lopen.

Van dit stukje wandelen is Chiel later op de dag echt de draad kwijt. Hij heeft heel veel last van zijn benen en rug. De rest van de dag hebben we ook alleen maar op de hotelkamer gezeten om Chiel's rug tot rust te laten komen.

Bij de finish zien we Silla met een enorme grijns op het gezicht over de streep komen. Ze is helemaal blij! De nodige foto's worden gemaakt en per metro gaan we weer terug naar het hotel. En daar komen we de marathonlopers weer tegen! Eerst buiten en later vanaf onze hotelkamer! Wat een mooi parcours en wat boffen die renners!

's Avonds gaan we nog eten met Silla. Steve is weer vertrokken naar Hong Kong.
Morgen gaan we per trein met z'n drietjes naar Kyoto! Ik ben zooo benieuwd!

De foto's van de marathon kan je HIER zien!

Japan, deel 3

Osaka, dag 2:

We hebben heerlijk geslapen! Of het nu komt door de zachtglijdende sake, de Asahi, door het bed of door een gebroken nacht kwam omdat we vlogen naar Japan, we staan weer uitgerust naast het bed en staan klaar voor een nieuwe spannende dag! Want 1 ding is wel zeker. Er mag dan wel niet zo heel veel cultuur te bezichtigen zijn in Osaka, ze weten wel wat gezelligheid is! Al die kleine barretjes en restaurantjes en al die gezellige winkelstraten maken Osaka zeker de moeite waard om te bezoeken!

Eerst ontbijten naast ons hotel met Steve en Silla en dan gaan we door naar een park net even buiten Osaka. Steve gaat namelijk zondagmiddag na de marathon terug naar HK. En hij wil ook graag de prachtige herfstkleuren zien van de beroemde maple-leaves. We gaan daarom dus naar het Mino Quasi National Park. Het is een tripje met de trein van ongeveer 30 minuten.

Het weer zit ons mee. Was het gisteren een beetje druilerig weer, zo is het vandaag prachtig herfstweer. Lekker fris (rond de 10 graden) en met een strakblauwe lucht. Geweldig!

Als we aankomen op het stationnetje zien we al welke kant we opmoeten. Gewoon met de stroom mensen mee de berg op. Het dorpje is helemaal ingericht om de mensen stroom te verwennen. Elk winkeltje heeft zijn lekkernijen buiten opgesteld en roepen de mensen naar binnen. Vooral het gefrituurde esdoorn-blaadje scoort hoog op de lijst. We hebben het geprobeerd en geloof mij, het is het geld niet waard. Wel leuk om te zien hoe de dames de blaadjes in een beslagje dopen en het daarna met chopsticks in de hete olie laten glijden.

In een lange rij lopen wij met de duizenden andere toeristen de berg op. En de fototoestellen blijven klikken! Je kan van elke boom, elke steen, elke bocht en elke huisje wel foto's maken! Het ziet er prachtig uit en de kleuren van de bomen lijken wel niet echt. Het rood is echt rood en sommige blaadjes lijken wel licht te geven in de zon!

We lopen door het dorpje en langs een beekje, en dan staan we ineens in het park. Het is echt prachtig en Chiel en ik zijn toch enigszins verbaasd over hoeveel aantrekkingskracht die gekleurde blaadjes hebben op al die mensen. Misschien komt het wel dat wij van de Veluwe komen en in de herfst daar talloze rode beukenbomen en eikenbomen hebben gezien en ontgaat ons daardoor wel die hype.  Misschien hebben deze mensen in hun hele leven nog geen boom gezien. Desalniettemin het is echt prachtig!

Op het park staan ook tempels, zijn er hier en daar prachtige bruggetjes gebouwd en lijkt het of de bomen met opzet zo gepland zijn om een fotogenieke aantrekkingskracht uit te oefenen.

Ook staan hier en daar langs het pad, kleine restaurantjes waar je even op adem kan komen van de kou en waar de rokers onder ons even een sigaretje kunnen roken. Want ook hier mag je in het park niet roken, maar wel in de restaurantjes.

Wij lopen eerst helemaal naar boven om de waterval te bekijken. En als we dichterbij komen worden we verrast door de enorme hoeveelheid mensen die allemaal op de foto willen met de waterval op de achtergrond.

Als ook wij op de foto zijn geweest, slenteren we weer rustig terug naar beneden. We nemen alleen deze keer een pad wat net naast het brede pad ligt zodat we met net iets minder mensen lopen.

Ook gaan we nog even lunchen bij zo'n klein tentje waar je de meest vreemde dingetjes kan eten. Opnieuw met handen en voeten uitleggen wat je wilt hebben, maar het lukt!

Na het bezoek nemen we de trein weer terug naar Osaka en nemen dan voor even afscheid van Steve en Silla. Zij willen nog op zoek naar souveniertjes en wij gaan terug naar het hotel om Chiel's rug even rust te gunnen en waar we genieten van Sumo worstelaars op tv!

's Avonds gaan we met z'n vieren eten bij een Waygu Beef restaurantje. Lekker authentiek en we tenslotte nog nooit zo dichtbij de bron geweest waar de koeien worden gemasseerd met bier! De mannen eten beef van een hotplate en Silla en ik gaan voor de soep met beef. Heer-lijk!

Na het eten nemen we nog een afzakkertje of 2 bij een Cartoon-bar.

Heel klein, hele kleine stoeltjes en bomvol met cartoon-spulletjes! Echt lachen. Alsof je in een strip zit. Na de Cartoonbar nog een drankje in een rock-bar waar de lokale rockband aan het spelen was en toen was het bedtijd.

Dag 2 zit erop. Morgen moet Silla de marathon lopen!

De foto's van dag 2 kan je HIER bekijken!