Saturday, December 28, 2013

De kerstdagen

Eerste kerstdag begon vroeg. 

Chiel ging eerst een uurtje fietsen. Althans dat was zijn plan maar achteraf zat hij veel langer op de fiets. Gezellig naast de openhaard en tussen de kerstballen. 

Ik stond al vroeg in de keuken. Het kerstmenu van deze dag stond in het teken van azie. Een vriendinnetje van Linn  zou komen eten en zij heeft anderhalf jaar in Xiamen gewoond. Ze mist het chinese eten een beetje en vandaar kerst met een chinees tintje. 

De zalm, garnalen en eend stonden al een nachtje in de marinade. De kokosrijst stond klaar. De aubergine met pittige gehaktsaus moest ik nog maken net zoals de appelcrumble. 



Om 5 uur kwam iedereen binnen druppelen en om 6 uur zaten we aan tafel. Heel gezellig. Alleen Ben en Selena waren er niet bij. Zij gingen naar de moeder van Selena. 

En zoals altijd ben ik dan bang dat ik niet genoeg te eten heb en zoals altijd blijkt het tegendeel waar te zijn. 

Tweede kerstdag begon met het branden van een kaarsje voor mam. 28 jaar geleden is het alweer dat ze plots overleed. 


Daarna werd het tijd om de kalkoen en de oven met elkaar kennis te laten maken. Deze kalkoen is besteld via kerstkalkoen.nl en werd bij Lody bezorgd. Omdat je online kan kiezen of je hem gevuld of niet wil hebben en je kan het gewicht bepalen. We hebben een flinke jongen besteld (10.2 kg)  en hij heeft 5 uur in de oven gestaan. En echt, dit was de beste, malste en lekkerste kalkoen die we ooit op tafel hebben gehad! Een echte aanrader voor volgend jaar! 


We hebben met z'n allen heerlijk gegeten, gedronken en gelachen. Het was een super avond! 


Derde kerstdag gingen Remy en Rachida terug naar Utrecht. Zij hadden een avondje eten mey vrienden gepland en daarna zouden ze uitgaan. Leena bleef dus bij ons. Het begon een beetje roestig, het is alweer een tijdje geleden dat we in de kleine kindertjes zaten, maar Leena vond het geweldig. Vooral samen met opa aan het wandelrek vond ze super. Ze begon pas 2 weken geleden met kruipen maar nu loopt ze langs de tafel en ook het wandelrek! 


Leena is een hele makkelijke peuter, ze huilt bijna nooit en is gauw tevreden. Ik heb die nacht geen oog dicht gedaan. Ze lag naast me op de logeerkamer en bij elk geluidje zat ik rechtop in bed. Dat is mijn eigen schuld en niet die van Leena. Maar de avond er op toen Remy weer naast haar lag, ben ik als een blok in slaap gevallen. Kan me niet meer herinneren dat mijn hoofd het kussen raakte.  Ook kwamen de zussen van Chiel op bezoek. Ik heb ze opgehaald van station Tiel. 


Vandaag, zondag, zijn we naar Leiderdorp gegaan. Lekker bij Simone en Ron op de koffie. 

En nu zitten we samen in de pyama op de bank. Vol van de restjes Chinees en lekker opgekruld onder een dekentje. Vanavond hebben we niets. Iedereen is de deur uit en dat vinden we stiekem best even lekker. Bak koffie en het sport jaar overzicht. Heerlijk! 

Morgen komen Jos, Irma en Viggo op bezoek! 


Wednesday, December 25, 2013

Merry Xmas!

We hebben drukke dagen achter de boeg. Gezellig maar druk. 

Zo zijn we naar Hummelo afgereisd voor een etentje met Ton, Lien, Ron, Karin en Bertie. Ontmoetingspunt was De Gouden Karper. Ik bedoel hoe Nederlands wil je het hebben. Het was flink druk in de herberg en de gemiddelde leeftijd van de klanten ruim boven de 65 jaar! Compleet met dikke rode kleden, hertenkoppen aan de muur en een friese staart klok. 


Ook natuurlijk nog de supermarkt bezocht. Ik heb geen culinaire hoogstandjes op het programma staan maar je vergeet altijd wel iets in huis te halen. 


Leena en Remy hebben ook weer 2 nachtjes gelogeerd. Remy voelde zich niet lekker en Rachida moest werken. Dan maar bij ons op de bank uitzieken. 

Gisteren zijn we nog in Bilthoven geweest. Op bezoek bij Johan en Petra. Super gezellig. En ik heb weer prachtige ideetjes opgedaan voor de volgende kerst. Petra is een kei in stylen en super creatief! Lekker gegeten in de plaatselijke kroeg en daarna richting Tiel. 

Op naar Lody! Zij heeft de kalkoen besteld en die gingen we gelijk ophalen. 10.2 kg! Hij ligt nog in de doos in de auto. In de koelkast is geen plaats meer en door de kou is de auto de beste koelkast die je maar kan wensen. 


Vandaag ben ik alvast begonnen met kerst voorbereidingen. De stoofpeertjes  zijn klaar, de vanilleroom saus voor bij de apple crumble gemaakt, de eend in de marinade met eigen gemaakte 5 spice kruiden en de rest doe ik morgen ochtend. 's Avonds komt een vriendinnetje van Linn en Remy en Rachida en Lody blijven eten. Lody zou eigenlijk naar Andy gaan maar door haar verkoudheid kan dat niet doorgaan. Ze wil en mag Andy niet aansteken. 

Overmorgen gaat de kalkoen pas de oven in. Dan zit het huis helemaal vol! Heerlijk! 


Dus op deze kerstavond wens ik iedereen heerlijke kerstdagen, veel liefde, geluk en gezondheid! 

Sunday, December 22, 2013

Mobiel


Ben even wat nieuws aan het proberen. Bloggen via de telefoon!  

Gisteren zijn chiel en ik naar Zaltbommel gereden. We hadden een lunch afspraak met John en Hildegard. Bedacht me later dat wij ze steeds zien op verschillende plekken op de wereld. Best grappig eigenlijk. Het was een hele gezellige middag. Lekker gegeten en weer bijgepraat in een leuk intiem restaurantje. 
 

's Avonds kregen we visite van Mari en Yvon. Was weer gezellig en erg leuk om ze te zien. 

Vandaag ben ik boodschappen gaan doen voor de kerst. Ik ben vroeg op pad gegaan om de drukte voor te zijn. Helaas micht het niet baten. In ieder geval heb ik vandaag alle supermarkten die Druten rijk is gezien! 

En toen ik thuis kwam zaten Remy en Leena al op de bank. Ze verveelden zich en het leek ze een goed plan om dat dan maar bij opa en oma te doen. Leena kruipt sinds een paar dagen en ze is zo snel als water. Maar kruipen alleen is niet leuk dus vanaf vandaag loopt ze langs de tafel en bank. Daar gaan ze nog een boel lol aan beleven. Leena is pas 9 maanden!

Friday, December 20, 2013

Thuis

Het heeft even geduurd maar hier ben ik weer! Ik heb zo'n last gehad van jetlag dat ik niet eens op een computer wilde kijken.

Afgelopen maandag zijn we aangekomen in NL. Na een goede vlucht werden we verwelkomt door zusjes, zwager en schoonzus. Altijd leuk. Kopje koffie, huurauto opgehaald en toen op weg naar Druten. En daar stond Linn ons weer op te wachten! Heerlijk om weer thuis te komen, en ik moet zeggen dat het weer best meeviel. Ik had het kouder verwacht!

Die maandag hebben we in gepaste half-slaap doorgebracht. Het zal wel aan de leeftijd liggen maar het lijkt of de jetlag steeds erger wordt. Gelukkig kwamen Remy, Rachida en Leena en later Selena en Ben ons wakker houden maar om 8 uur 's avonds gingen onze lichtjes uit. Helemaal brak waren we.

Dinsdag waren we natuurlijk weer lekker op tijd wakker. Om 6 uur aten we al aan de bruine boterham met oude kaas :-) en moesten we ons klaar maken voor de werkdag omdat Chiel werd opgehaald om half 9 door Ton. Lekker de hele dag werken. Ik daarentegen heb me kostelijk vermaakt met Leena. Heerlijk om die kleine eindelijk te knuffelen!

Woensdag was weer een vroege dag. 5 Uur werd het deze keer! Ontbijtje, douchen en de auto in richting Barneveld. Een nieuwe werkdag. Ik heb Chiel afgezet, nog een kopje koffie gedronken op kantoor en toen weer naar huis. Gelukkig hoefde ik niet te blijven omdat Chiel thuis gebracht werd door Harm.

's Middags gingen ook Remy, Rachida en Leena weer naar huis en kon ik de kerstboom opzetten. Altijd leuk maar wel veel werk.

Vandaag, donderdag, ging Chiel met Ben naar het werk in Zelhem. En daardoor had ik vandaag 'vrij'! Om half negen zat ik al bij de kapper. Ik had me de laatste weken al geƫrgerd aan mijn haar en eindelijk kwam daar een eind aan. Jippie!
Na de kapper zijn Linn en ik naar Nijmegen geweest. Beetje shoppen, broodje eten en lekker rond lopen. Een hele gezellige dag.

Morgen de boel een beetje opruimen, hapje eten met John en Hildegard en dan het weekend in! Leuk!

Sunday, December 15, 2013

We gaan!

De koffers staan ingepakt. De koelkast is leeg. De vuilniszakken verwisseld en de was is droog.
We kunnen!

Tot morgen in Nederland!


Friday, December 13, 2013

Nog heel even!

Het is vandaag vrijdag. Voor Chiel is de laatste werkdag aangebroken en vanmiddag krijgt hij de laatste fysio sessie van het jaar. Want zondag avond checken we in en net even na middernacht vliegen we richting Amsterdam! En ik kan je niet vertellen hoeveel zin we daar allebei in hebben. Het is wel even goed zo.

En als je eenmaal weet dat je de kids, en kleinkid, familie en vrienden weer gauw gaat zien, dan lijkt eigenlijk elke minuut wel een eeuwigheid te duren. Ik kan het ook wel merken aan Chiel. Hij is toe aan vakantie. Qua werk en qua fysio. Gelukkig stappen we zondag het vliegtuig in en dat is het beste medicijn!

De koffers liggen open geslagen op het logeerbed. Alles wat ik wil meenemen knal ik er alvast in zodat ik het niet vergeet. Het bed is al verschoont, de boel alvast opgeruimd en gedweild, zodat we dit weekend lekker kalm aan kunnen doen.

Vanavond gaan we nog een happie eten met Jos. Hij vliegt vanavond weer terug naar NL.


Wednesday, December 11, 2013

1 Jaar verder...



We zijn alweer 1 jaar verder. Een onzeker jaar... Komt het wel goed? Is er nog vooruitgang? Hoe gaan we verder?

Maar het was ook een jaar van dichter tot elkaar komen, (nog) liefdevoller omgaan met elkaar, met de kinderen, de familie en vrienden. Een jaar vol tranen en onzekerheid, maar ook een jaar vol met vrolijkheid en met een glimlach naar de toekomst. Een jaar van bikkelen, er tegen aan gaan en je er niet onder laten krijgen.

Ik weet nog hoe ik me toen voelde. Hoe onzeker de toekomst er uit zag. Hoe we elke uitdaging en tegenslag te lijf gingen. Maar ook hoe blij we waren met alle hulp en steun die ons o.a. bereikte via bezoek, telefoon, mail, kaarten, skype, facebook, chat en blog. We hebben in ieder geval nooit het koppie laten hangen. We zijn positief gebleven en bleven hoopvol naar de toekomst kijken.

We zien de toekomst rooskleurig tegemoet. Het gaat beter en we twijfelen niet aan een goede afloop. En dat we op een goede dag (volgend jaar, over 2 jaar en misschien wel pas over 10 jaar) terug kijken op dit hele gebeuren en tegen elkaar zeggen ...goh, weet je nog hoe dat het eerste jaar eruit zag? Je kon toen nog niet lopen!...

Dus bij deze, een eerbetoon aan Chiel! 

Hij is 'To Hell and Back' gegaan en met zijn oeverloze optimisme neemt hij elke dag zoals die komt en 'kan niet' en 'wil niet' komen niet voor in zijn woordenboek. Hij werkt zich dag na dag, een slag in de rondte om ieder vezeltje van zijn lichaam weer op het oude niveau terug te brengen. 

En zelfs tijdens zijn opname in het ziekenhuis, ging hij door met zijn werk. Verlamd of niet, hij zat achter de laptop. Verlamd of niet, hij probeerde naar het werk te komen in Hong Kong. Eerst fysio en dan naar het werk! Dus eigenlijk heeft hij 2 banen! Wel met aangepaste werktijden maar dan spreken we alsnog van 10 uur 's ochtends tot half 7 's avonds! Helaas kon hij niet naar China om naar de fabriek te gaan. Dat hebben we pas de afgelopen week voor het eerst kunnen doen! Maar ik geef het je te doen. Probeer het maar eens in een rolstoel, verlamd vanaf je middel, met een brace en een looprek, met stoepen die daar geen rekening mee houden, met gebouwen vol trappen, met niet werkende darmen en blaas, en een hoofd vol met onzekerheden. Dat wou ik maar eens gezegd hebben!

Maar ook een eerbetoon aan jullie allemaal!
Heel erg bedankt voor alle hulp, steun en liefde die we het afgelopen jaar hebben ontvangen en nog steeds krijgen. Door jullie allemaal is het een stuk draaglijker geworden om met een life-changing moment om te gaan! Zonder jullie was het te moeilijk geweest...XXX

Ik heb 2 filmpjes gemaakt van deze tijd. 1 Filmpje laat zien hoe hard Chiel heeft geknokt om beter te worden. 1 Filmpje laat vooral de lokomat training zien. 


Monday, December 09, 2013

Honig

Grappig hoe je achternaam ineens overal opduikt! Nou moet ik zeggen dat we hier in Hong Kong daar weinig kans in zit, maar Mickey heeft in Vancouver al een paar keer HONIG voorbij zien komen.

Kijk deze kende ik wel...


maar deze niet!




Sunday, December 08, 2013

Lopen met stok!

Zaterdag was een memorabele dag!

Om half 11 werden we opgehaald door Jos. Het plan was om koffie te gaan drinken bij Starbucks op de Avenue of Stars en Chiel kon dan gelijk zijn looptraining gaan doen.


Hij had van Eddy gehoord dat lopen met alleen de stok, zou moeten kunnen. Maar omdat Chiel erg bang is om te vallen omdat hij zijn linker onderbeen (nog) niet voelt en zijn knie en heup nog te zwak zijn om een val op te vangen, wil hij nog een steuntje hebben. Dus lopen langs de railing is perfect. Als je wil kan je die vasthouden, maar als je durft kan je hem loslaten.


Zo gezegd, zo gedaan. In het begin hield Chiel nog wel de railing vast. Soms alleen maar met een vingertop maar dat gaf hem een veilig gevoel. Het ging allemaal perfect en ineens durfde Chiel de railing los te laten en liep hij alleen met de stok!



Ik heb wel stiekem een traantje gelaten toen ik Chiel zo weg zag lopen... Voor het eerst sinds lange tijd, zelf lopen... Hij bleef maar lopen, niet snel maar wel ver! En steeds als ik voorstelde om te rusten en in de rolstoel te gaan zitten, wimpelde hij dat gelijk weg. Nee, ik ga door! kreeg ik dan te horen ;-)
Vanaf de flyover waar wij altijd de avenue op gaan, tot bij Mr.Softee, de ijscoboer bij de Starferry! Ik denk dat dit zo'n anderhalve kilometer is!


Daar is hij wel weer in de rolstoel gaan zitten. Vermoeid en bezweet maar zo blij en trots! We hebben geluncht met Jos, beetje geshopt en toen weer terug. Hij heeft wel weer wat gelopen maar de afstand van die morgen zat goed in de benen. Hij vond het zelf niet verantwoord om door te lopen. Pas op ons eigen plein is hij weer gaan lopen naar ons huis!

's Avonds wilden we in SoHo gaan eten om dit grote moment te vieren maar later kreeg ik van Jos een berichtje dat we gingen eten met Bram, Kamilla en Dani bij de Belg. Het was heel gezellig en de verrassing was super...ze krijgen weer een babietje in maart!

Friday, December 06, 2013

Shenzhen

Woensdagmorgen na de fysio gingen we allebei weer de taxi in naar huis. Vlug even de laatste spullen in het koffertje doen, de koffiekopjes afwassen en dan om 11 uur beneden zijn omdat het privƩ busje wat ons naar Shenzhen zou brengen, klaar zou staan. Dus zogezegd, zo gedaan.

Om 10 voor 11 liepen we naar beneden. Net toen we de lift uitliepen kregen we telefoon van Roy. Een jongen van Chiel's kantoor in Hong Kong. Hij zou met ons meegaan in het busje omdat hij 1) ons moest begeleiden van Echo en Elvira, 2) omdat hij op de fabriek dingen moest uitzoeken. Hij had telefoon gekregen van de chauffeur. Hij zou 20 minuten later zijn vanwege 'file'. Kan gebeuren, dus we gingen in het zonnetje staan om op de chauffeur te wachten.


Natuurlijk was hij er niet op de afgesproken tijd. Hij stond nog steeds in de 'file' maar zou er zijn over 5 minuten. Ook dat gebeurde niet. Natuurlijk niet. Want die busjes die mensen over de grens moeten brengen, worden natuurlijk vol geboekt. En hij was natuurlijk al met een eerder vrachtje de grens over  gegaan en daardoor kon hij niet op tijd zijn. Dat zeggen ze niet maar wij weten wel beter.

Enfin om 12 uur kwam meneer aan. De sorry's bleven maar onze kant opkomen maar inwendig ben je eigenlijk enorm kwaad. Als het andersom is dan mag je extra betalen. Maar goed. We gingen de bus in, kompleet met koffie met broodjes en gingen op weg.


We gingen als een speer en de grens overgang die deze chauffeur nam, bleek de beste te zijn die we ooit hebben genomen. Shau Kau Tok. Kleine overgang, weinig verkeer en eenmaal in China, hoef je niet eerst door de hele stad te crossen om bij de fabriek te komen. Tot onze grote verbazing kwamen we om half 2 al bij de fabriek aan!



Iedereen was blij om Chiel weer te zien! Na ruim 11 maanden was hij weer terug op de fabriek! Er werden handen geschud en praatjes gemaakt. Erg leuk om te zien. En ik kreeg gelijk van Echo een tour door de fabriek. In al die tijd was ik nog nooit in de nieuwe fabriek geweest. Schandalig eigenlijk. Ik vond het heel leuk om te zien en was verbaasd over de grootte. Wauw. Ook moest ik de daktuin bekijken die Echo had aangelegd. Vol met bloemen en struiken, een schommelbank, een tuinzitje en tegenwoordig wordt er ook groente en fruit verbouwd door het personeel!


Voor Chiel begonnen de geplande gesprekken en voor mij begon het grote wachten. Zonder mij zou het niet te doen zijn voor Chiel om naar China te gaan. Maar eenmaal daar, is er vrij weinig voor mij te doen. Op internet gaan is niet zo leuk omdat Blogger, You tube en Facebook geblokt zijn door de sencuur. Jammer. Dus ik ben maar een lap gaan haken, heb Candy Crush gespeeld op de ipad en heel wat tijd doorgebracht op het balkon.


Om 6 uur werden we naar het hotel gebracht door het fabrieksbusje en checkten we in. Willem reed mee en we hebben met hem nog een hapje gegeten en bijgekletst. Na een biertje was het tijd voor bed!
En wat zag die kamer er geweldig uit!

We kregen een speciale kamer voor 'disabled people'. Dat hadden ze niet bij het inchecken gezegd maar in 1 oogopslag was het te zien. Ruime kamer, aan Chiel's kant geen obstakels bij het bed, een bureau aan de muur zodat je met je rolstoel er aan kan werken, en een super grote badkamer met beugels langs de muren, bij de wastafel en toilet en een douche met klapstoel. Echt super.

Ik had wel een deur gezien in de kamer en die was op slot. Het was een connected room. Dat wil zeggen dat als je deur open zou doen, je nog een kamer erbij zou hebben. Handig als je met je kinderen logeert in het hotel.

We liggen net op bed, keken nog even naar CNN en toen kwamen de buren thuis...Ik schrok me rot. Alsof die mensen bij je in de kamer staan! Ze maakten echt niet abnormaal veel lawaai maar doordat de kamer een deur heeft naar die kamer ernaast, is het niet soundproof. En als je dan ook nog 4 Chinese mannen laat ruzie maken omdat ze 3 snollen hebben opgedoken en ze willen allemaal die ene snol, dan weet je het wel. Er werd hard gepraat, gegooid met deuren en die meiden maar roepen. Nee dat was erg fijn.

Godzijdank wilden ze allemaal nog naar de Karaoke om half 2 's nachts en gingen ze weg. Gewoon doen zeiden wij nog. Neem lekker veel drank zodat je straks in coma op bed valt. Dat is voor ons allemaal veel beter! Het was wel weer jammer dat ze de TV lieten aanstaan op max...

Maar bij ons ging de wekker om 7 uur en ik sprong op uit bed. 'Goedemorgen!' riep ik hard naar Chiel. Ik heb flink met wat kastdeurtjes gesmeten en de koffer tegen de muur aan gekwakt. Als de buren maar niet wakker worden zei ik nog...Hahaha. Ik zal ze krijgen!

Chiel ging lekker douchen en dan merk je toch weer dat je in China bent. Het ziet er geweldig uit maar niemand heeft ooit getest of het water ook weg loopt. Ik bedoel het loopt wel weg, maar via het putje aan de andere kant van de badkamer omdat die lager aangelegd is dan het putje onder de douche! Alles zeiknat, plus de gang in de hotelkamer. Moet kunnen.

Ontbijt! Heerlijk gegeten, uitgecheckt en de chauffeur van de fabriek stond ons al op te wachten. Busje in en naar de fabriek. De hele dag heeft Chiel gesprekken gevoerd, de fabriek bekeken en hebben we nog geluncht met een groep. Ik heb die middag vooral op het balkon gezeten. In het zonnetje.

Om half 6 stond de privƩ bus weer voor om ons terug naar HK te brengen. Ik kreeg al te horen dat ik bij de grens uit moest stappen en lopend de grens over zou moeten omdat ik een toeristen visa heb. Chiel niet. Die zou mogen blijven zitten, net als Roy en Emma die ons weer vergezelden. Wat een onzin. Hoezo? Waarom? Heb ik nog nooit meegemaakt zei ik. Maar goed, regels zijn regels en als het moet dan moet het maar. Daarom konden we ook niet bij Shau Kau Tok de grens over omdat ze een quotum per dag hebben. Er mogen maar zoveel toeristen per dag daar de grens over werd mij verteld. Onzin! Waarom? Hoezo? Maar ok. Als het moet dan moet het.


Dus dan rij je tijdens de spits voor jan met de korteachternaam, een uur door Shenzhen om bij een andere grens overgang naar HK te gaan. Ik was super geĆÆrriteerd. Maar, zo vertelde de chauffeur, hij had een vriendje daar werken die mij via een snelle weg over de grens zou begeleiden. Hoera. Nee, nou ben ik niet meer geĆÆrriteerd. (not!) We komen aan bij de grens, het vriendje wordt gebeld, hij kijkt in mijn paspoort en wat denk je? Nee ik mag blijven zitten in de bus want ik heb een HK-ID kaart!  Dus voor niets een uur omgereden.

Dan ga je eerst de Chinese grens over. De deuren van de auto worden open geschoven en de achterbak gaat open. Het duurt een tijdje, je krijgt je stempel en dan rij je door naar de HK grens. Opnieuw gaan de deuren open. De douanier kijkt iedereen aan vanachter zijn loketje. Met een ernstig hoofd keek hij ons aan...oeps... 'Hmmm, you know Bruce Willis? vroeg hij aan mij. 'Yes", zei ik. 'He is sitting next to you!", antwoordde de douanier.  Hahaha, wat heerlijk om weer in Hong Kong te zijn! We kregen onze paspoorten terug en hij zwaaide ons uit. 'See you in your next movie!"

Volgende week gaan we nog een keertje naar de fabriek. Lovely!

Tuesday, December 03, 2013

Weer online

Wat heerlijk om weer op het net te zijn! De afgelopen weken was het al droevig gesteld met ons internet. Zo zit je er wel op, zo ben je er af. Super irritant. Gisteren kwam een mannetje. Een mannetje van de PCCW. Ik heb met stomme verbazing gekeken hoe hij ons probleem ging oplossen.

Eerst zette hij het kastje uit, 10 seconden wachten en kastje weer aan. Hij deed verder niets; hij keek alleen maar naar de lampjes die zouden moeten oplichten. Vanaf de bank zag ik wel dat dit niet gebeuren...dat hadden wij namelijk al de hele week gedaan...vandaar dat we de PCCW hadden gebeld...

Ander kastje kwam uit de tas. Oude kastje werd losgekoppeld van zijn life support. Opnieuw kijken of de lampjes het gingen doen, opnieuw lukte dat niet. Oude kastje er weer aan, en quelle suprise, nee, die deed het nog steeds niet. Onverstoorbaar begon hij weer alles los te koppelen en opnieuw aan te sluiten. Ik kon het niet meer aanzien, koffie had ik nodig!

Enfin, na 30 minuten alles aan en af te sluiten, zei hij ineens 'Ready!' En inderdaad. Ik kan weer op het net. Heb nog wel gecheckt of ik inderdaad een nieuw kastje heb gekregen en dat hij niet de kapotte modem heeft laten staan. Ja, ik ken die jongens van de PCCW ;-)

Morgenochtend gaan we eerst naar fysio, dan weer terug naar huis, dan weer de auto in en op weg naar Shenzhen. Chiel gaat voor anderhalve dag werken in China. En ik dus ook ;-) En aangezien Blogger en FB nog steeds niet kunnen in China, ben ik die dagen 'offline'. Donderdagavond  zijn we er weer!


Linkwithin

Related Posts with Thumbnails