Op Cheung Chau aangekomen liepen we in 1 streep door naar het strandtentje naast het Warwick hotel. Het terras waar onze enige gouden olympische medaille winnares windsurfen de scepter zwaait! Eerst lunchen, nog een bakkie koffie gedronken en toen was het tijd om het luie lijf te laten werken.
Jos huurde een surfplank. Hij wilde het weer eens proberen na al die jaren 'surfplankloos' te zijn geweest. En Chiel en ik hebben een kano gehuurd. Eentje waar je met z'n tweeën in kan. Zo gezegd zo gedaan. We werden uitgezwaaid door Lody, Mickey en Jaap die vanaf het terras ons keurig in de gaten hielden.
Al zeg ik het zelf, Chiel en ik gingen als de brandweer! We zigzagden over het water alsof we nooit anders deden. We vaarden rondjes om Jos heen die op een plank stond en tegelijkertijd de wind in het zeil moest blazen want er stond dus echt geen zuchtje wind!
We werden zelfs overmoedig. Laten we eens achteruit gaan peddelen! Ook leuk! Leuk was het wel maar goed ging dat niet. Omgeslagen! Ik heb een flink eind terug gezwommen omdat ik met geen mogelijkheid weer terug kon op dat ding. Chiel lukte het uiteindelijk wel maar toen stond ik al op het strand.
Het was echt een heerlijke dag! Zon, zee en strand! En niet geheel onbelangrijk, leuk gezelschap!
1 comment:
IK BEN JALOERS, hoewel vandaag was het droog en zonnig,dus mag niet klagen,ga morgen weer een ochtendje werken (brrrrrrrr) maar..voorlopig maar 50%,moet meer rust nemen van de dokters.
Post a Comment