Wednesday, August 31, 2011

Are the aliens coming?





Daar was ik even bang voor toen de schijnwerpers aan de overkant als zoeklichten de hemel verlichtten.  Honi9. zat lekker op de bank naar Masterchef te kijken en E.T. was al een tijdje home.
Gelukkig niets aan de hand...we kunnen rustig gaan slapen. De skyline heeft een nieuw lampje erbij. Want die hadden we nog niet genoeg...

Vanavond hadden we trouwens een prachtige zonsondergang...

En vanmiddag zag ik iets grappigs in de toiletten van Harbour City toen Mickey en ik onderweg waren naar de supermarkt. Stel je voor...je gaat naar het toilet, je zit lekker en denkt 'even stiekem een sigaretje!' want dat is het eerste waar je aan denkt natuurlijk en vervolgens val je letterlijk van de pot als er ineens uit het niets een stem je toilet in schalt...


...dan denk je toch gelijk 'MARS MANNETJES!"

Tuesday, August 30, 2011

Bubble Tea

Hier een begrip en razend populair maar ik kan me voorstellen dat jullie denken huh?! bubble tea?! Op elke hoek van de straat, waar dan ook in Aziƫ, kan je bubble tea kopen.

Bubble Tea is van origine een Taiwanese uitvinding. Het begon allemaal in 1980 in een klein thee straatkraampje ergens in Taiwan.

Schoolkindertjes die een hele dag op school hadden gezeten, kochten een kopje thee bij een van de vele stalletjes die voor de school stonden opgesteld. Alle verkopers deden enorm hun best om de beste thee ooit te verkopen en concurreerden met elkaar. 1 Dame had er goed over nagedacht en zij begon thee te verkopen met fruit smaakjes. En dat viel goed in de smaak! De andere kraam-houders zagen dit en ook zij begonnen een fruitsmaak toe te voegen aan de thee. Om de smaak goed te vermengen met de thee werd de thee flink geschud en zo ontstonden de 'bubbles' en zo werd de 'bubble tea' geboren!

In 1983 bedacht Liu Han-Chien dat 'tapioca pearls' in de thee misschien een goed idee was. Nadat de koude thee was geschud en de bubbeltjes waren ontstaan, werden er tapioca parels aan toegevoegd. De parels zakten naar de bodem van de doorzichtige beker en leken ook op bubbels! Ineens had je bubbels op de bodem en boven in de beker omdat er geschud was. En dit drankje is nu razend populair!


Bubble drankjes zijn meestal koel en verfrissend en zoet van smaak met de tapioca parels op de bodem van de beker.  Soms worden ze gemaakt van vers fruit, melk en crushed ijs en dan heb je een gezonde milkshake. Hier wordt bubble tea ook wel 'healthy tea' genoemd.

De parels kunnen verschillen van kleur. Van origine zijn ze zwart. Gemaakt van zoete aardappel, cassave en bruine suiker. Er zijn ook witte of doorzichtige parels, gemaakt van karamel, zetmeel en kamille extract. Ze zijn een beetje jello-achtig en taai van structuur.


Bubble tea is gemakkelijk te herkennen. Een grote doorzichtige beker met tapioca pearls op de bodem en een dik rietje om de parels mee op te slurpen met een deksel erop!



Enhanced by Zemanta

Monday, August 29, 2011

Nog een paar verschillen

Ach, ik heb al vaker geschreven over de interessante en soms verbazingwekkende verschillen tussen China en Nederland. Zie hier post 1 en post 2. Maar er is nog veel meer diversiteit!

Neem nou bijvoorbeeld het eten:
In Nederland zijn we gewend om een bord vol met eten voor je te krijgen. Aardappelen, stukje vlees en groenten. Liefst zo min mogelijk van de laatste categorie. En die eet je he-le-maal op! Doe je dat niet, dan beledig je in feite de kok. Je vind het niet lekker. En een groot verschil is, dat je binnen no time alles naar binnen schuift. Je moet nog naar voetballen! Weinig sociaal gebeuren.

Hier in HK en in China staat de tafel vol met gerechtjes en daar eet je met z'n allen van. Iedereen pakt per hapje! Iedereen proeft een klein beetje. Daar wordt over gepraat, daar worden foto's van gemaakt. En zelfs het kleinste bakje met eten wordt zonder probleem verdeeld over 10 man. Het gaat er niet om hoeveel je naar binnen kan werken, het gaat om de kwaliteit en het sociale gebeuren. Ook staat er een grote hoeveelheid groenten op tafel. Zonder groente, geen goede maaltijd! En als je dan met zo'n gezelschap aan tafel zit, dan kan dat uren duren. Niemand heeft haast. De maaltijd IS de avond-vulling.

Of neem nou bijvoorbeeld het prille geluk:

In Nederland ga je met je vriendje of vriendinnetje in het begin naar de film, de kroeg, de disco of een hapje eten. Gezellig praten met elkaar en kijken of je samen inderdaad overeenkomsten hebt. Wat je ook doet, het liefste doe je dat met elkaar. Je bent verliefd! Het gaat voornamelijk om het hartje! (Ben me trouwens zeer bewust dat het allemaal natuurlijk veranderd kan zijn, aangezien het nogal een tijdje geleden was, dat ik verkering kreeg, maar dat terzijde.)

Hier in HK en China ga je met je vriendje of vriendinnetje shoppen! Met stip op nummer 1! Hier wordt gekeken hoeveel de een voor de ander over heeft. En, hoe galant de tegenpartij is!

Draagt hij mijn tas(sen)? We hadden al in een eerder postje geconstateerd dat de gemiddelde dame van Chinese komaf tenminste met 2 tassen loopt! Staat hij gemoedelijk in die ellenlange rij om een plastic beker met 'bubble tea' te kopen voor mij? (leg nog wel een keertje uit wat precies bubble tea is maar 1 ding is zeker, het is trendy!) Gaat hij met mij foto's maken op de meest vreemde plekken? En laat hij toe dat ik als een dood gewicht tegen hem aanhang als we op de roltrap staan? Of in de metro? Als hij inderdaad dat toelaat, omhangen met verschillende tassen PLUS een beker bubble tea in de hand heeft, dan maakt die gabber een goede kans!


't Blijft leuk!

Enhanced by Zemanta

Sunday, August 28, 2011

Zalig weekend

Het weekend is alweer voorbij.

Zaterdag hebben we overdag aangerommeld en 's middags hebben Chiel en ik nog hard gelopen. Op zich ging dat wel lekker maar we hebben wel een paar keer moeten wandelen. Het was zooo benauwd! Halverwege ging de hemel open en voordat we met de ogen konden knipperen waren we totaal doorweekt! Maar dat voelde best goed. Water-koeling!


Daarna zijn we naar Rain en Lydia gegaan. Bij hun werd het afscheidsfeestje voor Silla gehouden. Silla vertrekt binnen nu en 2 weken naar Rwanda. Ze is uitgezonden door Unicef voor 6 maanden als projectmanager maar krijgt in Rwanda een post in de regering, om te kijken of de ontwikkelingshulp ook op de juiste plekken terecht komt.


Lydia had deze keer gekookt en alles smaakte heerlijk! En natuurlijk bleven de traditionele spelletjes niet uit.  We lagen echt dubbel! Het gaat te ver om alles uit te leggen maar aan het eind van de avond was Chiel de held! Hij had de naam van het mannenteam hoog gehouden! Dus er werd nog maar een fles open getrokken en voor sommigen was dat er net eentje te veel. Die lagen gewoon op de bank te slapen!


Vanmorgen zijn we met z'n tweetjes vertrokken naar Lamma. We hadden zin om te zwemmen en even helemaal niets te doen.


We vonden een lekker plekje in de schaduw want in de zon was het echt niet te harden. En dat was geen wonder. De thermometer op het strand gaf slechts 37 graden aan!


Rond 3 uur vertrokken we weer naar huis. Want om 6 uur werden we verwacht bij Wildfire om te eten met Mickey en Jaap en de volledige familie Grolle. We hebben heerlijk gesmuld en het was weer gezellig. Zo leuk om te zien hoe de kids genoten van de pizza's en de pavlova's!

En nu zijn we weer thuis. Volgegeten en rozig van het strand. Heerlijk.



Friday, August 26, 2011

Slapen

Je staat er niet bij stil als je een normale nachtrust hebt. Maar als die nachten steeds korter en korter worden, dan waardeer je het pas echt. Slapen!

Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan. Wel geprobeerd natuurlijk, maar de slaap wilde niet komen. Ik wilde mee hardlopen met Chiel en Jesse die vanmorgen om 6.30 hadden afgesproken. Maar toen ik pas een beetje begon te gapen was het al 6 uur. Chiel is vertrokken naar de boulevard en ik heb van 6 tot 9 een beetje geslapen. Het zal geen wonder zijn dat ik de dag in een half bewusteloze staat heb doorgebracht...

Nou ja. Maar hopen dat het vannacht beter gaat.

En dan het weer. In HK is het kwik ietsjes gedaald naar een verkoelende 30 graden! Waarschijnlijk te danken aan de typhoon die op het moment net naast de Filipijnen is ontstaan. En dan heb ik het niet over zo maar een typhoon, maar over een "Super Typhoon'!


Super Typhoon NANMADOL 
at 17:00 HKT 26 August 2011

Het is niet aannemelijk dat hij onze kant op komt. Maar toch. Ik hou het maar even in de gaten. Vanmiddag zag ik dat de typhoon in sterkte was toegenomen. Van 'severe typhoon' ging hij over in 'super typhoon' en dat wil zeggen dat er windsnelheden van 200 km per uur zijn gemeten. In ieder geval brengt deze typhoon wat verkoeling en dat is lekker!

Morgen geen plannen. Behalve dan 's avonds eten met de Chinese vriendjes en vriendinnetjes. Altijd leuk. Opnieuw een afscheidje van Silla die weer 6 maanden de hort op gaat voor Unicef. Dit keer naar Rwanda. 


Thursday, August 25, 2011

Regen

Wat vanmorgen begon als een te warme en te klamme dag is nu omgeslagen in een natte dag met onweer. HEERLIJK! Ik ben me bewust van jullie te koude en te natte zomer, maar echt, hier heb ik op gewacht!

Alle ramen staan open om een beetje frisse lucht binnen te krijgen. Een zacht briesje komt heel voorzichtig binnen, alsof ze bang is de gordijnen te laten bewegen. Oh wat is dit lekker zeg!

Ik heb net met Chiel een noedelsoepje gegeten. En we slenterden een beetje over Canton road richting zijn kantoor toen ik in de verte een vreemd gekleurde lucht zag aankomen. Grijzig en geel. En je kon zien dat er al regen aan het vallen was in de buurt van Hung Hom. We hebben vlug afscheid genomen en toen begon mijn race tegen de regen. Nog even wachten....ben bijna thuis...

En op het moment dat de eerste druppels het asfalt raakten, stapte ik net de lobby in van de Pinnacle! Precies op tijd! En nu zit ik achter de computer met een kopje koffie, Masterchef is op tv, de ramen staan open en het rommelt buiten. Ik zeg laat maar vallen! Lekker veel en vooral hard naar beneden komen.
Misschien koelt het dan een beetje af...

Tuesday, August 23, 2011

Jammer

Ik moest vandaag denken aan mijn ouders. Allebei geboren en getogen in Indonesiƫ. Hun familie was daar. De omgeving bekend. De temperatuur aangenaam zelfs bij tropische regenbuien. De ingrediƫnten voor de typische Indonesische maaltijd gemakkelijk te krijgen.


En toen kwam de oorlog...Ze werden uit elkaar gerukt en beiden hebben ze afzonderlijk in het Jappen-kamp gezeten. Mijn moeder met mijn oudste zus die op dat moment nog een kleuter was. Na de oorlog veranderde veel. Ineens was die omgeving niet zo vriendelijk meer. Ineens maakte het klimaat niets meer uit. Weg wilden ze. Zo ver weg als maar kon.

Ze zijn nooit meer terug gegaan...zelfs niet voor vakantie. Ze wilden er niets meer mee te maken hebben en hebben nooit meer gesproken over hun leven in Indonesiƫ en de oorlog...Korte antwoorden kregen we als we vragen hadden...

Maar hoe groot moet de tegenstelling zijn geweest! Indonesiƫ en Nederland! Ik kan me haast niet voorstellen, hoe moeilijk het moet zijn geweest voor ze! Koud, nat, en van sambal had helemaal niemand ooit gehoord. Het buitenleven wat ze vast hebben gehad, was nu binnen. In een kleine doorzonwoning met een groot gezin. En de geur van trassi vulde de straat...

Ja ik moet daar vaak aan denken als ik door de straten van Tsim Sha Tsui loop. Ik voel me hier thuis. De meeste etensgeuren die opstijgen zijn bekend en doen me aan thuis denken, toen ik nog bij mijn ouders woonde. Het wandelen door de klamme hitte, doet me denken aan hun tijd in Indonesiƫ...En elke Chinees die rond de 70 is, doet me sterk herinneren aan mijn vader...En als ik weer op de markt loop en alle exotische groenten en fruit zie liggen, dan denk ik aan mijn moeder. Hoe geweldig ze dat gevonden had...

Eigenlijk wel heel jammer dat ze er niet meer zijn en dat ze nooit hebben mogen meemaken hoe ik hier woon in Hong Kong...

Monday, August 22, 2011

The day after....

Na 3 weken een logee te hebben gehad, was het vandaag maar leeg en stil in huis. Ik werd wakker om 8.30 en terwijl ik de huiskamer inliep, keek ik nog even om het hoekje in de logeerkamer, maar er was echt niemand meer die in bed lag. Ik heb lekker kalm aan gedaan. Koffie, broodje, herhaling van Parenthood op tv en langzaam maar zeker gingen de oogjes verder open.

Ik had voor mezelf bedacht dat ik eerst de logeerkamer maar ging opruimen. Lakens er af, in de wasmachine gooien, bed opnieuw opmaken, stofzuigen, de gasten badkamer schoonmaken. Ook onze slaapkamer heb ik opgeruimd. Alle spullen die op onze slaapkamer hadden gelogeerd, gingen weer terug op hun vertrouwde plek in de logeerkamer. En toen ik toch bezig was heb ik gelijk onze badkamer ook maar schoon gemaakt. En alles blinkt weer! Ik heb er de hele dag over gedaan maar who cares!

Morgen gaat Chiel weer naar Shenzhen. Life goes on...


Sunday, August 21, 2011

A.W.O.L Absence Without Official Leave

We hebben net Lody weg gebracht naar de Airport Express. Met slechts 4.8 kilo overgewicht plus een extra koffer handbagage is ze aan de terugtocht begonnen. We knepen 'm nog wel even omdat ze met de KLM vliegt en die over het algemeen nogal pietluttig zijn als het om overgewicht gaat, maar deze dame bij de incheckbalie knipperde niet eens met haar ogen! Geen probleem, zei ze.


We hebben haar uitgezwaaid en ik kreeg net een smsje dat ze inderdaad op het vliegveld is aangekomen. Gelukkig maar. We waren nog even bang dat ze halverwege uit zou stappen en weer bij ons voor de deur zou staan, hihi. Ze heeft het erg naar haar zin gehad hier. En dat is het voornaamste!

Vandaag hadden we nog even een gevalletje paniek. Chiel was A.W.O.L.!

Chiel ging met Jesse hardlopen bij Tsuen Wan.
Ze zijn in training voor de Goofy die in januari gelopen moet worden. Tijd zat zal je denken, maar die Goofy vergt nogal veel van lijf en leden. In 1 weekend, een halve plus een hele marathon lopen! Dus trainen doe ze zo vaak als ze kunnen. Op zich hebben de heren geen probleem met trainen. Ze vinden het leuk om hard te lopen. Maar bij tropische temperaturen van 33 graden en hoger is het soms net even te veel.

Maar goed. Om 7 uur vanmorgen vertrok Chiel. En Lody en ik bleven gewoon thuis. Normaal gesproken zou ik zijn mee gegaan maar omdat Lody moest vliegen vandaag en toch met een zwakke rug zit, leek het me nou niet ideaal om ergens in de bloedhitte op een muurtje 3 uur te wachten totdat de heren weer terug zouden komen, en om dan de trein of taxi naar huis weer in te gaan.

Wij hebben hier de koffer ingepakt, koffie gedronken en ik ben mijn mail gaan beantwoorden. Lody zat op de bank naar een kookprogramma te kijken en toen ging de telefoon om een uurtje of 11. Jesse. Of Chiel al thuis was. Nee, hij is er niet. Hmmm...Jesse vertelde dat Chiel na 10 km zei dat hij er helemaal klaar mee was. De hitte was niet te harden en hij zou een taxi pakken. Jesse liep door en nadat hij zijn 20 kilometer had gelopen, zocht hij Chiel. Die was er dus niet. Hij heeft 3 kwartier gewacht op Chiel en is vervolgens naar huis gegaan. En toen belde hij mij dus op.

Afgesproken met Jesse dat ik zou bellen zodra Chiel door de deur zou lopen maar er gebeurde niets...helemaal niets...Om 12 uur belde Jesse weer op. Is hij er al? Nee. Hmmm...niet goed. Jesse zou terug gaan nu hij gedoucht had en stapte de taxi weer in. Hij maakte zich zorgen. En ik dus ook! Ik zag Chiel al ergens aan de kant van de weg liggen...

Steeds als ik de lift hoorde vloog ik naar de voordeur, maar Chiel kwam maar niet. 10 Minuutjes later ging de voordeur open. Een oververmoeide en totaal oververhitte Chiel stond in huis. Hij had het zo zwaar gehad dat hij niet eens meer gewoon kon lopen laat staan hard lopen! Alles kostte moeite en de kramp was op de meest rare plekken er in geschoten. Maar hij heeft de route afgemaakt die was afgesproken. Het duurde alleen langer! Ik was opgelucht! En heb gelijk Jesse gebeld die al in de taxi zat. Pfff, ook Jesse was opgelucht dat Chiel weer boven water was komen drijven.

Chiel zelf was er nog al laconiek onder. Het viel allemaal wel mee. Het was alleen de hitte en de zon. Goh? Echt? We hebben nog maar even met z'n viertjes geluncht. Even bijpraten en gelachen om wat er was gebeurt. Maar toch...ik kneep 'm. Misschien voortaan toch maar iets minder fanatiek gaan trainen bij 35 graden...

De laatste dag in Hong Kong

Het laatste weekend voor Lody is een beetje een rommel weekend.

Gisteren zijn we nog naar de 3D-film geweest van de Smurfen! Hele leuke film met 'Barney' van 'How I met your mother' in de hoofdrol.


Nog een kommetje soep gegeten bij de Vietnamees samen met Jesse die ineens tijd overhad omdat zijn lerares Chinees niet kwam opdagen. 's Avonds gewokt bij de Mongool en een drankje gedaan bij Havanna.

De laatste dingetjes zijn ingekocht, nog 1 keertje naar het zwembad, voor de laatste keer wakker worden in het logeerbed, voor de laatste keer ontbijten voor de tv... Straks gaan we voor de laatste keer lunchen met Jesse en vanavond voor de laatste keer eten met Mickey en Jaap.


De koffer staat ingepakt en is klaar voor vertrek! Om 11 uur vanavond vliegt Lody naar NL terug en komt ze met de KLM aan om 5 uur 's ochtends. Zal wel even wennen worden qua weer. Het is hier nog steeds rond de 35 graden...

Saturday, August 20, 2011

Lody's verjaardag in HK

Vanmorgen toen we opstonden scheen de zon al volop. En om deze dag tot een unicum te maken, liep het kwik op naar 36 graden. En over unicum gesproken, Chiel had een dag vrij genomen! Ja, je zal weten dat je je verjaardag viert in Aziƫ!


We hadden het plan opgevat om een dagje cultuur te snuiven. Ching Chung Koon en naar Miu Fat Buddhist Monastery, de grootste tempels in de new territories. Chiel en ik waren daar ook nog nooit geweest dus voor ons was de uitkomst ook een verrassing.


Per trein over de West-Rail naar Siu Hong, dan de light-train (zeg maar een tram) naar Ching Chung. Lody keek haar ogen uit. Opnieuw een stuk HK wat ze nog nooit gezien had.


Ching Chung Koon was oorspronkelijk geopend als retraite in het buitengebied in 1961. Het omvat vele paviljoentjes, vijvertjes en bonsai boompjes. En het tempel complex staat bol van de antieke schatten. In de hoofdhal hangen zelfs lantaarns die afkomstig zijn uit het Imperial Palace in Beijing.


Het ligt in hartje Tuen Mun, in een woonwijk met enorme flatgebouwen, maar is omgeven door prachtige bomen en dennebomen. Ching Chung betekent 'Evergreen Pine Tree' en Koon staat voor TaoĆÆstische Tempel.


We hebben rond gelopen, door de verschillende paviljoens, door de tuinen geslenterd en het is echt een prachtig complex! We liepen daar echt met z'n drietjes met hier en daar een slapende Chinees.


Nadat we het complex uitvoerig hadden bekeken, stapten we de taxi in naar Miu Fat Buddhist Monastery. Ik denk zo'n 10 minuutjes verder op. Onze taxi chauffeur sprak geen woord Engels maar we zijn er gekomen.


Het klooster is gebouwd in 1950 maar het aangrenzende 3 verdiepingen hoog Pagoda (The Ten Thousend Buddhas Pagoda) en wat 6 jaar duurde om te bouwen, is pas in 1980 opgeleverd en ingewijd.
De enorme Main Worship Hall is 21 meter hoog en heeft 3 vergulde standbeelden van Buddha Sakyamuni die ieder bijna 5 meter hoog zijn. Heel indrukwekkend. Helaas is het niet toegestaan om foto's te maken dus als je nieuwsgierig bent zal je dan echt naar HK moeten komen.


Hiernaast staat een modern gebouw. De 7 verdiepingen tellende hoofd gebouw. Het is zo ontworpen dat het lijkt op een gigantische kristallen lotus bloem die je al uit de verte kan zien.


De gebouwen zijn natuurlijk uitgerust met enorme trappen en halverwege, nadat we werkelijk doorweekt waren van het transpireren, hadden we de moed al opgegeven. Klauteren in 36 graden plus een brandende zon, valt echt niet mee. Maar tante Ans had in de gauwigheid een lift ontdekt! Kijk, dat maakt het leven zo veel gemakkelijker!


Ook hier waren eigenlijk de toeristen op 1 hand te tellen. En wij waren al met z'n drietjes! Door de enorme niet bestaande toeloop, was de bewegwijzering alleen in het Chinees. En als je dan moederziel alleen in zo'n groot complex loopt, dan ben je niet zeker of je goed loopt en of je daar Ć¼berhaupt wel mag komen!


Gelukkig zat daar, ergens weg gestopt in een hoekje achter een enorme balie, een medewerker. Chiel liep naar haar toe. Of we wel goed zaten en waar die Buddha's dan waren. Ze keek angstig naar die grote kale totaal oververhitte witte! Met 2 woorden Engels en aan een stortvloed van Cantonees werden we niet echt wijzer. Enfin we liepen weer weg en dachten, we zoeken het zelf wel uit.

We liepen een rondje en kwamen bij toeval weer bij de balie uit. De medewerker keek weer verschrikt op. We hadden gezien dat er ergens een vegetarisch restaurant zat maar ook die konden we niet vinden. Dus maar weer vragen..."Where's the restaurant?"vroeg Chiel. "How many?" vroeg zij. "Where?" zei Chiel. "220 HK Dollar!" antwoordde ze. Ok... Voor de tweede keer liepen we weer weg zonder een steek te zijn opgeschoten. Wonder boven wonder stonden we ineens voor de deur van het restaurant. Helemaal leeg en bijzonder ongezellig ingericht. En dat is ook een kunst!

We besloten om toch dan maar de trein terug te nemen om te gaan lunchen. Dit was nou niet DE lokatie om een verjaardagslunch te nemen. Voor de derde keer liepen we langs de balie. De medewerkster dook zowat onder de balie om maar niet weer met die kale te hoeven praten. Ik lag helemaal dubbel toen Chiel  langs liep, zwaaide en heel droog "Morguh!' riep.


Maar goed. We stonden nu buiten op de stoep voor het complex. Net toen we over wilden steken naar het trein station, zagen we ineens een leuk oud straatje met een restaurant. Het zat stampvol en wij stonden geduldig te wachten totdat de gastvrouw ons naar een tafeltje zou brengen. Achter ons liep een Chinees gezelschap van wel 7 man. 2 Stuiterden alvast naar binnen, toen de derde man achter ons, die 2 terug riep. In het Cantonees werd uitgelegd aan die 2, dat wij eerst aan de beurt waren en zij stonden hun tafeltje aan ons af. "Very famous restaurant!" zei de man. "You try! It's good!" Nou is dat aardig of niet!


Maar toen we eenmaal zaten, bleek dat ALLES in het chinees stond. Ook de menukaart. De serveerster, een goedlachse vrouw, ratelde in het Cantonees en wij hadden echt geen idee wat ze van ons wou. Chiel zei 'dimsum!' en toen kregen wij de menukaart. In het chinees! Met handen en voeten legden we uit dat zij maar iets voor ons moest kiezen. 6 Gerechtjes wilden we. Ze vinkte wat aan op de kaart, lachte en liep weg. En het zat ons mee! Geen kippenvoetjes, geen ingewanden of andere ondefinieerbare gerechten, maar heerlijke dimsummetjes kregen we op tafel!


Ook een kale Chinese oude man kwam aan ons tafeltje staan. Opnieuw in het Cantonees maakte hij een praatje met ons. We lachten, we knikten en met af en toe een Cantonees woord hebben we een gesprek gevoerd. Het was echt aandoenlijk! En toen moest ik betalen bij de kassa. Met 3 man, 6 gerechten het bedrag van....houd je vast... 70 HK Dollar! 6 Euro dus!


We hebben een superdag gehad. Leuke dingen mee gemaakt. Eenmaal thuis gekomen is Lody gaan zwemmen, Chiel gaan hard lopen en ik ben stiekem even op de bank gaan liggen.


Om half zeven liepen we weer naar beneden. Met Mickey en Jaap en Jesse en Jos, hadden we afgesproken om te gaan eten bij BLT. Lody is gruwelijk verwend door iedereen. Lekker luchtje, lekkere thee en een heel handig mapje voor je paspoort.



We hebben heerlijk gegeten met uitzicht op de skyline EN op de door zonne-energie aangedreven catamaran die op dit moment, op toernee is rond de wereld! Heel leuk om te zien hoe al die solar-schermen uit en in geschoven kunnen worden. Als afsluiting kreeg Lody een lekker toetje waar haar naam op stond.



En nu zitten we weer thuis. Lekker in de airco. Morgenochtend gaan we naar de 3D-film van de Smurfen!

De rest van de foto's van de tempels kan je HIER bekijken!



Friday, August 19, 2011

Jarig Jobje


...en weer een deurtje open naar een nieuw jaar!

Vandaag is Lody jarig! 

Thursday, August 18, 2011

Rommel dagje

Het begon vandaag met de boel maar eens goed af te stoffen. Daarna het bed afhalen, de lakens wassen en stofzuigen. Het leven zonder Trees is een feit!

Lody en ik zaten net op de bank met een kopje koffie toen Mickey belde. Trees had ook opgezegd bij haar! Dus of ze ook aan de koffie mocht. Met z'n drietjes zaten we te praten wat er nou toch in hemelsnaam was mis gegaan. Achteraf is wel duidelijk dat Trees wat dingetjes door elkaar had gehaald en niet geheel eerlijk is geweest naar iedereen toe. Nou ja. Weer een leermomentje rijker geworden.

Daarna zijn we gaan lunchen met Chiel bij de sushibar. Erg lekker en voor Chiel een geheel nieuwe ervaring. Met 3 vrouwen lunchen! Chiel ging weer aan de slag en wij zijn met z'n drietjes naar de Eye Brow Bar gegaan. Hoog tijd om die wenkbrauwen opnieuw in model te laten brengen.


Voor mij was dit pas de tweede keer maar Lody had deze ervaring nog niet gehad. Bij de eerste wax-ruk onder haar wenkbrauw schoot ze omhoog! Ja, we hebben wat afgelachen! Maar goed, alles ziet er weer keurig en strak uit.


Nog even wat boodschapjes gedaan en nu zit Lody lekker in het zwembad en heb ik nog de stofzuiger door de keet gehaald en zelfs gedweild!

Morgen heeft Chiel een dagje vrij genomen naar aanleiding van Lody's verjaardag. Ik weet nog niet precies wat we gaan doen morgen. We zien wel. Wat wel bekend is dat we morgenavond met z'n zevenen gaan eten! Gezellig!


Wednesday, August 17, 2011

't Gaat wat beter!

Na een dagje rust ging het vanmorgen al een stuk beter met Lody. Zo'n hele dag op de bank had haar zichtbaar goed gedaan. Gelukkig maar.

Voor vandaag waren er geen grote plannen gemaakt. Lunchen met Chiel, weer terug naar huis voor een uurtje om even te rusten en daarna naar de Ladies market samen met Mickey. We hebben heel erg rustig aan gedaan, flink afgepingeld met goed resultaat, koopjes gedaan waar we niet zonder mee kunnen leven, en lekker een tijd op de bank gehangen bij de Starbucks.


Het was nogal druk bij de Starbucks en om ons heen bleven steeds wat Chineesjes hangen in de hoop dat we weg zouden gaan zodra onze koffie op was. Nou dan kennen ze Mickey nog niet! 'Kom we gaan Chineesje pesten' zei ze terwijl ze opnieuw koffie bestelde! En de Chineesjes dropen af...

Bij thuiskomst was mijn goede humeur op slag omgeslagen. Therasita zou komen schoonmaken maar had dat (weer) niet gedaan. Ze was (weer) weg gebleven zonder te melden. Dit is al de zoveelste keer en deze maand al de derde keer! Sinds januari is er geen peil op te trekken. Of ze belt niet af, of een half uur nadat ze aanwezig had moeten zijn. Dus ik was het zat. Niet een beetje, maar volle bak zat! Gevolg: Ontslagen!

Plannen voor morgen: stofzuigen, dweilen, bedden afhalen! C'est la vie!

Tuesday, August 16, 2011

Rust

Ik had al dagen eerder verwacht wat vanmorgen is gebeurt. Lody ligt plat op de bank. Haar rug geeft nu even aan dat het wel even genoeg is geweest. Het is niet zo dat ze niets meer kan, maar de zeurende pijn laat zo nu en dan even van zich horen.

Nou hebben we echt niet dag in, dag uit lopen feesten, en geen rekening gehouden met haar gesteldheid. We hebben juist kalm aan gedaan. Rust pauze's ingevoerd in elk programma. Als we 's morgens wat deden dan bleven we 's middags thuis en andersom. Vooral ook omdat ze zondag natuurlijk terug gaat vliegen naar NL.

Dus vandaag gebeurt er helemaal niets. Niet naar het zwembad, niet naar de markt, maar voor nu is er gekozen voor totale rust. Hopelijk gaat het morgen wat beter.

Shenzhen

Een dagje shoppen in Shenzhen is altijd leuk. Je lekker verbazen over de mensen, de winkeltjes, het aanbod en de prijzen! Het is echt goedkoop!


Met de trein gingen Mickey, Lody en ik op weg. Halverwege bij Tai Po stapte Loes ook in de trein en met z'n viertjes gingen we verder. Loes en Mickey hadden nog een visum voor China, maar Lody en ik moesten nog even een visum kopen. Alhoewel het stukken beter is geregeld dan jaren geleden, blijft het toch nog eerst even uitzoeken wat ze nou precies van je willen daar op het visum bureau.

Eerst een nummertje trekken uit een apparaat die net uit het oog om de hoek staat...dan naar loket 1, vervolgens betalen bij loket 2, vervolgens wachten om je paspoort op te halen bij loket 3. Mocht je nou het nummertje vergeten zijn, zoals wij, dan loopt het hele mechaniek in het honderd. Enfin. Het is gelukt en even later konden Lody en ik met een visum in het paspoort ons voegen bij Mickey en Loes.


Eerste stop was het Shangri La Hotel. Koffie en een (schoon) toiletbezoek. Toen de taxi in, en vervolgens hebben we ons gestort in het mega aanbod tasjes, schoenen, make-up en copy dvd's. Vooral die dvd's waren een ervaring!

We liepen het dvd-winkeltje in en zagen alleen maar Chinese films liggen. Op onze vraag waar de Engelse films lagen, kregen we als antwoord 'follow me!' We gingen met de lift naar de 6de verdieping, gangetje in, gangetje uit, hoekje om, een afgesproken klopje op de deur, deurtje door, gordijn aan de kant en ja hoor, een mega aanbod aan de nieuwste dvd's lag uitgestald in een achteraf winkeltje! En het kost allemaal geen drol. Natuurlijk zo illegaal als wat, maar hƩ, je leeft maar 1 keer! Wij komen de winter wel door!


Iedereen is goed geslaagd en we zijn allemaal in de nopjes met de nieuwe aanwinsten. Vooral de 2 en 9 yuan shopjes, respectievelijk 20 en 90 euro cent, die wij hebben bezocht, hebben deze maand hun verwachte omzet al gehaald!

En dan natuurlijk de lunch. Naar goed Hollands gebruik zijn wij de Mc Donalds ingestapt. 4 Dubbele Cheeseburger menu's voor slecht 15 yuan per stuk! (1,50)

Daarna hebben we opnieuw de winkeltjes bezocht maar op een gegeven moment was de lol er wel een beetje van af. Het was zooooo ontzettend warm (35 graden) dat we het wel geloofden. We waren allemaal bekaf en die dvd's wegen wat! Lange armen van het sjouwen, het haar sloeg in de kroes vanwege de hitte en het bezwete voorhoofd en alle rugzakken zaten mutje vol. Tijd om de trein weer in te stappen!

Lody heeft net haar jurken geshowd, waarschijnlijk zit Loes in Tai Po met opgemaakte ogen recht op in bed, heeft Mickey nu al vierkante oogjes vanwege Greys Anatomy en bij mij staan de blikken potten keurig te wachten op inhoud en de All Stars geduldig te wachten totdat ze richting NL vertrekken!

Het was een geweldige dag!



Linkwithin

Related Posts with Thumbnails