Japan, deel 2

Osaka:

Dag 1:
We hebben een rustige vlucht gehad. En met een upgrade! Altijd fijn en zeker als je vlucht om 2 uur 's nachts gaat.

Als we aankomen op Kansai Airport in Osaka, zijn Chiel en ik allebei helemaal uitgerust en staan we te popelen om Osaka te ontdekken! Maar eerst met de bus...

Als we de arrival hall inlopen zien we gelijk het pinautomaat van de Citibank. Onze bank, dus to be on the safe side, eerst maar extra yens pinnen. Het schijnt nogal moeilijk te zijn om in de stad te pinnen. (Achteraf bleek ons hotel in Osaka, het Crosshotel, precies tegenover de Citibank te staan dus we hadden daar nog een keer kunnen pinnen, maar dat hebben we toen niet gedaan. En later hebben we echt nergens nog kunnen pinnen dus...)

Met de papieren onder de arm, op zoek naar de bus die ons naar Osaka brengt. Net als in HK is hier de airport op een kunstmatig eiland gevestigd. Nadat we rustig hadden gekeken waar de balie was waar we kaartjes konden kopen, liepen we naar buiten. Helaas deze was gesloten maar binnen 1 minuut stond een oud Japans mannetje ons te woord. We moesten verder naar rechts lopen, daar zijn automaten, daar koop je een kaartje en de bus staat er precies tegenover! Hoe makkelijk is dat!

We stappen in en even later rijden we over de brug het vaste land op. Kompleet met chauffeur met witte handschoentjes en een pet. De chauffeur rijdt heerlijk rustig en maneuvreert veilig de bus over de weg met de vele bochten, fly-overs en underpasses langs de haven van Osaka. Zo'n 3 kwartier later rijden we de stad in en komen we bij het eindstation. Vanaf hier nemen we een taxi naar het Cross hotel en zien we wat meer van de kleine smalle straatjes die Osaka rijk is. Het voelt alsof we al een hele dag onderweg zijn maar feit is dat het nog maar half 8 in de morgen is!

Bij het hotel checken we in maar we kunnen nog niet op de kamer. Pas om 2 uur. Geen nood. We laten de koffers achter en gaan op zoek naar Steve en Silla die aan de overkant van de weg in het APA hotel zitten. Gezellig!

Met Silla en Steve gaan we eerst ontbijten. Ergens in een ienieminie restaurantje in een smal straatje. De eigenaresse praat geen woord engels maar met handen en voeten leggen we uit dat we koffie, toast en een ei willen. Zij gaat aan de gang en wij praten bij. En voordat we het in de gaten hebben, krijgen we ons ontbijt wat inderdaad alleen maar bestaat uit toast, ei en koffie! Hier maken we plannen voor de rest van de dag. We gaan eerst naar de Expo van de Osaka marathon. Hier moeten de startnummers worden opgehaald voor Silla en Chiel. Chiel gaat niet lopen maar dat tshirt wil hij hebben!

Voor het eerst met de metro en Silla legt ons uit hoe het systeem werkt. En dat is wel lekker hoor dat er in ieder geval 1 iemand is die snapt hoe het werkt. Ze blijkt een goede lerares te zijn want voor de rest van de dagen kunnen we het helemaal zelf!

Als we in de buurt komen van de Expo blijkt hoe ongelofelijk goed alles is geregeld. En dat mag ook wel want er zijn 40.000 inschrijvingen! Er staan massa's met vrijwilligers de weg te wijzen en binnen in de Expo staan er zelfs nog meer! Alles verloopt als een geoliede machine en de hoeveelheid kraampjes waar je je geld kwijt kan om renspullen te kopen, voor jezelf en voor je hondje, is overweldigend! En wij dachten dat Orlando groot was!

Ik maak veel foto's want we willen echt Jesse overhalen om deze race nog eens te lopen. Chiel baalt als een stier dat hij niet mee kan doen vanwege zijn blessures. Het is te zien op zijn gezicht maar hij weet dat het niet anders kan. Hij heeft enorm veel last. Zelfs toen de Japanse tv-crew met een enorme camera op Chiel's gezicht gericht stond kon hij de pijn niet onderdrukken...

Verderop in de Expo kijk ik verbaasd naar het bord met de tekst "Osaka Marathon Great Eats Bazaar" Wat?! En jazeker, een ruimte die enorm is, gevuld met allerhande eetkraampjes en sta-tafels waar je kan eten! Kijk die Japanners willen best rennen maar alleen als er ook eten te halen is! We hebben onze ogen uitgekeken!

Nadat alle papieren en tshirts gehaald waren zijn we weer per trein terug gegaan. Silla wist een leuke plek om te lunchen en nadat we zo'n beetje de hele ondergrondse stad van Osaka gezien hadden, kwamen we terecht bij een all-you-can-eat sushi tent. Alle bordjes 13 yen!

We hebben ons buikpijn gegeten van de heerlijkste hapjes en daarna konden we de hotelkamer in en spraken we af met Silla en Steve om elkaar weer te ontmoeten met het avondeten. Eerst even mail beantwoorden (ja het werk gaat gewoon door) en de rug ontlasten...

Silla en Steve kwamen naar ons hotel en vandaar is het een klein stukje lopen naar de Tako Tako King. Een half open tentje met 8 krukken waar ze octopus ballen maken. Het lijkt op een poffertje maar dat is het niet. Wel erg lekker trouwens en die gasten die daar werken maar er een feestje van. Super!

Nog wat rondgelopen, nog een drankje genomen in een barretje ergens in een gang in een kelder, nog een Fin ontmoet die daar al 12 jaar woont en toen weer naar bed. Dag 1 van Osaka zit erop!

De foto's van dag 1 kan je HIER bekijken!