Thursday, October 31, 2013

Dumplings

Mijn Chinese vrienden en ik hebben een ding gemeen. We looooove food! Ze zijn altijd op zoek naar dat ene restaurant, proberen altijd het beste product te vinden om daar thuis mee te koken en willen altijd nieuwe dingen proberen.

En zitten ze ergens te eten, thuis of in een restaurant, de foto's van het gerecht worden van alle kanten geschoten. Die tik heb ik van hun meegekregen. En het niet bijzonder want iedere Aziaat foto's maakt van zijn eten!

Gisteren kreeg ik van Silla een paar foto's opgestuurd. Ze heeft bij Rain en Lydia geleerd hoe je dumplings moest maken. En dat wilde ze met mij delen. Dus hier in beeld en geschrift het recept van dumplings!

 I proudly present ms Silla Chow!


Wednesday, October 30, 2013

Op bezoek bij...

...het Kowloon Hospital! Jos ging vanmorgen mee want hij wilde wel eens met eigen ogen zien hoe zo'n lokomat training in zijn werk gaat.



Eerst de taxi in, dan wachten totdat de deur van de fysio open gaat, betalen, het apparaat in en dan de oefeningen doen. En ik vind het altijd leuk om Chiel dan bezig te zien. Zoals hij naar iedereen zwaait en ze een 'goodmorning' of een 'Jo San' te wensen. En het leukste is dat ze allemaal naar hem lachen en hem een 'goodmorning to you too' wensen.

De training ging weer als een speer. Vandaag ging er weer 1 kilo ondersteuning af. Hij staat nu op 13 kilo! Hij vind het wel zwaar, wat duidelijk te zien is aan zijn zweetdruppeltjes op zijn hoofd. Maar het ging goed!

Jos heeft 2 filmpjes gemaakt, met slo-mo effecten ;-) Heel leuk!




En over filmpjes gesproken, ik ben bezig met 2 filmpjes die laten zien hoe hard Chiel heeft gewerkt het afgelopen jaar om weer te kunnen lopen en om het Cauda Equina Syndroom het hoofd te bieden. Natuurlijk zijn we er nog niet, maar als je bedenkt waar we vandaan moesten komen, dan zijn we al een heel eind. Ik had het geloof ik al gezegd in een postje hiervoor. Maar ik ben zo trots als een aap op Chiel! 



Monday, October 28, 2013

We gaan goed!

We zijn druk geweest de afgelopen dagen. Klantenbezoek, meeting bij ons aan tafel, eten bij Annie die weer terug is van zwangerschapsverlof, bellen met Leena, op bezoek bij Jesse in zijn nieuwe huisje terwijl de Ikea een kastje in elkaar aan het zetten was, en gisteren hebben we de bbq maar weer eens aangestoken en heeft Jos mijn TL balk in de keuken gemaakt!





Anyway...

3 Keer per week naar de fysio en dan steeds anderhalf uur trainen en dat al voor zeker 10 maanden. En dat werpt zijn vruchten af! En niet te vergeten het trainen thuis, met krukken, op de fiets en op de bal. Chiel is keihard voor zichzelf. Een dag niet getraind is een dag niet geleefd.


Zo kreeg Chiel toen hij voor het eerst op de lokomat ging lopen (3 mei 2013) ondersteuning van het apparaat en die ondersteuning stond tussen 35 en 40 kilo. Dat wil zeggen dat de lokomat 35 tot 40 kilo van Chiel's lichaamsgewicht overneemt, zodat je dan wat lichter bent en makkelijker de oefeningen kan doen.



De afgelopen weken ging het steeds beter. De ondersteuning werd elke keer een beetje terug gebracht, Van 35 kilo, ging het naar 30, van 30 naar 25 en ineens stond hij op 20 kilo! Wat waren we blij! Maar vorige week ging het ineens zoveel beter! (Ik wil graag geloven dat dit kwam omdat hij 4 dagen non-stop geoefend heeft in het zwembadje, en dat we dus gauw weer naar dat resort moeten in Thailand, maar dat weet je natuurlijk nooit.) We gingen van 20 kilo naar 16 kilo en vanmorgen stond de ondersteuning op 14 kilo!! Super!


Ik moet wel eerlijk zeggen dat er verschillende niveaus op de lokomat zijn. Chiel's niveau staat nog steeds op EASY, wat volgens mij wil zeggen dat er nog een medium en heavy moet zijn. Maar wat kan mij dat schelen! Dit gaat goed!


Na de gewone training op de lokomat, is Chiel gaan wandelen met Eddy naar de brug met gelijke leggers om daartussen het lopen met stok te oefenen. Dat ging ook al zo goed, dus toen vond Eddy het tijd om een traptree te oefenen met stok! Ik zat erbij en ik keek er naar en oh wat ging het goed! Ik had een pracht van een videootje gemaakt om het jullie te laten zien maar hij wil maar niet opladen. Helaas.

Chiel is echt sterker geworden in zijn billen, benen en buik-en rugspieren. Ook is de angst voor het lopen met een stok een stuk afgezwakt. Als je natuurlijk al die tijd met een looprek loopt, dan geeft dat een bepaalde veiligheid. Haal je dat rek weg, dan voelt dat erg naakt en gevaarlijk. Maar dit ging ook weer goed.

Ik ben trots. Apetrots op die man van mij die zich door niets uit het veld laat slaan. Woensdagmorgen gaat Jos mee om eens te kijken hoe zo'n training gaat!




Saturday, October 26, 2013

Lief!

Het mag dan in Nederland een hot topic zijn, gaat hier het leven gewoon en werd gisteren door een blanke Piet bij ons een cadeautje bezorgd!

Onze klanten die bijna een jaar geleden hier ook waren toen Chiel het ziekenhuis indraaide, waren weer op bezoek. Jos heeft 2 dochters die met grote regelmaat mijn blog lezen en zo lazen ze bijvoorbeeld vorig jaar, dat hier geen chocolade letters te krijgen zijn. Dat kon niet en dus moest Jos 2 chocoladeletters meenemen voor ons.


Gisteren kwam Jos weer met een zakje aanzetten. 'Voor jullie!, van Joelle en Sabrina!' Nou ja zeg, wat ontzettend lief!

Ik kon me natuurlijk niet beheersen en heb gelijk de cadeautjes opengemaakt. Een heerlijke doos met bonbons en schattige gevulde glazen schaaltjes die ik toevallig gezien had, toen ik met Angela bij de Intratuin ging ontbijten ;-)


Super! Echt heel lief van jullie dames! Ik hoop dat de chocolaatjes het een week overleven...denk het niet maar we gaan het proberen!

Wednesday, October 23, 2013

Koh Samui

Chiel en ik hebben er goed over nagedacht voordat we besloten om te gaan. Kan het wel? Is het niet te vroeg? Gaat het wel lukken om een zwembad in te komen? Kortom alle mogelijke scenario's waren de revue gepasseerd voordat we op het aanbod ingingen van Jaap en Mickey. We wisten namelijk ook dat op Koh Samui maar een klein vliegveldje is die voor het grootste gedeelte in de open lucht is en dat er geen bruggen zijn naar de vliegtuigen toe. Je moet de vliegtuigtrap zelf op en af. En hoe ziet dat resort eruit? Zit het vol met opstapjes? Kan je wel in het huisje komen? Maar na wikken en wegen besloten we toch te gaan. Gewoon voor 4 dagen. Niet te kort en niet te lang. Het zou voor ons de eerste meerdaagse vakantie sinds december vorig jaar zijn!


Afgelopen zatedagmorgen was het eindelijk zover. Voor 4 dagen zouden Chiel en ik samen met Jaap en Mickey op vakantie gaan naar Koh Samui! En natuurlijk was ik zenuwachtig. Het is best een onderneming. Maar gelukkig vertrokken tegelijkertijd met Jaap en Mickey en zou ik er even niet alleen voor staan. En dat scheelde enorm. Het is fijn om te weten dat er extra handjes zijn mocht het nodig zijn.

Zaterdag om 5 uur ging de wekker. Ontbijten, douchen, koffer dicht doen en naar beneden om een taxi in te gaan. Dat ging vlotjes en zonder kleerscheuren kwamen we aan bij Terminal 2 waar Jaap en Mickey al op ons stonden te wachten. We vlogen dit keer met Bangkok Airways omdat zij rechtstreeks vliegen op Koh Samui. We werden opgehaald door een vrouwtje die ons via een snelle route naar de douane bracht, de trein in zette en naar de gate escorteerde. Perfect geregeld weer!


Bij het boarden ging het ook goed. Chiel moest het laatste stukje in het vliegtuig lopen naar zijn plek omdat de rolstoel plus looprek ingecheckt waren. Maar heel behendig liep hij langs alle muurtjes, bagagebakken en hoofdsteunen van de stoelen naar zijn plek! En toen 3 uurtjes vliegen...



...en stonden we weer stil op Koh Samui. Iedereen er eerst uit en wij als laatsten. Behalve dan een echtpaar plus kindertjes die achter ons aankwamen. Voor ons een spannend stukje omdat we zelf de trap af moesten lopen. Tree voor tree. Ik naast Chiel om zijn voet te sturen als dat nodig mocht zijn, Jaap erachter en Mickey ervoor. Het ging helemaal goed en net toen we onderaan stonden en de golfkar in mochten om naar de 'gate' (lees overdekt schuurtje) te worden gebracht, schrokken we ons een hoedje. 

De mevrouw die achter ons liep met haar peuter op de arm, stuiterde op haar billen de trap af! Ze hield de peuter die sliep op haar arm goed vast en toen ze onderaan tot stilstand kwam sliep de kleine nog steeds, maar de mevrouw zag er nogal gehavend uit met grote diepe schaafplekken. Jemig. Het grond personeel liep gelijk naar haar toe maar ik was best geschrokken. Gelukkig treuzelden ze voordat ze de trap afliepen anders had ze Chiel in haar weg gehad en wie weet wat er dan was gebeurt!


Bij de gate werden de koffers opgepakt en liepen we naar buiten. De auto van het hotel haalde ons op. Een busje zodat we met z'n allen er in konden plus alle bagage. Wij bleven dan maar 4 dagen maar Jaap en Mickey blijven lekker 14 dagen! Na 10 minuten kwamen we aan bij het resort Sala. Het broertje van Sala op Phuket waar wij al een paar keer waren geweest.


Prachtig resort, lief personeel. Niet zo strak als Sala op Phuket. Dit resort was meer traditioneel Thai. Huisjes met van die Thaise daken, heel veel palmbomen. Ik schrok opnieuw want ik zag gelijk veel trapjes. Veel trapjes van een tree of 3 op en af. Hmm...Je krijgt er een soort zevende zintuig voor om gelijk de obstakels te spotten. Maar het ging wederom goed! Chiel heeft heel wat trapjes genomen!
We konden niet gelijk ons huisje in maar die van Jaap en Mickey was al wel klaar. Daar zijn we eerst heen gegaan. Chiel moest echt naar het toilet.



Het huisje waar we heen gingen stond echt naast het restaurant. En dat kwam goed uit want het regende. Eerst toilet bezoeken. Opnieuw zag ik gelijk obstakels. Trapje op, treedje af, te krappe doorgangetjes waar Chiel met zijn looprek niet door heen kon, maar ook nu namen we obstakel na obstakel en ging het perfect! Ons huisje zou anders zijn met minder trapjes en een ruimere badkamer waar Chiel wel makkelijker zou kunnen 'lopen'.

De lunch was zalig. Thaise salade en bij het restaurant werden we even later gespot door een dame van de lobby. Ons huisje was klaar! Afscheid genomen van Jaap en Mickey en afgesproken dat we ze 's avonds weer zouden zien om te gaan eten. Maar nu eerst op naar het huisje!


Het klopte precies. Minder opstapjes en ruimer opgezet. En een heerlijk zwembadje waar we ongestoord konden plonzen! Alles opgeruimd, koffie gezet, en dat zwembad in. Ook weer even uitzoeken hoe we dat moesten gaan doen. Maar het ging! Eerst het stoepje af, dan op een ligbank gaan zitten, vervolgens 180 graden draaien, met je voeten het zwembad in, je laten zakken en op de waterbank gaan zitten en vandaar het zwembad in! Dat was een hele opluchting! En het eruit komen ging op dezelfde manier!


In de regen hebben we uren in het zwembadje gehangen. Chiel was blij. Hier kon hij zijn been oefenen en zelf heen en weer lopen zonder bang te zijn om te vallen. Geweldig! Nadat we rimpelig uit het water waren gekomen was het weer tijd voor eten. Heerlijk gegeten in het zelfde restaurant met Jaap en Mickey en 's avonds om 9 uur lagen we voor dood op bed...wel een heel groot bed...met heel veel kussens...en een lemongrass luchtje...met uitzicht op ons eigen zwembadje...

Zondag was afgesproken om lekker je eigen gang te gaan en 's avonds met z'n allen te eten. Dus toen we opstonden, de eerste plons hadden gemaakt, zijn we daarna gaan ontbijten. Heerlijk uitgebreid met lekkere sapjes en gezonde dingetjes. 


We besloten ook om bij het grote zwembad te gaan liggen bij het restaurant. De zon scheen namelijk en ik wilde wat foto's maken van het strand. Ik ben zelfs alleen de zee ingelopen omdat het voor Chiel niet te doen was. Te stijl en natuurlijk te veel zand ;-) Wat heerlijk om even niets te moeten. De vogeltjes floten, de zon scheen lekker en het badje was zalig. We hebben nog geluncht aan het zwembad en daarna zijn we naar ons huisje gegaan. Daar kon Chiel wel het water in zonder blikken van derden. 


In ons eigen badje weer oefeningen gedaan, lopen langs de kant en over gooien met de bal voor zijn balans. En het zwembandje wat ik had meegenomen bleek vooral voor mij super te zijn! Beetje hangen op het daybed, kopje koffie erbij en verder niets...helemaal niets...za-lig!



En 's avonds kwamen we Mickey en Jaap weer tegen. We hebben heel uitgebreid en zalig gegeten. Heel gezellig. En weer vroeg naar bed. Zeelucht maakt moe!

Maandag was een eiland-tour gepland. Met z'n vieren in de hotelbus plus chauffeur die we alle kanten mochten opsturen voor 4 uur lang! Natuurlijk geven ze een suggestie wat je zou kunnen bezoeken maar als je gebonden bent aan een rolstoel, dan vallen er wat dingen af. De berg op lopen is geen goed idee om maar wat te noemen. 




Dus de chauffeur bracht ons eerst in de stromende regen naar een uitkijkpunt waar Mickey en ik wat foto's maakten en daarna reden we naar de 'mummified Monk' Een monnik die schijnbaar zijn eigen sterfdag had voorspeld en die gemummificeerd is zonder daar voor te zijn gebalsemd. 


En dan kom je bij een tempel aan. Je ziet de monnik al zitten. Dood maar met een zonnebril op! Het doet een beetje lachwekkend aan maar de mensen daar geloven er heilig in. Deze monnik is ook heilig verklaard. Bijzonder. Er was een helling waar Chiel tegen aan zou kunnen lopen met zijn looprek en wat we dus ook deden. De regen was opgehouden en de helling niet glad. Maar hij was wel heel stijl! 



Bovenaan gekomen zagen we dat je je schoenen uit moest doen (wat heel normaal is in tempels) dus Chiel bleef keurig boven aan de helling staan. Hij kan zijn schoenen niet uit doen. Te gevaarlijk. De levende monnik die ook in de tempel was zag Chiel en wenkte hem om binnen te komen. Wij wezen op zijn schoenen maar de monnik zei ' no problem. you can enter de temple!' Nou, hoe lief is dat! We hebben foto's gemaakt en toen we weg gingen de monnik bedankt. 'You are welcome sir', zei hij terwijl hij naar Chiel knikte. Echt bijzonder.

Volgende stop was de dierentuin van Koh Samui. Ook een suggestie van de chauffeur. Makkelijk voor Chiel. Dus daar gingen we de dierentuin in.



Het deed mij sterk denken aan de Wissel in Epe, maar toen we doorliepen was het toch een tikkie groter dan we dachten. Een groot aquarium met enorme vissen, schildpadden, vogels, aapjes en heel veel tijgers! Ik was eigenlijk wel een beetje verbaasd. Die beesten worden met uitsterven bedreigt en in een nietszeggend dierentuintje op Koh Samui kom je ineens 10 tijgers tegen! Voor 100 baht meer entreegeld mocht je zelfs met een tijger op de foto. Daar hebben we vriendelijk voor bedankt. We liepen bijna alleen door de dierentuin. We kwamen geloof ik 4 Russen tegen maar voor de rest helemaal uitgestorven. Het was echt vermakelijk. 





Volgende stop was een Thais restaurant. Rond kijken maakt hongerig! Dus lekker eten aan het strand is  dan noodzakelijk!


Lekker gegeten, genoten van de zon en het uitzicht.



En na het eten was het weer tijd om naar het hotel te gaan. Maar eerst langs de Big Budha die op 5 minuten rijden van het hotel is! Het kan aan mij liggen maar het leek wel uit de grond te zijn gestampt voor de toeristen. Natuurlijk allerlei kraampjes met souveniertjes en monniken die je willen besproeien met gewijd water. Dat was gauw bekeken. Foto gemaakt en de bus weer in. Ons zwembadje is leuker!


's Avonds zijn we gaan eten met Jaap en Mickey. Gewoon lekker op het terras van het hotel. En gegeten hebben we! We vielen met onze neus in de Seafoodnight! Heerlijk! Nog gezwommen voor het slapen gaan en nog 1 keertje genoten van dat enorme grote bed!

Dinsdag was alweer de laatste dag van onze mini vakantie. Eerst zwemmen, dan ontbijten en daarna inpakken. We kregen een late check-out en dat was lekker. I.p.v. 12 uur je huisje uit werd het 2 uur. En dat scheelt. We zouden pas om half 6 vliegen.


Ik heb alles ingepakt, zelfs de boel opgeruimd en we hebben nog uitgebreid in het zwembadje gehangen. Voor Chiel was dit super! Hij heeft heel veel geoefend en zijn been kunnen gebruiken in het water! We zouden eigenlijk zo'n zwembadje op het balkon moeten maken ;-)


Om 2 uur checkten we uit, lieten de bagage achter en zijn daarna nog gaan lunchen met Mickey en Jaap. Na alle gezonde dingen was het hoogtijd voor een hamburger! Om half 4 stond de auto te wachten om ons weg te brengen. Afscheid genomen van Jaap en Mickey en ze bedankt voor de heerlijke vakantie en op weg naar het vliegveld.


En wat een gezellig vliegveld is dat toch. Het grootste gedeelte is gewoon buiten! Winkeltjes, restaurantjes, en zelfs de gates zijn niets meer dan een afdakje! 


Nu werden we ook weer opgehaald door iemand van Bangkok Airways, kregen een prive golfkar die ons naar het vliegtuig bracht en toen wachtte ons het laatste obstakel. Ik had me er wel een beetje zorgen omgemaakt. Chiel moest namelijk de trap weer oplopen...


En het ging helemaal goed! Stap voor stap kwamen we boven, weer langs de bagagerekken en de hoofdsteunen en toen zaten we. Op rij 5...

We hebben ons ook nog enorm verbaasd over 2 gezinnen. Volgens mij van Singaporese afkomst. Het gezelschap bestond uit 2 stelletjes, 3 kindjes en een kindermeisje. Ze hadden rij 4 aan beide kanten van het gangpap geboekt maar helaas voor hun was er ook nog een andere passagier die daar zat. 

Ze hebben de volle 3 uur die het vliegen duurt, iedereen geïrriteerd. De man die naast hun zat is op een gegeven moment opgestaan en ergens anders gaan zitten. Die actie was dus gelukt. De kindjes waren tot op het bot verwend met het nodige gejengel en gedram, het kindermeisje heeft 6 verschillende zitplekken gehad, de moeder te lui om haar handjes te gebruiken, de vader nam alle plekken in beslag voor zijn bagage, en het personeel was er wel klaar mee. Wel kinderbakje aan de muur, geen kinderbakkie aan de muur, toch kinderbakkie aan de muur, geen kind in het bakkie maar rugzakken, rotzooi laten vallen en niet opruimen, en pas op de allerlaatste 10 minuten, natuurlijk, toen lagen ze te slapen en moesten ze wakker gemaakt worden vanwege de landing. Zelden zo iets meegemaakt.

Bij aankomst in HK werd Chiel zelfs opgehaald uit het vliegtuig door een mannetje. Een klein mannetje die het beste voor had met Chiel. De pluisjes op zijn t-shirt en op zijn hoofd werden door het mannetje vakkundig verwijderd. Bij alles zei hij 'please be carefull!' en hij bood zelfs aan om Chiel naar het toilet te brengen! Nou moest Chiel wel naar het toilet maar hij heeft de benen strak tegen elkaar gehouden. Hij kreeg de kriebels van dit overbezorgde mannetje ;-)

Om 11 uur gisteravond liepen we het huis in van een bijzonder geslaagde vakantie! Het was echt te gek en erg gezellig zo met Mickey en Jaap! 

En dat Chiel goed heeft geoefend was vanmorgen bij de fysio te merken!
De lokomat is op 17 kg ingesteld. Hij heeft goed gelopen op de lokomat terwijl ik de bal moest gooien, hij kon zijn rug recht houden! En we hebben trap oefeningen gedaan!


Ik zeg volgende maand maar weer?!


Thursday, October 17, 2013

Dim sum making class

Ik wist niet wat me overkwam vanmorgen. Ben er eigenlijk nog steeds een beetje van onder de indruk... Mickey had een verrassing geregeld en ik had echt geen idee wat we gingen doen en waar we heen gingen. En toen we voor het Peninsula Hotel stonden begreep ik het nog steeds niet! Hier waren we eergisteren geweest om naar de Spa te gaan maar het was pas half 10 in de morgen, dus voor een lunch is het te vroeg, dus waarom staan we hier?


In de lift kreeg ik het pas te horen. Met een grote lach op haar gezicht vertelde Mickey dat we dimsum gingen leren maken! Wat gaaf! En wat een lokatie! En wat knap dat ze het al die tijd geheim heeft kunnen houden!


We lieten weten dat we er waren, mochten plaats nemen in een gezellig hoekje, kregen een kopje koffie en even later werden we opgehaald door een hele aardige jongen. We gingen de keuken van het Peninsula in!! Alleen dat was al super gaaf! Zo'n echte commerciële keuken, daar kom je normaal gesproken niet in dus voor mij was de dag al geslaagd!


Onze jongeman die ons had opgehaald bleek gelijk de vertaler te zijn want de chef van wie we les kregen, chef Fong Li Hing, de master dim sum maker van het Spring Moon restaurant, was niet echt een pratertje en zeker niet in het engels. Wel enorm vriendelijk en goedlachs!

Hij had 20 jaar ervaring in het maken van dim sum. En volgens mij werkte hij al 15 jaar voor het Peninsula. Als je dim sum chef wil worden, ga je na de gewone koksopleiding eerst 5 jaar aan de slag met het snijden van de ingrediënten. Pas daarna mag je proberen om dim sum te maken!


We kregen een schort om, gingen onze handen wassen en toen liet de chef zien hoe het deeg gemaakt moest worden. Alles natuurlijk afgewogen op zo'n traditioneel weegschaaltje en met het geoefend oog van een masterchef. Beetje meer. Beetje minder. We gingen aan de slag om het deeg te kneden. Je kon gelijk zien dat Mickey al die broodbak klassen in Canada had gevolgd want met een zeer professionele hand, kneedde ze de 'living daylights out of' het deeg!


Daarna moesten we proberen om met een hakmes mooie ronde pannenkoekjes te vormen. Nou dat viel even tegen. Totale andere technieken dan die we beiden tot nu toe thuis hadden geprobeerd. Super. Het was lachen! Nadat we enigszins dat onder controle hadden, liet de chef zien hoe je zo'n simpel buideltje moest maken. Niets simpels aan kan ik je zeggen. Mijn hemel wat is dat moeilijk, maar wat geweldig om het te proberen!

 


We hebben 3 verschillende buideltjes geprobeerd te maken. In totaal wel 15 mandjes vol. Ze werden keurig in een stoommandje gedaan en de chef zette ze op het enorme stoomapparaat. Over 10 minuten zouden we onze maaksels kunnen proberen!


Om ons niet te vervelen, werden we door onze gids/vertaler en later bleek ook kelner, meegenomen voor een tour door de grote keuken. Mickey en ik keken elkaar aan met grote ogen en fluisterden ' wat gaaf!' Ik denk dat we dat allebei wel duizend keer hebben gezegd.



Maar hoe bijzonder is het niet om te zien hoe ze pekingeend gaan maken? Eerst eendje aan een haak, dan door het kokend water, dan drogen voor 8 uur, dan in de grote ovenpot en dan pas en niet eerder krijg je je eendje op een bord!


Of dat je met eigen ogen kan zien hoe al die wokbranders op een rij staan, hoe het vuur wordt geregeld met een draai aan de knop met je knie! En hoe de hiërarchie geregeld is zo'n keuken; de Master Chef staat aan het eind, dan de assistent master chef en ga zo maar door. De man die alle groenten moet snijden staat aan het begin. Geweldig om te zien!


Bij elk station vertelde onze gids uitgebreid over het hoe en waarom, kregen we een stukje BBQ pork  vers van de haak, en mochten we zoveel foto's maken als we wilden. Super was het. Echt super!




Na de rondleiding liepen we weer naar onze eigen chef. Hij had ondertussen alle dimsummetjes die we hadden gemaakt gestoomd, en bij de tafel naast de chef mochten we proeven wat we gemaakt hadden. Helaas moesten we daarna weg. De lunch zou er aan komen en dan wordt het gelijk een stuk drukker in zo'n keuken. Dus de schorten gingen af, we kregen onze recepten mee en namen afscheid van de chef. We spraken af dat we rond 12 uur ons weer zouden melden bij de receptie omdat we nog een lunch in het Spring Moon restaurant zouden krijgen. Een uitgebreide dim sum lunch van 6 gangen!


Nadat we een wandelingetje hadden gemaakt en per ongeluk bij Shanghai Tang naar binnen waren gegaan, kwamen we weer bij het restaurant terecht.


Een prachtig restaurant. Mooie donkere houten statige trap. Prachtige tafels, heerlijke stoelen, mooie kunst en een hele wand met verse thee gevulde potten, en stijlvol gedekte tafels. Ik had geen idee dat dit  bestond! Het restaurant vulde zich langzaam maar zeker met klanten. Welgestelde Hong Kong klanten waar volgens mij een hoop 'oud geld' bij zat. En toen begon het...


Het ene gerecht na het andere was nog mooier dan het vorige. En de smaak was ongekend lekker! En het bakkie thee wat we hadden besteld, bleek niet zo maar een bakkie te zijn. Wij zijn gewend om een theepot op tafel te krijgen maar nu kregen we per keer een vers gezet kommetje thee met dekseltje. Met het dekseltje schuim je het af en daarna wordt het pas in je kopje geschonken. Zo veel details, zo bijzonder!


Dit was een super dag, met een super verrassing, van mijn super lieve vriendinnetje Mickey!

Linkwithin

Related Posts with Thumbnails