Tai Mo Shan, 957 meter

Terwijl ik dit schrijf zit ik krom van de spierpijn en voel ik mijn verbrande huid trekken. Maar wat een gave hiking trip!

Omdat Jos in training is voor de Alp d'Hues, moet hij bergen op fietsen. Liefst zo hoog mogelijk en zo lang mogelijk. Nou ben ik dus nergens voor in training maar omdat hij vroeg of wij zin hadden om hem op de top van de 957 meter hoge berg te ontmoeten, zijn we overstag gegaan. Het is namelijk de hoogste berg van heel Hong Kong! Vanuit de stad is de berg te zien.

Maak je geen zorgen, zei Jos. Je zit hoog dus het is minder warm en met een beetje geluk zit de top in de wolken. Nou daar heeft hij ook een punt. Dus wij vertrokken gistermorgen om 8 uur met een gevulde rugzak. Water en koffie mee, broodje mee, bananen mee.

Onderweg hielden Chiel en Jos telefonisch contact. Jos zat al op de fiets en zocht zijn weg naar Tai Mo Shan vanaf zijn kantoor in Kwai Hing. Chiel stuurde een smsje 'we zitten in de taxi en zijn op schema!' waarop Jos antwoordde 'Ik ook! Lost! Heb geen idee waar ik ben!' Gelukkig vond hij even later de berg.

Terwijl we in de taxi zaten die ons bij het Visitor's centrum halverwege de berg moest afzetten, keken we elkaar eens aan. Mijn hemel! Dit is steil! Als Jos dit volhoudt is hij wel een bikkel! We werden gedropt halverwege de berg en na een bakkie koffie gingen we op pad. Gelukkig waaide het een beetje en liepen we in de schaduw maar het was steil! Echt steil!

We kwamen nog wat mountain bikers tegen die de berg ook op gingen en zij gingen net zo hard als dat wij liepen! En waar we helemaal van opkeken was dat we veel bejaarden tegen kwamen die de berg af kwamen lopen! Dat wil dus zeggen dat ze eerst de berg op hadden moeten lopen!

Maar bij elke bocht werden we getrakteerd op prachtige vergezichten over Tsuen Wan en hoe hoger we kwamen hoe beter het uitzicht! Zo'n 200 meter onder de top, hadden we uitzicht over Tsuen Wan aan de linker kant, Yuen Long en zelfs Shenzhen aan de rechter kant en voor ons uitzicht over Sai Kung! Het was wonderschoon en het weer werkte mee. Niet te warm, windje en best helder!

Ondertussen hoorden we dat Jos bijna bij de berg was aangekomen. Hij deed het even kalm aan. Alleen maar klimmen vergt veel van een mens.

We liepen lekker door en gingen voor het allerlaatste stuk omhoog. Boven op staan grote rader koepels en later bleek ook een dependance van het leger op de top te zijn. De weg ging met haarspeldbochten omhoog en steeds keken we om of we Jos aan zagen komen. Die zagen we dus niet maar wel werden ingehaald door hardlopers die de berg op of af aan het rennen waren. Veel mountainbikers en veel hikers zoals wij.

Chiel en ik hebben de top gehaald en daar hebben we genoten van ons banaantje. Ondertussen had Jos weer gebeld dat hij het laatste stuk op ging fietsen en wij besloten alvast naar beneden te lopen om Jos halverwege te ontmoeten. Tussen ons gezegd en gezwegen, we hadden nooit verwacht dat Jos zou doorzetten. Maar wat gaaf toen we hem ineens aan zagen komen!

Hij het het even gehad met die ^&**#-berg! Het was heel zwaar geweest. Vooral het stuk naar de voet van de berg, want die was ook al zo steil! We hebben even gepraat, Jos een banaan overhandigd, water gedronken en toen ging Jos weer verder. De bikkel!

En er waren ook fietsers die de berg op liepen i.p.v. fietsen!

Ik moet zeggen dat het afdalen zwaarder was dat het beklimmen. De spieren in mijn kuiten en liezen schoten steeds in de kramp. En de zon, die was lekker gaan schijnen, en ineens voelde ik de verbrande huid.

Maar Jos heeft het gedaan! Hij is naar de top gegaan en het afdalen ging natuurlijk veel sneller, vooral op zo'n fiets. We spraken af dat hij alvast naar het Visitor's Centrum zou gaan en dat wij hem daar nog zouden ontmoeten. Daar hebben we nog wat gedronken en even gezeten om bij te komen.

Ik zag daar weer iets typisch op z'n Hong Kong's. Er is daar een 'Hiking Practice Trail"! Moet toch niet gekker worden!

Met gelukkig een bord waarop uitleg staat!

Alsof het dan niet zwaar is!

Enfin. Na een half uurtje stapte Jos weer op de fiets en zouden wij naar de doorgaande weg lopen om een taxi te nemen. En dat liep even anders...

Geen taxi te vinden!! Er zat dus niets anders op om verder de doorgaande weg naar Tsuen Wan af te dalen. En eigenlijk liep het lekker. Het ging best goed. En hoeveel idioten we niet tegen kwamen op fiets!

Een kilometer voor Tsuen Wan kwamen we een taxi tegen die we gelijk hebben aangehouden. Breng ons maar terug naar TST! Ik ga niet meer de metro in. Ik zit lekker en ik blijf mooi zitten!

Al met al hebben Chiel en ik denk ik zo'n 16 km gewandeld. 6 KM de berg op en 10 km de berg af. Echt een super gave trip en zeker de moeite waard. Misschien wel leuk om te weten dat je dus tot 200 meter onder de top, waar een panorama terras is, gewoon per taxi daar kan komen.

Als ik dat toch eerder geweten had....

De rest van de foto's kan je HIER zien!