Japan, deel 4, Osaka marathon

Het is vandaag onze hele laatste en bijzondere dag in Osaka. Vandaag wordt de Osaka Marathon gelopen! Helaas zonder Chiel (de rugpijn wordt met de minuut vervelender) maar houdt Silla de eer hoog. Ze gaat geen 42 kilometer lopen maar een bescheiden 8.8 km. Hoe het ook zij, ze doet het maar! En in haar eentje!

Al vroeg vertrekken we naar het startpunt,  het Osaka Castle Park. Echt een prachtige omgeving met enorm veel ruimte en waar het Osaka Castle ver boven de stad uittorent. Het ziet er waanzinnig uit zo met het morgenlicht en de strakblauwe hemel. De renners boffen vandaag. 8 Graden, blauwe lucht, een waterig zonnetje en een organisatie die alles tot in de puntjes heeft verzorgd!

 

Silla is wel een beetje zenuwachtig. Dit is haar eerste race en ze keek er zo naar uit om samen met Chiel te lopen. Helaas.

Chiel lacht als een boer met kiespijn. Hij vind het verschrikkelijk dat hij niet mee kan doen en het doet zichtbaar pijn. En dan bedoel ik de rug en het niet mee kunnen lopen. Hij baalde als een stekker toen hij vanmorgen in de lift van het hotel, de lopers tegenkwam. Hij is dit niet gewend. Iedereen mag dan ziek zijn maar Chiel niet. Hij heeft nooit wat. Daar heeft hij geen tijd voor en geen zin in. Tja...

Zo goed en zo kwaad als het gaat, proberen we Silla naar de start te brengen. We mogen door tot zo'n 500 meter voor de start. We nemen afscheid van Silla, kijken nog met weemoed naar de dixies...'weet je nog Chiel? Toen met Jesse in Orlando? Hij kon geen dixie overslaan!'...kijken onze ogen uit naar de prachtige creaties die de hardlopers aanhebben, en lopen vervolgens via het kasteel naar de andere kant van de start. Hier kunnen we Silla vast voorbij zien komen!

En inderdaad, we zien de Kenianen vertrekken, alle snelle lopers voorbij komen en even later komt Silla lachend voorbij. Ze heeft er helemaal zin in en dat straalt ze uit! Voor ons is nu de wandeling begonnen naar een punt halverwege het parcours. Zo kunnen we haar zien en daarna kunnen we gelijk naar de finish lopen.

Van dit stukje wandelen is Chiel later op de dag echt de draad kwijt. Hij heeft heel veel last van zijn benen en rug. De rest van de dag hebben we ook alleen maar op de hotelkamer gezeten om Chiel's rug tot rust te laten komen.

Bij de finish zien we Silla met een enorme grijns op het gezicht over de streep komen. Ze is helemaal blij! De nodige foto's worden gemaakt en per metro gaan we weer terug naar het hotel. En daar komen we de marathonlopers weer tegen! Eerst buiten en later vanaf onze hotelkamer! Wat een mooi parcours en wat boffen die renners!

's Avonds gaan we nog eten met Silla. Steve is weer vertrokken naar Hong Kong.
Morgen gaan we per trein met z'n drietjes naar Kyoto! Ik ben zooo benieuwd!

De foto's van de marathon kan je HIER zien!