Bikkels!!

Afzien, afzien, afzien. Chiel was kapot. Hij kwam de man met de hamer op elke hoek van de straat tegen! De jonkies liepen 'm fluitend; ...dit was de zwaarste race OOIT!; volgens Chiel.
Om half zeven bij de start was het 25 graden en de luchtvochtigheid van
95%! Helaas niet onder de 2 uur, maar wel uitgelopen!! We zijn weer trots!

Ziek

Ik ben ziek. Ik heb de hele dag in de badkamer door gebracht. Voel me zwaar beroerd en niets blijft binnen. Dus ik lig op bed en voel me zielig en zwak. Heeft niets te maken met gisteravond toen we allemaal te vinden waren in Dusk till Dawn.



Hoorde net van Jesse dat hij en zijn vader ook zo'n dag hebben gehad, dus misschien hangt dit wel in de lucht.

Morgenochtend, oudjaarsdag van Chiel, komt de hele bups ontbijten in Huize Honig. Om 6.30 is het start schot voor de Halve Marathon en daarvoor willen de heren graag banana pancakes. Ik hoop dat ik dan zover ben dat ik iets kan binnen houden, anders worden het broodjes en yoghurt.

Foto's hier!

Hello World!

Twee dagen geleden kapte internet ermee. Niets, noppes, nada. Kastje opgestart, gewacht, en dit proces ontelbare keren herhaald. Maar er gebeurde helemaal niets...

En als je dan zo zit achter je computertje en geen verbinding kan maken met de 'buitenwereld' wat voel je je dan alleen! Op zo'n moment besef je pas hoeveel gebruik een mens maakt van het world wide web.

Gelukkig is er net een mannetje geweest, die alle data opnieuw heeft ingevoerd, want het bleek dat het kastje ineens helemaal 'leeg' was. Binnen een minuut kon ik weer het net op! Yeah!!
Dus vanuit Hong Kong de groeten aan de wereld!

Dikke Drama!

Troep

Wie kent het niet? Een la of kastje waar van alles in gemikt wordt? Dat alles wat je in je handen houdt en geen plek kan geven in dit "immens grote" appartement, vroeg of laat een plek vind in dit ondergewaardeerde kastje.

Grote kans dat als je iets kwijt bent, wat kan verschillen van viltstift tot veiligheidsspeld, of van elastiekje tot een pakje papieren zakdoekjes, je het in die la of kast kan vinden. Alle losliggende prulletjes verdwijnen in die bodemloze put. Alhoewel je wel met twee handen alles naar beneden moet proppen om de la te sluiten en het kastdeurtje niet helemaal kan openen omdat anders alles eruit valt.

Ik heb ook zo'n kastje. Ik mikte van alles in dat kastje in de keuken. Gevolg was wel dat ik dingen 'kwijt' was en sinds vanmiddag ineens 3 opladers in mijn handen hield, dat ik met alle elastiekjes 3 keer rond de aardbol kon gaan, en dat ik voor de aankomende 10 jaar geen zakdoek meer hoef te kopen.

Ik heb er weken lang tegen aan gehikt, verschillende malen op de knieën voor het kastje gezeten, deurtje open en met een zucht weer dicht gedaan. Geprobeerd om de achterwand te ontdekken wat waarschijnlijk alleen zou lukken met zo'n mijnlampje op het hoofd. Kortom vandaag had ik er genoeg van! Vandaag is daar verandering in gekomen! Ik heb de koe bij de horens gevat!

Eerst ben ik naar de Jusco 10 dollar market gelopen. Genoeg plastic bakjes met deksels ingeslagen, om voor nu en altijd een opgeruimde kast te hebben. Maar de ellende met zo'n 10 dollar market is dat je altijd "handige" dingen ziet! Voor je het weet sta je weer met zo'n "handige" thermoskan in je handen die je nooit gebruikt! Focus Ans! Focus!

Met pijn in 't hart heb ik de thermos weer terug gezet maar net voor de kassa zag ik iets heel "handigs"! Die kon ik niet laten liggen! Van die opblaas palen die je in je laarzen kan doen zodat je laarzen rechtop blijven staan! Handig toch? En die 2 bossen met 20 nepzijde oranje neptulpen kon ik echt niet laten staan! Weet je wel wat die echte tulpen hier kosten? Je betaald zo 20 dollar per tulp! Als je het goed bekijkt spaar ik zelfs geld uit!

Met een flinke tas vol liep ik weer naar huis. In mijn nopjes met mijn grote hoeveelheid "handige" dingetjes voor weinig! En natuurlijk omdat het zonnetje lekker scheen en het 20 graden was! Het grote werk kon beginnen!

Het doet mij een genoegen om de hele wereld te kunnen mededelen, dat mijn rommel kastje geen rommel meer bevat!

Dat de medicijnen van 5 jaar geleden nog uit NL meegenomen, uit de kast verdwenen zijn en bij de apotheek zijn ingeleverd. Dat alle elastiekjes in een 'handig' bakje zitten. Dat ik eindelijk dat ene kabeltje voor mijn telefoon heb terug gevonden. Dat de schroevendraaier weer bij zijn vriendjes in de gereedschapskist zit. Dat het los slingerende muntgeld weer in de spaarpot zit. Dat alle handige doosjes met deksel nu goed georganiseerd zijn en dat het weer een genot is om mijn kastje te openen!

Eigenlijk best wel ziekelijk...of zou het door het lentegevoel komen?

Over

Langzaam maar zeker wordt het weer drukker in de stad. De Chinese New Year Vakantie voor de Honky's is voorbij. Ze druppelden de afgelopen week weer binnen via de luchthaven en komen weer uitgerust thuis van exotische bestemmingen. Alle winkels zijn weer open. Het leven van alle dag is weer opgepakt, compleet met het monotone gedreun van de drilboren vanaf Salisbury road.

De bussen met Chinezen van het Moederland gaan weer richting grens en luchthaven. De vakantie is over. De laatste inkopen zijn gedaan bij Louis Vuiton en Seibu om in het Moederland te kunnen genieten van het originele product. China, het land van kopieën, stelt toch wel prijs op het echte werk te zien aan de vele tassen met merknamen.

Chiel zit ook weer in China. Vanmorgen heeft hij eerst nog gelopen om 6 uur en gisteren bleef hij nog in HK vanwege een vergadering en omdat hij 's avonds een startbewijs van de Marathon kon overnemen van een geblesseerde loopster, maar vandaag en morgen moet hij volop aan de bak. En donderdag komen Berry en Dennis op bezoek naar HK. Het is druk op het werk.

Langzamerhand verlaat de kou Hong Kong. Het is b.v. vandaag 18 graden en het zonnetje schijnt voorzichtig door de bewolking. De lente zet in! De luchtvochtigheid springt ineens omhoog van 60% naar 90%. Nog een goede week en dan plakken we weer in onze kleding.

Straks ga ik Chiel's cadeau ophalen en eens uitvogelen hoe we deze bijzondere verjaardag tot een bijzondere dag kunnen maken!

Ommen loopt uut!

Vanmorgen is er een delegatie uit Ommen aangekomen in Hong Kong!

Heel gezellig om iedereen weer te zien en Irma liet er geen gras over groeien. Koud uit het vliegtuig of ze stond al met ren kleren aan te wachten in de Lobby om 10.30 uur! Dat noemen wij FANATIEK! Chiel, Jesse en Irma hebben 10 kilometer gelopen allemaal onder 1 uur. Niet slecht!

Dat moest natuurlijk beloond worden met een uitgebreide Brunch bij Spasso. Lekkere grote tafel voor 12 man. En de zon liet zich zien!! YEAH!! Wat wil een mens nog meer?

Nou...Vroeg naar bed! Ik geloof dat geen van allen een oog dicht gedaan hebben tijdens de vlucht.

De afgelopen week

Chiel is de afgelopen week gewoon naar het werk gegaan, weliswaar in HK maar toch. En dat terwijl onze Chineze vrienden van het Mainland gewoon nog lekker vakantie hebben. En wat doe je dan? Dan ga je lekker in de rij staan bij de grote merknamen met al je andere vrienden van het Mainland.



De rijen in winkelcentra en op straat zijn enorm. Nog even voordat de bus weer vertrekt, inkopen doen totdat je erbij neervalt. Deze winkels laten maar een beperkte hoeveelheid mensen tegelijkertijd binnen, zodat de service hoog blijft en natuurlijk de kans op diefstal minimaal is.



Wij zijn 's avonds maar weer eens Chungking Mansion ingelopen. Lekker een Indiase hap gehaald voor weinig! En opnieuw was het heerlijk eten. Dit keer zijn we bij de Everest Club naar binnen gegaan. Wytske had me verteld dat zij daar vaker hadden gegeten. Het was echt lekker!!



Terwijl we met een volle maar voldane buik bij de lift stonden te wachten, viel ons oog op deze posters. Ze gaan Chungking Mansion verbouwen!



En schijnbaar hebben de bewoners inspraak. Ze mogen kiezen tuseen optie 1,2 en 3. Aan de ene kant wordt het hoogtijd dat er iets gebeurd aan dit pand, want het ziet er niet al te best uit, en ik denk dat buurman Peninsula het een doorn in het oog vindt.



Maar aan de andere kant is het jammer. Chungking Mansion is een instituut. Iedereen kent 't. Het zijn de goedkoopste huurhuisjes van de stad. Met de goedkoopste hostels van de stad. En het hoort eigenlijk er shabby uit te zien. Dat is Chungking Mansion! Waarom alleen maar glimmende facades? Waarom alleen maar marmeren gangen? Het is een stukje historie van Hong Kong. Dit hoort erbij!



Verder is het goed om te weten dat deze jongens winterhard zijn! Ik had ze al een tijdje niet voorbij zien vliegen, maar ze zijn er nog. Misschien is het wel een teken dat de lente weer echt gaat beginnen!

Vuurwerk!

Mijn vrienden op You Tube hebben me niet in de steek gelaten. Geweldig filmpje van het vuurwerk! Compilatie van 4 minuten wat in werkelijkheid 25 minuten non-stop de lucht in wordt geschoten.

Vleermuizen en vampieren 2

We hadden al een tijdje niets gehoord... Je vraagt je af of ze er nog wel wonen...Leven ze nog wel?... Ja hoor! Ze leven nog en hoe!!

Zitten we gisteravond gezellig op de bank, ieder in een hoekje "Bejeweled" te spelen (ja die koude winteravonden doen gekke dingen met de mens) en tegen half twaalf zegt Chiel "...ik ga naar bed...". Hij loopt richting slaapkamer en dat was denk ik het startschot voor onze bovenburen!

Alsof het plafond naar beneden kwam! Gebonk, getik, harde muziek, en "Highway to Hell" gezongen door Chinzen!! We schrokken ons kapot! Ik zat ineens recht op en kon m'n oren niet geloven. "What the f**k...?!"

We hebben het eerst nog 10 minuten aangehoord, want misschien was het maar even een uitspatting voordat zij naar bed gingen, maar nee, aan het gejoel te horen en het steeds luider worden van het gebonk hadden de bovenburen nog geen slaap. Ik vertelde Chiel dat dit al 2 keer eerder was gebeurd en dat ik toen ook naar boven was gelopen, maar dat het toen nog 2 uur duurde voordat ze stil waren.

Chiel was het zat. Kleedde zich weer aan en liep naar 8B. Aan het gebonk te horen boven mij op de bank, hoorden ze de deurbel in eerste instantie niet. Ineens hield het gebonk op.
Na 2 minuten kwam Chiel weer terug en het gebonk boven mij ging weer lekker door.

"En? Hadden ze een feestje?" vroeg ik. "Nee, ze zitten daar met 4 jongens karaoke te doen en met een drumstel zijn ze aan de gang, maar ze zouden het rustiger aan doen", zei Chiel. "Ik hoorde nog toen ze eindelijk de bel hoorden 'that must be the neighbour!' Ze weten dus wel dat ze kabaal maken!" Hij liep weer richting slaapkamer en deed de deur dicht. Het gebonk en geschreeuw en de muziek hadden niets in volume afgedaan, sterker nog het leek wel of het geluid veel harder door het plafond kwam!

Na een kwartier ging de slaapkamerdeur weer open. Een super geïrriteerde Chiel kwam weer aangekleed aanlopen. "Ligt het nou aan mij of maken ze nu meer lawaai?" Nee ik had ook het gevoel dat het steeds luider werd i.p.v. zachter. "Ik ga nog maar een keer naar boven. Of vind je dat raar?", vroeg hij. Nee wat mij betreft niet raar. T'is ondertussen 12 uur. T'is ook niet dat je om 10 uur vraagt of ze misschien kalmer aan kunnen doen. En er zijn mensen die morgen moeten werken en daarom willen slapen.

Voor de tweede keer verliet Chiel het huis. Dit keer duurde het veel langer voordat hij terug was. Ik zag aan de kloppende ader op z'n hoofd dat hij enorm geïrriteerd was. "Wat een snotapen zeg!"

Hij kwam aan de deur en na verschillende malen te hebben aangebeld, gebonkt op de deur en weer aangebeld te hebben, deed 1 Chinees de deur op een kiertje open. Voordat Chiel iets kon zeggen wilde die gozer de deur weer dichtdoen, maar toen zette Chiel zijn voet ertussen. Hij wilde even praten met de huurder van het huisje.

Een kleine Amerikaanse Chinees met opgezette borst en een enorme attitude zou wel eens Chiel vertellen dat hij niet moest zeiken. "Nobody complained!", zei hij. Toen Chiel zei dat dit niet waar was werd die kleine nog bozer. Volgens hem was Chiel ..."invading his privacy"... waarop Chiel weer zei dat als hij echt niet kalmer aan zou doen hij de stekkers eraf zou knippen, hihi. "I'm gonna call the police!!", schreeuwde die kleine weer. Prima zei Chiel, moet je vooral doen. En of Chiel altijd ging slapen in zijn spijkerbroek, en ze deden al kalmer aan, en hij moest niet zeuren, en niemand had ooit geklaagd, of hij er net woonde misschien, enz, enz, enz.

Amerikanen in het algemeen kunnen altijd de boel verdraaien en opkloppen. Zo ook nu. Ineens was het Chiel die de schuldige was, en natuurlijk dreigen ze dan ook gelijk met "I'm gonna sue you!" en die kleine ging helemaal uit zijn dak! Chiel waarschuwde hem nog even en liep daarna weg. "We have to work too tomorrow", riep die kleine nog. "Ga dan potdomme slapen!", zei Chiel.

Chiel was wel toe aan een glaasje wijn daarna. "Ik had die kleine bijna bij z'n oor naar buiten getrokken. Wat een snotapen zeg! En hij kwam tot aan mijn middel! Zal ik nog even terug gaan? Dan trek ik hem alsnog aan zijn oren naar buiten!!", siste hij. Dat is natuurlijk niet gebeurd en daarna bleef het boven ons helemaal STIL!

Fireworks picknick

We kwamen dus thuis 's ochtends vroeg op 15 februari. En we vonden het wel jammer dat we grote vuurwerk hadden gemist de avond ervoor vanwege Chinees Nieuwjaar. Maar goed, niets aan te doen en 's avonds liepen we naar buiten om een hapje te eten.


Wat raar! De hele straat afgezet, nergens 1 auto te bekennen en iedereen liep op straat! Overal politie op de been en ik begreep er niets van. Ineens zag ik stromen met mensen de trap op lopen boven het busstation. Daar kan je de weg over om naar de boulevard te gaan. Het zal toch niet? Of wel? Is er toch vuurwerk vanavond?



We zijn terug gelopen naar huis, gevraagd aan de balie of er inderdaad vuurwerk was, fototoestel die helaas nog maar 1 blokje batterij overhad opgehaald en we zijn gaan lopen midden op Nathanroad en Cantonroad om naar de Burgerking te gaan. Daar hebben we 2 "happy meals" opgehaald en vervolgens hebben we bij Chiel op kantoor gekeken naar het geweldige vuurwerk spektakel.



Deze keer hadden ze vuurwerk in de vorm van bloesem, smilies en tijgerkopjes! Altijd leuk om te zien dat er weer nieuwe dingen de lucht ingaan.

Freezing!

Ja het onwaarschijnlijke is gebeurd vannacht in Hong Kong. Of eigenlijk Shatin. De stad waar de 10.000 Budha's staan. Ik kan het nog niet geloven maar het is geen grapje:

HET HEEFT GEVROREN!!!

De wind is koud, mensen lopen als sneeuwpoppen rond, zo dik ingepakt! Overdag loopt de temperatuur weer op tot een graadje of 12 maar het is echt koud!
Ik lag vannacht te klappertanden in bed, Therasita vertelde net dat ze met 4 dekens op bed had gelegen en dat ze zich daarna heeft aangekleed en zo in bed is gaan liggen.

Ben erg blij dat ik in Nepal een Yak Jack heb gekocht want dat houdt me lekker warm nu. Maar neem van mij aan, het is koud in Hong Kong!

Nepal 3.

Dag 4. Pokhara

Na het ontbijt vertrokken we weer uit Chitwan. Na de hopman uitgezwaaid te hebben konden we weer aan een 6 uur durende rit beginnen. Nu zouden we nog dichter bij het Annapurna Massif terecht komen en we hadden er heel veel zin in. Deze keer scheen de zon volop en konden we echt genieten van de reis.



We vroegen de chauffeur om zo nu en dan te stoppen zodat we foto's konden maken van het prachtige landschap. Het ziet er ruig uit met al die bergen, rotsformaties en de heldere ruige rivieren.



Eigenlijk sneller dan verwacht reden we Pokhara in. Een heel leuk stadje wat vooral gebruikt wordt door mensen die de bergen in gaan. Pokhara is de tweede toeristische stad maar zo anders dan Kathmandu. Het ziet er lieflijk uit, de mensen zijn super relaxed en de enorme keus aan restaurantjes is bizar!



Ons hotel lag aan de andere kant van het Phewa Meer en je kon alleen per pont er naar toe. En inderdaad, je had een prachtig uitzicht op Fishtail Mountain.



Het hotel bestond uit diverse huisjes en bij het inchecken zagen we dat zelfs Prins Charles hier gelogeerd had. Het kan dus niet echt slecht zijn, toch? Dezelfde route die hij de bergen in heeft gemaakt kan je trouwens nu ook volgen als de Royal Trekkingtrail.



Dezelfde middag zijn we Pokhara ingetrokken. Als je rechts gaat bij het hotel loop je het stadje in waar alleen maar de lokale bevolking zich ophoudt en als je links ging zou je in het toeristen gebied komen. Dat toeristen gebied is enorm groot! De weg die er door loopt hebben we afgelopen en dan sta je ineens onder aan de berg waar para-gliding populair is.



Overal restaurantjes, North Face-winkeltjes, winkeltjes waar je alles kan kopen om de bergen in te gaan, echt een heel gezellig gebied. Daarna wilden we de andere kant op maar dat zag er heel triest uit. Alle afval op straat, afgebroken huizen, kortom niet zo'n lekkere plek om te lopen.



's Avonds hebben we gezellig gegeten bij een Nepalees en enorm genoten van de vegetarische maaltijd en bij terugkomst in het hotel hebben we nog een wijntje gedronken bij de grote openhaard. Daar raakten we in gesprek met een Duits echtpaar die zaken deden in Kathmandu. Heel gezellig en voor we het wisten was het al 10 uur! Hoog tijd om naar bed te gaan want morgen om 8 uur zou de gids klaar staan. Ik heb trouwens genoten van het iets zachtere bed en een goede douche!

Dag 5. Tempel bezoek, Devi's Fall, Boat ride, Tibetian Refugee Camp

Het was weer een prachtige dag. Overdag is het trouwens zo'n 20 graden en zodra de zon ondergaat is het steenkoud! Zo'n 5 graden. Je moet dus altijd iets warms bij je hebben anders ben je de klos.



De gids stond te wachten en als eerste stond de boottocht op het schema. De boottocht zou voeren naar het enige eiland wat Nepal bezit. Natuurlijk staat op dit ienieminie eilandje en tempel wat deze dagen veel bezocht werd i.v.m. de verjaardag van Shiva.



Vervolgens gingen we per taxi, dit keer een Hyundai Atos i.p.v. een Suzuki Alto, het dorp in. Volgens onze gids allemaal wereldberoemde plekken. Zoals een grot waar een rots instaat die lijkt op een monnik, een rivier met wit water, een rivier waar ooit een Zwitserse dame die op huwelijksreis daar in is gevallen en overleed, haar naam was Devi, een andere grot waar een tempel bovenop staat, kortom allemaal wereldberoemd!



Nou het viel allemaal erg mee. De plekken die we bezochten waren het bekijken niet waard maar we kunnen nu wel zeggen dat we er geweest zijn. Ik vond het bezoek aan het Tibetaans Vluchtelingen Kamp wel erg indrukwekkend. Allemaal kleine huisjes met vooral bejaarde vluchtelingen.



Maar het is wel duidelijk dat Pokhara echt is bedoeld om doorheen te trekken en dan de bergen in te gaan want de bezienswaardigheden zijn minimaal. Trouwens die tochten zijn niet allemaal gelijk naar de Mount Everest. Er bestaan heel veel tochten die verschillen van 3 uur tot 4 weken. Helaas wist ik dit niet toen we de trip boekten anders waren we zeer zeker de bergen in gegaan. Nou ja, dit doen we de volgende keer dan wel.



Die avond werd de verjaardag van Shiva gevierd. En wat een feest was dat! Overal in de stad werden grote vreugdevuren klaar gezet en om 8 uur zou de fik er in gaan. We zaten in een restaurantje met zicht op het vuur.



Eerst werd het vuur aangestoken en werden er offeringen in het vuur gegooid, zoals bloemetjes en wijn en eten, dan werden er grote suikerrietstengels in het vuur gestoken die daarna op de straat werden gemept wat weer een grote knal veroorzaakte.



De kapotgeslagen stegels werden gelijk opgepeuzeld en daarna was er muziek en werd er gedanst! Prachtig feest en heel bijzonder om mee te maken.

Dag 6. Vlucht terug naar Kathmandu



Vandaag gaan we vliegen naar Kathmandu. Dit keer geen taxi rit van 8 uur over hobbelige wegen maar heel luxe een vliegtuig in. Schattig klein vliegveldje met een dakterras waar je het Massif duidelijk kan zien. Helaas was het weer in Kathmandu zodanig dat we 3 uur vertraging hadden op een vlucht van 35 minuten!



Maar goed, we hebben ons vermaakt op het dakterras en jammer genoeg wordt slecht aangegeven hoe het staat met de vertrektijden, zodat we 2 uur op een houtenbank binnen hebben gezeten bij de gate. De beveiling op zo'n klein vliegveldje is trouwens nog ouderwets. Je wordt wel 10 keer gefouilleerd en elke keer de koffer opmaken. Mijn aardewerken spaarpot die ik in Kathmandu had gekocht was steeds een punt van discussie. Maar goed.



Eindelijk konden we het kleine vliegtuigje instappen en we hadden goed opgelet. Chiel en ik zaten achterelkaar aan de linker kant en vandaar heb je een prachtig uitzicht op de Himalaya. Supergaaf!! Blijft toch een vreemd gezicht dat als je langs vliegt de bergen hoger zijn dan het vliegtuig! En ik was blij dat we geen Himalaya vlucht hadden geboekt voor 120 usdollar. Die trip gaat langs de bergen en weer terug. Deze trip van Pokhara naar Kathmandu duurt ook 35 minuten maar dan voor 90 usdollar!

Kathmandu.

We kwamen weer terecht in het Yak & Yeti Hotel. Omdat het reisbureau niet helemaal goed hadden opgelet, kregen we deze dagen geen gids mee. Geen probleem we kunnen onszelf wel redden.



We zijn Thamel ingelopen. De toeristische plek van Kathmandu. 10 Minuten lopen vanaf ons hotel. Grappige plek met heel veel toeristen winkeltjes en het aanbod van Hasj was enorm groot! Het deed me denken aan Tunesie waar je zodra je een blik werpt een winkeltje in, de verkopers je naar binnen roepen. Bietje irritant maar we hebben ons daar een middagje goed vermaakt.

De volgende dag hadden we een hele dag te killen voordat we terug zouden vliegen naar HK. Toch nog maar een gids geregeld van het hotel en hij bracht ons naar Pathan. De enige plek in Kathmandu die we nog niet gezien hadden.



Ik vond het super leuk. Opnieuw veel oude 'midieval' tempels en gebouwen. Ik kan er geen genoeg van krijgen! We hebben vriendjes gemaakt, rond gelopen en koffie gedronken. Echt leuk.



Daarna gingen we naar de Swayambhunath Stupa met de Monkey Temple. Bijzonder, leuk om te zien. Ik heb nog melk geofferd om de Stupa wit te kunnen schilderen en onze gids deed erg zijn best om het ons naar de zin te maken.



Daarna terug naar het hotel, uitchecken en het vliegtuig in.
Het eind van een heel bijzondere vakantie!

De foto van Pokhara vind je hier! En de foto's van Pathan vind je hier!

Nepal 2.

Dag 2. Reizen per auto van Kathmandu naar Chitwan National Park

Vandaag zou het grootste gedeelte van de dag in beslag genomen worden door het reizen. Onze prive chauffeur zou om 7 uur in de lobby staan want het is nogal een eindje rijden. Wij waren dus om 6 uur uit de veren, alles ingepakt, uitgecheckt en ontbeten maar helaas, ik zou bijna zeggen natuurlijk, geen chauffeur.



Maar even bellen met Himanshu, het Indiase reisbureau die alles voor ons geregeld had. Ik had al eerder vermeld dat de telefoonverbinding niet of half 'excisting' was dus je begrijpt hoe dit telefoongesprek is gegaan. Maar rond 8 uur kwam dan toch de chauffeur aan scheuren en op onze vraag waarom hij nou niet op tijd was, gaf hij tot 3 keer toe geen antwoord.



In ieder geval werden we in de auto gezet en gingen we dan op weg. In de regen!! Maar ver weg van de smog! Op naar schonere lucht! Zo'n land is dan ineens erg deprimerend als de wegen onder de modder zitten en alles grauw van kleur is geworden. Maar goed we waren op weg. De gids die in eerste niet, in tweede instantie wel, en in derde instantie toch maar niet mee ging, hebben we niet gemist. Waarom is tot op de dag van vandaag nog steeds een raadsel. Dat zal de Indiase inslag wel zijn denk ik.



De reis ging door de bergen, langs rivieren, kleine nederzettingen en langs ravijnen. De eerdere 3 bijna dood ervaringen bleken nu helemaal niets voor te stellen, want zo'n trip door de bergen in de regen en met haarspeldbochten en vooral veel grote vrachtwagens en een chauffeur die er genoegen in schept om net voor de bocht in te halen, waren toch wel van een groter kaliber. Jezus. Ik zat met kromme tenen in de auto. Maar na 6 uur rijden kwamen we dan eindelijk aan in Chitwan.



We reden door boerenland, kleine hutjes, grote hooi stapels en buffels. Ik begreep er nog niet veel van want in mijn gedachten zouden we in een Jungle Resort terecht komen en ik zag geen jungle en ik zag geen resort! Maar aan het eind van een zandpad vol met keien en kuilen stopte de auto. "Here it is", zei de chauffeur. Hmmmm...

De omgeving was meer een bos met een uitgestrekte moeras vlakte en het resort leek meer op een padvinderskamp. Hou in gedachte dat ik helemaal gestrest was door het rijden en de regen en het niet op tijd komen van de chauffeur, de gids die niet mee ging, het vroege opstaan en 6 uur in de auto zitten over een half aangelegde weg. Ik had het helemaal gehad!



We werden op een houten bank gezet en een man kwam ons verwelkomen. Deze man bleek later de manager te zijn maar in zijn camouflage outfit had ik dat niet gelijk door. Op mij kwam hij over als een hopman van de padvinderij. Zijn uitleg was kort en krachtig. Geen tegenspraak. Om 7 uur ontbijten, 1 uur lunchen, 7 uur avondeten. En straks moesten we gelijk op een olifant door de jungle. Wat?! Echt niet!! Ik ga toch niet in de regen op zo'n beest zitten! We gaan morgen wel. Nou dat vond de hopman niet echt een goed plan maar daar had ik helemaal schijt aan.



Toen werden we naar de kamer gebracht. De buitenkant zag er schattig uit. De kamers waren kleine huisjes allemaal genoemd naar beesten. De deur ging open...en toen kon ik wel janken. Denk eraan, ik was nog steeds helemaal gestrest!! Er stonden 2 bedden, een kast en een tafel. De badkamer was uit het jaar nul en de onder-hopman liet ons zien waar de kaarsen lagen voor het geval van een power cut. En toen liep hij weg...



Ik heb eerst maar even gehuild. De spanning eruit en eerst maar eten want anders wordt de hopman boos. Het eten zag er ook al zielig uit dus die dag zat niet mee. En de eetzaal was heel erg groot en kaal.



De hopman kwam vertellen dat hij meer op de activiteiten gericht was en niet op luxe. Punt. Toen ik zei dat je het dan geen "resort" moet noemen, haalde hij zijn schouders op. Die middag hebben we niets gedaan. Chiel ging een boek lezen en ik heb me maar even terug getrokken op mijn super harde matras en met mijn Ipod. Later begreep ik ook wel dat je geen luxe resort kan verwachten in Nepal. Maar ik had me het gewoon anders voorgesteld. En aan het eind van de Chitwan trip vond ik het helemaal geweldig en waren dit de leukste dagen!



We wilden die middag zelf een stukje wandelen maar dat mocht niet. Er waren wilde olifanten in het dorp gesignaleerd. Die dag waren er 2 mensen doodgetrapt door op hol geslagen olifanten...



's Avonds moesten we om 18.45 precies op de veranda zitten want dan was er een dansgroep, er zou muziek gemaakt worden, we moesten mee dansen en daarna was er een BBQ. Dus zo geschiede. Er liep een engelse jongen rond die vrijwilligerswerk deed en daar hebben we gezellig mee gepraat. En mijn humeur werd steeds beter. En ineens zag ik ook de schoonheid van het midden in 'niets' zitten zonder enige luxe en de BBQ was stukken beter dan de lunch.



Chiel heeft die avond flink mee gedanst en we hebben ook nog gelachen. Om half tien naar bed want om 6 uur zouden we wakker gemaakt worden om dan eindelijk op die olifant te zitten om naar de neushoorns te kijken!

Dag 3. Olifant Jungle trip, Kano tocht, Jeep Jungle trip


We waren al vroeg wakker. Ruim voor 6 uur dus toen de hopman kwam kloppen op de deur om ons wakker te maken waren wij al aangekleed en wel. In het donker liepen we naar de eetzaal. We kregen nu koffie met koekjes en als we terug kwamen zouden we ontbijt krijgen. Gelukkig had ik mijn eigen voorraad muesli repen en crackers mee genomen. Chiel was nu toch wel blij met mijn over georganiseerd "noodtasje".

Om 7 uur liepen we naar de olifanten-opstap plaats. De Indiase familie stond ook al te wachten. Wij gingen met een frans echtpaar de olifant op. In de stilte en de mist van de vroege morgen klommen we op de olifant. We liepen in 1 streep het moeras in waar het zonnetje heel voorzichtig door de mist probeerde te komen. Echt prachtig!

In de verte hoorden we de Indiase familie al telefonerend, boerend en schreeuwend aankomen. Hmmm...misschien moeten wij maar een eigen kant op gaan als we nog iets willen zien.


De tocht was geweldig! De natuur heel bijzonder. En als je ineens een neushoorn voor je ziet is dat toch wel even slikken. Die beesten zijn groot! Maar gelukkig was onze olifant ook groot. We hebben ook herten gezien en het blijft bijzonder dat je zo dicht bij die beesten kan komen omdat ze niet echt bang zijn voor een olifant! We zagen ook een moeder en een baby neushoorn. En dat was zo schattig toen je die 2 dikke billen het water in zag rennen.



De Indiase familie was een andere kant opgegaan en even later zijn ze terug gegaan naar het kamp. Ze vonden er niet zo veel aan en ze hadden het koud.



Na zo'n 2 uur zijn we ook terug gegaan om te ontbijten en ons voor te bereiden op de volgende trip. Om 3 uur klaar staan om de kano in te stappen!



Kano en Jeep
Met een oude landrover zijn we naar de rivier gereden. Daar werden we in een houten kano gezet en peddelden we de rivier af. Het was even spannend omdat nog geen 20 meter verder op een grote krokodil in het zonnetje lag.



Maar hij had gelukkig geen oog voor ons. Hij vond de zon veel belangrijker. Een zoetwaterkrokodil die net het water ingleed toen wij voorbij voeren vond ik wel een hoogtepuntje. Best eng.



Het was wederom prachtig! Vanaf de rivier waren de bergen goed te zien, de vele soorten eenden en vogels was onvoorstelbaar, het water was zo helder en zo koud, de zon scheen lekker en zelfs ik, voelde me 1 met de natuur.

Een tijd later en kilometers verder stapten we uit de kano om de Jeep in te stappen. Nu gingen we achterin de open Jeep door het bos om tijgers te zoeken. Nou dat is dus niet gelukt, alhoewel een groep de week ervoor een luipaard en een tijger hadden gezien! Helaas. Maar het was best stoer om zo staand in de achterbak door het bos te scheuren.



Aan het eind van de toer konden we nog mooi de ondergaande zon mee pikken die de toppen van de Himalaya rood kleurden. Echt super! Maar dat had ik al gezegd he?



's Avonds moesten we aanwezig zijn bij een diavoorstelling en daarna eten. Er waren wat mensen die dachten "nou voor mij hoeft die dia voorstelling niet" maar die kwamen van een koude kermis thuis. Dat pikte de hopman niet. Ze werden mooi opgehaald uit hun huisje en of ze wilden of niet, er moest gekeken worden naar de meest oude en saaiste diavoorstelling ooit!

Wel had de hopman geregeld dat er een kampvuur werd gemaakt en de koffie mocht buiten gedronken worden. En we konden zelfs een fles wijn scoren die we lekker bij het vuur konden opdrinken. We hebben met z'n zessen tot diep in de nacht zitten filosoferen over van alles en nog wat. Nou diep in de nacht...het was 10 uur toen we naar bed gingen..

Dag 4. Village tour
Onze hopman vind uitslapen niets. Dus om 6 uur werd er weer geklopt op de deur. Om 7 uur gaan we wandelen naar het dorpje naast het resort.



Echt een leuk dorpje. Zelfgemaakte hutjes van klei en koeienstront. Overal vee en hooistapels. En heel veel kindertjes die aan het spelen waren voordat ze naar school moesten. Het was erg leuk om door zo'n nederzetting te lopen en te zien wat al die mensen moeten doen om te overleven. Ze moeten hout hakken om op te koken, water pompen om te wassen, en met koeienstront de muren verven. Als je dat ziet, dan merk je wel hoe verwend wij in het westen zijn.



Bij terugkomst ontbeten en uitgecheckt en met onze chauffeur naar Pokhara gereden. Opnieuw zo'n 6 uur rijden. De chauffeur was overigens naar de kapper geweest!

De foto's van Chitwan vind je hier!