De lange weg naar Orlando!

Nou we zijn er. Het is nu 5 uur 's ochtends en natuurlijk ben ik klaar wakker. Het tijdsverschil tussen Orlando en Druten is 6 uur vroeger. Bij jullie is het nu 11 uur in de morgen. Het kan alleen maar beter gaan vandaag want gisteren was een DAY FROM HELL!

Het begon allemaal op Schiphol. De vlucht stond gepland om 11.10 uur. Maar i.p.v. 2 uur vantevoren aanwezig zijn op het vliegveld, zorgden we ervoor dat we er 3 uur vantevoren waren. Om 8 uur precies liepen we naar balie 17 t/m 19 van Delta Airlines.

Er stond een mega lange rij VOOR de hekjes waar de bali's staan. Chiel en ik keken elkaar verbaasd aan. Dit hadden we nou ook niet verwacht. We hadden het onderling erover dat dit toch niet de rij voor Delta Airlines kon zijn toen een meneer die een naambordje droeg waarop stond 'schiphol', zich ongevraagd in het gesprek mengde. 'Ja dit is de rij. Hoezo? Is er wat dan?' Voordat ik kon reageren, want dat wilde ik graag, believe you me, vroeg een andere medewerker van Schiphol 'moeten we er wat bali's bij open doen?' waarop die gabber zegt 'nee hoor, het gaat prima zo!'

De toon was gezet! Wat een absurde situatie! Als een nest mieren stond iedereen zich te verdringen voor die hekjes van Delta. Een bijna bejaarde grond stewardess van de KLM regelde de boel als een zonnestraaltje (not!) en met een vriendelijk "Don't move! en Stand still" werden we als vee door de hekjes gedreven. Bijkomend voordeel was dan ook nog dat uitgewerkt KLM personeel zich daar ook nog eens doorheen wilde drukken, dus je begrijpt, het was waanzinnig goed geregeld!

Met boardingpas mocht rechts naar de bali, zonder uitgeprinte boardingpass werd gelijk naar de check-inn toestellen geleid. Niemand begreep daar wat van. Nu stond er voor deze apparaten ook een enorme rij, maar inderdaad, zo heb je een gedeelte van het probleem verplaatst. Ik zeg gooi wat extra bali's open. 2 is misschien wat weinig als de rij tot om de hoek staat. Natuurlijk werkte het allemaal niet dus wij kregen een printje van het apparaat dat we naar een bali moesten aan de linker kant. Hier kunnen medewerkers kijken wat er aan de hand is. Het zal geen verrassing zijn als ik zeg dat hier opnieuw een nest mieren zich stond te verdrukken voor de 3 bali's die, ik doe maar een gooi, zo'n 100 man moesten helpen. Ondertussen was het 08.30 uur geworden!

Wij hebben in deze rij van 08.30 tot 9.15 gestaan toen Chiel het spuug zat werd. Met zijn charme heeft hij een senior-grond stewardess kunnen overtuigen om ons te helpen want om 9.45 uur moesten we namelijk al boarden! En wat bleek, mijn Esta die ik online had aangevraagd EN was goed gekeurd, bleek ineens niet te bestaan in het bestand. Gelukkig had ik een printje bij me. In China moet ik overal als HONIGVOOGD door het leven maar hier ben ik VOOGD.

Enfin, deze aardige dame heeft ons geholpen en om 9.50 stonden we voor de Delta gate. Eerst even bijkomen van het gedoe en de schrik toen we de bejaarde en te zware crew van Delta voorbij zagen komen. Ik denk dat de gemiddelde leeftijd 60 jaar was voor de stewardessen! Niet te geloven! Maar goed daar was het volgende probleem. Hier bleek dat ik geen stoel toegewezen had gekregen! Of we misschien even wilden wachten. Goh? Echt? Maar eerlijk is eerlijk, iedereen hielp en we konden naast elkaar zitten! We zaten net lekker in een rijtje van 4 toen ik een beer van een jongen zag die natuurlijk naast mij ging zitten.

De 7 uur durende vlucht heeft die gabber zeker de helft van mijn plek ingenomen! Met zijn benen en bovenlijf! Hier en daar kreeg ik nog een arm op mijn hoofd omdat hij in slaap viel (HIJ WEL!) een elleboog in mijn gezicht en een elleboog in mijn zij. Boffen!! Ik zat echt klem en die gabber weg duwen had geen zin want elke 2 minuten zat hij weer op schoot. Maar aan alles komt een eind, zo ook aan deze vlucht. We waren in Boston!

Hier moesten we onze bagage ophalen en opnieuw inchecken en vervolgens moesten wij ook door de douane. Je wordt gelijk in het systeem opgenomen. Iris-scan en vingerafdrukken! Maar goed, wij hadden gedacht dat we nog wel aan een kopje koffie zouden kunnen gaan maar nee, ook hier weer mega lange rijen bij de security. Onze koffer moesten we naar een transfer-bali brengen en daar was, ik zou bijna zeggen natuurlijk, de bagageband kapot. De man achter de bali zei: 'laat alle koffers maar staan, ik zorg ervoor dat ze op het vliegtuig gaan!' Maar Chiel en ik hadden daar een vervelend gevoel bij. Maar goed, je wordt een kant opgestuurd en dat doe je dan ook maar. We gingen het vliegtuig in en 3 uur later zouden we aankomen in Orlando. Grappig om te zien dat er vooral bejaarden en kinderen op zo'n vlucht zitten! De kids voor Walt Disney en de bejaarden vooral voor het aangename weer. Maar niet deze week...jammer...het is rond het vriespunt in freaking Florida!!

Wij gaan naar Mickey!

We liepen naar de bagage band en wat denk je? Geen bagage! Goh, echt?! Ja heus waar. Natuurlijk waren de koffers niet meegekomen en na onderzoek bij het klanten-service kantoortje van Delta bleek dat de koffers om 12 uur 's nachts nog zouden aankomen in Orlando. Geluk bij een ongeluk. Ze waren terecht! We kregen een formuliertje mee en een overnachtingskit van Delta. Echt super. Ieder een toilettas met van alles en een oversized t-shirt van Delta zodat je in ieder schoon naar bed kan.

Volgende stop was de huurauto. Jesse had een auto geregeld en wij gingen die ophalen. We hebben een upgraadje gekregen qua auto dus nu rijden we rond in een belachelijke grote rode Ford Explorer! Chiel kan zelfs nauwelijks met zijn voeten bij de pedalen, hihi! Maar goed, wij voelen ons Puff Daddy en Puff Mommy! Vraagt die man nadat je echt een kapitaal hebt uitgegeven aan zo'n auto, wil je misschien een tom tom. Maar natuurlijk. Wat kost zo'n service dan? Nou maar 11 dollar per dag. Zegt Chiel weer "nee, ik kan zelf de weg wel vinden! Veel te duur!" Dus wat gebeurt? Natuurlijk! Wij rijden weer rondjes op de snelweg rond Orlando! En omdat het even wennen is met zo'n grote bak, snijden we links en rechts wat mensen af. En hebben we alle Hilton hotels in Orlando, en dat zijn er best veel, bezocht en konden we weer vertrekken omdat we bij de verkeerde stonden.

Maar goed. Rond 9 uur kwamen we dan toch eindelijk bij ons hotel aan. Gelijk gebruik gemaakt van Valet Parking want zo'n bak in een parkeergarage 'effe' parkeren zagen we niet meer zitten. We hebben een mooie kamer en na onze maaltijd zijn we min of meer gelijk in slaap gevallen. Jetlag!

Morgen gaat het vast beter en dan halen we Jesse op!