Ik moet zeggen dat ik nog wel emotioneel was toen we aan boord zaten en de neus omhoog werd getrokken. De wielen gingen los van de startbaan en toen pas kickte de realiteit in. We verlieten Hongkong voorgoed! De nodige tranen zijn gevloeid en ik heb de eerste 10 minuten mijn neus tegen het raam gezeten totdat ik de lichtjes van HK niet meer zag. 11 Jaar hebben we hier gewoond, we hebben nog nooit zo lang ergens gewoond, en dat is wel even slikken.
Maar toen schoof ik het raampje resoluut dicht. Het is over. Een nieuw hoofdstuk van ons leven gaat beginnen en daar heb ik, hebben wij, enorm veel zin in. We kunnen eindelijk quality time doorbrengen met de kids en familie. Straks 2 klein dochtertjes begroeten in maart, en Chiel kan weer lekker doorgaan met revalideren op zijn fiets. Dat is wat we wilden! Dus niet meer huilen maar nu vooruit kijken. De herinneringen blijven en we vliegen nog regelmatig terug naar HK dus tranen drogen en met vernieuwde energie het volgend hoofdstuk open slaan!
En toen liepen we foor de gate op Schiphol. En dan zie je de kids staan, ze waren er allemaal! Simone en Lody en Jacq de zus van Chiel, en Leena die weer helemaal in love was met haar opa. En dan weet je dat je de juiste beslissing hebt genomen! We zijn thuis!
