A hell of a Snow Job

Het is werkelijk niet te geloven...China is volledig lam gelegd door de enorme sneeuwval van de laatste 2 weken. Gelukkig heeft Hong Kong geen sneeuwval omdat we helemaal in het zuiden zitten en aan zee, maar Shanghai (ook aan zee maar verder in het noorden) heeft er al behoorlijk last.

Verkeer kan niet functioneren, dus het openbaar vervoer waar de meesten van afhankelijk zijn, staat stil, er zijn heel veel storingen van het elektriciteitsnet, en dan maar niet te spreken over de mensen die geen verwarming in huis hebben!

Ik zag net op CNN dat er al iets van biljoenen RMB's (chinese valuta) schade is ontstaan, omdat dus ook het zakenleven plat ligt! Die zee-containers kunnen ook niet geladen worden...

Ik vind het echt super triest. Volgende week wordt het Chinees Nieuwjaar gevierd wat betekend dat zo'n beetje elke chinees op reis moet gaan. Het is een echt familiefeest. Morgen bijvoorbeeld is de laatste werkdag voor Chiel's personeel. Ze moeten allemaal uren en dagen reizen om thuis te kunnen komen. Als er geen openbaar vervoer kan plaats vinden, zitten ze dus allemaal vast in Shenzhen!

En op reis gaan met Chinees Nieuwjaar in normale omstandigheden, is al geen pretje. Vorig jaar rond deze tijd had ik daar al een heel stuk van op mijn blog gezet. Je wordt als vee behandeld. Treinen zijn overvol en als je pech hebt is jouw kaartje niets meer waard omdat de zwarte markt op volle toeren draait.

In Shenzhen is het op het stationsplein een deinende menigte ontstaan. Alles staat propvol. Mensen kunnen niet verder reizen. Chiel is vandaag ook maar met de ferry naar Shenzhen gegaan...

Het reisschema

Zaterdag vertrekken Chiel en ik naar Indonesie.

Ik kan echt niet wachten tot het zover is. Ik heb nooit gedacht dat ik ooit nog eens naar Indonesie zou gaan en nu gebeurt het!!

Eindelijk kan ik eens met eigen ogen gaan zien waar mijn roots liggen. Of al die mannetjes die daar rond lopen iets weg hebben van Pa. Of de geuren mij toch enigszins bekend voorkomen. En natuurlijk het eten! Ik denk dat ik nu tot aan zaterdag maar moet gaan vasten, zodat ik alles kan gaan proeven, hihi.

Chiel geniet nu al. Hij ziet hoe druk ik ermee bezig ben en vindt het helemaal geweldig. De accu's voor het fototoestel zijn al geladen. De enorme rugzak staat al klaar. Gisteren heb ik mijn malaria tabletten al gehaald bij de dokter en vrijdag moet Chiel naar de dokter. Ik kreeg ze niet mee voor hem. (tot nu toe nog geen last van bijwerkingen!)

Bram, onze lieve Bram, heeft ondanks zijn hele drukke baan en het verbouwen van zijn net gekochte huis, tijd gevonden om onze trip te regelen. Omdat hij jaren in Indonesie heeft gewoond, heeft hij onze trip op maat gemaakt! Helemaal geweldig!

Zaterdag:

Vliegen we van Hong Kong naar Jakarta waar we om rond 1 uur aankomen. Daar gaan we 1 nachtje in een hotel.

Jakarta

Zondag:

Dan stappen we in de trein van Jakarta naar Yogjakarta.

De treinreis duurt lang maar zo kunnen we veel zien van het landschap en er is een restauratiewagon! Dus we hoeven niet zonder eten!!! Yeah! Bij aankomst inchecken in het hotel.

Maandag:

We gaan een bezoek brengen aan de Prambanan en Burabudur. Huh?!...ja dat zijn tempels.

Ik ga in ieder geval proberen om mijn arm in zo'n stompa te stoppen en de budha aan te raken. Dat brengt geluk, zeggen ze.

Burubudur

Dinsdag:

Dan gaan we weer vliegen van Yogjakarta naar Semarang en van Semarang naar Pangkalan Bun. Daar gaan we op een prive boot door de jungle. Geweldig he?

We hebben zelfs een gids en een kok mee, die voor ons gaan zorgen voor de aankomende 4 dagen. We gaan per boot door het Tanjung Putih Park waar de Orang Oetangs zitten. We slapen ook in de buitenlucht in een tent bovenop de boot! Volgens Bram is het super! 

Het lijkt me geweldig maar ik vind het ook een beetje eng, moet ik eerlijk zeggen. 

Vrijdag: 

Dan vliegen we 's ochtends naar via Semarang, Jakarta naar Bali! We gaan niet overnachten op het toeristische gedeelte maar op Lovina Beach. Ik had gelezen dat je daar kan gaan zwemmen met dolfijnen! Moesten we dus maar doen!

Maandag:

Dan vliegen we weer van Bali naar de Gili Islands. Natuurlijk zo'n tropisch eilandje met een super resort, hihi. Moet wel leuk blijven natuurlijk....

Woensdag:

We gaan naar Sengigi. Per scooter verkennen we het gebied.

Vrijdag:

We gaan weer terug naar Hong Kong.

Zo, nu weten jullie allemaal thuis hoe we onze vakantie gaan door brengen!

Nieuwe computer

Van de week was er even paniek in Huize Honig. Mijn computer waar alle foto's opstaan, kreeg last van kuren. Ineens kon ik geen bestanden meer terug vinden, had hij sommige schijven uit zichzelf gewist, sloeg hij om de haverklap uit en wilde hij geen commando's meer uitvoeren! Help!

We hebben gelijk een back-up gemaakt van de foto's en van de bestanden die voor mij belangrijk zijn. Chiel had nog een laptop liggen die hij, naar zijn zeggen, weer helemaal gemaakt had. Kon ik die zolang gebruiken. Ik had net wat bestanden overgezet, toen ook deze laptop ermee ophield. Heel fijn. 

Er zat weinig anders op dan een nieuwe computer te kopen. Ik heb zo'n ding gewoon nodig! Al mijn foto's wil ik bij me hebben. En straks maak ik natuurlijk weer 2000 foto's van onze trip naar Indonesie dus dan moet ik wel een computer hebben. Chiel en ik hebben maandagmorgen gelijk een goede uitgezocht. Ik ben nu de trotse eigenaar van een Apple Mac! Het ziet er superstrak uit en ik weet zeker als ik eenmaal heb uitgevogeld hoe ik alles moet doen, dat het een waanzinnig goed ding is....

Tot die tijd, loop ik te vloeken want alles wat ik met een pc kon doen, is verleden tijd. Kan niet zomaar wat downloaden en gebruiken want een Mac werkt met een andere besturing, ik zie nergens een aan/uit knop, heb je op je muis geen linker en rechter muisgedeelte, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is natuurlijk een kwestie van wennen...

Volgens de mannen die allemaal met zo'n Mac-book werken, is het enorm makkelijk en veel beter dan zo'n pc. Nou we zullen zien.... ik kan in ieder geval weer aan de gang!

Nederlanders!

Een paar maanden geleden kreeg ik via hyves een verzoekje van een meisje uit Amsterdam. Zij ging verhuizen naar Hong Kong en of ik misschien wat tips voor haar had v.w.b. huisvesting en dergelijke. Ik heb toen met haar wat emailtjes gewisseld en vandaag heb ik Suzanne dan in levende lijve ontmoet.

We hadden afgesproken om 7 uur bij de uitgang van de MTR en stipt op tijd (ja ja, daar kunnen sommigen nog wat van leren!) liep ze de uitgang uit. Het klikte gelijk en we liepen richting Knutsfort Terrace. Daar belde ze nog een meisje wat ze had ontmoet op de Nederlandse Vereniging in HK, Nicoline.

Toen zij ook was aangekomen hebben we een hapje gegeten bij Wildfire en we hebben flink bijgepraat. Suzanne was net 3 weken in Hk en Nicoline al 7 maanden. Suzanne woont in SoHo en Nicoline heel dicht bij ons op Austin Avenue! Wat grappig om zo weer wat mensen te leren kennen! Waar hyves al niet goed voor is!!

Het was super gezellig en we hebben dan ook afgesproken om elkaar a.s. vrijdag weer te ontmoeten om lekker uit te gaan. Kan net, want de volgende dag vertrekken we richting Indonesia!!!

The annual Chinese New Year's Party of IFS

Op kantoor in Shenzhen. Ze hebben een glazen voordeur!

Gistermiddag om 1300 uur zijn we met de trein naar Shenzhen gegaan. We werden iets eerder dan 3 uur verwacht want om 3 uur moesten we met het busje richting Shajin. Daar werd het feest gehouden. En de lokatie was met zorg uitgezocht, omdat voor het eerst in de geschiedenis van IFS, de fabriekswerkers ook zouden komen.
De werkers wonen allemaal "inhouse" op de fabriek in Baoan. Dus om hun tegemoet te komen werd het feest bij hun in de buurt gegeven.

Op kantoor in Shenzhen was iedereen uitgelaten en een beetje zenuwachtig voor wat zou gaan komen. Echo, Chiel's rechterhand, had samen met nog 2 meisjes het hele feest georganiseerd. Van de busjes tot de maaltijd, tot de prijsjes voor de loterij.

Nadat op kantoor de rode envelopjes aan het personeel waren uitgereikt, stapten we in 2 busjes. De fabriek staat dus net achter Shenzhen, dat lijkt zo dicht bij, maar realiteit was dat we 2 uur in de bus zaten! Maar goed, de stemming zat er goed in, iedereen was vrolijk en opgewonden voor wat zou gaan komen.


We hadden een prive-zaaltje in het restaurant gekregen. Wat dames van IFS waren de zaal aan het versieren. Er hing ook een reusachtig spandoek in het chinees met de tekst " IFS 2008 New Year's party"!
Er hingen ballonnen, slingers en op elke tafel stonden flessen met Cola, Jus d'Orange en grote flessen met bier en schalen met snoepjes! Zo schattig! Snoepjes in de vorm van diertjes, nootjes en zonnebloempitten.

De chauffeurs van de busjes die steeds op en neer reden om het personeel van de fabriek en kantoor op te halen, waren niet vergeten. Zij hadden ook een plek gekregen aan de grote tafels.


Toen eindelijk iedereen aan tafel zat, en de snoepjes en nootjes zo goed als op waren, toen stonden Kenny en Shirley op en begon hun werk als presentators. Alles ging eerst in het Chinees en werd later in het Engels vertaald. En voor dat Chiel het doorhad, werd hij uitgenodigd om een speech te houden!



Het was zo leuk om te zien hoe iedereen met rode blosjes op het gezicht, zaten te luisteren! En hoe trots Chiel en ik waren op iedereen! Het eerste jaar waren we met z'n 3-en en nu zaten er al meer dan 40 man!

Nadat Chiel, Justin en Raymond een praatje hadden gehouden, was het tijd voor eten! Helemaal goed want ik barstte van de honger! Op elke tafel werden 10 gerechten gezet, allemaal traditioneel eten voor Chinees Nieuwjaar. Tussendoor werden spelletjes gedaan, karaoke gezongen en heel belangrijk, een loterij! Zo kon iedereen nog wat extra geld verdienen voor hun tripje naar huis.





Het enige wat hun nu nog kan tegen houden is het weer. Het schijnt dat in het noorden van China, de meest ernstige sneeuwval van jaren is gevallen. Zo ernstig, dat er geen verkeer meer mogelijk is in dat gebied. Ik hoop dat voor volgende week als iedereen naar huis gaat, de situatie beter is geworden...

Een werker van de fabriek met de geweldige engelse naam "John Strongwill" kreeg er zelfs tranen van in zijn ogen en hij bedankte met de microfoon in zijn handen en in gebrekkig engels met een trillend lipje, Chiel voor zijn baan en dat hij dankbaar was voor het extra geld zodat hij en zijn familie een geweldig chinees nieuwjaar konden vieren! Ik vond het heel bijzonder en stiekum pinkte ik ook een traantje weg...

Na alle spelletjes en nadat de hoofdprijzen van de loterij die Chiel en ik mochten uitdelen (!), was het weer tijd om naar huis te gaan. De chauffeurs reden eerst de fabriekswerkers naar de fabriek en daarna haalden ze de rest van het gezelschap op om naar huis te gaan.

In de bus vertelde Echo dat ze heel blij was, dat de werkers uit de fabriek zo'n beetje alle hoofdprijzen van de loterij hadden gewonnen (hoofdprijs was 1500 RMB wat een maandsalaris is voor hun!) en dat de spelletjes waren gewonnen door het kantoorspersoneel (prijs 100 RMB). Zo was alles in balance!

Ik moet zeggen dat ik het een hele bijzondere avond vond.
Dat iedereen zo lief en dankbaar was voor alles. Dat gelukkig de meesten al een treinkaartje hadden kunnen bemachtigen om naar huis te kunnen gaan met chinees nieuwjaar. Dat mijn kijk op de chinees toch iets is bijgesteld na zo'n avond...

Jetlag en het jaarlijkse etentje met het personeel

Wat is het toch eigenlijk een vreemd fenomeen...jetlag.
De hele week heb ik overdag nergens last van gehad maar 's nachts ben ik aan het spoken!

Gisteravond kwamen we om 9 uur terug van eten. Lekker en niet te zwaar gegeten. Het was trouwens best koud. Mijn kacheltje staat alweer te snorren.

Toen we thuis kwamen, heeft Chiel voor mij een backup gemaakt van de foto's en de bestanden die op mijn computer staan. Sinds we terug zijn uit NL, doet dat ding allemaal rare dingen. Zo kon ik ineens sommige bestanden niet meer terug vinden, doet alleen de C-schijf het en zijn de andere schijven helemaal leeg, en is de computer zo traag als dikke stroop geworden! Niet goed dus en van het weekend moeten we eens gaan kijken naar een nieuwe.

Maar hij was lekker bezig en ik zat steeds te knikkebollen op de bank. Ik kon echt mijn ogen niet meer ophouden en om half 11 ben ik naar bed gegaan. Ik heb Chiel ook niet meer gehoord toen hij in bed stapte. Ik was echt kapot!

Maar om 3 uur zat ik rechtop in mijn bed. Ik keek op de wekker en ik dacht dat het 6 uur was! Dan ga ik er maar uit. Dat gedraai in bed maakt Chiel alleen maar wakker.
Dus ik eruit, ben een boterhammetje gaan roosteren en ik heb een kopje koffie gemaakt. Zit ik goed en wel op de bank terwijl American Idols op tv aan staat, zie ik pas dat de klok 3 uur aangeeft! Shit! Om 5 uur weer in bed gestapt maar het was echt over...dus nu zit ik aan de computer.
Ik heb alle websites van bekenden al gelezen, heb de hyves weer bijgewerkt, en zit ik aan mijn tweede boterhammetje met oude kaas.

Maar het wordt nog een lange dag.

Rond een uurtje of 12 vandaag, vertrekken we naar Shenzhen. Het jaarlijkse Chinees Nieuwjaar dineetje met het personeel wordt vandaag gehouden. Ze moeten nog 1 week werken en dan hebben ze een lange vakantie om Chinees Nieuwjaar thuis te gaan vieren.

We worden om 2 uur verwacht, dan gaat Chiel met de rode envelopjes (bonussen) rond, dan stappen we om 3 uur in een bus (2 uur autorijden!) en dan gaan we met al het personeel naar een gelegenheid ergens achter Shenzhen. Daar ontmoeten we ook iedereen die op de fabriek werkt. Zij gaan dit jaar ook mee. Dat vind ik toch wel heel bijzonder.

De eerste keer dat we een etentje gaven voor Chinees Nieuwjaar, waren we met ons drieen. Chiel, Bing en ik. Dit jaar zijn we met 48 man!! Ik ken de meesten niet eens meer! Waanzinnig he?

Het personeel is al de hele week druk bezig met het organiseren hiervan. Er wordt natuurlijk karaoke gehouden, een loterij, eten en spelletjes worden er gedaan. Jippie. Ik kan niet wachten tot ik er ben....
Wat is er mis met alleen maar een etentje? Nou ja, zij hebben er zin in. En daar gaat het om.

Natuurlijk kunnen jullie morgen de foto's zien!

Life goes on...

Het is alweer woensdag.

Maandagavond hebben we met Berry en Dennis gegeten. Gelukkig wilde Dennis lekker Chinees eten, dus dat was perfect. Ergens in Lan Kwai Fung, zit een restaurant wat bij dezelfde keten hoort als Hutong en dat leek me nou eens een plekje om te gaan eten. Als de baas uit wil pakken en niet op een paar centen wil kijken, dan doet we dat! Laat dat maar aan mij over!

Het zag er prachtig uit. Een trap af die vol met budha's staat, door een gang met aan weerskanten kamertjes met rode chinese lampionnen en dan kom je op een soort van pleintje uit waar de tafeltjes gedekt staan.
Hutong ademt de sfeer van een binnenplaatsje in Beijing en dit restaurant ademt de sfeer van een straatje in Shanghai.
Het eten was heerlijk, de mannen vonden het prima, en daarna nog voor een drankje naar Lan Kwai Fung gegaan.

Ik trok het om 10 uur niet meer. Ik was kapot. Berry en Dennis waren nog lang niet moe, en Insomnia (kroeg met live-band) had een enorme aantrekkingskracht op de heren. Nou veel plezier, ik ga slapen. En dat heb ik ook gedaan! Ik was bewusteloos gewoon.

Dinsdag ging Chiel met de heren naar Shenzhen. Er moest van alles besproken worden en de nieuwe fabriek had Berry ook nog niet gezien. Ik heb Chiel niet weg horen gaan maar toen ik wakker werd lag ik in m'n eentje in bed. Hmmmm...half tien was het al!
Heerlijk geslapen!

Ik heb lekker op m'n gemakje van alles gedaan. Wasje doen, wat boodschapjes gedaan, naar mijn afspraak bij de nailsalon geweest, beetje tv gekeken,en nog een dutje op de bank gedaan. Om 7 uur kwam Chiel weer binnen lopen en om half acht stonden we alweer in de lobby van het Holiday Inn Hotel.
Berry en Dennis wilden vandaag steak eten. Goh wat een verrassing...Mannen zijn zooooo voorspelbaar!

Dus daar gingen we weer. Opweg ditmaal naar een steakhouse. Maar wel eentje met een wijnkaart natuurlijk. Anders is het niet leuk.
Ik moet zeggen dat mijn tonijnsteak heerlijk smaakte. En de mannen genoten van de T-bone steak. Na het eten hebben we nog een drankje genomen en onze buurman van de Pinnacle kwam ook nog even langs en stopte voor een drankje. Gezellig.

Dit keer waren Berry en Dennis al vroeg moe. De nacht ervoor in Insomnia was toch later geworden als dat de bedoeling was. De heren wilden naar bed want de volgende morgen gingen ze weer vroeg in het vliegtuig richting Bangkok. En we weten allemaal natuurlijk dat dit de nodige energie gaat vreten!

En nu zit ik samen met Chiel hier op de flat. Hij werkt vandaag thuis. Gezellig. Hij is ook een beetje moe van de laatste week. En vanavond ga ik iedereen weer zien! Leuk!

Daar was ze weer!

Na een lange vlucht ben ik vanmorgen weer aangekomen in het zonovergoten Hong Kong. Zalig om weer eens een zonnetje te zien!

De vlucht zelf was rustig. Geen turbulentie dus dat was perfect. Wat minder was, was het feit dat ik letterlijk ingebouwd was door gezinnen met kindertjes. Veel huilen, heel veel huilen, ruzie maken, schreeuwen, en het constante gedreun tegen de achterkant van mijn stoel. Slapen zat er dus niet in. Ze bleven de hele nacht doorgaan. Pas toen het ontbijt geserveerd werd, sliepen ze als roosjes...

En toen stond Chiel in de aankomsthal! Gezellig! We hebben de taxi gepakt naar huis, ik heb vervolgens de tassen uitgepakt en daarna ben ik in slaap gevallen op de bank, hihi. Chiel was alweer met Berry op stap. Ik heb me opgefrist en ben een koffie gaan drinken bij Starbucks. En dan ben je pas echt weer thuis!

De was is alweer gedaan, en straks gaan we met Berry een hapje eten.

Morgen ben ik weer weg

Wat gaat de tijd toch snel voorbij! Voordat ik in NL aankwam, dacht ik dat een hele maand heel lang zou duren maar je knippert 2 keer met je ogen en het is alweer gebeurt. Morgen vlieg ik alweer terug naar Hong Kong.

De eerste twee weken dat Chiel hier was, zijn we echt elke dag in de auto gestapt, hebben we NL helemaal doorkruist en zijn we de A2 van verschillende richtingen op gereden. De enige dag zit je in Helmond en de volgende dag rij je de Veluwe weer op.

Toen Chiel weg was ben ik om de dag ergens heen gegaan of ik kreeg bezoek. Hardstikke leuk!
Maar nu merk ik wel dat het wel wat energie kost en dat ik nog steeds niet iedereen heb kunnen opzoeken.
De volgende keer maar weer...


Gisteravond kwam Lody nog. We zijn samen naar de film gegaan. De vliegeraar. Prachtige film, echt een aanrader. Ondanks mijn kriebelhoest, genies en het gerommel in mijn buik, heb ik ervan genoten.

De film had zo'n impact op het publiek, dat het doodstil was tijdens de film, geen mobieltjes die "per ongeluk"afgingen, niemand zat te praten, echt ongekend! En toen de film was afgelopen en de aftiteling al liep, bleef iedereen zitten, het was heel stil en pas toen het licht aanging, kwamen sommige mensen in de benen. Je zag ze allemaal, ook de mannen, tranen van hun wangen afvegen... Ik heb dat nog nooit meegemaakt!

Nu ben ik bezig om mijn koffertje in te pakken. Straks nog een blok kaas halen om mee te nemen en hopelijk past alles. Kwestie van erop zitten en aanstampen hihi....

Vanavond gaan we met z'n allen uit eten. Remy komt uit Utrecht en Yvon en Mari gaan mee. Leuk. En morgen om half tien, rij ik richting Schiphol...

Tot gauw allemaal en een hele dikke knuffel!

...voel me niet zo lekker...

Ik ben vandaag naar de kapper geweest. Het grijs is eruit en het haar weer bijgeknipt. Dan voel je je weer een beetje goed in je vel zitten...
Maar ik heb weer zo'n zere keel, net schuurpapier, het prikt weer achter de ogen en ik heb hoofdpijn. Bah.
Ik ga maar weer naar bed...

Chiel

Gisteren had ik Chiel weer even aan de telefoon. Hij is druk. Druk met van alles. Werk, eten, sporten, trainen voor de marathon, boodschappen doen enz enz.De schat. Hij mist me ook. Best saai als je in je eentje thuis komt.

Nou nog maar eventjes Chieltje! Zondag vlieg ik alweer terug naar Hong Kong.

Ik ben hier aan het schoonmaken, moet nog naar de kapper, krijg ik nog visite, ben ik de dooie takken aan het snoeien in de tuin, ga ik nog uit eten met de kids, kortom voor mij zijn de dagen te kort! Ik heb geen idee hoe ik alles moet inpassen in de overige dagen dat ik hier ben!

En als ik thuis kom, dan ga ik 2 februari samen met Chiel op vakantie naar Indonesie! Dan is het Chinees Nieuwjaar en dan ligt heel China plat en is er dus niets te doen. Ik kijk daar vreselijk naar uit! Eindelijk ga ik dan eens kijken waar mijn roots vandaan komen! Super!!

Zondag

Eindelijk kan ik weer even op internet. Zo nu en dan valt de verbinding uit en wat ik ook doe, het helpt helemaal niets! Dus maar gelijk profiteren van het feit, dat ik er nu op kan.

Straks ga ik frietjes maken van echte aardappelen, calamari erbij bakken en sla. Lekker. Linn zit nu achter aan de eettafel hard te studeren. Ze heeft maar 5 tentames over een weekje, dus dat moet geen enkel probleem zijn... en Ben is nu naar Arnhem toe. Voetballen kijken bij zijn vrienden.
Het is een echte zondag!

Hier in de straat gebeurt helemaal niets! Je kan een bom afsteken en dan raak je niemand...ik mis HK wel een beetje nu... Chiel heeft gisternacht met vrienden naar het voetbal gekeken ergens in een pubje in SoHo. En het was een beetje laat geworden. 5 uur 's ochtends rolde hij zijn bed in. En nu zit hij ergens op een terrasje te eten. Tís niet eerlijk...

Het tv-moment van het jaar

Toen wij voor de kerst aankwamen in NL, werden op dat moment allerlei tv-terugblikken van 2007 onder de loep genomen. Op een avond zat Chiel voor de tv en zag hij Hans Teeuwen die door de presentratices van "De meiden van Hallal" geintervieuwd werd.

Naar de uitverkoop!

Vannacht kreeg ik zowat een hartverzakking!

Ik had mijn mobieltje meegenomen naar bed omdat ik het alarm wilde zetten voor vandaag. Vandaag zou ik met Simone, Lody en Yvon gaan winkelen in Nijmegen rond een uurtje of 10, dus ik moest echt wakker worden om half negen.
Krijg ik midden in de nacht een sms-je van Chiel, wat leuk is, ware het niet dat ik de volume knop nog op standje Hong Kong had staan! Keihard dus! Ik schrok me echt kapot om half vier vannacht! Maar het was wel een lief sms-je...

Maar vanmorgen werd ik op tijd wakker en om 11 uur(!!) kwamen Simone en Lody in Druten aan. Yvon en ik hadden al 2 koppen koffie op en we hadden alle 900 foto's van Linn al gezien toen de dames eindelijk kwamen binnen lopen.
Ja ja de trein ....rotsmoes....

Maar goed wij naar Nijmegen toe. Begonnen met koffie en een broodje roomkaas van de V&D en toen hadden we energie genoeg om te gaan shoppen. Winkeltje in, winkeltje uit en ik heb me goed uitgeleefd! Zalig die oranje en felgroene stickers die je toelachen van verre!! Ik moet nu alleen eens goed kijken hoe dit allemaal in mijn koffertje moet, want ik heb me ietsjes te veel laten lijden door die stickers.

Verder nog naar de Xenos geweest waar we getuige waren van een geweldige ruzie tussen een winkelmedewerkster en een klant, vielen de mannen bij bosjes voor ons van de fiets! Zeiden ze "meisjes" tegen ons, en hebben we Lody het verschil uitgelegd tussen een waterfilter en een waterkoker!

Aan het eind van de dag zijn we weer richting Druten gegaan, de dames hebben allemaal mee gegeten en nu zit ik lekker op de bank met mijn voetjes in een bakje water....pfff...zwaar hoor dat winkelen....t'is gewoon topsport!

Linn is terug!

Linn staat rechts achter met het petje op!

Vanmorgen kon ik eindelijk Linn ophalen van Schiphol. Natuurlijk was ik te vroeg wakker, maar een extra kop koffie maakte alles weer goed.

Ik had van Linn een sms;je gekregen waarin ze zei dat ze met de SA7622 via Londen om 10.35 zou aankomen. Dus ik in mijn Lupootje rond half negen vertrokken richting Amsterdam. Ja, ik weet het, veel te vroeg, maar ik haat het om te laat te komen. Dan zit ik liever daar nog aan de koffie in alle rust, dan gestrest in de auto omdat ik te laat kom.

Gelukkig stond er een file bij knooppunt Deil. Na een minuut of 10 reed dat weer aardig door en ik dacht nog bij mezelf: "Dat valt niets tegen!" Dat had ik niet moeten denken dus...

Bij Breukelen reed het eerst langzaam en toen kwam het tot een halt. Er gebeurde helemaal niets. Het stond muurvast...voor de aankomende 50 minuten...heel fijn...

En wat ik dus niet begrijp...je staat eerst stil en dan trekken de auto's weer op en dan scheurt iedereen weer met 100km verder...Hoe kan dat? Waarom sta je dan stil? Nou ja, ik weer verder en om kwart over tien kreeg ik telefoon van Simone. "Welke aankomsthal zit je?" Ha ha ha...ik zit nog heel fijn op de A4...

Om half elf kwam ik eindelijk de aankomsthal inlopen en daar zat Simone al op mij te wachten. Wat gezellig dat mijn zusje uit Leiderdorp ook even langs kwam om Linn op te halen.

Eerst maar even naar de info balie van Schiphol. Nergens stond het vluchtnummer op de tv-schermen. Misschien dat zij weten in welke aankomsthal we moeten zijn.

Nou dat viel even tegen. Nada, noppes, er kwam geen zinnig woord uit deze lieftallige dame. Ze had geen idee, het nummer bestond niet, bla bla bla. Heerlijk die service...

We hebben vervolgens zelf maar uitgevogelt waar vliegtuigen uit Londen aankwamen. En ja hoor...daar zagen we haar lopen door de douane en aan de bagageband staan. Simone en ik zwaaien als een gek en ineens zag Linn ons. Na een minuut of 10 kwam ze naar buiten. Lekker bruin. Bofkont.

We hebben nog een kopje koffie gedronken met Simone, en daarna hebben we haar 50 kilo zware koffer de auto in gesleept. Martijn had alvast wat spullen aan Linn meegegeven, zoals zijn studie-boeken en zo!

En nu zitten we samen op de bank. Ik heb net het laatste uur gekeken naar haar 900 (!) foto's die ze gemaakt heeft in Zuid Afrika. Gezellig!

Adios

Vanmorgen is Chiel vertrokken naar Hong Kong. Lekker vroeg opgestaan, koffertje ingepakt, spullen bij elkaar gezocht (en toch nog wat laten liggen!) de laatste telefoontjes met Barneveld gepleegd en toen stapte hij in de auto.

Ben en ik hebben hem uitgezwaaid. Raar idee dat hij nou ergens in de lucht vliegt...

Ik heb mezelf maar flink bezig gehouden en heb de keuken helemaal gesopt. Moest gebeuren en omdat het bere saai is om ineens alleen te zitten, bleek dit een goede therapie.

Ik ga zo maar eens de aardappeltjes opbakken en de schnitzel in de pan gooien voor Ben en mij.

Morgen ga ik de raampjes lappen en woensdag haal ik Linn op van Schiphol. Jippie. Zie ik eindelijk mijn dochter weer die waarschijnlijk er knap gebruind bij zal lopen.

De middelste is van mij!

Remy

Vandaag hebben we eens lekker uitgeslapen. Heerlijk. Chiel is de afgelopen flink druk geweest. Op bezoek bij klanten, bij oude vrienden langs, emails beantwoorden, kortom hij hield zich zelf goed bezig.

Vanmiddag hebben we Remy opgehaald van het station in Nijmegen. Ben ging ook mee en voor het eerst sinds lange tijd hebben wij met onze mannen geshopt! Mannen zijn toch anders hoor qua shoppen. Wat hebben we nodig? Waar gaan we dat halen? Waar is de koffie? Klaar? Naar huis!

Maar het was gezellig. Remy heeft nog even mee gegeten en daarna heeft Chiel Remy naar huis gebracht. Nu zitten we saampjes op de bank. Net als vroeger, hihi.

Zondag hebben we nog een dagje niets en maandag vliegt Chiel alweer terug naar Hong Kong. Ik blijf nog lekker een weekje of twee!

Blauw van de kou

Het gaat al flink beter met mij en mijn verstopte neus. Gelukkig, want ik heb geen zin om mijn tijd in NL door te brengen op bed. 

We zijn nu allemaal ziek geweest hier in huize Honig. Kan ook niet anders want dat weer is echt niet normaal!!!

Gedver, het is koud, guur enne o ja....hardstikke KOUD!!!

Vanavond zijn we naar Remy gegaan in Utrecht. We zijn voor de zoveelste keer verkeerd gereden. Opnieuw namen we de verkeerde afslag en zagen we dat de afslag Rijnsweerd net even verder op lag zonder dat we erbij konden. Hmmmm..... dus opnieuw over de gehele campus gereden van de Uithof. We hebben alle medische faciliteiten opieuw gezien die de Uithof behuisd, hebben voor de zoveelste keer het stadion Galgewaard van dichtbij bewonderd, en hebben we het Pieter Baan Centrum opnieuw gezien.

Gelukkig is het Pieter Baan Centrum de overbuurman van Remy, dus toen wisten we dat we aardig in de buurt zaten!

Enfin, eenmaal aangekomen bij Remy, hebben we eerst koffie gedronken en daarna was het tijd om naar het Indiase Restaurant te gaan. We hadden het "prima" idee om te gaan lopen vanaf Remy's kamer, omdat het koopavond was en de parkeergelegenheid rondom het restaurant niet echt optimaal is.

Lekker hoor, lopen naar de stad. De wind strak in je gezicht. De kou geeft je het gevoel of iemand zich uitleeft met prikkeldraad, op je door de wind geteisterde ledematen. Ik had het gevoel of mijn gezicht bevroren was. Ik zou je niet kunnen vertellen of ik de hele tocht met een glimlach op mijn gezicht heb rond gelopen, want al het gevoel was uit mijn lijf weg getrokken. Nee, fijn idee dat lopen!

Maar gelukkig was daar de Tai Majial aan het eind van de tunnel! Ik maakte me al voorstellingen van een restaurantje, waar mensen gezellig met elkaar aan het eten waren, waar de geur van vers Naanbrood hangt en waar de kachel op 30 zou staan!! Na een half uurtje lopen hadden we dat wel verdiend, vond ik. 

En ja hoor, mijn ietwat door de kou bevangen fantasie kwam aardig tot werkelijkheid! 

Alleen jammer dat we een tafeltje kregen dat precies voor de deuropening stond, die zo'n beetje elke 5 minuten open ging om andere door de kou bevangen bezoekers een warm heen komen te geven.

Maar we hebben lekker gegeten en alle ledematen waren weer ontdooit. Grappig eigenlijk hoe snel je dan weer vergeet hoe koud het was. Totdat ik aan de koffie zat en Chiel om de rekening vroeg. Ohhh shit....we moeten ook nog terug lopen!!!!

Goede voornemens

Ik heb dit jaar GEEN goede voornemens. Ik vind het wel goed zo. Ik heb geen zin in extra stress en het gevoel dat je gefaald hebt omdat van al die voornemens niets terecht is gekomen.

Dus ik ga gewoon door met mijn leventje zoals ik die al leef. 

Verder zijn we gisteren met Yvon en Mari lekker wezen eten bij Lody. Heel gezellig en heel lekker! Door die verstopte neus van mij zijn we aardig op tijd naar huis gegaan en ik denk dat niemand dat erg vond. Incluis Lody want die had de nacht ervoor flink doorgehaald. 4 Uur 's nachts naar bed, foei!

Vandaag heb ik de boom opgeruimd. Hij zit al in stukjes in de groencontainer. Vrijdag wordt die geleegd en dan hebben we voor het eerst in 4 jaar, geen bruine kerstboom meer in tuin staan! Hihi...