Alweer thuis

Jullie hadden het natuurlijk al gemerkt. Dit postje komt gewoon uit regenachtig HK. Het internet werkte niet zo lekker en de zon scheen recht en op volle sterkte op mijn telefoonschermpje. Het was erg warm en de meeste tijd hebben Chiel en ik gewoon in het zwembad gehangen. Geen tijd dus voor het blog. 

Maar wat is dat toch lekker om even niets te hoeven. Geen fysio, geen china, geen werk. Lekker. Het was niet zo dat Chiel tijdens zijn 6 daagse vakantie niets deed hoor. Na het opstaan en ontbijt mail checken en beantwoorden, wat telefoontjes plegen en dan pas hangen op het lig bedje bij het zwembad. Ik denk ik meld dat maar even voor de sceptici onder ons. ~ zucht ~

Helaas moesten we de volgende ochtend alweer naar huis. Echt jammer. Het is zo lekker wanneer je je alleen maar druk hoeft te maken over hoe laat je wil gaan eten, of je op de rug of op de buik gaat liggen en of het zwemwater wel warm genoeg is. 

We werden weg gebracht naar het vliegveld door het busje van Sala door 2 man sterk! Heel lief. En al snel zaten we in het vliegtuig terug naar HK  

Chiel zat vrijdag alweer op kantoor. En volgende week is hij erg druk. Fysio, weer naar china, klant bezoek, collega bezoek, vergaderingen kortom hij heeft iets om naar uit te kijken! 

Home away from home

Nadat we de hele familie hadden uitgezwaaid, stapten wij ons busje in. Dit was super maar terug gaan naar Sala voelt toch een beetje als thuis komen. Het was echt geweldig om mee te maken en dat wijdse uitzicht was fenomenaal maar we zullen niet treurig zijn als we straks geen 4 trappen op hoeven om naar onze kamer te gaan. En als je het goed bekijkt was het daar zijn met Petra en Johan en familie het allerleukste.  De reis duurt een uur. Van links onderaan naar helemaal rechts bovenaan op koh samui! Wel gaaf om zo wat van het eiland te zien want als we er zijn kom ik niet meer van dat strandbedje af 😊

En we kregen een hartverwarmend welkom toen we gingen inchecken bij Sala! So nice to see you again! Welcome back! And mr. Michael, you can walk so much better! Ja dat was erg leuk. Maar ze waren ook een beetje van slag. Uhm, waar komen jullie vandaan? We hebben jullie niet opgehaald van het vliegveld!  Ja we hadden wel wat uit te leggen, hihi. 

Die middag hebben we uitgebreid geplonst in ons badje en rond vijfen brak de hemel opnieuw open. Onweer, wind en regen. Pfff. Zelfs toen we naar het restaurant gingen om 8 uur, regende het nog. Met natte voeten maar met een volle buik kropen we ons bedje in. T'is goed zo. Morgen is er weer een dag...

Vanmorgen was de regen verdwenen maar de bewolking niet echt. Af en toe liet hij zich even zien maar voor het grootste gedeelte van de dag was het beeolkt. We vinden het niet erg. We zaten deze keer bij het grote zwembad omdat ze tussen 1 en 4 zouden komen 'roken' tegen ongedierte. Voor het eerst sinds Chiel's operatie heeft hij gezwommen in een normaal zwembad! Wat een half jaar geleden nog ondenkbaar was! Hij liep het trapje af, heeft daadwerkelijk gezwommen en hij kon het trapje ook weer op. We waren helemaal blij! Minder blij waren we later toen bleek dat we flink verbrand waren...zonder zon! 

Morgen nog 1 hele dag te gaan en nog 1 postje vanuit koh samui! 

Paradijsje

Eindelijk...eindelijk zitten we in het vliegtuig naar Samui. Chiel en ik zijn er zo aan toe om er even tussen uit te gaan. De vlucht gaat lekker snel voorbij en voordat we er erg in hebben, zitten we in de auto op weg naar ons eerste hotelletje. Deze keer is het helemaal aan de andere kant van het eiland. Het duurt ook wel 45 minuten voordat we de stijle helling omhoog moeten nemen. Het is prachtig hier! Palmbomen zover het oog kan reiken en de aquablauwe zee ligt er vredig bij. Het valt ons gelijk op dat dit hotel tegen een berghelling gebouwd is en een grote zucht der verlichting ontsnapt ons allebei. Wat ben ik blij dat we de fiets op Chiel's verzoek trouwens, lekker thuis hebben gelaten! Dat was niets geworden. En wat zijn we blij dat Chiel niet meer in een rolstoel zit! Daar was die parkeergarage onder ons huis niets bij! En wat heerlijk dat Chiel al zelf kan lopen en trappen kan nemen! Want daar zijn ze gek op hier...trappen en drempeltjes, hoogte verschillen, zeg maar alles waar je het spaans benauwd van krijgt als je rolstoel gebonden en/of slecht ter been bent. 

We worden ontvangen in de lobby. Prachtig uitzicht en het ijskoude drankje staat al klaar. 6 man sterk verwelkomen ons op een rijtje. Hihi. De manager komt erbij en legt ons uit dat we een upgrade krijgen. Ja zo'n membership kaart waar verschillende hotelketens onder vallen, doet wonderen! Chiel heeft zo'n kaart gekregen in het hotel in shenzhen en omdat hij daar elke week een paar dagen is, lopen die punten lekker snel op. We zijn al 'diamant'! 

De buggy die ons naar de kamer gaat brengen staat al klaar. Heerlijk zo'n buggy trouwens; je belt en ze halen en brengen je overal op en heen. We rijden een doodlopend straatje in en helemaal aan het eind  mogen we eruit. Ze hadden al gevraagd of Chiel wel 'a few steps' kon nemen maar 4 trappen op, hadden we niet verwacht. Rustig aan de trap op, de deur gaat open en WAUW! Hier kunnen we wel aan wennen! 

Nadat we van de eerste schrik bekomen zijn, nemen we kontakt op met Johan en Petra. We zijn er! Zien jullie straks bij het zwenbad! 

2 Hele dagen hebben we opgetrokken met de hele familie. Alle kinderen met aanhang plus oma. Geweldig. En we zaten dicht bij elkaar in de buurt qua huisjes. 

Vanmorgen hebben we Petra's verjaardag gevierd. De big 5 0. Ontbijt was in hun huisje en nu scheiden onze wegen. Zij gaan met de boot naar koh panang en wij gaan met de auto naar Sala waar we nog een paar dagen blijven. Hopelijk kunnen we nog genieten van een paar mooie dagen zonder al te veel regen en onweer. Het ging er goed op gisteren en vannacht. 

Volgende post komt vanuit Sala! 

Nog 2 nachtjes!

Oh yeah, over 2 nachtjes slapen gaan we op een welverdiende vakantie! Wel Honky style natuurlijk dus we zijn niet langer weg dan 5 dagen maar desalniettemin kijken we daar enorm naar uit om even de boel, de boel te laten.

We vertrekken zaterdagmorgenvroeg en 2 uur en een beetje later rijden we op Koh Samui naar ons eerste hotel voor 2 dagen. Daar ontmoeten we onze vrienden uit NL om Petra's verjaardag te vieren! Zo gezellig! Na deze 2 dagen vertrekken zij per boot en gaan ze alle eilandjes af en wij stappen een taxi in om voor 3 nachten naar oude vertrouwde Sala te gaan. Plonsen in ons badje, visje eten in het restaurant, stukje lopen, cocktailtje aan het zwembad, kortom we hebben er zin in!

Dit is trouwens ook de eerste keer dat ik niet van te voren allerlei dingen heb aangevraagd bij het hotel. Want bij onze eerdere bezoeken, was het nodig voor Chiel, om b.v. gelijk aan het hoofdpad te zitten. Anders konden we met de rolstoel en/of het looprek niet uit de voeten. Of een stoel in de douche omdat Chiel niet kon staan en wassen tegelijk, maar tegenwoordig kan Chiel al zoveel meer! Ben erg benieuwd hoe het deze keer gaat.

Chiel is gisteravond laat terug gekomen uit China samen met Pim. Ze hebben 4 uur gedaan over de terugreis. Absurd. Maar ja, files overal en Chinezen kunnen niet autorijden dus dat is een dodelijke  combinatie. Vandaag vliegt Pim alweer terug. Jammer. Het voelde als van ouds.

Ook het vermelden waard is het feit dat onze bovenburen op de 12de verdieping, eindelijk hun beide airco's hebben laten maken! Yoehoe!! Eindelijk geen gelek en gedrup meer op ons terras en dat voelt heerlijk want niets is zo irritant dan buiten eten in de regen van hun sputterende airco. Het heeft even geduurd, slechts 2 jaar zeuren en klagen, maar het is dan eindelijk gebeurt!

Nu wacht ik op een telefoontje van de Park'nShop. Ze zouden gisteravond mijn boodschappen leveren en dat is niet gebeurt. Geen telefoontje gekregen dat ze niet zouden komen, dus vanmorgen geklaagd en nu wacht ik weer een uur op iemand die mij terug zou bellen. Grrr. Ook zo irritant want ik wil nog even naar buiten om eten voor vanavond te halen. En dan zal je net zien als ik de deur uitben ze bellen om te zeggen dat ze voor mijn deur staan.

Nou ja, ik ga eerst een bakkie doen, bellen met Park'nShop en verder met mijn koffertje inpakken voor Koh Samui. Jippie!

40 Dagen

40 Dagen geleden overleed mijn broer Andy.

Volgens Indonesische traditie herdenkt de familie deze 40ste dag met een uitgebreide offermaaltijd. De Selamatan. Deze is in eerste instantie bedoeld als genoegdoening aan de goden. Zij krijgen de gerechten aangeboden als afkoopsom voor het stukje aarde waar de overlevende is begraven. Ook wordt gevraagd aan de goden om de overledene rust en geluk in het hiernamaals te schenken. Er wordt een plekje aan tafel gedekt en er wordt een bordje opgeschept voor de overledene. Er zijn meerdere data voor een offermaaltijd, maar deze offermaaltijd op de 40ste dag wordt vaak in NL in ere gehouden. Op deze dag neemt de ziel definitief afscheid van de nabestaanden en vertrekt naar het hiernamaals.

De Selamatan in Nederland...

En zo geschiede. In NL kwam de familie bij elkaar. Er werd eten besteld bij een lokale Chinees en familieleden namen allemaal een zelf gemaakt gerechtje mee. In ieder geval de familieleden die een beetje kunnen koken ;-) Herinneringen worden opgehaald, er wordt gelachen en gehuild, een woordje gezegd en natuurlijk gegeten. Veel gegeten. Deze dag is in onze cultuur belangrijk en eigenlijk is deze dag, na de schok, verdriet en eerste rouw, een definitief afscheid. Een soort van ...'We hebben het gered, we missen je enorm, we zouden willen dat je hier nog bent maar weten dat je het nu beter hebt...'-gevoel.

Voor ons was het onmogelijk om naar NL af te reizen voor deze dag. Het voelt als een gemis. Je wordt nog opstandiger dan dat je al bent maar daarna komt het realiteitsgevoel weer boven drijven. Gelukkig maar. Dus besloten Chiel en ik om Andy's 40ste dag hier zo goed mogelijk te vieren. Ik maakte een reservering bij Nendy, ook wel bekend als Annie van het Indonesische restaurant 1968, en legde haar de situatie uit. Ze begreep het meteen. Kan ook niet anders was zij is een volbloed Indonesische dame. En op dezelfde dag als de familie het zou vieren, zouden wij het in HK vieren.

En we zaten niet alleen aan tafel. Onze HK-familie was er ook, Jesse en Mabel. Helaas was Jos er niet bij want hij had zelf een feestje in NL maar ik kreeg nog een sms van hem. Heel lief.
De foto van Andy stond op tafel, een glas met whisky on the rocks, een roos en een kaarsje. En zijn maaltijd was door Nendy zorgvuldig uitgezocht en op een groot bord gezet. 7 Gerechten kompleet met gele rijst!

De Selamatan in Hongkong

Het was voor mij een emotionele avond. We haalden ook herinneringen op, hebben meerdere malen getoast op Andy, ben ook meerdere malen toch van tafel opgestaan omdat ik niet in een 'ugly cry' wilde uitbarsten, maar het was mooi. Heel mooi. En love was in the air!

Tyfoon

We zitten in het tyfoon seizoen. Soms hebben we er helemaal geen last van en soms krijg je er een paar achter elkaar. Deze week verwachten we maar liefst 2 tyfoons!

Vandaag is het T3 geworden. Dat wil zeggen dat er een tyfoon aankomt op een afstand van 400km. Deze tyfoon, genaamd Linfa, wist eerst niet zo goed welke kant ze op zou gaan. Gisteren was ze nog aan het twijfelen en werd T1 afgeroepen. Vandaag is duidelijk dat ze in ieder geval de kant van HK opkomt en vandaar de T3. Echter verwachten ze vanmiddag of vanavond T8 te moeten afroepen en dan ligt alles weer stil. Geen school, geen werk, geen fysio. Ik hoop alleen dat Chiel dan al wel thuis is uit China. We merken er nu nog niets van. Geen wind, geen regen maar dat kan zo omslaan natuurlijk. Ik heb het terras vast opgeruimd en alles tyfoon klaar gemaakt.

En dan hebben we de volgende tyfoon, genaamd Chan-Hom, die eigenlijk hetzelfde pad heeft gevolgd als Linfa. Nu ziet het er nog naar uit dat Chan-Hom tussen Taiwan en Japan een pad volgt maar zeker is niets. Het zal wel los lopen. Ik ga lekker een appeltaart bakken!

Tripjes in het verschiet

Heerlijk. We hebben weer iets om naar uit te kijken!

Straks op 18 juli vertrekken we voor 5 dagen naar Koh Samui in Thailand. En we hebben er zin in! We ontmoeten eerst vrienden uit NL die daar met vakantie zijn. We blijven 2 dagen in hetzelfde hotel als dat zij hebben geboekt. Zij gaan daarna een boottocht van een paar dagen maken en wij vertrekken dan weer naar good old Sala voor 3 dagen. En geloof me, ik tel de dagen af. Even niets, lekker uitwaaien en energie opladen.

Op 6 augustus gaan we naar Siem Reap in Cambodja. Want, en ik heb daar enorm veel spijt van, ik ga de 10km lopen van Angkor Wat. Ook Silla, Steve en Rain gaan lopen en Chiel gaat op de fiets! Ik heb al 2 maanden niet getraind vanwege ziekte en het overlijden van Andy, maar het komt wel goed. Er hebben zich maar 1000 man ingeschreven omdat, en daar heb ik ook spijt van, augustus zo heet is! In december is het minder warm en dan zijn er veel meer mensen die meedoen.
Nou was de bedoeling dat we in zouden vliegen op donderdagavond en op zondag na de race weer gelijk terug zouden vliegen, maar na beraad is toch maar besloten om er 2 dagen bij aan te plakken. Er wordt niet elke dag op Siem Reap gevlogen dus de maandag terug was al niet mogelijk. Nu is het dinsdagmorgen 11 aug geworden. Eerlijk gezegd vind ik het wel lekker zo. Geen gehaast.

En dan in september, de juiste datum is nog niet bekend, vliegen we naar NL! Chiel gaat daar weer klanten bezoeken met zijn nederlandse collega en chinese collega die allebei in september in NL zijn. Dus perfect! En ook daar kijken we al naar uit!

Bijpraten

Mijn hemel wat vliegt de tijd voorbij. Ik moet echt weer dagelijks een verhaaltje gaan schrijven. Enfin, nu maar eerst een update over de afgelopen week.

Chiel is weer naar China geweest. Hij gaat wekelijks 2 tot 3 dagen naar Shenzhen en ik hoef niet meer mee! Yoehoe! Ik mag wel mee maar het is niet meer noodzakelijk. En ik moet zeggen, ik mis het niet. Jezelf te pletter vervelen in de fabriek zonder enig vermaak en matige airco, nou die tijd heb ik gehad. Echt wel. Ik mis wel mijn vriendjes van het hotel die altijd klaar staan voor alles. En de heerlijke spicy wontonsoep.

Ook gaan we weer 2 keer per week naar fysio! En Eddy is heel tevreden. Tegenwoordig ziet Chiel's training er zo uit: 20 Minuten lokomat waarbij hij een bal moet trappen. Geheel creatief heeft Eddy een gadget gemaakt en aan de steunen vast gemaakt. De reden is dat Chiel moet proberen zonder na te denken, langer op zijn linker been te staan.

En daarna gaat hij lopen tussen de steunen zonder schoenen op onregelmatige kussentjes. Dat is goed voor de balanstraining en zijn hamstrings. Nu moet hij ook met gewichtjes aan zijn enkels dat zelfde traject doen. En de dames om hem heen moedigen hem aan! Zijn eigen fanclub is maar wat blij als het weer tijd voor de brug. Ze bemoeien zich overal mee en als het goed gaat klappen ze. Het is echt te gek om die dames zo te zien ;-)

Van het weekend was het dragonboat Carnival. De races werden gehouden in de haven net over de loopbrug en het feest was bij ons op het plein. Best gezellig om al die mensen zo te zien rondlopen. Zaterdag kregen we Jos en de Chineesjes op bezoek en ze vonden het prachtig! We zijn niet bij de races wezen kijken want het was te heet. Jemig. 36 graden en gevoelstemp van 43 graden. Pfff. Gelukkig is het vandaag een stuk beter. Nog steeds warm, 32 graden maar het is goed uit te houden.

's Avonds is het hier Tour de France tijd. Op Eurosport kunnen we alles live volgen. Best leuk en zeker als alles begint in Utrecht!

1 Juli, handover day

Vandaag is het 'feest' in Hong Kong. In 1997 werd Hongkong na 156 jaar, door de Britten terug gegeven aan China. Iedereen heeft een vrije dag (...behalve dan die man van mij natuurlijk. Hij zit in China voor 2 dagen...) en overal in de stad worden feestelijkheden georganiseerd. Het plein voor ons huis is al om getoverd in een openlucht podium waar natuurlijk bandjes gaan optreden en toespraken worden gehouden. En natuurlijk krijgen we vuurwerk!

Ook wordt vanmiddag om 3 uur onder leiding van het Civil Human Rights Front, de jaarlijks terugkerende demonstratie gehouden in het Victoria Park in Causewaybay. Al 18 jaar lang demonstreren de Hongky's tegen de bemoeienis van China. En zeker na het afgelopen jaar waarbij de studentendemonstraties met harde hand uit elkaar werden geslagen, is de opkomst waarschijnlijk groter dan ooit. Ook wordt elk jaar een leus gescandeerd. Dit jaar is de leus: Build a Democratic Hongkong, Regain the future of our City. En alhoewel onze grote fearless leader CY Leung nergens bang voor is, heeft hij voor de zekerheid toch maar 3000 politieagenten op de been gebracht. Better save than sorry zal zijn leus zijn vandaag.

1 juli demonstratie in 2014