Friday, November 30, 2012

Japan, deel 4, Osaka marathon

Het is vandaag onze hele laatste en bijzondere dag in Osaka. Vandaag wordt de Osaka Marathon gelopen! Helaas zonder Chiel (de rugpijn wordt met de minuut vervelender) maar houdt Silla de eer hoog. Ze gaat geen 42 kilometer lopen maar een bescheiden 8.8 km. Hoe het ook zij, ze doet het maar! En in haar eentje!


Al vroeg vertrekken we naar het startpunt,  het Osaka Castle Park. Echt een prachtige omgeving met enorm veel ruimte en waar het Osaka Castle ver boven de stad uittorent. Het ziet er waanzinnig uit zo met het morgenlicht en de strakblauwe hemel. De renners boffen vandaag. 8 Graden, blauwe lucht, een waterig zonnetje en een organisatie die alles tot in de puntjes heeft verzorgd!

 
Silla is wel een beetje zenuwachtig. Dit is haar eerste race en ze keek er zo naar uit om samen met Chiel te lopen. Helaas.


Chiel lacht als een boer met kiespijn. Hij vind het verschrikkelijk dat hij niet mee kan doen en het doet zichtbaar pijn. En dan bedoel ik de rug en het niet mee kunnen lopen. Hij baalde als een stekker toen hij vanmorgen in de lift van het hotel, de lopers tegenkwam. Hij is dit niet gewend. Iedereen mag dan ziek zijn maar Chiel niet. Hij heeft nooit wat. Daar heeft hij geen tijd voor en geen zin in. Tja...


Zo goed en zo kwaad als het gaat, proberen we Silla naar de start te brengen. We mogen door tot zo'n 500 meter voor de start. We nemen afscheid van Silla, kijken nog met weemoed naar de dixies...'weet je nog Chiel? Toen met Jesse in Orlando? Hij kon geen dixie overslaan!'...kijken onze ogen uit naar de prachtige creaties die de hardlopers aanhebben, en lopen vervolgens via het kasteel naar de andere kant van de start. Hier kunnen we Silla vast voorbij zien komen!


En inderdaad, we zien de Kenianen vertrekken, alle snelle lopers voorbij komen en even later komt Silla lachend voorbij. Ze heeft er helemaal zin in en dat straalt ze uit! Voor ons is nu de wandeling begonnen naar een punt halverwege het parcours. Zo kunnen we haar zien en daarna kunnen we gelijk naar de finish lopen.


Van dit stukje wandelen is Chiel later op de dag echt de draad kwijt. Hij heeft heel veel last van zijn benen en rug. De rest van de dag hebben we ook alleen maar op de hotelkamer gezeten om Chiel's rug tot rust te laten komen.


Bij de finish zien we Silla met een enorme grijns op het gezicht over de streep komen. Ze is helemaal blij! De nodige foto's worden gemaakt en per metro gaan we weer terug naar het hotel. En daar komen we de marathonlopers weer tegen! Eerst buiten en later vanaf onze hotelkamer! Wat een mooi parcours en wat boffen die renners!



's Avonds gaan we nog eten met Silla. Steve is weer vertrokken naar Hong Kong.
Morgen gaan we per trein met z'n drietjes naar Kyoto! Ik ben zooo benieuwd!

De foto's van de marathon kan je HIER zien!

Japan, deel 3

Osaka, dag 2:

We hebben heerlijk geslapen! Of het nu komt door de zachtglijdende sake, de Asahi, door het bed of door een gebroken nacht kwam omdat we vlogen naar Japan, we staan weer uitgerust naast het bed en staan klaar voor een nieuwe spannende dag! Want 1 ding is wel zeker. Er mag dan wel niet zo heel veel cultuur te bezichtigen zijn in Osaka, ze weten wel wat gezelligheid is! Al die kleine barretjes en restaurantjes en al die gezellige winkelstraten maken Osaka zeker de moeite waard om te bezoeken!


Eerst ontbijten naast ons hotel met Steve en Silla en dan gaan we door naar een park net even buiten Osaka. Steve gaat namelijk zondagmiddag na de marathon terug naar HK. En hij wil ook graag de prachtige herfstkleuren zien van de beroemde maple-leaves. We gaan daarom dus naar het Mino Quasi National Park. Het is een tripje met de trein van ongeveer 30 minuten.

Het weer zit ons mee. Was het gisteren een beetje druilerig weer, zo is het vandaag prachtig herfstweer. Lekker fris (rond de 10 graden) en met een strakblauwe lucht. Geweldig!


Als we aankomen op het stationnetje zien we al welke kant we opmoeten. Gewoon met de stroom mensen mee de berg op. Het dorpje is helemaal ingericht om de mensen stroom te verwennen. Elk winkeltje heeft zijn lekkernijen buiten opgesteld en roepen de mensen naar binnen. Vooral het gefrituurde esdoorn-blaadje scoort hoog op de lijst. We hebben het geprobeerd en geloof mij, het is het geld niet waard. Wel leuk om te zien hoe de dames de blaadjes in een beslagje dopen en het daarna met chopsticks in de hete olie laten glijden.


In een lange rij lopen wij met de duizenden andere toeristen de berg op. En de fototoestellen blijven klikken! Je kan van elke boom, elke steen, elke bocht en elke huisje wel foto's maken! Het ziet er prachtig uit en de kleuren van de bomen lijken wel niet echt. Het rood is echt rood en sommige blaadjes lijken wel licht te geven in de zon!


We lopen door het dorpje en langs een beekje, en dan staan we ineens in het park. Het is echt prachtig en Chiel en ik zijn toch enigszins verbaasd over hoeveel aantrekkingskracht die gekleurde blaadjes hebben op al die mensen. Misschien komt het wel dat wij van de Veluwe komen en in de herfst daar talloze rode beukenbomen en eikenbomen hebben gezien en ontgaat ons daardoor wel die hype.  Misschien hebben deze mensen in hun hele leven nog geen boom gezien. Desalniettemin het is echt prachtig!


Op het park staan ook tempels, zijn er hier en daar prachtige bruggetjes gebouwd en lijkt het of de bomen met opzet zo gepland zijn om een fotogenieke aantrekkingskracht uit te oefenen.


Ook staan hier en daar langs het pad, kleine restaurantjes waar je even op adem kan komen van de kou en waar de rokers onder ons even een sigaretje kunnen roken. Want ook hier mag je in het park niet roken, maar wel in de restaurantjes.


Wij lopen eerst helemaal naar boven om de waterval te bekijken. En als we dichterbij komen worden we verrast door de enorme hoeveelheid mensen die allemaal op de foto willen met de waterval op de achtergrond.


Als ook wij op de foto zijn geweest, slenteren we weer rustig terug naar beneden. We nemen alleen deze keer een pad wat net naast het brede pad ligt zodat we met net iets minder mensen lopen.


Ook gaan we nog even lunchen bij zo'n klein tentje waar je de meest vreemde dingetjes kan eten. Opnieuw met handen en voeten uitleggen wat je wilt hebben, maar het lukt!



Na het bezoek nemen we de trein weer terug naar Osaka en nemen dan voor even afscheid van Steve en Silla. Zij willen nog op zoek naar souveniertjes en wij gaan terug naar het hotel om Chiel's rug even rust te gunnen en waar we genieten van Sumo worstelaars op tv!



's Avonds gaan we met z'n vieren eten bij een Waygu Beef restaurantje. Lekker authentiek en we tenslotte nog nooit zo dichtbij de bron geweest waar de koeien worden gemasseerd met bier! De mannen eten beef van een hotplate en Silla en ik gaan voor de soep met beef. Heer-lijk!


Na het eten nemen we nog een afzakkertje of 2 bij een Cartoon-bar.


Heel klein, hele kleine stoeltjes en bomvol met cartoon-spulletjes! Echt lachen. Alsof je in een strip zit. Na de Cartoonbar nog een drankje in een rock-bar waar de lokale rockband aan het spelen was en toen was het bedtijd.

Dag 2 zit erop. Morgen moet Silla de marathon lopen!

De foto's van dag 2 kan je HIER bekijken!

Japan, deel 2

Osaka:

Dag 1:
We hebben een rustige vlucht gehad. En met een upgrade! Altijd fijn en zeker als je vlucht om 2 uur 's nachts gaat.


Als we aankomen op Kansai Airport in Osaka, zijn Chiel en ik allebei helemaal uitgerust en staan we te popelen om Osaka te ontdekken! Maar eerst met de bus...

Als we de arrival hall inlopen zien we gelijk het pinautomaat van de Citibank. Onze bank, dus to be on the safe side, eerst maar extra yens pinnen. Het schijnt nogal moeilijk te zijn om in de stad te pinnen. (Achteraf bleek ons hotel in Osaka, het Crosshotel, precies tegenover de Citibank te staan dus we hadden daar nog een keer kunnen pinnen, maar dat hebben we toen niet gedaan. En later hebben we echt nergens nog kunnen pinnen dus...)

Met de papieren onder de arm, op zoek naar de bus die ons naar Osaka brengt. Net als in HK is hier de airport op een kunstmatig eiland gevestigd. Nadat we rustig hadden gekeken waar de balie was waar we kaartjes konden kopen, liepen we naar buiten. Helaas deze was gesloten maar binnen 1 minuut stond een oud Japans mannetje ons te woord. We moesten verder naar rechts lopen, daar zijn automaten, daar koop je een kaartje en de bus staat er precies tegenover! Hoe makkelijk is dat!


We stappen in en even later rijden we over de brug het vaste land op. Kompleet met chauffeur met witte handschoentjes en een pet. De chauffeur rijdt heerlijk rustig en maneuvreert veilig de bus over de weg met de vele bochten, fly-overs en underpasses langs de haven van Osaka. Zo'n 3 kwartier later rijden we de stad in en komen we bij het eindstation. Vanaf hier nemen we een taxi naar het Cross hotel en zien we wat meer van de kleine smalle straatjes die Osaka rijk is. Het voelt alsof we al een hele dag onderweg zijn maar feit is dat het nog maar half 8 in de morgen is!


Bij het hotel checken we in maar we kunnen nog niet op de kamer. Pas om 2 uur. Geen nood. We laten de koffers achter en gaan op zoek naar Steve en Silla die aan de overkant van de weg in het APA hotel zitten. Gezellig!


Met Silla en Steve gaan we eerst ontbijten. Ergens in een ienieminie restaurantje in een smal straatje. De eigenaresse praat geen woord engels maar met handen en voeten leggen we uit dat we koffie, toast en een ei willen. Zij gaat aan de gang en wij praten bij. En voordat we het in de gaten hebben, krijgen we ons ontbijt wat inderdaad alleen maar bestaat uit toast, ei en koffie! Hier maken we plannen voor de rest van de dag. We gaan eerst naar de Expo van de Osaka marathon. Hier moeten de startnummers worden opgehaald voor Silla en Chiel. Chiel gaat niet lopen maar dat tshirt wil hij hebben!



Voor het eerst met de metro en Silla legt ons uit hoe het systeem werkt. En dat is wel lekker hoor dat er in ieder geval 1 iemand is die snapt hoe het werkt. Ze blijkt een goede lerares te zijn want voor de rest van de dagen kunnen we het helemaal zelf!


Als we in de buurt komen van de Expo blijkt hoe ongelofelijk goed alles is geregeld. En dat mag ook wel want er zijn 40.000 inschrijvingen! Er staan massa's met vrijwilligers de weg te wijzen en binnen in de Expo staan er zelfs nog meer! Alles verloopt als een geoliede machine en de hoeveelheid kraampjes waar je je geld kwijt kan om renspullen te kopen, voor jezelf en voor je hondje, is overweldigend! En wij dachten dat Orlando groot was!



Ik maak veel foto's want we willen echt Jesse overhalen om deze race nog eens te lopen. Chiel baalt als een stier dat hij niet mee kan doen vanwege zijn blessures. Het is te zien op zijn gezicht maar hij weet dat het niet anders kan. Hij heeft enorm veel last. Zelfs toen de Japanse tv-crew met een enorme camera op Chiel's gezicht gericht stond kon hij de pijn niet onderdrukken...


Verderop in de Expo kijk ik verbaasd naar het bord met de tekst "Osaka Marathon Great Eats Bazaar" Wat?! En jazeker, een ruimte die enorm is, gevuld met allerhande eetkraampjes en sta-tafels waar je kan eten! Kijk die Japanners willen best rennen maar alleen als er ook eten te halen is! We hebben onze ogen uitgekeken!



Nadat alle papieren en tshirts gehaald waren zijn we weer per trein terug gegaan. Silla wist een leuke plek om te lunchen en nadat we zo'n beetje de hele ondergrondse stad van Osaka gezien hadden, kwamen we terecht bij een all-you-can-eat sushi tent. Alle bordjes 13 yen!


We hebben ons buikpijn gegeten van de heerlijkste hapjes en daarna konden we de hotelkamer in en spraken we af met Silla en Steve om elkaar weer te ontmoeten met het avondeten. Eerst even mail beantwoorden (ja het werk gaat gewoon door) en de rug ontlasten...


Silla en Steve kwamen naar ons hotel en vandaar is het een klein stukje lopen naar de Tako Tako King. Een half open tentje met 8 krukken waar ze octopus ballen maken. Het lijkt op een poffertje maar dat is het niet. Wel erg lekker trouwens en die gasten die daar werken maar er een feestje van. Super!



Nog wat rondgelopen, nog een drankje genomen in een barretje ergens in een gang in een kelder, nog een Fin ontmoet die daar al 12 jaar woont en toen weer naar bed. Dag 1 van Osaka zit erop!


De foto's van dag 1 kan je HIER bekijken!

Japan, deel 1


We zijn weer terug in Hong Kong na een geweldige tijd in Japan! Echt mensen, wat een bijzonder land is Japan! Ik denk dat Chiel en ik wel een fan zijn geworden van Japan! Ik had er heel veel zin in maar vond het ook heel erg eng omdat je van die verhalen hoort. Nergens engels. Moeilijk land. En gelukkig viel het allemaal reuze mee!

De cultuur, de ontzettend aardige en beleefde mensen die je bij alles willen helpen en echt hun best doen om je te begrijpen en om begrepen te worden, de prachtig aangelegde parken en tempel complexen, de super restaurantjes met een hoog zen gehalte, het geweldige openbaar vervoer, hoe schoon het overal is, hoe schoon de toiletten zijn op de meest drukke plekken en vooral de voorverwarmde toiletbrillen die je overal tegenkomt, echt het is allemaal niets tegen gevallen!


Natuurlijk zijn er soms ook wel wat mindere kanten. Zoals b.v. het roken. Het valt ons op, tegenwoordig als niet-rokers, dat je overal in restaurants en barretjes rokende mensen tegenkomt. Ze hebben dan wel een smokers en non-smokers gedeeltes. Voor mij geen enkel probleem maar het valt gewoon op vooral omdat je in HK nergens meer binnen mag roken. Wel hebben ze dan wel weer, sommige straten waar je weer niet mag roken maar binnen aan diezelfde straten in restaurants en hotellobby's, hangt een heerlijke mist van rook. Maar wij hebben b.v. niets gemerkt van een rooklucht op onze hotelkamers! Een non-smokingroom was echt een non-smokingroom en dat is weer eens iets anders dan b.v. in China!

En wat me tegenviel is dat Wifi alleen maar op sommige plekken is. Hier in HK kan je de hele dag door wifi gratis vinden. Op pleinen, parken, trein, taxi, metro's, winkelcentra, noem maar op. In Japan, en dan op de plekken waar wij waren, bijna nergens te vinden! En dat had ik niet verwacht van een land dat bekend staat om zijn technologische hoogstandjes.

Ook kom je bijna nergens vuilnisbakken tegen. Heel lastig. Maar nergens zie je rotzooi op straat liggen! En wat betreft het engels, dat valt best mee. Er staan altijd mensen op stations en metro's die weliswaar in Japans je te woord staan, je zo goed en zo kwaad als het gaat, je helpen. En wij zijn overal gekomen waar we naar toe wilden, dus...Vooral bij de info balies staan mensen die Engels praten. Het systeem bij de kaartjes verkoop heeft bijna allemaal een knop waar op staat 'english' dus als je die indrukt staat alles in het engels.


Het openbaar vervoer is goedkoper dan in Nederland maar weer duurder dan in Hong Kong. De taxi's zijn flink aan de prijs. Ze beginnen met een tarief van rond de 6,50 euro. Dus je wilt niet echt een uur in de taxi zitten want dat is schrikken bij het afrekenen maar als je kleine stukjes moet overbruggen geen enkel probleem. En het eten b.v. is goedkoper dan in Nederland maar weer duurder dan in Hong Kong. Als je hier in HK gemiddeld 4 euro per lunch kwijt bent dan is dat in Japan rond de 7 euro. Nog steeds goed te doen.


En wat soms tegenvalt in de grote van een hotelkamer. Wij hebben eigenlijk alleen maar 'gewone' kamers gehad. Niet te klein, niet te groot. Maar Silla en Steve hadden een kamer die was zo klein dat ik bijna met mijn armen wijd de muren kon aanraken. En wat ook opvalt is dat op de hotelkamers die wij hadden, de doorsnee hotels en niet de Hyatt's of Mariott's, er niets in de minibar te vinden is. Dat wil niet zeggen dat je niets kan drinken trouwens! Je mag gewoon je eigen boodschappen doen en die in de minibar zetten en elk hotel heeft een soort van kamer waar allemaal drink-automaten in staan. Je gooit er geld in en je kan je blikje drinken er uit halen. Ook staan er magnetrons om je noedelsoep in klaar te maken die je dan weer op je kamer kan opeten. Echt een geweldig systeem want bij het uitchecken heb je dat gezever niet. Je levert de sleutel in en dat is dat. Uitchecken kost echt maar 10 seconden!


Wij zijn per bus van Kansai airport in Osaka naar het centrum gegaan waar ons hotel was. Alles stond goed aangegeven en als je een beetje voorwerk hebt gepleegd op internet, weet je waar je de bussen kan vinden. Buiten stonden oude Japanse mannetjes de weg te wijzen en waar je kaartjes kon kopen en op welke knop je moest drukken. Voor 7 euro sta je met z'n tweetjes een 45 minuten later dan in het centrum! Vandaar hebben we de taxi genomen naar het hotel, ook al had Silla verteld dat het maar 10 minuten lopen was. We hadden echt geen idee welke kant we op moesten dus dat was veel makkelijker.


Ook de drukte in Japan is mij enorm mee gevallen. Misschien komt het dat we gewend zijn aan Hong Kong. De mensenmassa op een zaterdagmiddag in Mongkok is veel overweldigender dan tijdens de spits op Kyoto Station! Er wonen gewoon minder mensen in de 'grote' steden. En wat een enorm voordeel is dat de mensen hun ogen gebruiken! Net als in NL loop je rechts, dus dat gezigzag op de stoep heb je niet. En het verkeer houdt rekening met voetgangers en fietsers! Niemand heeft haast, dus als je oversteekt staat niemand te toeteren of rijden ze je ondersteboven. Het is alleen wennen dat de fietsers en de voetgangers dezelfde stoep gebruiken. Dus je kan ineens schrikken van een fiets die je inhaalt.


Osaka en Kyoto zijn dan grote steden maar ze kwamen bij ons over als dorpjes. Het meeste is laagbouw, kleine straatjes, schattige huisjes, kleine restaurantjes en relatief rustig op straat.


Ik heb net vanmorgen alle foto's gedownload van de camera's dus na deze post komen er nog wat postjes die over Japan gaan. Over de tempels, de prachtige maple-leaves in alle kleuren, over de marathon van Osaka en over Chiel die enorm veel last heeft gehad van zijn blessure die zich heeft uitgespreid van zijn rug naar zijn heupen en benen. Maar eerst even dit dus. Ik ga vanmiddag weer verder!

Linkwithin

Related Posts with Thumbnails