Even op de plaats rust

Ik ben me bewust dat ik al even niets heb geschreven. En de reden is mijn broer Andy. 

2 jaar geleden werd bij hem acute leukemie geconstateerd. Het nieuws hakte er bij iedereen goed in en een lange angstige tijd brak aan. Gelukkig was mijn zus Lody geschikt bevonden om stamceldonor te zijn. Tot 2 keer toe heeft ze de stamcellen kunnen doneren. 

Persoonlijk dacht ik dat het ergste achter de rug was. Dat het nu alleen een kwestie van aansterken was. Maar dat was te simpel gedacht...

Er braken onrustige tijden aan. Van het UMC naar huis. Eenmaal thuis werd hij steeds weer opnieuw ontelbare keren opgenomen omdat hij niet beter werd. Leek het net beter te gaan, dan werd hij weer met de ambulance opgehaald omdat het weer slecht ging... En vervolgens kwam hij weer eerder naar huis dan verwacht omdat het ineens weer beter ging. 

De laatste maanden werd hij zieker en zieker. De leukemie was bestreden maar nu vrat het 'nieuwe' bloed zijn lichaam beetje bij beetje op. Hij heeft geen stukje onaangetaste vezel meer in zijn lichaam. 

En nu, zo'n week of 2 geleden, kwam het gevreeste nieuws. Er is geen behandeling meer mogelijk. Er vormde zich een knoop in mijn maag... Boosheid, angst, meedelij en onzekerheid heeft zich meester gemaakt van mij en de familie. Maar ook dankbaarheid, liefde en het saamhorigheids gevoel. Erg dubbel allemaal. 

Een paar dagen geleden werd mijn broer overgebracht naar een hospice in Nunspeet. Dat is een huis waar mensen worden verzorgd waarvan de uitkomst al vast staat. Hier in Druten heet het een Bijna Thuis Huis, mooi gevonden trouwens.  Een uitkomst waar wij helemaal niet aan willen. En een uitkomst die een dezer dagen zal geschieden. 

Ik weet niet of ik in die tussentijd nog energie kan vinden om nog iets te schrijven. Maar dan weten jullie waardoor het komt. 

Jetlag

We zijn in ieder geval niet voor niets terug gevlogen naar HK.

Dinsdag kwamen we aan om half zeven en om 9 uur stapte hij opnieuw een taxi in om naar een vergadering te gaan. Die avond was hij thuis om half 8. Gisteren vertrok hij opnieuw om 9 uur vanwege een vergadering en liep hij om 8 uur binnen. Wel een beetje wallen onder de ogen, maar hé, we zijn de jongsten niet meer. En gelukkig kennen de klanten hetzelfde probleem, zij komen ook uit een andere tijdszone. Vanmorgen om half 9 vertrokken en vandaag wordt het opnieuw een latertje en de rest van de week zal het niet anders zijn.

Het enige wat roet in het eten gooit is het weer. Het regent hier af en aan, onweersbuien, harde wind en gemiddeld 30 graden. Mijn bijkeuken staat weer steeds onder water. Kortom het is lente in Hong Kong!

En dan natuurlijk de jetlag...we waren maar een week in NL en dan ben je nog niet helemaal over de jetlag heen, en nu zitten we hier, opnieuw jetlag. Vannacht was de 2de nacht. Ik bedoel de eerste nacht ben je zo moe dat je gelijk in slaap valt als je je bed ziet. Wel vroeg wakker maar das niet zo erg. De tweede nacht is het moeilijkst. Je bent wel moe maar na 3 uur ben je klaar wakker en knort je maag als een gek. Dus eruit, boterhammetje smeren, en na een uurtje opnieuw proberen te slapen. Wat natuurlijk niet lukt, dus je ligt de halve nacht met je ogen open op bed. En dan val je ineens als een blok in slaap, tegen 6 uur 's ochtends pas en dan gaat de wekker om 7 uur...

Gelukkig vliegen we snel weer. Zaterdagnacht om precies te zijn, dus dan beginnen we weer van voor af aan. Voordeel is dan wel dat we beiden minder last hebben van jetlag als we in NL zijn dan hier in HK.

slideshow weekendje weg

Verandering van plan

We hebben hectische dagen achter de rug. Chiel heeft sinds we in NL geland zijn alleen maar gewerkt. En als hij niet onderweg was naar iets dan zat hij thuis achter de computer. Maar ach het kon ons niets schelen want vrijdag stond ons weekendje met de familie gepland. Enfin, de plannen zijn een beetje veranderd...

1. Mijn broer lag in het UMC in Utrecht. Soms gaat het slecht en soms gaat het beter. We hebben hem bezocht nadat hij weer met spoed was opgenomen en de toestand plotseling heel kritiek werd. Maar gelukkig, knapte hij weer op en hebben we gezellig kunnen praten. Je wordt heen en weer gegooid qua emoties. En mijn oudste zus was ook ineens opgenomen in het ziekenhuis. Dat zag er ook niet goed uit maar ze is gelukkig ook weer opgeknapt en ze is weer thuis.

2. Het familie weekendje ging van start op vrijdag. Met z'n allen richting Bemelen (ligt bij Maastricht) en 2 nachtjes slapen in het meest schattige B&B-tje ooit, Ut Good. Een verbouwde varkensstal met een mooie grote tuin, kippetjes, honden en katten. Echt super. Mocht iemand die kant nog op willen dan is dit echt een aanrader. Helaas had Linn andere verplichtingen maar we hebben steeds aan haar gedacht! Leena was zo blij dat ze lekker naar buiten kon lopen en aandacht van iedereen kreeg en op zaterdag zijn we naar het Sprookjesbos geweest in Valkenburg. Qua weer was het ellende en het feit dat het Sprookjesbos op de enige berg lag die NL rijk was, kostte vooral Chiel veel moeite. Maar het is gelukt en het was super. Zondag weer naar huis na een heerlijk ontbijtje.

3. Zondagmiddag stond ik alweer 1 koffer in te pakken. Chiel moest deze week echt in HK zijn vanwege klanten. En alles kwam door toen wij vorige week in het vliegtuig zaten naar NL... Maandagmorgen zijn we weer vertrokken naar HK. En ja. We zitten dus nu alweer in Hong Kong. Chiel is gelijk aan het werk gegaan en ik lig voor pampus op de bank. Deze week heeft hij het super druk met deze mannen en zaterdag op zondagnacht zitten we weer in het vliegtuig naar Amsterdam! We zouden blijven t/m 5 juni maar daar plakken we nu een weekje bij aan en gaan dus pas op 12 juni naar huis. Ook lekker!

Relatief

We zijn in NL veilig aangekomen. Beetje een bumpie flight was het deze keer. Natuurlijk hebben we de kids en Leena gelijk gezien en zijn de traditionele  frietjes gegeten. Als het goed is gaan we het aankomend weekend een paar dagen met z'n allen weg...

Deze periode in NL is het natuurlijk niet alleen maar voor de gezelligheid. Het werk vergt een groot deel hiervan. Helaas. Maar zo gaat dat elke keer. Alles qua werk lijkt dan super belangrijk te zijn, veel moet wijken en nachtrust wordt ondergeschikt. Maar het is niet anders. Zou graag zonder cryptische omschrijving precies willen vertellen wat ik er van vind, maar ach...mijn mantra is tegenwoordig ' KARMA, KARMA, KARMA' 

Je maakt je druk over onbenullige dingen en over dingen die je tijd en energie niet waard zijn...

En dan krijg je vanmorgen een berichtje dat je broer weer is opgenomen. Dat het niet gaat zoals we allemaal hopen en bidden en dan weet je het weer. Je wordt met een rotklap weer op aarde gezet. 

Het is allemaal relatief. Want persoonlijk kan me alles gestolen worden...mijn broer, zijn gezin, DAT is belangrijk. 

GRRRR!!!

Ik ben geen held in grammatica, laat ik dat vooral vooraf zeggen. Sommige dingen zijn wel blijven hangen, sommige dingen niet. Zo heb ik als kind nooit begrepen wat je in godsnaam met het 'kofschip' moest doen. En toch gaan sommige dingen ook automatisch.

Nou is mijn oog de laatste tijd gevallen op het verkeerd gebruik van persoonlijk voornaamwoorden en bezittelijk voornaamwoorden. Ik krijg er wat van, als ik zie dat deze voornaamwoorden verkeerd gebruikt worden. Vooral JOU en JOUW.

Een bezittelijk voornaamwoord geeft een bepaalde relatie aan tussen een persoon, dier of instantie MET een zelfstandig naamwoord. Bijvoorbeeld ... Dit is jouw boek ...maar... het boek is van jou

Mocht het niet blijven hangen, gebruik dan het volgende ezelsbruggetje. Je zou JOU of JOUW kunnen verhangen met U en UW. Als je het zorgvuldig uitspreekt hoor je vanzelf of er wel of niet een W achtermoet. Wanneer je U gebruikt is het dus JOU en wanneer je UW gebruikt is het JOUW.

Succes!

Nog heel even!

Lekker opgeladen en fijn de snelweg op!

Zo. We zijn weer terug van 2 dagen China. Altijd leuk om in China te bezoeken, nog veel leuker is het om weer terug te zijn in Hong Kong.

Eerlijk is eerlijk; China is enorm veranderd sinds 2004 toen wij het heugelijke nieuws 1 week voor onze geplande verhuizing ontvingen dat we niet naar Hong Kong gingen verhuizen maar naar Shenzhen. Ik vond het erg moeilijk om daar te aarden. En dat lukte dus ook niet. De dag dat wij na 6 maanden in China, voortaan in Hong Kong gingen wonen, staat ook in mijn geheugen als een dag met een gouden randje. Misschien komt het door de buurt waar de fabriek staat, maar het is niet zo creepy als vroeger. Meer mensen spreken engels en meer chinezen hebben iets van de wereld gezien waardoor ze zijn veranderd en de straten zien er schoner uit. Dat maakt een groot verschil.

Maar op het moment dat wij de grens overgaan van China naar Hong Kong, valt er toch een last van mijn schouders. Alles ziet er lieflijker uit, het internet doet weer normaal, je mag alles weer zien en niets is gecensureerd, er bestaat in HK zoiets als een voedsel en waren autoriteit wat het allemaal wat veiliger maakt en mocht het nodig zijn, dan weten we dat de gezondheidszorg hier prima is.

Er zijn vast bosjes mensen die het niet met me eens zijn. Die vinden alles in HK vreselijk. Ik zeg houden zo. Lekker daar blijven en vooral niet naar HK komen. Vooral niets tegen je zin in doen. Het grappige is wel dat als ze iets nodig hebben, of het nou gaat om te bevallen van een baby, babymelk of een paar echte Nike schoenen willen kopen of het om een visum gaat, of om een zak geld ergens op een bank te zetten, ze toch naar HK komen omdat het hier veiliger is en makkelijker gaat. Das vreemd wah.

Voorlopig hoeven we zeker 4 weken niet naar China, morgenavond vertrekken we naar NL! Heerlijk. We tellen de dagen/uren en minuten. Chiel en ik hebben het wel even nodig om naar huis te gaan. T'is niet zo dat Chiel 4 weken vakantie heeft, zijn agenda staat weer aardig vol met werk-gedoe. Maar voorlopig zijn we thuis. Lekker tussen de familie.

Ik ben de koffers aan het inpakken, ga straks het huis zo goed mogelijk opruimen en schoonmaken, morgen gaan we nog in de middag naar fysio, hapje eten en dan naar het vliegveld! En als alles verloopt zoals het zou moeten, landen we zaterdagmorgen om 06.40 in Amsterdam!

Foto's

Wij wonen boven het 3D museum. Heb eigenlijk nooit begrepen wat dat dan precies inhoudt maar het blijkt dat je foto's kan maken van jezelf in- of voor een 3D poster. Precies iets wat de Honky's geweldig vinden. Alles wordt vast gelegd op de gevoelige plaat. Of het nou een bruiloft is, een kommetje noedelsoep of een selfie. Op de gevel van ons gebouw naast de ingang van ons huis hangt een poster met een pijl waar je moet staan voor het optimale resultaat. Ik kon natuurlijk niet achter blijven :-)

En we kregen een facetime gesprek met Remy, Rachida en Leena. Altijd leuk om die kleine heen en weer te zien rennen. De laatste tijd is ze vooral bezig om ons te laten zien wat ze kan. Springen, verven,
rennen enz enz. Vroeger bleef ze op schoot zitten bij Remy en dan keek ze ons langdurig aan. Eergisteren zat ze weer op schoot en ging ze vertellen wat er op haar stickers te zien was. En om een sterker statement te maken plakte ze al die stickers op haar hoofd. 'Opa kijk nou!!"

 Gistermorgen was een vroegertje. Om half 5 stonden we op en om 5 uur zat Chiel op de fiets en deed ik mijn training. Het was enorm afzien want het was super benauwd en klam weer. Chiel fietste al vooruit en even later kwam ik hem en Jesse tegen!

Het gaat echt steeds beter. Vrijdagmiddag moeten we naar fysio. Eddy was 3 weken in de US en net nu hij terug komt gaan wij naar NL. De vrijdagmiddag komt Eddy op zijn vrije dag naar het ziekenhuis om te zien hoe het gaat met Chiel voordat we vertrekken. Lief.

Aftellen

Het aftellen kan nu echt beginnen. Vrijdag over een week, vliegen we naar NL! Yoehoe!

Gelukkig kwam Mickey over voor bijna 2 weken en dan gaat de tijd best snel voorbij. (Gisteren is ze terug gevlogen naar Vancouver) We zijn er echt aan toe. We blijven een maand in NL en van die maand moet Chiel een groot gedeelte werken, maar het is toch anders.

Lekker thuis zijn, de kinderen zien, onze Leena zien, het nieuwe huis van Ben en Selena bekijken, de verhalen horen van Linn die op rondreis in Noord India is geweest, de verhalen horen van Remy en Rachida die op zoek zijn naar een huisje en natuurlijk mijn broer en zus bezoeken die op dit moment allebei nog in het ziekenhuis liggen. En we gaan een paar dagen met z'n allen weg in een huisje. Ja, super burgerlijk, altijd gedacht dat wij daar niet aan mee zouden doen, maar we kijken er naar uit!

Chiel komt vanavond terug uit China. Morgen werken in HK en dan hebben we een lang weekend. 1 Mei is 'National Day' hier in HK en in China en dat wordt beloond met een lang weekend vrij. Het gaat natuurlijk gepaard met vuurwerk en ik ben bang, ook met demonstraties. Ze zijn het hier nog niet vergeten hoe de HK gouvernement is omgegaan met hun democratische rechten...

Enfin, wij gaan lekker een lang weekend vieren!

Volle week

Zo. Ik heb nu even tijd om een update te schrijven.

Eerst even het allerbelangrijkste van de afgelopen week.
Chiel kan met veel inspanning en concentratie, zijn linker been 'normaler' gebruiken! Als wij lopen zijn onze knieën, zonder dat we het door hebben, licht gebogen zodat je knie niet op slot springt. Voor Chiel was het de enige manier om te kunnen lopen. Knie op slot, zodat hij niet door zijn knie zou zakken omdat er nog niet genoeg kracht inzat. Dat was ook een van de dingen die hij met fysio trainde.  Sinds deze week, kan hij met zijn knie licht gebogen, stapjes zetten zonder stok! Hij wordt steeds sterker, zijn been is minder dun en we zien spiertjes bewegen rond zijn knie!

En dan is Mickey natuurlijk in HK. Super gezellig is het weer!

We zijn naar Tai O geweest. Met de boot naar Mui Wo, dan de bus in naar Tai O, gewandeld door het dorpje, geluncht bij het Heritage hotel aan het eind van de pier, bootje gepakt het water op en geen enkel teken van leven gezien van de roze dolfijnen :-( met de taxi naar Tung Chung en toen weer naar huis. Een vole drukke gezellige dag.

Ook zijn we over de marktjes in Mongkok gelopen, hebben we Shanghai street aangedaan om naar kookspulletjes te kijken, tempeltje bezocht om wierook te branden voor Andy en Louky,

dimsum gegeten, Hollywood road over gelopen op zoek naar oude Chinese posters, en High Tea gehad in het hoogste hotel van Hong Kong, het Ritz Carlton!

Natuurlijk elke avond lekker gegeten in de tentjes die Mickey zo lekker vind (wij ook hoor!) En afgelopen zondag hebben we kroketten gemaakt. Mickey had nog een recept om gezonde frikadellen te maken en ze wilde dat recept proberen. Het leek een beetje raar recept maar echt mensen, het was waanzinnig lekker! Zoete aardappel gepureerd, havervlokken-meel, en kippen gehakt. Kruiden erbij, rolletjes draaien en bakken. Echt heel erg lekker!

Zondagmorgen/nacht hebben Chiel en ik weer gefietst en gelopen op de boulevard. Het was 5 uur in de ochtend toen we al op de boulevard stonden! Enige tijd beschikbaar voor Chiel om te kunnen fietsen omdat je... 1) niet mag fietsen op de boulevard dus we moeten een tijd uitzoeken dat je niemand in de weg zit... 2) omdat om 6 uur 's ochtends de bussen met Chinese toeristen al rondlopen op de boulevard en Chiel, (eigenlijk niemand!) die mensen kan ontwijken omdat het net ongeleide projectielen zijn die kris kras over de boulevard lopen.

Straks gaan we lekker sushi eten, dan laat ik haar alleen voor de middag. Vanmiddag gaan Chiel en ik weer naar het ziekenhuis. Bloed prikken en een echo van zijn nieren moet er gemaakt worden. Daarna gaan we eten met Mark en Wytske bij het Vegetarische restaurant in Yau Ma Tei. Kan ik me nu al op verheugen ;-)

Morgen gaat Chiel naar Shenzhen voor 2 dagen en morgen avond vertrekt Mickey weer naar Vancouver.

De do's en dont's

Wij zijn nogal verzot op sushi. Ik kan het wel elke dag eten als het zou moeten. Je zou denken dat sushi eten geen enkele etiquette behoeft, maar dat is fout gedacht. Zoals ik in dit artikel las, zijn er nog al wat dingetjes waar je aan moet denken. Leek me wel leuk om het stripje te laten zien aan jullie. Ik heb me flink schuldig gemaakt aan de dont's. Het zal niet meer gebeuren nu ik dit plaatje heb bestudeerd. Ach, een mens is nooit te oud om te leren.

Zo bestaat er ook de bril etiquette. Wat doe je niet met een bril. Je gaat er niet op zitten, niet mee gooien, niet op staan enz enz. Helaas was dat bij Chiel nog niet door gekomen. In 1 week ging hij er op zitten en daarna probeerde hij de bril dubbel te vouwen. Dat gaat dus niet en is een hele grote DON'T!

Gevolg, een bril met 1 pootje eraf en met 1 pootje krom, die helaas niet meer te maken is omdat de schroefjes verstopt zitten in het montuur. Meneer Armani dacht dat dit afdoende zou zijn voor bril-hooligans en dat zo'n bril dan langer mee zou gaan. Niet dus. Zijn bril was nog aardig nieuw en op de glazen zaten zelfs nog geen krasjes, dus het mooiste zou zijn als we hetzelfde montuur konden scoren en de glazen overgezet konden worden. Vanmiddag zijn we op stap gegaan en de opticien met een bezoek vereerd. En hoera, ze hadden nog hetzelfde montuur maar niet meer in de donkerblauwe kleur die Chiel had. Maar nu heeft hij een hippe grijze bril met zijn oude glazen erin!

Visite

Na mijn laatste blogje, heeft de verkoudheid goed toegeslagen. Ik voelde me gaar, ik had een rode neus en mijn toch al kleine oogjes werden alleen maar kleiner. Maar ik heb nooit tijd voor die onzin. Er is nog zo veel wat moet gebeuren dat ik maar goed had ingeslagen bij de apotheek. Neusspray, papieren zakdoekjes en paracetamol. Een mens moet wat.

Want ik ging maandag op pad om voor vrienden langs adresjes te gaan waar zij een huurhuisje hadden gezien op internet. Ik kende de wijkjes wel, maar ik kom daar niet vaak. Dus met de metro ben ik die adresjes afgegaan en ik heb er een filmpje van gemaakt. Is best leuk geworden

Dinsdag zaten we vroeg in de auto naar China. Een hippe auto compleet met matjes van Louis Vuton! We hadden ook een hele hippe chauffeur compleet met snelle zonnebril en een kuif. Hij bracht ons snel en veilig de grens over en net even over negenen stapten we de lift in van de fabriek.

Ik was al eventjes niet op de fabriek geweest omdat Chiel steeds beter zich kan redden maar deze week wilde ik er zijn omdat Chiel bezoek zou krijgen van Pim. En Pim had ik al jaren niet gezien! Ik heb Pim opgehaald van het station en samen zijn we naar de fabriek gegaan. Super gezellig en het voelde alsof we elkaar gisteren nog hadden gesproken.

Donderdagavond vertrokken we weer in het busje terug naar Hongkong. Deze keer was onze chauffeur een stuk minder veilig. Ik zag dat hij aan het whatsappen was tijdens het rijden op de snelweg. Eigenlijk kwam ik erachter omdat hij de ene keer 40 km per uur reed en de andere keer scheurde met 120 over 2 weghelften. Ook zat hij steeds te bellen. Natuurlijk niet handsfree maar ouderwets met de telefoon aan zijn oor. Toen ik hem vanuit achter in de auto vroeg of hij toch niet aan het whatsappen was, werd ineens de telefoon weg gelegd. Maar het werd er niet veiliger op. Nu had hij schijt aan de borden 80km per uur. Vol gas gingen we de berg af en op. Vreselijk. Ik heb maar even een foto gemaakt van zijn nummerplaat en dat op die manier gedaan dat hij het ook zag. Idioot...

Eenmaal thuis stond Mickey voor de deur! Zo gezellig om haar weer eens te zien! Ze was al een dag eerder aangekomen in HK maar ze heeft zich goed vermaakt en de jetlag alvast een beetje weg geslapen. Met z'n viertjes hebben we gegeten bij de Thai op ons pleintje. Altijd goed.

Vrijdagmorgen kwam Pim nog even op de koffie en hebben we natuurlijk foto's uitgewisseld van zijn dochtertje en onze Leena. Daarna vertrok hij en ben ik naar Mickey's hotel gelopen. Het voelde weer als vroeger. Samen lopen, beetje shoppen, bijpraten, lachen en dingen ontdekken. Zo namen we koffie op de oude lokatie van Spasso. Een heel mooi terras met veel groen. Zag er prachtig uit maar ik kan me niet voorstellen dat deze koffietent nog lang zal bestaan. Afschuwelijk duur, ze doen zich voor alsof ze een high end restaurant hebben met bijbehorende prijzen maar betalen moet je binnen doen bij de kassiere. Heel vreemd.

Natuurlijk 's avonds aan de pekind eend gegaan bij Kings Lodge en toen ging bij Mickey het lichtje uit. Jetlag.

Vanmorgen zijn we verder gegaan met ontdekken. We wilden naar het Kowloon Walled City Park in Kowloon City. Zij was er nog nooit geweest en ik wilde graag in Little Thailand, zo heet dat buurtje vanwege de grote populatie Thaise mensen, restaurants en winkeltjes, op zoek gaan naar een Thaise vijzel en een Thaise bamboe stoompan.

Zo gezegd en zo gedaan. Heerlijk rond gelopen in het park, we hebben het interactieve museumpje bezocht, hebben heerlijk Thais gegeten en ik heb in een klein, druk en overvol Thais winkeltje de vijzel gevonden en de stoompan! Yoehoe!! Ik ben helemaal in mijn nopjes!

Straks gaan we eten met Ton en Mickey. Gezellig!

Karma

Ik geloof in karma. Het wonen in Hong Kong heeft dit meer en meer bevestigd. Scheelt ook dat hier veel boeddhisten en hindoes wonen en hierdoor karma een onderdeel van het dagelijks leven is.
Wie je ook bent, wat je ook doet, zorg dat je intenties goed zijn. Soms is dat natuurlijk best moeilijk, vooral als slecht karma je kant op komt. Als het een eitje zou zijn, dan zou er veel minder ellende op de wereld zijn, maar toch...

Ben echt niet van plan om iedereen te bekeren, ik schrijf dit vooral voor mezelf. Diep inademen, laat je bloeddruk zakken, blijf lachen en beheers jezelf. Hoe mensen jou behandelen is hun karma, hoe jij reageert is jouw karma!

Wat is karma? Maar weer eens de Wikipedia geraadpleegd.

Karma is een begrip uit het hindoeïsme en het boeddhisme, dat letterlijk vertaald wordt als 'handeling', 'actie' of 'daad'. In zowel het hindoeïsme als het boeddhisme omvat karma de fysieke en mentale acties van een individu die gevolgen hebben voor het leven en volgende levens door middel van reïncarnatie. In het dagelijks gebruik bedoelt men er vaak mee dat alles wat we doen, denken of zeggen weer bij ons zelf terugkomt. Karma gaat dan over zowel de daad als over het gevolg dat uit die daad voortkomt. 

Karma en zijn gevolg worden gezien als een natuurlijk principe, een wet van "actie en reactie". Er is dus geen God aan het werk die straft of beloont. Een goede daad heeft van nature goede gevolgen, slechte daden hebben van nature slechte gevolgen. 

De Boeddha onderwees het belang van daden of handelingen. Hij noemt zijn eigen leer dan ook soms een 'leer van daden' (kiriyavada). Hij onderwees dat er verschillende soorten handelingen of daden (karma) bestaan.

Het belangrijkste onderscheid wat hij maakt is het onderscheid tussen goede daden en slechte daden. Goede daden leiden tot goede gevolgen, kwade daden leiden tot slechte gevolgen. Een ander belangrijk onderscheid dat hij maakte is de manier waarop we daden uitvoeren: de Boeddha zei dat we dit op drie manieren doen: door middel van het lichaam (lichamelijke daden), spraak (verbale daden) en geest (mentale daden). Van deze drie daden, zei hij dat de mentale daden het belangrijkste en het meest zwaarwegend zijn.

In een meer gedetailleerde lering over wat nu precies goede en slechte daden zijn, geeft de Boeddha een lijst van tien soorten daden die ieder een goede en slechte variant hebben. Hij zegt ook dat hebzucht, haat en onwetendheid de drie hoofdoorzaken van slechte daden zijn, en dat het tegenovergestelde van deze drie dingen (onbaatzuchtigheid, liefde, en de aanwezigheid van kennis en inzicht) de drie hoofdoorzaken van goede daden zijn.

Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen. Waar zouden we zijn zonder Wikepedia. Als je zoals ik doe, gelooft in goed en slecht karma, dan worden dingen ineens glashelder. En daar wordt je rustig van...Gelukkig maar, anders beïnvloedt het slechte karma wat je tegen komt, je dagelijks leven. En dat is nou net iets wat je niet wil.

Geloven of niet geloven, karma of geen karma...als je inborst goed is en je goed doet...je goed ontmoet. En dat is dan weer een zo'n spreekwoord wat vanuit het goede denkt.

Bleh

Pasen. Zo kijk je uit naar die vrije dagen, en zo zijn ze weer voorbij. We hebben niet echt iets gedaan maar we zijn toch druk geweest. Hardlopen, fietsen, boodschappen doen, bbq-en met Jesse, filmpje kijken, tickets opgehaald en we hebben nog een avondje gegeten met Berry. Vandaag is Chiel weer naar het werk. Straks rijdt hij gelijk door naar China en dan is hij morgenavond alweer thuis.

Tickets?! Ja zeker, de reis naar NL staat alweer geboekt ;-) Op 9 mei komen we aan en blijven tot 5 juni!

Het weer is een beetje vreemd de laatste tijd. De ene dag is het 33 graden met een luchtvochtigheid van 80 procent. Zo'n dag waarbij je continue het zweet op de bovenlip hebt staan. Op die dagen moeten we echt de airco aan hebben anders is het niet te doen. Maar vandaag is het maar 17 graden, is het bewolkt, miezert het een beetje en voelt het fris. Met gevolg dat ik nu snipverkouden ben. Bah. Prik achter de ogen, hoofdpijn, gesnotter en gehoest.

Ik heb vanmorgen nog de was gedaan en de badkamers schoon gemaakt maar nu ben ik echt gaar. Heb geen zin om iets te doen. Dus ik heb een pot vol met verse munt thee gezet, lekker mijn pyjama aan gedaan, filmpje op gezet en verder niets. Wat dat betreft is het wel lekker dat Chiel in China is.

Ik zeg, welterusten mensen. Tot gauw op het blog!

Happy birthday to me!

Op mijn verjaardag (1 april) moest Chiel natuurlijk gewoon werken. Dat is ook helemaal niet erg. We hadden al een heerlijk weekend achter de rug. Wat wil een mens nog meer? Ben super verwend en heel veel berichtjes gekregen van lieve vrienden en familie die me feliciteerden. Heel lief. 

Ik ben op stap gegaan. Naar de bloemenmarkt, Fa Yuen street market, de Neon (alles voor 12 dollar winkel) en geslenterd over Shanghai street. Nee, ik verveel me niet.  

Chiel kwam wel op tijd thuis. Om 6 uur stond hij al voor de deur en dat was onverwacht en heel gezellig. En 's avonds zijn we gaan eten met Steve, Silla en Crystal. Deze keer in het Intercontinental hotel in het Chinese restaurant. Dit restaurant heeft 2 sterren   Het was heel gezellig en het was echt super lekker. En het beste was dat het voor een 2 sterren restaurant niet absurd duur was! 

Vandaag is Chiel's laatste werkdag. We hebben zo maar4 dagen paas vakantie! 

Onverwachts genoegen

Dus Chiel was de rest van de week in China. Hoop gezeur, hoop gedoe en genoeg hoofdpijn voor de aankomende jaren. Genieten dus. En ik had plat gelegen met rugpijn. De donderdag ging het al beter alhoewel ik 's ochtends opstond met een stijf lijf. Ik moet dan eerst kalm op gang komen en na verloop van tijd merk je ineens dat je soepeler beweegt. Maar die vrijdag was het al stukken beter!

Ik zag op een app dat Mabel en Jesse zich verplaatsten over de wereldkaart. Mabel bewoog van HK naar Macao en Jesse ging van Jiangmen richting Macao. Oh, wat lekker dacht ik nog. Die gaan heerlijk een weekend naar Macao!

Even later kreeg ik van Mabel een berichtje. Ze was inderdaad in Macao. Hun huisje was 'under constuction'. Ze hebben al een tijdje lekkage op de meest vreemde plekken en de afgelopen week werd daar aan gewerkt. Hun plafond en muur deden sterk denken aan gatenkaas. Overal waren gaten in geslagen om bij de waterleidingen te komen. Kortom dat huisje van hun was gewoon onbewoonbaar. Uit nood ( nou ja nood...) was hun plan om naar Macao te gaan en daar een weekendje te blijven.

Oh, zei ik, I'm jaleous! Waarop zij zegt 'Join?" Nou had ik daar wel oren naar maar ik wist niet of Chiel daar wel trek in had. Hij had drukke weken achter de rug en misschien wilde hij zich wel begraven onder de dekens en daar voorlopig blijven zonder telefoon en email. 'Let me ask Chiel, zei ik, let you know as soon as possible". Ik wist namelijk dat Berry dit weekend in HK zou zijn. Misschien was er al wat afgesproken... Kortom Chiel kwam thuis, had er oren naar en had geen afspraak met Berry, ik mailde terug naar Mabel en Jesse, Jesse antwoordde en hij had al een kamer geboekt voor ons en een massage voor Mabel en mij in de Banyan Tree, ik naar de China ferry om alvast kaartjes te halen voor zaterdag, en voor we het wisten was alles al in kannen en kruiken!

De rugzak was ingepakt en zaterdagmorgen om half 11 zaten wij op de ferry naar Macao! Heer-lijk! En je zou het bijna vergeten maar de laatste keer dat we naar Macao gingen zat Chiel nog volledig in de rolstoel! En nu liep hij met de wandelstok! Bij aankomst in Macao werd Chiel gebeld door Jesse. Naar de Galaxy, dan naar het Okura hotel, zesde verdieping en dan zitten wij op jullie te wachten, zei hij. En zo geschiede. "Dan vieren we nu je verjaardag Ans want met je verjaardag zit ik in het vliegtuig", zei Jesse. 'Spa en lekker eten vanavond!' Typisch Jesse ;-)

En wat is dat toch fijn om onder gedompeld te worden in super service en super luxe! We werden al opgewacht beneden en door deze vriendelijke dame in kimono begeleidt naar de 6de verdieping. We kwamen de lift uit, en daar stonden Jesse en Mabel te wachten. We werden uitgebreid verwelkomt door de staf en naar onze kamer gebracht op 17 hoog. Ge-wel-dig! Alles op de kamer gezet en dan eerst maar lunchen. (als de wegwerp flesjes shampoo en zo van Bvlgari zijn dan weet je eigenlijk wel dat het goed zit, hihi)

Met z'n viertjes wandelden we naar North. Een Chinees restaurant in de Venetian precies naast Mortens! Moet ik nog even aan Berry doorgeven dat daar ook een Mortens is! (dat is het favoriete restaurant van Berry) Supergave tent die sterk deed denken aan Hutong. Alleen hier is de inrichting in Chinees Rood) De noedels worden vers gedraaid en de crispy duck onweerstaanbaar! Mag duidelijk zijn dat we heerlijk hebben gegeten ;-)

's Middags rustig aan gedaan, even een beetje gehangen op de kamer want om half 4 stond onze afspraak bij de spa gepland! Oh yeah! Maar om 3 uur ging de deurbel van onze kamer en daar stond een dame van het Okura met Jesse en Mabel in haar kielzog mij 'happy birthday' toe te zingen! Een trolley vol met champagne, wijn, koekjes en een taartje, kwam de kamer binnen rollen. Hoe decadent!

Vlug een taartje eten met een glaasje champie en op naar de spa! Nadat we er uit waren welke behandeling Mabel en ik wilden hebben, werden we meegenomen door een gastvrouw. We gingen naar de 31ste verdieping. We werden voorgesteld aan 2 masseuses en zij liepen voorop naar de kamer waar we thee zouden krijgen. Nou, zei een van de dames, de stoomcabine staat al aan, dus jullie mogen de stoomcabine in en daarna douchen..' Mabel en ik keken elkaar aan. Uhm, apart toch wel? Lang verhaal maar ze hadden het verkeerd begrepen. Er werd wat schematisch omgegooid en Mabel zwaaide een paar minuten later naar mij op weg naar haar eigen kamer. 'See you later!' Ik heb helemaal genoten van die heerlijke massage die ruim 2 uur duurde! Mijn rug doet het weer en ik was helemaal klaar voor Japans eten!

Wat dat gingen we daarna doen met z'n allen. We kregen de chefs table en ik heb zo genoten van Fung die zo ontzettend zijn best deed om elk hapje die hij ons voorzette te voorzien van alle aandacht!

Ik zat er bovenop! Hoe gaaf is het om dat te zien! Het snijden van een tomaat is al een lust voor het oog! Het eten was super. Sashimi, sushi, tempura, soepje, fruit, salade, kortom het duurde 3 uur en het was 3 uur lang genieten! En dan te bedenken dat er mensen zijn die dit echt niet lekker vinden...ik kan me dat gewoonweg niet voorstellen...

De volgende dag ontbijten, kalm aan doen, kopje koffie genomen bij Pacific coffee, stukje gewandeld door de tuinen op de 2de verdieping en toen voor de laatste keer nog maar een keertje lunchen bij de Japanner om het af te leren. Lekker licht eten en nog een keertje genieten van 'craftmanship'. Deze keer werd ik aan het eind van de maaltijd verrast door alle chefs die me toe kwamen zingen en mij een happy birthday toewensten! Met een taartje en dat zalige fruit!

Daarna was het echt tijd om te vertrekken. Helaas. Maar aan alles komt een eind natuurlijk. Maar ook dit was over de top. De tassen stonden al klaar in de limo en met 6 man stonden ze ons uit te zwaaien totdat we uit het oog waren verdwenen! Oh ik had graag een foto gemaakt hiervan maar ik durfde niet zo goed. Kan je je voorstellen dat dames in kimono, de manager en de belboys je staan uit te zwaaien?
Geweldig!!

De terugreis op de ferry ging voorspoedig en ik was niet eens misselijk bij aankomst. Afscheid genomen van Jesse en Mabel die allebei weer de wereld over zouden gaan voor het werk, en ze enorm bedankt voor dit geweldige weekend en Chiel en ik waren helemaal relaxed. Wat een gaaf weekend! Echt een onverwachts genoegen was het geweest. Super. Maar na de overdaad aan luxe was het nu tijd om back to reality te gaan en aten we 's avonds een big whopper om te ontnuchteren!

Vanochtend weer naar fysio geweest en Chiel zit nu al in Shenzhen. Ze kregen DE klant op bezoek. Ik ga straks maar even boodschappen doen en morgenavond komt Chiel weer thuis.