Chiel is weer thuis. Gisteravond rond 7 uur stapte hij binnen. 1 Vluchtje eerder dan eigenlijk de bedoeling was.
Gisteren ging het best wel goed. Ik had heerlijk geslapen en nadat ik met Rina aan de telefoon had gezeten die checkte of ik wel mijn bed kon uitkomen, ben ik gaan douchen. Om de spiertjes los te houden wilde ik een stukje gaan wandelen. En net toen ik weer vast stond en verging van de pijn, belde Chiel op. Ik kon de tranen niet meer tegen houden en hij besloot toen om zo snel mogelijk naar huis te komen. Wel lief.
De koffers liggen inmiddels uitgeklapt op het logeerbed en staan klaar om ingepakt te worden. Als ik in beweging wil blijven kan ik nu van de logeerkamer naar mijn kast lopen om er spullen in te gooien. 2 Vliegen in 1 klap.
Het weer is trouwens zalig nu. Het was de afgelopen dagen rond de 28 graden en vanmorgen was het zelfs 23 graden! Eindelijk. Echt een verademing. De ramen staan open en ik neem die drilboren op de koop toe. Ze zijn nog steeds bezig met het afbreken van het gebouw voor ons huis. Maar de keren dat je de airco gewoon uit kan zetten en je ramen wagenwijd open kan doen zijn zeldzaam!
Ik ga weer even liggen op de bank. Nog 1 nachtje slapen!
Linkwithin
3 comments:
Kijk in elk geval maar uit met die rug van je!! En idd in beweging blijven, maar zo te lezen lukt dat aardig. Dikke kus en tot gauw
Hee Ans,
Nou ik kan het me wel voorstellen die tranen toen Chiel belde. Je stond er toch maar mee helemaal alleen voor! De hele 'surrogaat familie' het huis uit. Gelukkig heb je Chiel dan!
Doe a.u.b. rustig aan, veel lopen, ibuprofennetjes slikken, niet stressen, 'hot' pleisters plakken, net zolang tot je weer in NL bent.
Daar komt het allemaal weer goed.
Dikke knuffel
Ha lieverd,
Veel sterkte met het ruggetje en binnenkort kun je je echte familie voor je laten lopen/rennen. Als ik wat kan doen ook laten horen hoor!
dikke kus,
Lody
Post a Comment