Dat is even schrikken als je uit Druten komt en vervolgens weer in de buzzling city terecht komt.

De temperatuur hier ligt zo'n 15 graden hoger, benauwd en klam, en overal mensen om je heen. De mannen die hier bij de Pinnacle in de lobby zitten, hebben mij allemaal begroet en gevraagd waar al die kinderen van mij zijn. "Back in Holland", zei ik. "It's a shame" vonden ze allemaal.
Nou, dat vind ik ook dus.

Dat "piepkleine" huisje van mij is erg groot en leeg nu er niemand meer is. Geen kids waar je overheen moet stappen als je naar de voordeur wilt lopen. Niemand die meer in de douche staat op het moment dat je naar de wc moet. De koelkast is niet geplunderd. En de wasmand blijft opvallend leeg.

Gisteravond heb ik een dvd-tje gekocht omdat ze bezig zijn met de kabel. Je kan geen engels talige tv kijken dit weekend. "Under the Tuscan sun", een romantische comedy over een vrouw die een villa koopt in Italie. Hardstikke leuke film, maar halverwege lag ik al te slapen. Die film ga ik straks nog maar eens kijken en dan hopen dat ik de oogjes open kan houden.

O ja, toen we thuis waren zijn we naar Starbucks gegaan voor een Frappucino Coffee Light ( ja ja, deze week voor het eerst te krijgen bij Starbucks) toen we op de trap onze "vriendin" zagen zitten.
Een nogal vreemde vrouw, ze spoort niet helemaal maar super geinteresseerd in onze familie. Tijdens het bezoek van Arlene en de kids, kwam ze gewoon achter onze tafel staan, bemoeide zich met alles en bleef maar sigaretten bietsen.
Chiel en ik zagen haar tegelijker tijd en we doken echt achter het muurtje waar de roltrap staat. Gelukkig, net op tijd!

Vanavond gaan we eten met Jos en Irma, voormalig inwoners uit Ommen (!), die hier ook in de Pinnacle wonen. Leuk.