Het is tijd.

De afgelopen weken was ik niet thuis. Voor het werk op reis geweest en sinds eergisteren weer lekker thuis. Tijdens die trip heb ik nagedacht over een heleboel dingen.

Bijvoorbeeld over hoe ik intens mijn blog de afgelopen 12 jaar heb gebruikt als naslagwerk maar ook als dagboek. Ik heb veel geschreven en ook veel van me af geschreven omdat ik boos, blij of verdrietig was. Dit blog was als een goede vriendin die ik alles kon vertellen. En de steun die ik van jullie kreeg via de commentaren voelde als een warme deken.

En toen kwam er een omslagpunt. Ik werd geconfronteerd met een hoge mate manipulatie, zelf verheerlijking, gelieg en bedrieg, leugens, vreemd gaan, gekonkel, achterklap en roddels. Ik zag dingen die niet voor het daglicht bedoeld waren. Dat kon ik voor lange tijd negeren maar er komt een moment dat je het zat bent. Ik heb het zelfs meegemaakt dat iemand mij ging vertellen dat ik niet kon schrijven dat we hadden gegeten met z'n allen want de andere partij had mijn blog gelezen en bleef nu bellen. Ineens werd van hun probleem, mijn probleem gemaakt. Misschien ben je dan verkeerd bezig. Misschien moet je dan open kaart spelen met diegene die het aangaat. Maar 1 ding wist ik zeker, dit was niet mijn probleem.

Mijn blog, lees MIJN blog, die ik altijd had gebruikt om iedereen op de hoogte te houden van ons leven in Hongkong, kreeg ineens te maken met zelf opgelegde censuur. Ik kon niet meer schrijven wat ik wilde. Ik wilde het best schrijven, God knows hoeveel ik heb geschreven en daarna weer heb verwijderd, omdat ik, achteraf gezien volkomen onterecht, rekening heb gehouden met mensen die mijn loyaliteit niet waard zijn en zelfs mijn loyaliteit hebben misbruikt.

Het is genoeg.

Voor nu sluit ik mijn blog zodat diezelfde personen MIJN blog niet kunnen gebruiken om op de hoogte te blijven van ons leven en daar voordeel uit kunnen halen. Het gaat me aan mijn hart. Maar dit is de grootste reden waarom ik niet meer dagelijks een stukje schrijf.

Dus mensen, na 12 jaar, zijn dit de laatste woorden die ik typ. Mocht ik een nieuw blog gaan beginnen dan zal ik dat op mijn Facebook pagina laten weten. In ieder geval enorm bedankt voor alle steun door de jaren heen. Heel veel liefs van mij.

Ongelukje

Dat was een druk weekend. Eerst met Linn naar de Ikea, weer naar huis en samen met Chiel en Tashi weer naar Linn's huisje want het ikea klasje moest natuurlijk wel in elkaar gezet worden. En er moesten nog 2 lampen opgehangen worden plus een paar plantenhangers. Zo'n kastje lijkt niet veel maar als je alle schroeven bij elkaar ziet ben je toch stiekem wel een uurtje bezig. Kastje staat nu en Linn is blij.

Daarna met Chiel en Tashi naar de Aziatische supermarkt gegaan in Nijmegen. Er moesten spullen ingeslagen worden voor de hotpot (Chinese fondu) die we op zondag zouden hebben. Tasha zat keurig in mijn tas in de winkelwagen en langzaam maar zeker, werd het wagentje voller en voller.

Trouwens nog even over honden in een supermarkt...
Afgelopen donderdag ben ik de Jumbo uitgestuurd. Jazeker. Tasha zat in mijn tas in de boodschappenwagen zoals we elke dag doen sinds hij bij ons woont. Ik haal het eten voor 's avonds en hij gaat mee. Hij loopt niet in de supermarkt, zit zelfs niet eens 'kaal' in de winkelwagen, gaat dus nergens aan snuffelen, doet niets in de winkel. En mocht hij dat wel per ongeluk doen dan is dat in mijn eigen tas, maar zoals ik al zei, dat is nog nooit gebeurt. Als de boodschappen betaald zijn doe ik alles weer in de wagen en haal hem buiten pas uit mijn tas, doe daar de boodschappen weer in en klaar.
Nou afgelopen donderdag kwam ineens de 'manager' denk ik op me af. Honden zijn verboden. Ik moest beter weten. Zelfs toen ik hem uitlegde dat de hond niet eens op zijn vloer loopt, was hij stellig. Honden zijn onhygiënisch. Alleen hulphonden mogen in de winkel lopen. Logisch. Maar volgens mij zijn die honden ook onhygiënisch. Ik heb nog nooit iemand achter zo'n hond aan zien lopen om iets te ontsmetten, maar goed. Ik wil ook niet zeiken.
Ik zei dat hij gelijk heeft maar dat ik het wel een beetje zielig vind. Snap het als je met een roedel honden de winkel in wilt maar dit? Nou zei hij, voor deze ene keer mocht ik de boodschappen wel afrekenen maar de volgende keer was hij niet zo soepel! Nou meneer van de Jumbo, zei ik weer, maakt u zich geen zorgen. Ik zet alles wel terug, en vraag van u echt geen speciale behandeling. Ik ga wel ergens anders mijn boodschappen doen. Ja maar dat hoeft niet hoor, zei hij. Tas. Geen probleem joh. Ik ben u niet meer tot last!

Toen we thuiskwamen was Remy er al met de meiden. Grote lachen maar ook wel weer een beetje eng dat Tashi huppelt en dat hij soms even blaft. Maar goed het ging steeds beter. We hebben gegeten en om 8 uur lag alles op bed.

De volgende morgen gingen Chiel en Leena mee de hond uitlaten. Het was kwart over 9 en op een zondag in Druten, gebeurt er nog minder dan normaal. We liepen de dijk op. Ik gaf Chiel een hand, anders is het te stijl en niet te doen en Leena had Tashi aan de lijn vast. Nou moet je weten dat waar wij de dijk opgaan, geen doorgaande route is. Er zijn verschillende plekken waar je dijk op kan waar dat wel het geval is.

Ineens horen we een fietsbel. Een ouder echtpaar reed achter ons en wilde ook de dijk op, de fiets compleet met fietstassen en natuurlijk op een elektrische fiets. De man was niet van plan langzamer te rijden of zelfs te stoppen en perste zich door de halve meter ruimte die er tussen ons en Leena was ontstaan. Ik stond met Chiel stil, we konden geen kant op en Leena probeerde Tashi goed vast te houden. De vrouw moest en zou er ook perse tussendoor terwijl elke idioot had kunnen zien dat dit niet zou gaan lukken. En toen deed Tashi een stap opzij, enfin, vrouw valt van de fiets en onder haar fiets lagen Tashi en Leena in een bos brandnetels!

Oh wat was ik boos!! Ze verontschuldigde zich wel maar die vent van haar stond boven op de dijk te kijken wat er loos was. En dan ben ik, zijn wij, toch nog te netjes om te zeggen wat we denken. Hufters! Hoe ouder hoe gekker! Kan je nou niet even afstappen van die k-fiets van je en de dijk op te lopen? Moet je nou perse er tussen door? Zie je niet dat er een kind van 3 staat, een hondje en een manke (sorry Chiel)? Heb je dan zo'n haast om met je elektrische fiets boven te komen? Het enige wat me voldoening gaf was dat ze van voor en achter onder de hondenpoep zat! Net goed! Leena van slag, Tashi van slag, wij van slag. Als ik ze de volgende keer tegen kom, en dat kan want ze wonen hier in de buurt, dan zet ik express een stap op zij als ze langs willen rijden. Grrr...

Want weet je waar ik zo boos om ben, als ik als automobilist met mijn auto de dijk op rij en fietsers de berm in duw omdat ik daar perse langs wil, dan weet ik zeker dat de politie bij mij op de stoep staat. En terecht. Of als ik in een buurt waar je 30 mag rijden een fietser aanrijd, dan heb jij het gedaan. Of die fietser zich nou wel of niet aan de regels houdt.
Maar als je dus fietser bent, dan schijnen alle regels in ieder geval voor jou niet te gelden! Nee, je mag voetgangers de berm in duwen omdat je met die k-elektrische fiets zo nodig door wilt rijden. En anticiperen op mede verkeersdeelnemers, ho maar. Schande!!

Nazomer

Wat hebben we toch geboft met het prachtige weer in Nederland! Het is nu eind september en het
blijft maar mooi weer. Ok, ok, het wordt volgende week iets minder maar dan nog is het beter dan normaal. Het is alsof de Goden ons een beetje tegemoet zijn gekomen na alle ellende van het afgelopen jaar.

Elke dag prachtig weer, heerlijke temperaturen en een zon die zich volop liet zien. Elke avond buiten koffie drinken, mooie wandelingen maken over de dijk met Tashi, de kleindochtertjes zien genieten van het buiten badje, en de bbq aansteken. Zo on-nederlands!

Tijdens onze vakantie in Italië hadden we afgesproken met Lody en Martine dat we bij ons thuis eens Italiaans moesten gaan eten. Afgelopen zondag was het zover en man oh man, wat hadden we allemaal ons best gedaan! Ook opnieuw prachtig weer, 1 piepklein regenbuitje rond 7 uur gehad maar daarna was het weer droog en lekker.

Simone en Ron bleven een nichtje slapen en de volgende dag zijn we met z'n drietjes en Tashi nog naar de markt geweest in Nijmegen. Opnieuw heerlijk weer en een prachtig zonnetje.

Nee het valt beslist niet tegen in mooi Nederland!

down the drain...

Zo langzamerhand hebben we alles weer onder controle. Ik bedoel, het huis is zo goed als ingericht, de rekeningen staan weer op onze naam, de ziektekostenverzekeringen zijn genomen, de huisarts bezocht voor controle en stap voor stap raken we bekender met de Nederlandse manier van zaken doen.

Net voor dat we vertrokken vanuit Hongkong heb ik nog van alles ingeslagen om mee te verhuizen naar NL. Je kan het maar beter in huis hebben en hoe we aan sommige spullen moeten komen in NL is dan van later zorg. Dat scheelt een hoop stress. Maar nu na ruim 6 maanden, beginnen die artikelen op te raken en moeten we op zoek. Ik heb het dan vooral over medische artikelen zoals b.v. katheters.

Chiel ging bellen met de verzekeraar. Hoe we het moesten aanpakken om katheters in huis te krijgen. Nou, eerst een machtiging halen bij de huisarts, dan weer contact opnemen met de verzekeraar en die zou hem dan 2 adressen geven die hij zou kunnen bellen. Zo gezegd, zo gedaan.

Ik naar de huisarts. Kan ik een machtiging krijgen om katheters te bestellen? Ik had zelfs een foto gemaakt van het label op de doos die we hadden meegenomen uit HK. Tuurlijk kon dat maar het leek of de assistent en ik langs elkaar heen aan het praten waren. Zij wilde perse iets faxen naar de leverancier en ik wist nog niet eens wie de leverancier zou worden omdat Chiel eerst de machtiging nodig had om daarna pas te kunnen bellen. Kip en het ei verhaal dus. Maar na een kwartiertje begreep ze het en kreeg ik de machtiging mee. Pff.

Toen was het Chiel's beurt om te gaan bellen met de leverancier...

Dat had hij in HK ook steeds gedaan met de HK-leverancier, je geeft het bestelnummer door, de aantallen die je wilt (in ons geval bestelden we steeds 1000 stuks omdat we nogal veel van huis waren. Beter mee verlegen dan om verlegen zeg maar) en dan werd het dezelfde dag nog thuis afgeleverd. Simpel. 500 stuks katheters kosten dan 800 hkdollar. Omgerekend zo'n 100 euro omdat de euro toen zo slecht stond. Dus voor 2 dozen a 500 stuks, betaalden we 1600 hkdollar.

Hij vroeg om 1000 stuks, of het afgeleverd aan huis kon worden. Dat gaat niet zo makkelijk dus...

Je krijgt eerst een proefpakket. 30 stuks. Voor Chiel wil dat zeggen dat hij 3,5 dag misschien 4 dagen daar mee kan doen. Schiet niet echt op. Maar goed, als ze dat zo willen, dan doen we het zo. En toen kwam het, voor dat zielige proefpakketje betaal je dan...tadadada...100 euro!! WTF!!

Ok, ik geef toe, er zit gel bij, maar die tubes kocht ik in HK in het ziekenhuis winkeltje voor 21 hkdollar per stuk, dus zo'n 3 euro. Dus per toiletbezoek spoelt Chiel straks letterlijk 3,5 euro door de wc! Schandalig! Echt schandalig! Ik begrijp nu wel dat de ziektekosten hier in NL de pan uitrijzen. Terwijl misschien de productiekosten van zo iets nog geen cent kosten! Schandalig.

Nou betaalden we de kosten in HK eerst zelf en daarna konden we het declareren bij onze verzekering. Hier in NL hoeven we het niet zelf te betalen, althans je maakt eerst je eigen bijdrage natuurlijk op, maar daarna betaald de ziektekostenverzekering het rechtstreeks. Maar het blijft schandalig hoeveel ze durven te vragen voor zoiets simpels. Het is niet zo dat we een nierdialyse apparaat thuis willen hebben staan. Wat kost dat wel niet die 1000 stuks? Dan heb je zo voor 3000 euro in de kast staan! Had ik al gezegd dat ik het schandalig vind?

We hebben de Nederlandse importeur van dezelfde katheters uit HK gebeld. Maar helaas die levert niet aan particulieren maar alleen aan ziekenhuizen en zo. Nou ja, het was het proberen waard. We hebben zelfs overwogen om als we in HK zijn, dozen te bestellen en die vanuit HK bij het postkantoor op te sturen naar huis, maar de enige die je daarmee helpt is dan de ziektekostenverzekering.

Enfin, nadat we van de schrik waren bekomen, heeft Chiel dat proefpakketje aangevraagd. Ze sturen het op. En dat was 5 dagen geleden. Ik heb het nu nog niet. Waarom ben ik niet verbaasd?

Niet zoveel gebeurt

Ja dat kan ook. Ik bedoel dat er weinig is gebeurt wat het vermelden waard is.

Alles gaat z'n gangetje. Met Tashi gaat het goed. We zijn bij de dierenarts geweest om een check-up te doen en zoals verwacht is hij een gezond hondje. Hij heeft nog wel een neus-vaccinatie gehad (wat hij NIET leuk vond) en we hebben afgesproken dat als hij 6 maanden is hij wordt gecastreerd. Das beter voor hem en beter voor ons en beter voor de zielige kussens die dan worden gepakt. Ook z'n navelbreukje wordt dan gelijk aangepakt. Zo hoeft hij maar 1 keer onder narcose.

Van de week hebben we een collega uit China op bezoek gehad. Hij heeft 2 nachten gelogeerd in een hotel in Maasbommel. Ik was even bang dat het te saai zou zijn voor hem maar hij was er vol van. Hij vond het prachtig om zoveel ruimte te hebben en dat het zo stil was in de omgeving. Zo zie je maar.
Gisteren heb ik nog een chinese hotpot in elkaar geflanst zodat hij blij kon gaan slapen.  En we hebben met z'n drietjes Tashi uitgelaten. Hij vond het prachtig om op de dijk te lopen!

 

En wat ben ik blij dat het weer koeler is in NL! Heerlijk om 's nachts weer normaal te kunnen slapen zonder die klamme hitte. Wat dat betreft mis ik m'n aircootje wel. Echt. We denken er ook hard over om voor de volgende zomer airco te laten plaatsen.

En voor nu ga ik straks de tuin in. De boel weer een beetje aan kant maken zodat we weer een beetje opgeruimd de herfst in kunnen. En natuurlijk zometeen met Tashi boodschapjes doen. Maar eerst maar genieten van het prachtige weer in de tuin!

Tashi

We zijn 1 week verder en Tashi doet het goed. Hij luistert best goed, maar probeert alles om toch te doen waar hij zin in heeft. Die bekende roze wolk waar toekomstige ouders ook op zitten en als eenmaal de kleine er is, je soms met een enorme plof weer met beide beentjes op de wereld staat, herken ik helemaal :-)

Hij is super schattig. En die kleine bolle oogjes die je aanstaren als je iets zegt doen je smelten. Ook die haarbos die op en neer gaan als hij op je af komt rennen, te schattig. En als hij 's avonds moe is en niet meer naar buiten wil om een plasje te doen en daarom z'n koppie in je nek legt, geweldig. Maar het is een boef!  Dat moet ook natuurlijk. Hij is tenslotte een puppy.

De eerste 3 avonden heb ik beneden op de bank geslapen naast de bench van Tashi. Hij vind die bench helemaal niks. Ok, bij de fokker sliep hij ook in een bench maar daar zat hij met z'n broertje in. Gezellig met z'n tweetjes slapen en ondeugend doen. Maar hier is hij alleen. Hij piept en als ik mijn vingers door de tralies deed van de bench, dan gaf dat 2 minuten verlichting. Ik heb het 3 nachten volgehouden.

Tegenwoordig ligt hij bij ons in een mandje onder het bed heerlijk te slapen. Geen gepiep, geen gedoe. En 's ochtends als Chiel's wekker gaat kijkt hij met 1 oog geïrriteerd op. "Laat me slapen!' lijkt hij te willen zeggen.

Hij laat zich keurig elke dag borstelen, eet keurig zijn bakje voer op en volgt me overal heen.
Leena vind Tashi geweldig! Ze kreeg helemaal de slappe lach toen ze hem voor de eerste keer zag. Samen hebben we hem uitgelaten en zijn we naar de markt gegaan.

Ik ben ook met Tashi van de week de Jumbo ingegaan. In een winkelwagen, in een tas, kijkt hij om zich heen. Hij deed het super. En ik voel me een stuk beter nu ik weet dat hij mee de winkel in kan.
Ook heeft hij al hondenvriendjes gemaakt. Een hele grote blonde labrador, 2 kleine ruwharige teckels, een oudere Shih Tzu, en een herdershond-pup, die bang was voor Tashi!

Het gaat elke dag beter en ik hoop dat hij binnenkort echt helemaal zindelijk is. Dat zou het leven helemaal fijn maken.

Customer Service

Ik weet het. Ik ben verwend met 12 jaar Azië-Experience waar service hoog in het vaandel staat maar ik blijf me keer op keer verbazen, hoe laks men er hier in Nederland mee om gaat. De tijd van 'de klant is koning' is echt wel voorbij. Je mag blij zijn als je met een lach geholpen wordt, dat ze niet tegelijkertijd met de mobiel in de hand staan, dat ze je sowieso opmerken en dat je niet lang hoeft te wachten.

Vorige week ging ik met Lody een dagje naar Nijmegen. We moesten nodig afkicken van 12 dagen bij elkaar zijn en het weer was prachtig. We slenterden een beetje door de stad en deden onze favoriete winkels aan. Nou ben ik zelf een groot fan van Zara en laten ze die nou in Nijmegen hebben. Wij naar binnen, we keken rond, en binnen no time hingen er over onze armen truitjes en shirtjes die we wilden passen.

Lody had 2 truitjes en ik 3. We liepen de kleedkamer in en na een tijdje bleek dat Lody's keuze helaas niets bleek te zijn. De dame van Zara die in de kleedkamer de gepaste kleren op rekken aan het doen was om weer terug te brengen naar de winkel stond er ook. En verder was de winkel zo goed als leeg. Het weer was zo mooi en het was zo warm dat het niet druk was. Ik denk dat iedereen liever aan het strand lag.

We lopen de kleedkamer uit en Lody zegt tegen deze dame, 'mag ik ze hier neerleggen?' En wat denk je dat ze zegt? ' Nee. U mag ze zelf even binnenstebuiten draaien!' Pardon?!
Lody en ik keken elkaar aan. WTF?! Lege winkel, geen lange rijen voor de kleedkamers, ze doet al wat ze doet, en dan kan je niet zelf 3 truitjes binnenstebuiten draaien?
Enfin, we draaien de truitjes met de goede kant naar buiten en beginnen dan ook maar de truitjes op hangertjes te doen en ze op het rek te hangen naast de dame. 'Nee hoor, dat hoeft niet. Dat moet op de juiste manier terug gehangen worden.' En met een geïrriteerde blik pakt ze ze af van ons. Ik vraag nog 'weet je het zeker? Nou da's boffen! '

Kijk het is niet zo dat we niet willen doen wat ze vraagt maar het staat nergens beschreven dat je alles op een bepaalde manier moet terug hangen, er staat een tafel waar je de spullen op kan leggen die je niet wil, het is niet zo dat je iets vraagt of doet wat niet mag. Maar deze dame wil alleen haar werk doen op haar condities.

Toen we weg liepen vroeg ik aan haar, 'zal ik ook nog even voor je stofzuigen of de ramen lappen?' Nee hoor, dat hoeft niet, zei ze ook nog. Ik bedoel, je zegt het maar hoor. De klant betaald wel en dus ook jouw salaris maar service verlenen ho maar. Bij de Zara in Hongkong nemen ze elke klant serieus. Daar wordt je zelfs welkom geheten bij binnenkomst. Nou in Nijmegen niet. Daar kijken ze je weg!

Ik ben eigenlijk wel benieuwd of de directie van Zara zelf wel weet, hoe slecht de service is in sommige filialen. In HK, zag je met regelmaat Spaans personeel rondlopen in de Zara om te kijken hoe deze filialen het deden. En daar staan ALTIJD lange rijen voor de kleedkamers om iets te passen.  Misschien een ideetje om eens op bezoek te gaan in Nijmegen. En trouwens bij Ikea in Hongkong liep ook met regelmaat Zweeds personeel rond om te observeren.

Toen we later bij Didi naar binnen liepen en Lody wat dingetjes wilden passen kregen we een hele andere kijk op hoe het ook kan. Deze dame stond voor de kleedkamers met een tafel en een rek waarop de gepaste kleding werd terug gehangen. Toen Lody met de gepaste kledingstukken naar buiten liep vroeg ze aan Lody 'Geeft u maar hoor mevrouw. Dat doe ik wel.' Ik heb haar een compliment gemaakt. 'Wat goed dat je die service geeft!' En deze dame antwoordde lichtelijk verbaasd 'maar natuurlijk! Dat is ons werk mevrouw!'

En laat ik nu op internet een zelfde soort ervaring lezen! http://www.fantasticmoms.nl/waarom-zijn-nederlandse-verkoopsters-zulke-bitches/