Goedemorgen!

De wekker gaat weer en binnen 5 minuten sta ik aangekleed en wel in de keuken een kopje koffie in te schenken. Chiel slaapt nog. Hij heeft heel slecht geslapen vannacht. De rug wil niet wat hij wil. Ik loop even het balkon op om te voelen wat voor weer het is en loop daarna gelijk weer naar de klerenkast om toch maar een shirt met korte mouwen te pakken. Het is nu al warm!

Na de koffie en het checken van het horloge en telefoon, ga ik weer gewapend met mijn flesje water naar buiten. De doorman mompelt weer een 'Jo sun' (goedemorgen) en kijkt zoals elke morgen weer verbaasd als ik in renkleding voorbij loop. "Running again?' lacht hij terwijl hij met zijn armen heen en weer zwaait. Het is prachtig weer! Heel in de verte komt een roze/gele waas achter de horizon vandaan. De zon wil zich echt laten zien vandaag.

De visballen-dame doet weer goede zaken en de noedelshop aan de overkant van het plein is ook alweer aan het werk. Zou die zaak ooit dicht gaan?, vraag ik me als ik voorbij loop. Alle bekende gezichten zijn er weer en met een glimlach loop ik voorbij een oudere Indiase dame die hier ook elke morgen haar rondjes loopt op het plein. Ze is zeker 70 jaar, niet de slankste dame en in haar smaragd groene sari compleet met wandelstok doet ze haar oefeningen.

Ook de grote stoere Indiase man met een enorme baard tot op zijn borst loopt weer buiten. Hij laat elke morgen zijn hondje uit. Zo'n klein pluizig keffertje met een jasje aan. Het ziet er niet uit, zo'n stoere kerel met zo'n klein hondje...

Even strekken, flesje water achter de zuil op de trap neerzetten, de oordopjes in, de muziek weer op, horloge aan en daar ga ik weer. 40 Minuten tempo-training deze keer. Ik voel het al gelijk. Het gaat veel beter dan de laatste keer!

Windstil, zonsopgang en de haven die er als een spiegel bij ligt...prachtig! Het blijft elke keer weer verrassen...

Als ik van de flyover af ben zie ik dat er heel wat mensen buiten zijn. De een loopt hard, de ander vist, de volgende doet tai chi en weer een ander doet zijn lach-oefeningen. Hij staat met zijn gezicht naar de haven, beide handen op de railing en zijn harde HA HA HA hoor ik dwars door de Red Hot Chili Peppers heen. T'is wat.

Het gaat helemaal lekker. O wat is dat toch weer fijn voor het moraal! De laatste keer had ik er zo de balen van. En dan zie ik ineens mijn trouwe fan! Een mollige jongen van rond de 17 jaar die een geestelijke handicap heeft, staat in zijn sporttenue met een zweetband op het hoofd, al te wachten op mij. Hij is er elke dag en dan loopt hij vaak met zijn moeder. Hij zwaait vanuit de verte en zijn lach gaat van oor tot oor! 'You can do it!!' roept hij en als ik voorbij loop krijg ik een high five. Wat is het toch een schatje!

Ik loop tot aan de muur, draai om, loop weer terug, loop de flyover weer op, loop de flyover weer af, loop de trap voorbij en dan hoor ik mijn personal running trainer op de ipod zeggen...Well done! You have completed your training!

Wauw. Deze training ging erg goed vanmorgen! Dit was echt een bijzonder goede morgen!