Het is tijd.

De afgelopen weken was ik niet thuis. Voor het werk op reis geweest en sinds eergisteren weer lekker thuis. Tijdens die trip heb ik nagedacht over een heleboel dingen.

Bijvoorbeeld over hoe ik intens mijn blog de afgelopen 12 jaar heb gebruikt als naslagwerk maar ook als dagboek. Ik heb veel geschreven en ook veel van me af geschreven omdat ik boos, blij of verdrietig was. Dit blog was als een goede vriendin die ik alles kon vertellen. En de steun die ik van jullie kreeg via de commentaren voelde als een warme deken.

En toen kwam er een omslagpunt. Ik werd geconfronteerd met een hoge mate manipulatie, zelf verheerlijking, gelieg en bedrieg, leugens, vreemd gaan, gekonkel, achterklap en roddels. Ik zag dingen die niet voor het daglicht bedoeld waren. Dat kon ik voor lange tijd negeren maar er komt een moment dat je het zat bent. Ik heb het zelfs meegemaakt dat iemand mij ging vertellen dat ik niet kon schrijven dat we hadden gegeten met z'n allen want de andere partij had mijn blog gelezen en bleef nu bellen. Ineens werd van hun probleem, mijn probleem gemaakt. Misschien ben je dan verkeerd bezig. Misschien moet je dan open kaart spelen met diegene die het aangaat. Maar 1 ding wist ik zeker, dit was niet mijn probleem.

Mijn blog, lees MIJN blog, die ik altijd had gebruikt om iedereen op de hoogte te houden van ons leven in Hongkong, kreeg ineens te maken met zelf opgelegde censuur. Ik kon niet meer schrijven wat ik wilde. Ik wilde het best schrijven, God knows hoeveel ik heb geschreven en daarna weer heb verwijderd, omdat ik, achteraf gezien volkomen onterecht, rekening heb gehouden met mensen die mijn loyaliteit niet waard zijn en zelfs mijn loyaliteit hebben misbruikt.

Het is genoeg.

Voor nu sluit ik mijn blog zodat diezelfde personen MIJN blog niet kunnen gebruiken om op de hoogte te blijven van ons leven en daar voordeel uit kunnen halen. Het gaat me aan mijn hart. Maar dit is de grootste reden waarom ik niet meer dagelijks een stukje schrijf.

Dus mensen, na 12 jaar, zijn dit de laatste woorden die ik typ. Mocht ik een nieuw blog gaan beginnen dan zal ik dat op mijn Facebook pagina laten weten. In ieder geval enorm bedankt voor alle steun door de jaren heen. Heel veel liefs van mij.

Ongelukje

Dat was een druk weekend. Eerst met Linn naar de Ikea, weer naar huis en samen met Chiel en Tashi weer naar Linn's huisje want het ikea klasje moest natuurlijk wel in elkaar gezet worden. En er moesten nog 2 lampen opgehangen worden plus een paar plantenhangers. Zo'n kastje lijkt niet veel maar als je alle schroeven bij elkaar ziet ben je toch stiekem wel een uurtje bezig. Kastje staat nu en Linn is blij.

Daarna met Chiel en Tashi naar de Aziatische supermarkt gegaan in Nijmegen. Er moesten spullen ingeslagen worden voor de hotpot (Chinese fondu) die we op zondag zouden hebben. Tasha zat keurig in mijn tas in de winkelwagen en langzaam maar zeker, werd het wagentje voller en voller.

Trouwens nog even over honden in een supermarkt...
Afgelopen donderdag ben ik de Jumbo uitgestuurd. Jazeker. Tasha zat in mijn tas in de boodschappenwagen zoals we elke dag doen sinds hij bij ons woont. Ik haal het eten voor 's avonds en hij gaat mee. Hij loopt niet in de supermarkt, zit zelfs niet eens 'kaal' in de winkelwagen, gaat dus nergens aan snuffelen, doet niets in de winkel. En mocht hij dat wel per ongeluk doen dan is dat in mijn eigen tas, maar zoals ik al zei, dat is nog nooit gebeurt. Als de boodschappen betaald zijn doe ik alles weer in de wagen en haal hem buiten pas uit mijn tas, doe daar de boodschappen weer in en klaar.
Nou afgelopen donderdag kwam ineens de 'manager' denk ik op me af. Honden zijn verboden. Ik moest beter weten. Zelfs toen ik hem uitlegde dat de hond niet eens op zijn vloer loopt, was hij stellig. Honden zijn onhygiënisch. Alleen hulphonden mogen in de winkel lopen. Logisch. Maar volgens mij zijn die honden ook onhygiënisch. Ik heb nog nooit iemand achter zo'n hond aan zien lopen om iets te ontsmetten, maar goed. Ik wil ook niet zeiken.
Ik zei dat hij gelijk heeft maar dat ik het wel een beetje zielig vind. Snap het als je met een roedel honden de winkel in wilt maar dit? Nou zei hij, voor deze ene keer mocht ik de boodschappen wel afrekenen maar de volgende keer was hij niet zo soepel! Nou meneer van de Jumbo, zei ik weer, maakt u zich geen zorgen. Ik zet alles wel terug, en vraag van u echt geen speciale behandeling. Ik ga wel ergens anders mijn boodschappen doen. Ja maar dat hoeft niet hoor, zei hij. Tas. Geen probleem joh. Ik ben u niet meer tot last!

Toen we thuiskwamen was Remy er al met de meiden. Grote lachen maar ook wel weer een beetje eng dat Tashi huppelt en dat hij soms even blaft. Maar goed het ging steeds beter. We hebben gegeten en om 8 uur lag alles op bed.

De volgende morgen gingen Chiel en Leena mee de hond uitlaten. Het was kwart over 9 en op een zondag in Druten, gebeurt er nog minder dan normaal. We liepen de dijk op. Ik gaf Chiel een hand, anders is het te stijl en niet te doen en Leena had Tashi aan de lijn vast. Nou moet je weten dat waar wij de dijk opgaan, geen doorgaande route is. Er zijn verschillende plekken waar je dijk op kan waar dat wel het geval is.

Ineens horen we een fietsbel. Een ouder echtpaar reed achter ons en wilde ook de dijk op, de fiets compleet met fietstassen en natuurlijk op een elektrische fiets. De man was niet van plan langzamer te rijden of zelfs te stoppen en perste zich door de halve meter ruimte die er tussen ons en Leena was ontstaan. Ik stond met Chiel stil, we konden geen kant op en Leena probeerde Tashi goed vast te houden. De vrouw moest en zou er ook perse tussendoor terwijl elke idioot had kunnen zien dat dit niet zou gaan lukken. En toen deed Tashi een stap opzij, enfin, vrouw valt van de fiets en onder haar fiets lagen Tashi en Leena in een bos brandnetels!

Oh wat was ik boos!! Ze verontschuldigde zich wel maar die vent van haar stond boven op de dijk te kijken wat er loos was. En dan ben ik, zijn wij, toch nog te netjes om te zeggen wat we denken. Hufters! Hoe ouder hoe gekker! Kan je nou niet even afstappen van die k-fiets van je en de dijk op te lopen? Moet je nou perse er tussen door? Zie je niet dat er een kind van 3 staat, een hondje en een manke (sorry Chiel)? Heb je dan zo'n haast om met je elektrische fiets boven te komen? Het enige wat me voldoening gaf was dat ze van voor en achter onder de hondenpoep zat! Net goed! Leena van slag, Tashi van slag, wij van slag. Als ik ze de volgende keer tegen kom, en dat kan want ze wonen hier in de buurt, dan zet ik express een stap op zij als ze langs willen rijden. Grrr...

Want weet je waar ik zo boos om ben, als ik als automobilist met mijn auto de dijk op rij en fietsers de berm in duw omdat ik daar perse langs wil, dan weet ik zeker dat de politie bij mij op de stoep staat. En terecht. Of als ik in een buurt waar je 30 mag rijden een fietser aanrijd, dan heb jij het gedaan. Of die fietser zich nou wel of niet aan de regels houdt.
Maar als je dus fietser bent, dan schijnen alle regels in ieder geval voor jou niet te gelden! Nee, je mag voetgangers de berm in duwen omdat je met die k-elektrische fiets zo nodig door wilt rijden. En anticiperen op mede verkeersdeelnemers, ho maar. Schande!!