En nou is ie weer beter!

Maandagmiddag kwam Chiel vroeg thuis. Hij voelde zich grieperig. Hij had het koud en dat bij 33 graden, zat te rillen op de bank en zag een beetje bleekjes. Kortom algehele malaise.

We hebben een hapje gegeten en toen zat hij als een ziek vogeltje op de bank. Onder een dekentje. Helemaal zielig. Maar 's avonds leek het ietsjes beter te gaan. Hij lag wel de hele tijd te slapen en gloeide als een kacheltje. Rond 11 uur ging hij zijn bed in.

Ik zat achter de computer. En rond 1 uur ging de slaapkamerdeur open. Daar kwam Chiel aan, drijfnat! Het zweet liep in riviertjes van zijn lichaam af. Hij wist niet of hij moest liggen, zitten, staan of lopen want hij barstte van de buikpijn. Althans daar zat de pijn maar hij kon ook niet echt aangeven of het zijn darmen of maag was. Hij gloeide als een kacheltje en het zweet stond op z'n bovenlip.

Ik schrok er van. Dit is Chiel niet! Hij is nooit ziek! Het eerste wat hij zei was "Nou begrijp ik ook waarom ik zondag zo beroerd liep." De pijn wilde maar niet afzakken.Als hij op een bepaalde manier hangend ging zitten op de bank voelde hij zich het meest comfortabel. Paracetamolletjes werden aangerukt. En ik heb hem met koude natte doeken afgekoeld. En dat bracht wat verlichting. Het was een beetje eng...Ik heb echt staan te twijfelen of ik de 'alarm knop' van onze telefoon zou indrukken. (Dan neemt de dienstdoend conciërge op en die zou een dokter kunnen bellen)

Chiel wilde daar niets van weten. Het komt echt wel goed, zei hij. Gelukkig ging het na een uurtje beter, de pijn zakte wat af, en nu dacht Chiel dat het aan zijn middenrif lag. Het leek wel of die verkrampt was. En dat was het meest waarschijnlijk. Hij was zijn bed in gegaan toen hij het zo enorm koud had. Verkrampt in bed gelegen...

Om 4 uur 's nachts zijn we weer naar bed gegaan. Het ging al stukken beter. Hij viel gelijk in slaap en ik heb de nacht in half sluimer toestand doorgebracht. Gisteren, toen hij wakker werd voelde hij zich weer beter. Hij heeft de dag op de bank doorgebracht. Zo nu en dan een mailtje geschreven en zo nu en dan een telefoontje gepleegd. Maar aan het eind van de dag voelde hij zich steeds beter!

Vandaag zit hij alweer in China. Hij heeft nergens meer last van. Hij is weer helemaal de oude! Gelukkig...