Bij praten

De tijd vliegt voorbij! Het is alweer woensdag en ik heb niet eens wat geschreven.

Zondag hebben we kalm aan gedaan. Ik voelde me een beetje gammel. Rugpijn, prik achter de ogen. Kortom, er lag een griepje op de uitkijk. Daar heb ik geen tijd voor dus volop aan de paracetamol en rustig aan doen. We zijn nog wel naar Festival Walk geweest in Kowloon Tong. Chiel wilde naar de Apple Store. Effe rond neuzen. En daarna zijn we per ongeluk in een heel leuk Chinees restaurantje terecht gekomen.

Maandag was het een vrije dag in Hong Kong. Een feestdag om de voorouders te eren. Chiel was dus thuis en alsnog aan het werk. In China en in Nederland kennen ze deze feestdag niet, dus de telefoon ging lekker door. De aankomende weken wordt het nogal druk. Iedereen komt naar Hong Kong vanwege de beurs en daarom al die telefoontjes.

Mickey was ook weer terug uit Tokio. Ze heeft daar een paar dagen doorgebracht. Natuurlijk wel lekker lunchen met z'n drietjes en 's avonds eten bij de Thai.

Dinsdag ben ik met Mickey naar de Spa in het Peninsula Hotel geweest! Jippie! We hebben ons heerlijk laten verwennen met kopjes thee, masages, stoom cabines, sauna's en hightea naast het zwembad! Het was een heerlijke dag...

's Avonds met Jos gegeten die 's ochtends weer was aangekomen in Hong Kong. Voor hem wordt het straks ook een drukke tijd; de beurs komt er aan!

Vandaag weer naar de fysio geweest. Chiel heeft zijn best gedaan en was pap op na het uurtje. Hij weer naar het werk en ik terug naar huis. Beetje het huishouden doen en toen met Mickey aan de sushi. Nog wat rond gelopen, beetje geshopt, koppie koffie gedronken en nu ben ik thuis met zere voeten van het lopen. Vanavond met Jos en Mickey eten.

Morgen heb ik een verrassingsdag! Mickey heeft iets geregeld en ik weet niet wat! Spannend! Ben erg benieuwd ;-)

Jaap komt donderdagavond  in Hong Kong aan. Hij is op zaken toernee geweest voor 3 weken.

Vrijdag ga ik na de fysio de boel thuis opruimen en de koffer inpakken! 's Avonds eten met Jesse en Mabel en Mickey en Jaap en zaterdagmorgen vroeg, gaan we naar het vliegveld. Oh yeah!
We gaan 4 dagen naar een eilandje in Thailand en gaan daar eens uitgebreid niets doen! Onze eerste meerdaagse vakantie sinds december vorig jaar. Ik hoop dat het weer een beetje wil meewerken en dat we kunnen genieten van zon, zee, strand en een eigen zwembadje ;-) Ik heb er zo'n zin in!

Controle

We mochten dus op controle komen bij de uroloog. Om half 2 stond de afspraak gepland, dus Chiel is die morgen thuis aan het werk gegaan. Het is anders een mijl op zeven. Taxi in, taxi uit. Trap op, trap af. Thuis eerst de dingen doen die je moet doen, dan weer met rolstoel naar ziekenhuis, daar Chiel opwachten, vervolgens weer een stuk omlopen omdat je niet van de taxi standplaats bij het ziekenhuis in 1 keer naar de poli kan lopen met de rolstoel, nee. Het leek ons beter om die morgen gewoon thuis aan het werk te gaan en samen in 1 keer naar het ziekenhuis te gaan.

Om half 1 gingen we aan de wandel. Van ons huis naar het Queen Elisabeth is makkelijk te lopen en het weer is prachtig de laatste tijd, dus dan halen we gelijk een frisse neus. Al moet ik zeggen dat het vals plat op Austinroad steeds weer tegenvalt. Maar we kwamen aan, stapten de lift in en ik mocht gelijk in de rij om het consult te betalen. Het loketje ging pas open om 1 uur, dus...

Om 7 minuten over 1 was ik aan de beurt. Ik betaalde de 60 hkdollar, liet het briefje zien aan 1 van de vrijwilligers die ons met een grote lach naar de wachtkamer stuurde. Wij moesten plaats nemen tussen de kamers 9 en 11. Ok. En dan begint het grote wachten...

En we wachtten, en wachtten, en had ik al gezegd dan we even moesten wachten?

Behalve dat je een houten kont krijgt van het wachten op die stoeltjes, krijg je ook bevriezing verschijnselen! De airco in zo'n ziekenhuis staat op -10! Om ons heen zaten allemaal oudjes met blauwe neuzen en nee, niet van de drank. En Chiel moest met de rolstoel tussen de gele lijntjes geparkeerd worden. Speciale toegewezen plekken voor rolstoelen, dat maakt het ook zo gezellig!

Om half 3 had ik er wel een beetje genoeg van. Hoe kan je in hemelsnaam zo afspraken maken? Je moet toch iets van een schema hebben? Dus ik ben maar eens een kamertje ingestapt. Zo maar. Op goed geluk. Ik had een blote Chinees kunnen tegen komen maar gelukkig werd ik hiervoor bespaard.
Er stond een zuster voor mij. Ik mijn beste Engels vroeg ik of ze ons misschien waren vergeten want we zaten al even te wachten. Ik liet mijn papiertje zien dat we hadden betaald en daar staat ook de tijd op dat je afspraak hebt. Ze keek er naar en zei toen dat het alleen maar een richt tijd was! Dat wil niet zeggen dat je dan ook geholpen gaat worden.

Pardon?!

Ja, de dokter was nog niet eens op de poli! Die was '...at the operation theater'  en daarna moest hij nog lunchen. Nogmaals...pardon?! Ze had geen idee hoe lang het nog kon duren, dus ik moest maar gewoon wachten. Nou, dat dacht ik niet dus. Zo charmant als ik ben, vertelde ik de zuster dat we bleven wachten tot 3 uur. Daarna zouden we naar huis gaan en een nieuwe afspraak maken. Dat we geen tijd hebben om zomaar een middagje in een ziekenhuis te gaan zitten voor niets. Wij zijn namelijk ook best druk.

Ze keek me helemaal verschrikt aan. Nee dat kan niet! Je hebt al betaald en anders loopt het systeem in de war! Ik verzekerde haar dat we dat echt gingen doen, systeem of geen systeem.

Om 5 minuten voor 3 kwam er een zuster naar ons toe. Michael? You are the first one! Dus wij liepen haar gelijk achter na. Nee nee. Je moet hier nog even wachten bij kamer 9. We waren dus gewoon gefopt. Om half 4 werden we pas opgeroepen en mochten we bij dr. Ho naar binnen.

Dr. Ho gluurde achter zijn mondkapje naar Chiel. Zijn dossier lag op tafel en daar bladerde hij eens door. Of alles goed ging, of er nog problemen waren. Nou nee. Eigenlijk gaat het heel goed. Nou fijn. Dat vond hij fijn om te horen. De uitslag van het blaasonderzoek gaf aan, dat de blaas niets deed. En dat was geen slecht ding. Dat is beter dan dat de blaas te veel doet. En de echo van de nieren liet zien dat de nieren het goed doen! Dat is het beste nieuws wat we konden krijgen. Chiel moest gewoon door gaan met de katheters en hij wilde Chiel weer zien in juni volgend jaar tenzij er in de tussen tijd nog iets gebeurt. Er rolde een nieuwe afspraak uit zijn printer en we werden uitgezwaaid.

Chiel en ik waren eigenlijk een beetje beduusd. 3 Uur wachten en met 10 minuten weer buiten staan. Maar dan wel met goed nieuws! Dan ben je dat wachten ook in 1 klap vergeten!

...En Chieltje die is acrobaat!

Ik wil niet ver op de zaken vooruit lopen maar het lijkt of Chiel in een stroom versnelling zit qua balans! Hoeraaaaa!!! We gaan de goede kant op!

Begrijp me niet verkeerd, als iemand zijn looprek onder hem vandaan schopt, dan ligt hij gelijk plat op z'n neus. Hij heeft echt nog wel even nodig maar in ieder geval zien we vooruitgang en dat is heel wat waard. We hopen en bidden dat dit nog even door gaat.

Vanmorgen begon de training eerst op de lokomat. Eerst warming-up, toen 10 minuten ezels vangen waar Chiel nogal fanatiek van wordt. Hij moet achter die beesten aan lopen en bochtjes nemen. Soms gaat dat goed, soms omdat hij te fanatiek is, stopt de machine. Kan gebeuren. Gewoon opnieuw beginnen en doorgaan.

Daarna kwam Eddy met nieuwe oefeningen. Het lijkt soms alsof hij ter plekke dingen verzint maar ik denk toch dat Eddy er goed over nadenkt hoe hij Chiel kan uitdagen om elke spier en elke zenuw te prikkelen.

Zo moesten we eerst met een elastiek aan de gang. Ik hou het elastiek goed vast, Chiel moet met zijn rechter hand, het elastiek zo hoog mogelijk trekken. Dit allemaal om de spieren links in de heup aan het werk te zetten. Dit moest 5 keer een halve minuut lang.

Na deze oefening kwam hij met een ring aan zetten. Terwijl Chiel nog steeds in de lokomat liep moest hij de ring omhoog gooien en opvangen. Ik had eerst mijn bedenkingen maar het ging heel erg goed. Als een volleerd acrobaat hield hij de ring in de lucht! Deze oefening was vooral bedoeld om Chiel af te leiden van het feit dat hij aan het lopen is. Het moet een automatisme worden. Nu denkt Chiel nog te veel na over waar hij mee bezig is. Opnieuw 5 minuten lang, ring opvangen en in de lucht gooien.

En toen gingen we met een zachte grote bal aan de gang! Nog steeds in de lokomat. Ik stond tegenover hem en moest de bal gooien. Hij moest de bal met 2 handen vangen en terug gooien. Ging ook heel erg goed. Dit was vooral bedoeld om 1) hem af te leiden, 2) balans te vergroten en 3) proberen rechter op te staan. Ook weer 5 minuten lang.

Na deze oefening werd Chiel uit het apparaat gepeld en ging hij samen met Eddy lopen naar de burg met gelijke leggers. Het lopen ging weer beter. Stapje voor stapje, recht op lopen, niet te veel op Eddy hangen en proberen zijn voet goed neer te zetten. Chiel voelt namelijk nog erg weinig in zijn linker voet. Hij voelt ook niet of zijn voet de grond raakt, vandaar dat dit een hele goede oefening was.

Aangekomen bij de brug, moest hij tussen de leggers staan. Er werd een stoel achter hem gezet, mocht hij uit balans raken, en toen moest hij zijn voeten steeds op een step zetten en er af halen. Eerst links, dan rechts. Omdat het zo goed ging, werd de step verhoogt. Nu moest hij met op de step gaan staan en eraf lopen aan de andere kant. En dat een keertje of 20. Ingespannen en met zweet op zijn kale bolletje deed hij het maar. Het ging waanzinnig goed!

En net toen we op de bank thuis zaten, zei Chiel dat hij spierpijn heeft in zijn linker been. Goed nieuws! Hij voelt dus spierpijn! En dat is beter dan niets voelen, hoera!

Morgenmiddag moeten we weer naar het Queen Elisabeth ziekenhuis. Hij moet op controle bij de uroloog. Altijd een hoogtepuntje...

In de vroege morgen

Het is weer prachtig weer. Zalige temperaturen, geen geplak aan je lijf en ik kan zelfs mijn haren laten hangen! Hier kijken we naar uit. Zo willen we het graag hebben.

Ik ben een paar weken geleden begonnen met mijn hardloop training. Opnieuw, moet ik eigenlijk zeggen. Afgelopen december toen Chiel in het ziekenhuis lag kon ik het lichamelijk en geestelijk niet meer opbrengen om 'gezellig' een stukje te lopen. Ik heb het wel geprobeerd hoor. Ik heb zelfs nog mijn 10 kilometer training afgerond met de hulp van Jesse en Jos, maar daarna heb ik mijn schoenen in een hoek geflikkerd. Ik was boos en opstandig en stond alleen maar te huilen op de boulevard.

Maar nu gaat het weer. Ik voel me beter. Geestelijk en lichamelijk. Chiel moedigt me aan om het te doen. Hij is helemaal trots als ik 's ochtends om half zes op sta en naar buiten loop. Om niet gelijk de balen ervan te krijgen ben ik weer begonnen met de 5 kilometer training. Gewoon opnieuw. En het gaat goed. Ik heb even problemen gehad met mijn Personal Running Trainer op de ipod maar die doet het ook weer. Vanmorgen was les 1 van week 4... 8 minuten hardlopen, 1 minuut wandelen en dat 3 keer met een 3 minuten hardlopen aan het eind. Ik ben eigenlijk wel trots op mezelf ;-)

Het leukst is als je naar buiten loopt, je nog mensen tegenkomt die net uit de kroeg rollen. Grappig. Er zijn altijd mensen die nog vroeger opstaan en gaan hardlopen, power walken of tai chi doen. Het is echt druk op de boulevard. Zelfs om 6 uur 's ochtends!

Maar de laatste tijd is het weer wel het mooiste. Prachtige zonsopkomsten. Een haven die er helemaal glad bij ligt. Ik kan daar echt van genieten en voel me dan helemaal zen. En dan kijk je om je heen...na 10 jaar ben ik nog steeds onder de indruk om de prachtige  skyline van Hong Kong te zien in het ochtendgloren...

Cross Harbor Swim

Vanmorgen ging de wekker om 6 uur. Koffie gezet, broodje gesmeerd, voor Chiel ontbijt gemaakt, koffie in thermosje mee, fototoestel om de nek en daar ging ik. Op weg naar Lei Yue Mun!

Photo: Yau Tin-kwai

In 1906 is voor het eerst deze race gehouden in de Victoria Harbor. In 1978 was de laatste race vanwege extreme water vervuiling en pas in 2011 weer nieuw leven ingeblazen nadat de vervuiling het hoofd was geboden.

De reden waarom ik er heen ging was omdat Mark zich had gekwalificeerd voor deze race en ik wilde wel eens die 1500 man het water in zien springen. Helaas werd de race niet bij de Starferry gehouden zoals de oude foto hierboven laat zien. Nee, om het echt aantrekkelijk te maken voor de toeschouwers, wordt de race gehouden in Lei Yue Mun. Waar? Precies! Lei Yue Mun ligt helemaal in het oosten van Kowloon. Ik bedoel als je het niet weet dan loop je er ook niet per ongeluk langs. De afstand tussen Kowloon en Hong Kong Island van Lei Yue Mun naar Quarry Bay waar de finish is, is 1.8 km.

Lei Yue Mun is bekend om zijn seafood restaurantjes en de laid-back atmosfeer die het uitademt. Echt een leuk dorpje met een strandje. Maar om die race nou helemaal daar te houden begrijp ik niet. Het is niet zo dat het vanwege de veiligheid is en/of om het waterverkeer niet te hinderen. De hele 1.8 km is afgezet door boten van Marine en Politie. Er mag geen boot door voor 2 uur, dus waarom nou niet van de Tsim Sha Tsui Starferry naar de Starferry in Central?

Het zal wel om dezelfde maffe reden zijn waarom ze de Hong Marathon renners zo snel mogelijk de stad uit willen hebben en op de snelweg naar de airport sturen en ze pas de laatste 2 kilometer weer de stad in laten...heb ik ook nooit begrepen. Parijs, Londen, New York, noem ze maar op. Overal ga je dwars door de stad langs alle highlights, alleen in HK mag je de snelweg op...

Hoe leuk zou het niet zijn als alle toevallige voorbijgangers je aanmoedigen, en wat voor gave foto's krijg je niet met de IFC op de achtergrond?

Van hier...

...naar daar!

Dus voor de toeschouwer die denkt gave foto te kunnen schieten van duikende mensen vanaf de kant, jammer. Dan kom je van een koude kermis thuis. De toeschouwers worden helemaal door het dorpje geleid. En dan heb je inderdaad zicht op de kade, maar het is zo'n eind weg, dat nauwelijks te onderscheiden is of iemand een witte, blauwe of gele badmuts op heeft. En Mark droeg een gele badmuts met nummer 655, zei die. Helaas Mark, ik heb je niet kunnen spotten.

Ik heb wel talloze bootjes voor bij zien komen, honderden lifeguards in bootjes en kano's, de marine, de politie, de Flying Dragon's, de pers, het zag er echt indrukwekkend uit. Er is alles aan gedaan om het zo veilig mogelijk te maken en dat is een klopje op de schouder waard.

Ik kreeg later telefoon van Wytske. Ze had Mark zien 'landen'! Hij heeft het gered en ik ben erg benieuwd hoe hij het vond. Het blijft een spektakel en wie kan nou zeggen dat ze de haven van Hong Kong hebben overgezwommen?

Wat een dag

En toen was het alweer 3 oktober. We zijn lekker druk geweest. Ik ben steeds gezellig op stap met Mickey en van de week hebben we Jesse's nieuwe flatje bewonderd. Nou ja flatje, het is een gewoon huis qua grootte! Leuk buurtje achter de cricket club, dicht bij zijn werk, de metro en de ferry. En nog steeds dicht bij ons. Das wel belangrijk ;-) Ik wil wel even genoteerd hebben dat Jesse de eerste is die Tsim Sha Tsui heeft verlaten voor een plek in Jordan!

Op 1 oktober, de vrije dag in HK, werden we opgehaald door Jesse. Die flat is echt geweldig, hij heeft zelfs een super groot balkon! Maar de trots van Jesse is de smart tv die hij heeft aangeschaft! En Chiel vond het prachtig!

Met z'n tweeën hebben ze natuurlijk NIET de gebruiksaanwijzing gelezen, maar zijn gewoon begonnen met zwaaien naar de tv. Je hoeft hier namelijk geen afstandsbediening voor te gebruiken. Je kan in de lucht zwaaien net als bij CSI! Chiel zat natuurlijk gelijk te kwijlen, 'hebben we ook nodig Ans!' Tuurlijk. Eerst maar even niet ;-)

En wat heeeeeeeel erg opvalt is de vrouwelijke touch in Jesse's flat! Hij heeft zelfs een echte bank gevuld met kussentjes in een niet zo mannelijke licht blauwe uitvoering! Hihi.

Gisteren had(den) ik(wij) even een huildagje. Niet omdat we verdrietig waren maar juist omdat we zo blij waren.

Chiel kreeg weer fysio op de lokomat. Deze keer droeg de machine iets minder van Chiel's gewicht en dat ging perfect. Natuurlijk was Chiel daarna helemaal op, maar het ging goed! Zijn linker been hield het goed, zijn knie bleef voor het grootste gedeelte van de tijd het gewoon doen en niet zoals vroeger...dan knikte zijn knie de verkeerde kant uit. Naar achteren. Een rot gezicht en een rot gevoel was dat. Maar nu ging dat zoals het zou moeten!

Daarna moest Chiel weer lopen in de trapeze, dus zonder hulp van de machine, maar wel op de loopband. Hij liep en ik hield voor zijn rechter been een stok waar hij over heen moest stappen. Door deze oefening aan de rechter kant, oefen je juist de linker kant. Ook hier hield de knie zich goed. Natuurlijk is het nog wennen en gaat het heel langzaam maar toch! A small step for men, a big step for Chiel!

Na deze oefening werd Chiel losgekoppelt en uit het apparaat bevrijd. Eddy wilde weer een stukje lopen met hem. Bij dit soort oefeningen hou ik mijn hart vast en wil ik liever niet kijken...
Dus Eddy aan de ene kant en een hulpje van de afdeling aan de andere kant. Chiel kreeg een wandelstok met 4 voetjes in de handen en daar gingen ze...stap voor stap...

Eddy moest Chiel wel steeds vertellen dat hij Eddy niet als wandelstok moest gebruiken. Chiel vind het ook dood eng en gebruikt heel veel zijn boven lichaam om balans te krijgen, dus als Eddy naast hem loopt hangt Chiel om zijn nek en laat hij niet meer los, hihi.

Maar Chiel luisterde, hij hield Eddy arm vast en met de loopstok aan de andere kant liep hij stapje voor stapje door de gym. Ik hoorde hem mompelen tegen Eddy, 'not good he, I don't have balance, I'm sorry...' Eddy bleef vrolijk en antwoorde 'No Michael. You did well! Turn around and look how far you came!'

Chiel keek om maar hij zag het nog steeds niet. 'Hmmm, 3 meters Ans. I walked 3 meters.' Eddy keek Chiel aan. 'No Michael. The distance between the 2 blue lines is 3 meters. You walked further. You walked 10 meters!' Vol ongeloof keek Chiel Eddy aan. 'Realy?'

Daarna liep Chiel met looprek weer terug naar ons eigen omkleed-hoekje. Ze hebben een kamerscherm in de hoek van de gym gezet zodat Chiel na de fysio gewone kleding aan kan doen omdat hij vanuit het ziekenhuis door gaat naar het werk. We hadden het kamerscherm om ons heen geklapt en toen kwamen de tranen...Allebei emotioneel en dankbaar dat er schot in de zaak zit. We zijn bijna 10 maanden onderweg...soms denk je dat er geen rek meer zit in de verbetering en als dan zoiets gebeurt...nou ja, de traanbuizen gingen open en we hebben samen 5 minuten zitten janken.

Toen we de gym uitliepen kwam, Eddy nog even achter ons aan. Hij wil graag een sessie vullen met lopen zonder machine. Hij legde uit dat dit in een andere zaal gaat gebeuren. Gevuld met matten om Chiel te beschermen als hij mocht vallen. Hij wil vooral het vallen oefenen. Zodat als het gebeurt. Chiel weet wat hij moet doen en hij hij weer overeind kan komen...pff, daar moet ik misschien maar niet bij zijn...

Toen Chiel weer in de taxi zat richting kantoor, pakte ik een taxi naar huis. Nog vlug een beetje opruimen en daarna zou ik Mickey gaan ophalen. We hadden afgesproken voor de K11 maar omdat ik vroeg was, liep ik alvast naar de Pinnacle. En terwijl ik daar heen liep viel mijn oog op een nieuw gebouw in het straatje waar we zolang hebben gewoond.

Achter Chungking Mansion was vroeger een discotheek. Wij hebben het nooit in actie gezien maar de buiten muren stonden er nog. Het voormalige pand was op het dak en binnen nu vooral een plek waar illegale huisjes/schuurtjes waren bij gebouwd. En op deze plek stond nu een prachtig nieuw restaurant!
Mickey en ik keken elkaar aan, verbaasd! Dit restaurant is een dimsum restaurant geworden! Heel erg groot en heel erg local! Vol met Chinesen en geen gweilo te vinden!

We liepen naar binnen, hebben dimsum besteld en het was zalig! Ben erg blij dat ik naar Mickey liep anders hadden we dit nieuwe restaurant nooit gevonden. Het zit net in een hoek waar ik tegenwoordig nooit meer loop omdat we ergens anders wonen. Grappig.

Die middag hebben Mickey en ik de wenkbrauwtjes weer laten bijwerken, hebben we nog wat geshopt bij Muji, natuurlijk koffie gedronken, boodschappen gedaan en toen pas naar huis. Mickey ging koken! Een zalige taco-salade. Super gezond en super snel. Wat wil een mens nog meer!

In z'n achteruit

Gisteren bij de fysio mocht Chiel weer wat nieuwe dingen doen.

Zo kreeg hij oefeningen waarbij hij op handen en knieen moest gaan en eerst zijn rechter been naar achteren moest strekken, En dat ging! Daarna zijn linker been, dat ging maar een beetje, toen rechter been en linker arm allebei strekken, en dat ging weer goed, toen zijn linker been en rechter arm en dat ging weer een beetje.

Het was een hele moeilijke oefening en toen Chiel weer zat uit te rusten op de fysio tafel, keek hij mij aan en zei hij ineens...'dat lukte toch vorige maand niet? Inderdaad. Een tijdje geleden zou dat een oefening zijn geweest die hij niet had kunnen doen. En nu deed hij het maar!

Na het lokomatten op de 'normale' manier werd Chiel weer losgekoppeld van het apparaat maar wel vast in de trapeze. Eddy had weer wat nieuws bedacht. Chiel moest zijdelings gaan lopen! Eerst rechts en daarna links. En dat ging! Gelukkig zat hij wel vast want een paar keer struikelde hij over zijn voet, maar toch! Het ging waanzinnig goed!

Als laatste oefening moest Chiel zich helemaal omdraaien en achteruit lopen. Ik bedoel maar. Of je dan ook geïntegreerd bent! Chiel heeft het gevoel dat hij sterker is geworden en dat zijn knie niet meer zo zwikt naar achteren en dat is goed nieuws. Natuurlijk zijn we er nog niet maar wie het kleine niet eert is het grote niet weert!

Ik ben na de fysio met Mickey op stap geweest. Ze moest nog iets op halen op het kantoor waar Jaap vroeger werkte en daarna zijn we gaan lunchen, beetje shoppen en koffie gedronken bij een Starbucks die echt een bezoekje waard is.

 

Voor de helft is deze Starbucks ingericht als een traditioneel Hong Kong Bing Sutt. Hier kon je vroeger thee, coffee en een snack krijgen. http://www.starbucks.com.hk/coffeehouse/store-design/duddell-street Het schijnt de enige Starbucks ter wereld te zijn die anders is ingericht. Heel gaaf om te zien. Formica tafels en krukjes, oude HK ramen, kralengordijn voor de deur, fans aan het plafond, mooie koffie folders aan de muur, ingericht door G.O.D., een hippe winkelketen met traditionele aziatische meubels. Echt heel leuk. Daarna met de MTR weer terug en we hebben lekker thuis met Chiel gegeten.

Vandaag is een vrije dag in HK en China. 1 Oktober is National Day.  Even geen fysio en werk.

Happy!

Ik kreeg net bericht van mijn broer Andy. Hij mag morgen naar huis! Er zijn testen gedaan en de waarden waren zeer goed! De stamcel transplantatie is goed aangeslagen!

Wauw. Wat een opluchting. Daar worden we heel gelukkig van!

Gezelligheid!

Afgelopen donderdag zijn Mickey en Jaap aangekomen in Hong Kong! Een hele verrassing wat pas een paar weken geleden besloten was. Jaap moet 3 weken reizen voor het werk en Mickey blijft dan gezellig in HK. Helemaal leuk en super gezellig!

We hebben natuurlijk alle eetplekjes gelijk bezocht die ze altijd zo leuk en lekker vonden. En door de jetlag is dat ook eigenlijk ook het enige wat we tot nu toe gedaan hebben. 15 Uur tijdsverschil met Vancouver, dat duurt wel een paar dagen voordat je daar een beetje overheen bent.

Vanmorgen kwamen Jaap en Mickey al vroeg naar ons huisje. Jaap is gaan fietsen met Chiel en Mickey en ik gingen aan de koffie ;-)

Een uurtje later kwam de landlord met zijn vrouw op bezoek. We hadden namelijk gevraagd of ze misschien iemand wisten die onze kapotte wc bril kon vervangen. Ik heb het geprobeerd...ik heb deze week 2 uur op de badkamervloer gezeten om de schroeven vast te draaien van de nieuwe wc bril op de wc pot...1 kant lukte min of meer, maar de andere kant kreeg ik niet vast. De opening zat op zo'n plek dat ik eerst een 3-voudige breuk in mijn arm zou moeten krijgen om de hoekjes om te kunnen om bij die schroef komen. Ik had het helemaal gehad. Gelukkig bracht de landlord uitkomst! Hij ging zelf aan de slag en na een half uur was de nieuwe wc bril gemonteerd! Jippie!

Ach en toen hij er toch was, heb ik gelijk alle mankementjes die waren opgedoken in de laatste maanden maar even laten zien. Zo begint het dak te lekken van de bijkeuken. De buren hebben hun aanbouw afgebroken waardoor het bij ons niet meer waterdicht is. De lampen op het terras die aan de muur hangen, staan vol met water. Het raam in de sportkamer lekt een beetje. Andre zag het en volgende week laat hij mij weten wanneer ze het komen maken.

Morgen vertrekt Jaap naar Australië voor zaken bezoek dus vanavond moest er nog een eendje worden gegeten bij Kings Lodge. Mickey gaat morgenavond koken voor ons en net nog telefoon gehad van Leena en Chiel zit aan een wijntje. Zoals ik al zei, een en al gezelligheid! En we hebben nog 3 weken!

Fysio

Vandaag weer naar fysio geweest. Het voelt alsof we al weken niet gegaan waren maar het was slechts 1 morgen. Het is al een deel van ons leven geworden, zeg maar.

Eddy hees Chiel weer in de lokomat. Zijn hulpje was er niet...

* vorige week werd het hulpje onwel tijdens fysio. Het is een hele aardige man en lijkt als 2 druppels water op onze Cor, mijn zwager. Altijd vriendelijk en super fanatiek. Terwijl hij voorbij liep en ik hem net iets vroeg zei hij 'sorry. I'll be back' en voordat we het wisten lag het hulpje gestrekt op een fysiotafel. Hij werd gelijk aangesloten op de bloeddrukmeter en die schoot omhoog! Het alarm ging zelfs af! 200/159 en das nie goe nie. De ambulance werd gebeld, hij werd op de brancard gezet en toen vertrok hij. Volgens de laatste berichten gaat het beter met hem *

...en omdat zijn hulpje nog in het ziekenhuis ligt, mocht ik Eddy helpen Chiel vast te zetten. Altijd leuk. Hij moest eerst 20 minuten de lokomat training doen en daarna mocht hij weer zonder machine maar met trapeze een stukje lopen. Ook bij deze oefening mocht ik weer meehelpen. Eddy en ik hielden steeds stokken voor zijn voeten zodat Chiel erover moest stappen. En het ging hartstikke goed!

Daarna nog wat oefeningen op een fysio tafel en dat was net te veel voor Chiel. Hij was helemaal kapot en transpireerde als een otter. Tijd om te stoppen en weer naar kantoor te gaan.

Ik stapte in de volgende taxi en ging naar huis. Alles een beetje opruimen. Die wc bril krijg ik er maar niet op. Dat zeg ik verkeerd. Ik krijg hem er wel op maar de gaten waar je de schroeven in moet doen om de bril vast te zetten, zitten helemaal achterin en de pot is verder dicht. Dus met geen mogelijkheid kan je erbij komen. Het voelt alsof je door een sleutelgat een knoop wil aannaaien. Dat gaat hem dus niet worden.

We hebben de landlord maar gebeld of hij niet een mannetje kent die dat zou kunnen doen. In ieder geval komt de landlord morgenochtend langs om te kijken. Ik hoop echt dat iemand anders dit kan doen. Ik geef op.

En morgenochtend komen Mickey en Jaap! Jippie! Heerlijk dat Mickey komt en we weer een tijdje kunnen doen of er niets veranderd is ;-) Ik vind het zooo gezellig!

Na de typhoon

Nou mensen, we hebben werkelijk een baby-typhoon meegemaakt. We waren er helemaal klaar voor. Eten en drinkwater in huis gehaald. Het putje los gebikt. De tv om het uur op het weerkanaal om te zien hoe we er voor stonden, kortom we zaten er klaar voor.

's Ochtends om 6 uur had ik zelfs nog mijn hardloop training gedaan! Geen wind. Het water leek wel een spiegel. Geen golfje, niets. En geen regen!

In de middag begon het iets te miezeren. Wij vreesden voor de welbekende stilte voor de storm, omdat het windstil was! De toppen van de bomen op het plein ritselden niet eens! En dat is vreemd. Heel vreemd. We zitten hier namelijk precies in een trechter. Voor ons huis is het plein, aan weer zijden gebouwen maar aan de voorkant staat niets. Daar is een open verbinding met de haven van Hong Kong en meestal krijgen wij de wind echt van voren voordat iemand anders nog maar door heeft dat het waait! Maar nu, niets!

Omdat we het huis niet uit gingen, kon ik eindelijk eens klusjes gaan doen die al een tijdje op de nominatie staan. Chiel wil namelijk ook nog een roeimachine aanschaffen om de spieren en zenuwen te stimuleren om eens iets te gaan doen. Maar om nu behalve 2 hometrainers ook nog een roeimachine in de huiskamer te zetten, daar hadden we beiden niet zo veel zin in. Dus het plan was getrokken...

1. De kastenkamer en onze slaapkamer opruimen. De kasten die daar staan op onze slaapkamer zetten.
2. De kasten kamer leeg maken en daar een logeerkamer van maken.
3. De oude logeerkamer leegmaken en daar Chiel's sportkamer van maken.

Dus, ik ging aan de slag. Eerst de slaapkamer van ons leegmaken waar de kasten zouden moeten komen te staan.

Chiel stond met looprek en al aanwijzingen te geven. Ik was als de dood dat ik net als in de Pinnacle, opgesloten zou staan in de kamer, omdat ik een kast naar buiten moest duwen en in de Pinnacle stond toen de kast muurvast in de deuropening! Maar nu ging dat stukken beter. Wel zwaarder, een houten vloer glijdt stukken beter dan een tegelvloer, maar beter.

De 2 kasten staan op hun nieuwe plek!

Tussen door stofzuigen en de vloer dweilen. Ik ben al die tijd nooit achter een kast geweest om te stofzuigen...Toen de gehavende plekken op de muur bijwerken met de muurverf. Maar toen stonden de kasten in de slaapkamer op hun nieuwe plek! Done!

De kastenkamer verder leeg maken. En dan loop je dus als een zombie steeds heen en weer met spul in je hand waarvan je niet weet waar je het laten moet. Hmmm. Dit huis is wat groter maar nog steeds klein in verhouding met een huis in NL. Dus alles in de huiskamer maar eerst neer zetten. Weer stofzuigen, dweilen en muur bijtippen met muurverf...

O ja en natuurlijk nog de inwendige mens verzorgen in de vorm van koffie en chickenwings!

Logeerbed in nieuwe kamer!

Bed uit de logeerkamer moest natuurlijk he-le-maal uit elkaar gehaald worden. Dus met de schroevendraaier (wel een elektrische!) aan de slag. Bed uit elkaar. Naar kastenkamer slepen, bed weer in elkaar zetten. Bed opmaken. Ladenkast weer terug duwen naar logeerkamer omdat ik nergens anders een plekje voor je heb. Done!

TV aangesloten en fietsen op hun nieuwe plekkie

Troep opruimen in voormalige logeerkamer. Stofzuigen, dweilen, muur weer aanstippen met muurverf. Kastje van onze slaapkamer op nieuwe sportkamer gezet. TV en aanverwante artikelen weer aansluiten in sportkamer zodat Chiel daar TV kan kijken of muziek kan luisteren tijdens trainen.
Home trainers naar sportkamer slepen en aansluiten. Gymbal en matje, gewichten, de hele mikmak een plekje geven. Blijkt achteraf dat zo'n kamer toch ook kleiner is dan dat je denkt, maar goed, het staat! Done!

En dan denk je dat je klaar bent, en dan kijk je om je heen en dan blijkt dat er nog heel veel opgeruimd moet worden. Al mijn make up lag op het bed. Dus badkamer opruimen, kastje leeg maken, make up er in en alles wat niet past weg mikken. Gelukkig kregen we telefoon van Leena! Altijd leuk! Ze heeft al 2 tandjes!

Woonkamer opruimen. Zag er niet uit. Maar je kan niet alles opruimen want de helft staat vol met spul van het terras wat naar binnen moest vanwege de typhoon.

Om 6 uur had het meeste weer een plekje. Nu eten maken. Sla, zoete aardappel frietjes en een biefstukje. Lekker.

En toen we 's avonds naar bed gingen, was er nog geen harde wind. Iets wat we wel hadden verwacht. Het regende wel maar niet zoals we dat eerder hadden meegemaakt.

Vanmorgen bleek dat de typhoon best heftig was geweest maar niet bij ons. We zaten echt in de luwte en de wind heeft op andere plekken wel best huis gehouden. Op het plein was nauwelijks een blaadje op de grond gevallen! Deze typhoon heeft zelfs 20 mensen het leven gekost. 2 in Hong Kong en de rest in China. We hebben echt geluk gehad.

Nadat alle typhoon signalen weer waren opgeheven,  is Chiel naar het werk gegaan. Pas tegen 12 uur was dat. De fysio was afgezegd vanwege de typhoon dus dat scheelde weer. Ik ben nog gaan lunchen met Mark die bij ons om de hoek werkt. Daar, op Lamma Island, waar Mark woont, had de typhoon flink gespookt en lag het hele dorp in puin. Zo zie je maar.

Na de lunch moest ik eerst op zoek naar een wc-bril. Die was er gisteravond afgeknapt. Ook fijn. We hebben in HK geen Big Boss, Karwei of zoiets dergelijks dus je moet wel weten waar je zo'n ding kan vinden. Gelukkig hadden ze in een winkel vlakbij een mooie witte bril. Terwijl ik net naar de Muji liep om een opklapkastje te halen voor de make-up troepjes, kreeg ik telefoon van Chiel. Of ik even bij Jesse's kantoor wilde lopen. Hij en Jesse hadden iets besteld uit NL en dat was al aangekomen.

Zo slim als ik ben, eerst naar Muji. Ik stond al bijna voor de deur. Kastje gekocht en nu liep ik met 2 grote tassen naar Jesse's kantoor. Dat doosje wat ik moest meenemen, dat was geen doosje. Dat was een flinke doos! Dus eerst alles uitgepakt, zoveel mogelijk bij de bestaande tassen ingedaan. Het pastte niet allemaal, dus toch nog maar een tas erbij. Pff.

Ik voelde me net een sjerpa. Bepakt en bezakt naar huis gelopen in de bloedhitte. Het is abnormaal warm en een enorme luchtvochtigheid. Nog een nasleepje van de typhoon. Eenmaal thuis eerst maar eens de wc bril gaan slopen die er al half af lag. Hoe moeilijk kan dat zijn? Nou best moeilijk want 1 van de schroeven was natuurlijk lam. Maar ik ben erg blij dat na 2 uur wikken de schroef eruit is en de wc pot nog heel is!!

Ik ga zo weer verder. Eerst een bakkie...

Crab!

Ach en wat doe je dan als je weet dat er een super typhoon jouw kant op komt? Nou dan gaan we gezellig bij elkaar zitten! Om 6 uur zouden onze Chinese vrienden langs komen. Iedereen maakt 1 gang en dat bevalt uitstekend!

Deze keer was het wel een beetje anders dan anders. Lydia heeft een paar weken geleden haar onderbeen gebroken terwijl ze in Shanghai voor haar werk was. Het was nogal een serieuze en gecompliceerde breuk. In Shanghai heeft ze 2 ziekenhuizen gezien. Dat beviel zo goed dat ze gelijk terug naar Hong Kong is gevlogen. En ik moet zeggen, als je die verhalen hoort dan wil je echt nooit in China in het ziekenhuis terecht komen!

Maar goed, ze is geopereerd, pas in Hong Kong, zit nu in een rolstoel en heeft nu 6 weken bedrust voorgeschreven gekregen. We hadden dus nu 2 man in een rolstoel zitten!

We begonnen gisteravond buiten maar al snel begon het te druppelen. Alles naar binnen gebracht en natuurlijk hield het daarna op met regenen ;-) Maakte niets uit, we hebben een hele gezellige avond gehad!

Ik maakte risotto met saffraan en een pavlova met bosvruchten. Rain maakte fettucini met een tomatensaus, Pam nam de harige krabbetjes mee die Rain wel heeft klaar gemaakt. En bij die krabbetjes hoort een rijstwijn met een zoete gedroogde pruim er in. Ik had het nog nooit gedronken maar wat was dat lekker!

Eerst worden de levende krabbetjes keurig schoon geborsteld!

Dan gaan ze de bamboe stoommand in met Chinese kruidenblad en plakken gember

Ze worden gestoomd voor 18 minuten

Ondertussen wordt de Chinese rijstwijn verwarmd

Na 18 minuten heb je een rode krab plus kommetje rijstwijn met zoete pruim op je bord!

Ik vind het toch altijd even slikken als je levende beesten bereid. De Chinese vrienden begrijpen daar niets van. Vers is vers en zo hoort het ook, vinden ze. Het was zo gezellig dat wij pas om 2 uur naar bed gingen!

En vandaag hebben Chiel en ik kalm aan gedaan. Beetje brak van de avond er voor en de hitte was absurd. Voor je lol naar buiten gaan is er dan niet bij. Maar we hebben het toch gedaan.

Ik wilde maar vast eten in huis halen voordat de storm zou los barsten. Je weet maar nooit. Samen boodschappen gedaan, sushi gegeten en ik heb vanmiddag het terras vast leeg gehaald en het roostertje van het putje los gehakt. Ik ben daar zo klaar mee dat we steeds tot de enkels in het water staan op het terras.

Vanmiddag werd het T1, het standby signaal, gegeven terwijl het nog prachtig weer was. Bloedheet, blauwe lucht. Ze verwachten vanavond dat T3, het harde wind signaal, wordt afgeroepen en morgen zullen we het dan meemaken. Ik hoor nu al geruchten dat het T10 signaal gelijk wordt afgeroepen en dat T8 gewoon wordt overgeslagen. Op dit moment is er nog niets van te merken dat er sowieso een typhoon aankomt!

Het zal wel. Kan me er niet druk om maken.

Wordt vervolgd!

Monstrous super typhoon Usagi holding its own, Hong Kong braces for possible impact

By Jason Samenow, Published: September 20 at 3:05 pmE-mail the writer

This image was taken by the Japan Meteorological Agency’s MTSAT-2 satellite at 0730Z on September 20, 2013. (NOAA)

Super typhoon Usagi, 2013′s strongest storm on the planet, may have peaked in intensity, but remains an extremely dangerous cyclone as it continues on a collision course with southern Taiwan and, likely, Hong Kong.

The Joint Typhoon Warning Center says Osagi’s maximum sustained winds are 150 mph, the equivalent of a category 4 hurricane.  That’s down from at least 160 mph Thursday (category 5 level). But this is a mammoth storm, tropical storm force winds span 275 miles across it.

On Thursday evening, a satellite-based estimate of its minimum pressure was an astonishingly low 882 mb, which would have made it the deepest and most intense storm to exist on Earth since 1984 (tied with hurricane Wilma in 2005).

Look at this incredible high resolution satellite image of the storm from Thursday afternoon, revealing the textbook traits of a flawless cyclone:

Usagi infrared satellite view 12:33 p.m. ET Thursday (Colorado State University)

You see the cloud-free, distinct eye which is surrounded by tall thunderstorms on all sides.

Due to a re-arrangement of its internal structure since that time, known as an eye-wall replacement cycle, Usagi has lost some steam and its satellite presentation – while impressive – is less than perfect.

Usagi infrared satellite view 1:14 p.m. ET Friday (NOAA)

Its eye is somewhat ragged, and deep convection (a fancy term for thunderstorms) is less pronounced in its northeast quadrant.

What’s next for Usagi?

The Joint Typhoon Warning Center predicts additional weakening as Usagi’s circulation is disrupted by Taiwan. Usagi will batter Taiwan’s south and east coast with damaging winds, torrential range, massive waves, and a dangerous storm surge today into Saturday. The storm’s rain bands have already begun to lash coastal areas.

Link: Animated Taiwan radar loop

Usagi is then expected to cross the South China Sea, but further weakening is forecast.

“THE SYSTEM IS UNLIKELY TO RE-INTENSIFY OVER THE SOUTH CHINA SEA DUE TO LAND INTERACTION AND DECREASING OCEAN HEAT CONTENT,” saysthe Joint Typhoon Warning Center.

Usagi forecast track (Joint Typhoon Warning Center)

The storm could potentially come ashore near Hong Kong late Sunday local time (Sunday morning EDT). Confidence in the overall track is high but small deviations could push the brunt of the storm to Hong Kong’s northeast or southwest.

“Usagi is still far away from Hong Kong,” writes the Hong Kong Observatory. “As there may still be changes to its track, its effects on Hong Kongs weather can be vastly different. Usagi is a mature tropical cyclone and may become the strongest storm affecting Hong Kong since this year. The public should remain vigilant, pay attention to the latest weather report, and take precautions against strong winds and flooding as early as possible.”

The Joint Typhoon Warning Center predicts Usagi will have maximum sustained winds near 100 mph around the time it would potentially make landfall in or near Hong Kong. If a direct hit were to occur, the storm would also produce copious amounts of rain and, depending on the angle of approach, potentially a devastating storm surge (given the storm’s size and intensity).

This is a very busy weekend in Hong Kong, as a major autumn festival is underway.

Hong Kong’s typhoon history

Direct and indirect hits from typhoons or tropical storms are very common in Hong Kong, happening annually – almost without exception and often on multiple occasions.

As the city, populated by 7.1 million residents, has considerable experience with these storms, it is usually well-prepared and has avoided mass casualties from recent events. Since 1990, 74 named storms have affected Hong Kong with about 44 total fatalities (based on data from the Hong Kong Observatory). Not since 1983, when Ellen claimed ten lives, has Hong Kong experienced a death toll in the double digits from a tropical storm or typhoon.

Number of people killed or missing from named storms to impact Hong Kong from 1960-2011 (Hong Kong Observatory)

In the more distant past, 15,000 and 11,000 lives were lost in storms that devastated Hong Kong in 1906 and 1937, notes a blog post at the Hong Kong Observatory.

The lesser impacts from typhoons in recent decades, however, is likely tied to a lack of direct hits, the Hong Kong Observatory notes. The number of instances of typhoon’s eye (center) moving directly over Hong Kong – resulting in the issuance of Signal 10, the most dire alert – has been few.

“The tropical cyclone activity in the South China Sea was in a relatively quiet phase during the last two decades,” the Hong Kong Observatory writes. “The frequency of Signal No. 10 [the eye of a storm passing over Hong Kong] has decreased since the 1980s. The Hurricane Signal was issued only twice in the last three decades in 1983 (Ellen)and 1999 (York).”

(Update: The above quote is from April 2012, before the third Signal No. 10 of the last three decades was issued for typhoon Vicente in July, 2012)

It adds: “With slightly less frequent tropical cyclones affecting Hong Kong in the last few decades, some people may wrongly think that the typhoon risk in Hong Kong has declined."