Verbouwing vervolg

Ik ben het niet vergeten! Hierbij de foto's van onze badkamer en toilet! 

We hebben simpele witte 30/60 cm tegels aan de muur en grijze 30/60 cm stroeve tegels op de grond en op het muurtje achter de toiletten en douche. De inloopdouche heeft een glazendeur die wel op maat is gemaakt vanwege de smalle afmeting. Badkamermeubel bestaat uit 2 delen. Het grijze gedeelte met de wasbak is kant en klaar gekocht. Het lange kastje voor de handdoeken is gemaakt door onze aannemer. 

We zijn helemaal blij. Simpel en effectief. 

Paswoord

Een maand of wat geleden toen we bezoek hadden van mijn Chinese vrienden, vroeg Silla mij of ze misschien even op mijn computer haar mail mocht ophalen. De volgende morgen zou ze heel vroeg moeten vliegen naar Chili. Ik zeg in al mijn wijsheid 'natuurlijk! ga je gang!' en dat had ik NOOOOOOIT moeten doen.

Omdat ik was uitgelogd door Silla bij Google omdat zij haar gmail ging ophalen, wat weer in verband staat met Blogger en weer in verband staat gmail, en wat weer in verband staat met Youtube en Facebook, was ik dus plotsklaps uitgelogd en moest ik opnieuw paswoorden ingeven. Gek werd ik ervan. Ik ging met goede moed aan de slag, moest al mijn bekende paswoorden opgeven en nieuwe ingeven. Zo slim als ik ben, heb ik gelijk al die paswoorden opgeslagen op mijn telefoon, maar de techniek zou de techniek niet zijn als ze die paswoorden dus niet elke keer accepteren.

Honderd jaar geleden had ik een hotmail adres, maar die verdween van de ene op de andere dag omdat hotmail dacht dat er fraude was gepleegd (?) en dus ineens dat hele emailadres had geelimineerd. Kijk daar kwam ik ook pas na weken achter, toen ik dacht, wat vreemd dat ik geen mail meer krijg. Maar op mijn blogger account sta ik dus nog steeds ingeschreven met dat hotmail adres. En dan ga je dus een molen in...van het bekende kastje naar de muur gestuurd. En nou ben ik al geen held met computers...

En dan heb je eindelijk alles op de computer geregeld, de paswoorden opgeslagen, dan valt de stroom uit, start je computer opnieuw op en dan mag je weer van voor af aan beginnen. ARGGGG!!!
En laten we vooral je iphone niet vergeten, die paswoorden kloppen weer niet met de computer, dus ook daar alles opnieuw invoeren. AHHHHH!!!

Hoop dat jullie waarderen dat ik voor dit korte stukje op mijn blog, dus al 3 uur ben bezig geweest met die onzin. Want ook mijn Google pagina staat ineens op Chinees. Heb ik natuurlijk al 80 keer veranderd in Engels maar gelukkig veranderd Google dat steeds uit zich zelf weer naar Chinees.

En waar ik nou eigenlijk over wou schrijven ben ik vergeten...

Kookles 2

Het heeft even geduurd maar hier zijn ze dan. De 2 andere filmpjes van de kooklessen. Reden waarom het zo lang heeft geduurd:
1. Druk en zo'n filmpje kost gewoon tijd om in elkaar te zetten.
2. Imovie en ik zijn geen vrienden. Keer op keer liep alles vast. Ik werd er gek van! Tot donderdagavond en Imovie wel ineens ging doen waar ik om vroeg. Heb alles laten vallen en ben gelijk aan de slag gegaan voordat hij weer vast liep.

Deze keer gaat het over turnip cake en steamed buns. Erg lekker!

Sai Ying Pun

Zo had ik nog nooit gehoord van dit buurtje, zo kwam ik daar deze week al 2 keer!

Deze buurt ligt dus achter Sheung Wan. Het is een opkomend 'cool' buurtje. Hele trendy restaurantjes, veel Westerlingen wat mij enigszins verbaasde, en zoals alles op het eiland vol met hellinkjes en heuveltjes, trappen en escalators. Nog niet zo lang geleden was Sheung Wan de nieuwe coole buurt maar dat is een gepasseerd station. Letterlijk en figuurlijk! Nee, Sai Yung Pin gaat het helemaal worden!

We hadden gisteravond afgesproken met Petra en Johan. Zij hebben via AirB&B een appartementje gehuurd in Sai Ying Pun. Een schattig flatje. Klein maar fijn. En als je wil proeven hoe het is om in HK te wonen, dan is deze weg uitermate geschikt. Voor hun is dit het 2de flatje in HK die ze op deze manier hebben gehuurd. Eerst in Northpoint en nu hier.

Hun flat is op de bovenste verdieping van zo'n heel dun flatje op Bonham street. Gelijk naast de escalator. Het is en voelt heel locaal. Een beveiligingsmeneer die het grootste gedeelte van de dag op zijn stoel wegdommelt, overvolle brievenbusjes, een heel klein en vooral oud liftje en de gang voor hun huisdeur heeft in jaren geen likje verf gezien. Toen ik naar Petra ging eerder deze week en we samen de lift instapten zei ik ook ' localer dan dit kan je echt niet zitten!' En dan kom je de voordeur door en is het ineens modern. Een betonnen vloer, mooie grote houten deuren, open keuken en veel ramen. Het is een soort loft geworden. Het is 1 grote ruimte en de enige deur in de flat is de deur naar de badkamer. Heel gaaf. En ze hebben ook nog een dakterras, al moet je daar voor wel eerst je voordeur uit en 2 trappen op. Maar gaaf is het wel!

Chiel en ik zijn naar Sai Yung Pun gegaan met de MTR. Voor Chiel was dit de eerste keer sinds 3 jaar! Best spannend en ook wel weer een momentje. Het was weer even wennen. Alles gaat goed maar zo'n metro gaat toch wiebelen en af en toe een schokje maken en dat vond ik eng. Chiel is een grote vent natuurlijk die echt wel wat kan hebben maar als je balans nog niet 100% is, is dat eng. Maar het ging hartstikke goed en het lopen viel enorm mee.

Op Central moesten we overstappen. Vroeger was het best een wandeling maar nu is het misschien 100 meter verder. Daar staat de metro naar Kennedytown al klaar en 2 stoppen later ben je er. Eenmaal in Sai Ying Pun is het wederom 100 meter lopen en dan een lift in naar de begane grond. En als je daar uitstapt sta je gelijk op de stoep. Vanaf de metro was het 3 minuten lopen naar Johan en Petra dus het ging echt perfect!

We hebben eerst een drankje genomen in hun huisje en daarna zijn we naar een restaurantje gegaan met de naam High Street Grill. Heel erg leuk ingericht, half binnen, half buiten en vol met westerlingen. Zalig gegeten, super toetje geproefd en daarna zijn we de taxi ingestapt naar huis.

 
Ik zal ze nog gaan missen als ze straks weer weg zijn...

Winter

Ja, het wordt echt winter hier in HK. Ik kan goed merken dat het omslaat. De zon laat zich iets minder vaak zien, de wind is wat harder en de blauwe lucht verschuilt zich vaker achter de grijze wolken en de temperatuur is nu toch een flink eind onder de 30 graden wat we hier het grootste gedeelte van het jaar hebben.

Ik klaag niet hoor! Ik ben enorm in mijn nopjes met dit weer. Ik kan eindelijk de deur van het balkon gewoon open gooien en open houden. Mijn spijkerbroek plakt niet meer en de airco is zelfs soms NIET aan! Wat een genot! Eindelijk 'normaal' weer en dan krijg je weer zin om dingen te ondernemen. En mijn mede stadsgenoten van het Aziatische soort die zijn helemaal blij dat ze eindelijk de winterjassen aankunnen doen!

Ik loop niet meer ondergronds van punt A naar B. Nee, ik zie gewoon daglicht tijdens het boodschappen doen. Vanmorgen ben ik naar Jordan gelopen om daar nog een houten snijplank te kopen voor Simone. Ze had er al 2 maar Deb wilde ook graag zo'n plankie. Dus na de koffie heb ik mijn rugzak om gedaan en heerlijk gewandeld door de typische Chinese straatjes en marktjes van Jordan om naar het kleine winkeltje te gaan waar ik met Ron ben geweest. Ik was erg blij met mijn rugzak moet ik zeggen want die plank weegt nogal wat. Maar niets is te gek voor die familie van mij ;-)

Op weg naar huis ben ik ook nog langs de supermarkt gegaan. Eten voor vanavond gehaald, althans dat wat ik kon vinden want ze zijn aan het verbouwen in de Market Place. Elke dag is er wel wat veranderd. Zal blij zijn als de boel weer op z'n plek staat.

En Chiel komt vanavond weer thuis uit Shenzhen. Gezellig. Hij lag gisteren in een ander Chinees hotel dan normaal omdat het Crown Plaza helemaal volgeboekt was en de ervaring was niet geweldig. Hij had gelijk ruzie met de dame achter de balie van dat andere hotel omdat hij tijdens het eten mee moest komen omdat ze bang waren dat er niet genoeg geld was gereserveerd op zijn credit kaart. Echt bizar. En dat noemt zich een 5 sterren hotel. Enfin hij heeft daar een kwartier staan wachten omdat ze allemaal druk waren met zijn kaart en toen bleek dat het natuurlijk onzin was. Hij mocht weer verder eten. Tja.

Morgen ga ik naar Sai Ying Pun en op bezoek bij Petra. Naar waar? Naar Sai Ying Pun! Tegenwoordig in het metro netwerk uitgebreid en dit kleine buurtje ligt achter Sheung Wan. Ben benieuwd!

Daar was ik weer

Ik was even van het net. Afgelopen week ben ik met Chiel mee geweest naar China voor 3 dagen en zoals iedereen ondertussen wel zal weten, daar is geen Blogger, geen Facebook, geen Instagram enz enz.

In Shenzhen kwamen later die dag ook Johan en Petra op bezoek. Ze waren al 3 weken in China voor zaken en de trip sloten ze af in Shenzhen. Heel gezellig want voor mij werd dit de eerste keer dat ik niet op de fabriek zat, maar in het hotel met Petra en we hebben ons kostelijk vermaakt in de winkelcentra rondom het hotel. Ook zijn we nog toevallig in een soort van winkelcentrum terecht gekomen waar alles in het teken stond van thee. Van kopjes tot balen thee en het leukste was dat ze allemaal op de stoep thee zaten te plukken.

Vrijdag aan het eind van de dag zijn we met z'n vieren terug gereden naar Hong Kong en Johan en Petra hebben bij ons het weekend gelogeerd. Hun geboekte appartementje was pas toegangelijk op maandag, maar Petra was wel klaar met de Chinese medemens. Dus bed weer opgemaakt, tuinstoelen weer naar binnen en daar zaten we weer met z'n viertjes.

De eerste avond moesten we helaas hun wel alleen laten want wij waren uitgenodigd voor een etentje vanwege Steve die 20 jaar in HK woont en Lydia die jarig was die dag. Vlug omgekleed toen we aankwamen en taxi in naar het Shangri La hotel op het eiland. En Johan en Petra? Nou die hebben genoten van een echte salade en echte frietjes bij Wooloomooloo!

Zaterdag was een lummel dag. Chiel is nog wel met Johan de fly-over overgelopen en terug gelopen en daarna was hij helemaal op. Deze fly-over heeft hij voor het eerst na 3 jaar kunnen overlopen dus dat was wel even een momentje. En ik heb met Petra boodschapjes gedaan en 's avonds hebben we lekker thuis gehotpot. Die avond ging iedereen op tijd naar bed, moe maar voldaan.

Zondag zijn de mannen weer gaan lopen, de fly-over werd wederom getrotseerd. Maar Chiel hadde inspanning van de vorige dag nog in de benen. Het werd een kleiner rondje, maar hij heeft het toch maar gedaan en dat hebben we gevierd met een lunch bij Wooloo.

Petra en ik zijn naar de bloemenmarkt, de vogeltjesmarkt en de Fa Yuenstreet markt gegaan. Heerlijk gelummeld en met z'n tweetjes in het toch leuker dan in je eentje, dus natuurlijk kwamen we met tassen vol weer terug. Het avondeten was al geregeld want er was nog zoveel over van de dag ervoor, dat we de hotpot maar weer hebben aangezet. Heerlijk. En 's avonds hebben we naar Feyenoord - Ajax gekeken. Dat was lachen want met fans van beide kanten was effe anders dan dat we gewend waren. ;-)

En nu is alles weer opgeruimd en leeg. Ze zijn vertrokken naar hun appartementje, Chiel is naar het werk en ik zit alleen op de bank. Maar of het ook gezellig was!

Kookles 1

Toen Simone en Ron hier waren, kwamen onze Chineze vrienden bij ons op bezoek. Ze hadden het plan opgevat om mij kookles te geven in Chinese gerechten die ik al een tijdje op mijn verlanglijstje had staan.

Simone heeft bijna de hele avond gefilmd, waar ik heel dankbaar voor ben, want anders was niets op de gevoelige plaat vast gelegd. Dit zijn de eerste 2 filmpjes die ik aan elkaar heb gemonteerd. Een van Rain en 1 van Silla. De filmpjes van Lydia en Crystal komen nog maar die moet ik eerst monteren, en dat is best een karwei...maar wordt vervolgd!

Beetje stil

Tja en wat moet je dan doen als iedereen de deur uit is? Simone en Ron weg naar Thailand en Chiel was 2 dagen weg naar China. Jos alweer terug naar Nederland en Jesse sjeest de wereld rond. Best saai zo in je eentje...

Dan maar poetsen. Moet toch ook een keer gebeuren. Gisteren heb ik alle slaapkamers maar gedaan, de ramen gelapt en de badkamers geschrobt. En vandaag de keuken aangepakt en de was gedaan. Het blinkt allemaal weer en als je zo in je eentje zit is er ook niemand die het weer vies maakt, dus...

Ik ben ook begonnen met het aan elkaar plakken van de video's die gemaakt zijn door Simone toen onze Chinese vrienden mij kookles kwamen geven. Het is nogal een werk maar ik heb 2 filmpjes af! Nog 2 te gaan.

Enfin, het leek me wel een goed plan om de vakantie ( nou ja werk-vakantie) naar NL dan maar te boeken. We zijn er van 5 dec t/m 3 jan weer! Dan kan ik eindelijk de foto's maken van de badkamer en ze op mijn blog zetten. Plus dat we op 11 dec de bruiloft hebben van Ben en Selena! Jippie!

Morgen weer naar fysio en dan ga ik daarna maar een bosje bloemen halen voor mezelf op de flower market. Ook leuk. ;-)

Simone en Ron, het eind

En zo zaten we dus allemaal thuis. Simone nog steeds ziek en niet echt bij de mensen, wij zaten te wachten op de airco monteurs die opnieuw langs zouden komen.

Ron wilde toch nog naar de markt. Niet alle souvenirs waren gehaald en zo besloten Ron en ik om die dag samen op stap te gaan. Chiel bleef bij Simone.

En zo zijn we zondag naar de Ladiesmarket gegaan. Ik bedoel als je Mongkok wilt zien, dan maar gelijk goed. Altijd leuk, Mongkok op zondag en die duizenden mensen zien schuiven langs de winkeltjes. Toen we aankwamen waren ze nog bezig de boel op te zetten dus het plan was snel getrokken. Eerst maar lunchen! Net achter de markt zitten allerlei kleine restaurantjes en wij stapten bij een Koreaans restaurantje naar binnen. Het zag er heel leuk uit en voor Ron zou dit de eerste keer zijn dat hij Koreaans zou eten. Het werd Bipenbap. Een stenen schaaltje met rijst, veel groenten, vlees en een rauw ei. En omdat het schaaltje gloeiend heet is, maak je als het ware je eigen nasi en is het ei gebakken. Erg lekker en Ron genoot zichtbaar.

Na de lunch de markt op. Veel dingetjes gezien en veel dingetjes gekocht. Ook nog even over de sportschoenen straat die er achter ligt, een sanitaire stop in het Langham Place, gewandeld over het lokale groente en vlees marktje, natuurlijk Shanghaistreet nog even aangedaan, een ander marktje over gelopen en toen de taxi in naar huis. Moe en voldaan stapten we binnen.

Gedroogde slangenhuid...ook lekker

Daarna moesten Chiel en ik ons verkleden. We waren uitgenodigd voor de bruiloft van Emma. Een voormalige werknemer van kantoor HK. Om 8 uur moesten we in het Holiday Inn Hotel zijn. We hebben de beste kleren uit de kast getrokken, het rode envelopje klaar gelegd en op naar het hotel.
Simone en Ron gingen zelf ergens eten dus dat kwam goed uit.

Het was een hele mooie bruiloft. Veel pracht en praal en groots! 30 tafels met aan iedere tafel 12 man! En voor het eerst waren we getuige van zelfs de ceremonie. De bruidegom hield het niet droog en het was echt heel lief om te zien. Om kwart over 9 gingen we dan eindelijk aan het 14 gangen durende dinner.We hebben het niet helemaal uitgezeten want het was ook Simone's en Ron's laatste avond in HK, maar Emma was helemaal blij om ons te zien en ze begreep het helemaal.

En toen was het maandag. De laatste dag voordat ze naar Bangkok zouden vertrekken. Daar hebben ze nog 3 dagen vakantie! Ron is met Chiel meegegaan naar fysio en Simone en ik, nou... zeg maar ik, hebben de koffers ingepakt.

's Middags is Ron nog aan de wandel gegaan en in het maritiem museum terecht gekomen. Heel gaaf dat hij dat lekker heeft gedaan in z'n eentje. Volgens Ron had hij nog wel 2 weken kunnen blijven! Dat vind ik toch zo leuk om te horen omdat juis Ron nooit naar HK wilde komen! Chiel kwam om 3 uur thuis. Hij wilde ook nog afscheid nemen van ze en meegaan naar de airport express om 5 uur.

We hebben ze netjes afgezet bij de intown check in en uitgezwaaid toen ze de trein instapten. Vannacht kreeg ik al bericht dat ze veilig in het hotel waren aangekomen. Gelukkig.
En nu zit ik thuis. Alleen. Das best even wennen...

Ik vond het supergezellig Simone en Ron! Nog een hele fijne tijd in Bangkok en tot snel in NL!
XXX

Simone en Ron deel 5

En toen kwam alles tot een full stop!

Na ons bootreisje naar Lamma, hadden we nog steeds dingen staan op het verlanglijstje om te zien. Ron wilde graag naar de Peak, Simone graag naar Shanghaistreet en misschien nog naar de Wong Tai Sin Tempel.

Donderdagmorgen stond Ron in de woonkamer (wij waren al vroeg op omdat Chiel weer aan het werk moest) en vroeg hij of we een thermometer hadden. Nee, helaas. Ik denk dat wij de laatste 30 jaar geen thermometer gebruikt hebben. Dat vroeg hij omdat Simone nogal had gegloeid die nacht. Hij naar de Watsen bij ons beneden, kocht een thermometer en Citrosan en kwam weer boven.

De eerste keer dat Simone haar temp had gecontroleerd was het 37.8 dus niet echt koorts. Ze probeerde erbij te blijven maar haar ogen vielen steeds dicht, had nergens zin in en was gewoon gammel. Zij ging slapen op de bank en Ron en ik besloten om eerst de monteur van de airco af te wachten. Hij zou om 10.00 hier zijn. Natuurlijk was de man stipt op tijd en het was toch niet zo simpel als dat wij dachten. Hij kon de airco niet maken. Er moest nog een monteur komen en helaas voor Simone en Ron, nog steeds geen koele kamer om te slapen. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt voor vrijdagmiddag 14.00 uur.

Nadat de man was vertrokken en Simone weer op bed lag, zijn Ron en ik boodschappen gaan doen in Wampoa. Het buurtje iets verder op. Het leek ons een goed plan om lekker thuis te eten 's avonds nu Simone een beetje ziek was. Spaghetti werd het. Die avond voelde Simone zich nog steeds niet lekker en de koorts werd nu hoger. Eerst maar slapen. Wie weet is het met een dagje voorbij...

Niet dus. De volgende morgen had Simone 39 graden koorts maar ze voelde zich wel beter. Haar ogen keken ietsjes helderder maar zin in iets had ze nog steeds niet. In gezamelijk overleg besloten we i.p.v. de Peak naar de ICC- toren te gaan. Zo kon Ron toch nog HK van bovenaf zien en waren we ook redelijk snel weer thuis.

En het blijft altijd mooi om HK zo te zien liggen. Vanaf de 100ste verdieping heb je normaal gesproken een 360 graden uitzicht. Behalve vandaag. Er was een feestje georganiseerd aan 2 kantren van de toren dus wij konden ook maar 2 kanten uitzicht bewonderen. Gelukkig was ook het kaartje halve prijs dus wij de lift in. In 1 minuut sta je op de 100ste verdieping!

We hebben kalm aan gedaan. Alles bekeken en bewonderd, een kopje koffie genomen en enorm genoten van de stilte toen de 3 bussen vol met mainland Chineze toeristen weer de lift naar beneden hadden genomen. Tjonge wat kunnen die mensen een lawaai maken.

Daarna hebben we nog een rondje winkelcentrem gelopen, geluncht bij een dimsum tent en daarna weer naar huis en Simone. Ze voelde zich nog beroerder en had rode koontjes van de koorts.
Ook stond de man van de airco 's middags weer voor de deur samen met een andere monteur. Ook hij keek het apparaat na en ook hij kwam tot de conclusie: kapot! Ze komen nu maandagmiddag weer terug.

Wij zijn lekker bij Simone gebleven en Ron heeft nog een stukje op de hometrainer gefietst. Super goed! 's Avonds leek ze iets op te knappen dus ze wilde mee eten bij de Thai. Nou ja eten, een half bakkie droge rijst werd het...

Vannacht was de koorts hoger geworden en vanmorgen hebben we gebeld met een dokter. We konden langs komen om half 1. Met z'n viertjes gingen we op weg. De dokter was gevestigd in Harbour City op de 12de verdieping. Zo zie je nog eens wat!

De dokter zag het al toen ze binnen zwalkte. Koorts, hoofdpijn, spierpijn. Te veel gedaan, oververmoeid en weinig afweer. Haar amandelen zijn ontstoken en we hebben een zak vol met medicijnen mee gekregen. Want maandagavond gaan ze vliegen naar Bangkok dus ze moet wel wat opgeknapt zijn. Volgens de dokter komt het helemaal goed en daar vertrouwen we dan maar op.

Ze ligt op bed, heeft congee (rijstepap) gegeten op doktersadvies, dus ze kan mij niet slaan als ze het niet te eten vind :-) en de eerste medicijnen zijn ingenomen. Ben wel blij dat ze geen dengue fever of zo heeft opgelopen, en dat het maar ontstoken amandelen zijn.
Vanavond thuis een happie eten.

Simone en Ron deel 4

Big Budha

Dus in de trein naar Tung Chung met z'n drietjes. Ron keek zijn ogen uit en was weer verbaasd hoe goed het openbaar vervoer hier geregeld is. Want als je hier woont vergeet je dat wel eens maar door de ogen van een ander zie je het weer; beter geregeld als in HK kan je het volgens mij niet vinden.

In Tung Chung liepen we naar de kabelbaan. Het was druk en we hebben lang moeten wachten maar uiteindelijk konden we het bakkie in. Het was windstil en helder en dat is toch weer lekker als je hoog over de berg gaat en zeker 20 minuten in de kabelbaan hangt. Eerst een kopje koffie met een broodje, een sanitaire stop en op zoek naar souveniertjes. En toen ging het toch echt gebeuren; de 268 treden moesten genomen worden voordat we oog in oog konden staan met de Big Budha!

We hebben het heel kalm aan gedaan. Foto's gemaakt vanaf elk plateau, de bomen bewonderd en genoten van het uitzicht. Maar toen was het dan echt zover, we stonden boven! Simone en Ron genoten van elk vergezicht, de Budha, de herdenkingshal onder de Budha en dat was superleuk om te zien!

Daarna daalden we weer af en gingen we op bezoek bij de tempel. Prachtig. En sinds kort is de nieuwe tempel achter de grote tempel ook open! De 'Grand hall of the 10.000 budha's'! Super mooi, heel indrukwekkend, veel gouden budha's. En ze zijn nog bezig met de verbouwing van de buitenkant. Het wordt alleen maar mooier!

Het was al rond half 4 toen we de bus instapten naar Tai O, het vissersdorpje op stelten. Ook altijd leuk om te zien. Noedeltjes gegeten en het bootje gepakt om de huisjes op palen te zien en de zee op te gaan. Natuurlijk geen enkele roze dolfijn gezien maar dat maakte niets uit. Het was heerlijk op het water!

Toen we weer aan de kade stonden hebben we nog een beetje rondgelopen in het plaatsje zelf en rond 5 uur wilden we de bus nemen naar Tung Chung. Dat zelfde idee hadden de andere 500 toeristen ook, dus er stond een mega rij voor de bushalte!

Deze dag werd een latertje. Toen we eindelijk veilig en heelhuids waren aangekomen (ja die Schumacher rijdt nog steeds op de bus Arlene!) hebben we eerst boodschappen gedaan voor het avondeten, hotpot, en zijn daarna de trein weer ingestapt naar huis. Dat verliep spoedig en het duurde alleen weer een half uur voordat we een taxi in konden stappen van het station naar huis. Ook daar was het erg druk!

Thuis zat Chiel al te wachten. Vlug de hotpot op tafel, later een filmpje gekeken (Focus met Will Smith; leuke film trouwens) en op tijd naar bed. Woensdag wilden we naar Lamma Island gaan en Chiel kon eindelijk ons vergezellen. Woensdag was een nationale vrije dag!

Lamma Island

Op tijd uit bed en op naar Lamma! Wel eerst een nieuw memory kaartje gekocht voor Ron's filmcamera want die 8 uur film was bijna aan het eind en hier hebben we nog 5 dagen te gaan en dan gaan ze nog 3 dagen naar Bangkok!

Met de taxi naar de ferry die ons naar Lamma bracht. Het was superdruk bij de ferry! Dat krijg je met zo'n vrije dag en mooi weer. Beetje rond gekeken, heerlijk gegeten, nog een drankje gedaan en toen weer op de ferry terug. Lekker buiten gezeten op het dek en Ron heeft volgens mij alles op de gevoelige plaat gezet. Bij het afmeren was het even spannend want de boot ging ineens heel hard op en neer maar gelukkig bleef Chiel op de been.

Van af de ferry weer terug gelopen naar huis, restant van de soep gegeten en Simone en Ron hebben nog een avond wandelingetje gemaakt. Ze liggen nu allemaal al op bed. Moe en rozig van de geweldige dag.

Morgenochtend om 10 uur komt eerst de monteur van de airco want op de logeerkamer is de airco ermee opgehouden. En das niet fijn. Daarna gaan we denk in de buurt rond kijken. Waarschijnlijk wordt het de Wong Tai Sin Tempel en anders gaan we over Shanghai street lopen. Morgenavond blijft Chiel thuis en gaan wij met z'n drietjes naar de Nightmarket op Tempelstreet.