Japan, deel 5, Kyoto

Kyoto, dag 4:

Na Osaka bekeken te hebben en we nu echt overtuigd zijn van het feit dat Osaka ECHT de moeite waard is gebleken, checken we uit bij het Crosshotel en gaan we op weg, samen met Silla naar het station om daar op de trein te stappen naar Kyoto! Ik heb hier al die tijd naar uitgekeken!

Eindelijk kom ik in Kyoto, voor mij eigenlijk wel het doel van de reis vanwege de prachtige tempels die daar te zien zijn. Ook de prachtig gekleurde esdoorns moeten hier in grote hoeveelheden te zien zijn en last but not least, we gaan naar een traditioneel Japanse herberg om daar 1 nacht door te brengen. Helemaal hyper stappen we in de trein en wachten op de dingen die gaan komen.

De treinreis duurt een uurtje maar omdat ik naar buiten kijk en alle dorpjes met de prachtige huisjes voor bij zie schieten en de omgeving in me opneem, lijken het maar 5 minuten.

Ik moet ook gelijk denken aan de film 'lost in translation'. En eigenlijk heb ik de laatste dagen veel aan deze film moeten denken. Zeker als we weer iemand engels hoorde praten waar we helemaal niets van begrepen! Iedereen praat als een smurf en eindigt de zin met: "bla, bla, bla...MAS!" Echt een giller. Volgens Chiel hebben ze in Japan 1 vrouwtje aangenomen om alle berichten door de luidsprekers te galmen. Vrouwtje theelepel. 'Dan zit ze op haar kleine stoeltje, achter een klein bureautje met een klein microfoontje, heel lief dingetjes te vertellen...'

Als we aankomen in Kyoto staan we versteld van het prachtige stationsgebouw! Heel indrukwekkend! En opnieuw vind ik de drukte erg meevallen. Nogmaals, ga maar eens naar Lo Wu en sta daar maar eens op het station om naar HK te gaan. 10 Keer drukker. We laten onze koffers achter op het station in een locker (we kunnen pas om 4 uur inchecken en Silla om 2 uur) nemen lekker een ontbijtje, ook hebben we alvast de kaartjes gekocht voor de terugreis. Dan gaan we per trein van Kyoto rechtstreeks naar Kansai Airport in Osaka en we maken plannen voor de rest van de dag.

We zijn van plan om naar de Fushimi Inari Shrine te gaan. Het is de tempel met de rode poorten en het lijkt me waanzinnig om daar te lopen. Helaas is het wel druilerig regenachtig weer. Jammer dan. Vanaf Kyoto station is het maar 2 stops verder. Zo gezegd, zo gedaan.

Als de trein stopt zien we de eerste rode poort al. Of het ook dicht bij het station is zeg! Het is letterlijk alleen maar de straat oversteken! Door de regen zijn er ook veel minder mensen op de been. Niemand wil nat worden en dat komt ons goed uit. We lopen van poort naar poort en komen bij dat beroemde stukje aan waar je door 2 poorten kan lopen. Geweldig! Ik voelde me 'on top of the world'!

Als we een flink eind omhoog de berg zijn opgelopen, foto's hebben gemaakt van elke rode poort die zich laat zien, besluiten we om weer terug te gaan. De regen komt met bakken naar beneden en daar wordt je niet vrolijker van. Gelukkig zien we een tentje met lekkere warme noedelsoep en daar komen we een beetje bij. Het is namelijk flink koud. Ik denk zo'n 8 graden dus zo'n warm soepje gaat er goed in.

Na de soep stappen we de trein weer in en gaan terug naar Kyoto. We nemen afscheid van Silla die vanavond met vrienden gaat eten en gaat slapen in een capsule-hotel. Ik laat er foto's van zien! En wij gaan door naar de wijk Gion. De wijk waar Geisha's rondlopen. Wij slapen vannacht in Ryokan Yoshi-ima! Leuk!

Ik weet niet hoe is het moet zeggen maar het komt eigenlijk hier op neer...NIET DOEN! Doe niet zo dom als dat wij hebben gedaan. Mensen vertelden mij, 'doe het niet, het is bagger', maar zo eigenwijs als ik ben, toch doen. Het kost een kapitaal, je slaapt op de grond en nergens kan je even lekker zitten. Alles gebeurt op de grond. Ik heb nog de blauwe plekken op mijn heupen staan. Alles is beurs. En als kussen krijg je zo'n pitten-kussen waar niet op te slapen valt. Echt de grootste blunder ooit!!

Ik vond ook de service slecht. We komen aan bij het hotel om half 4. Inchecktijd 4 uur. Wat ik redelijk aan de late kant vind. Zelfs in het Peninsula kan je gewoon om 12 uur inchecken, maar goed. We komen aan met de koffers onder de arm, zegt die gabber in z'n kimono, 'Solly...loom not leady...4 o'clock leady'. Ach we laten de koffers staan en gaan nog maar eens een stukje lopen. Chiel blij, want hij had toch geen last van zijn rug. Om 4 uur was ineens de kamer wel klaar. Waarom ons niet in de lobby zetten? Waarom geen bakkie thee aanbieden? Ik bedoel de prijs per nacht is hoger dan die van de Peninsula!

We kregen het avondeten en het ontbijt op de kamer geserveerd (zit in de prijs) door een dame in kimono. Binnen 5 minuten stonden alle schaaltjes op tafel, niks geen traditioneel gedoe, en het eten was ok. Geen hoogstandje maar gewoon ok. Geweldige actie om met Chiel's zere rug lekker op de grond te leven voor 24 uur. Na het eten werd alles opgehaald en zijn Chiel en ik nog een stukje gaan lopen door de wijk in de hoop om een Geisha te zien. Niet dus. Geen Geisha gespot.

Toen we terug kwamen op de kamer was ons bed opgemaakt. Een Japanse futon. Dat wil eigenlijk alleen maar zeggen, dunne matras op de grond met opnieuw een pitten-kussen ter grootte van een speldenkussen! Had ik al gezegd dat het bagger was? Ik hoef niet uit te leggen dat we onwaarschijnlijk slecht geslapen hebben, dus...En Chiel met z'n rug, laat ik het daar maar helemaal niet over hebben...

De volgende morgen kregen we ontbijt op de kamer. Maar niet voordat de futons weer waren opgeruimd en de lage tafel met 2 platte kussens weer terug waren gezet op hun plek. En toen dacht ik helemaal...Hoezo de kamer is nog niet klaar? Er staat helemaal niets in de kamer! Die kamer is in 5 minuten klaar voor de volgende gast! Maar goed. Het was een ervaring zullen we maar zeggen.

Na het ontbijt gaan we met Silla weer verkassen naar het Kyoto Tower Hotel en naar de Daiwa Roynet Hotel. We hebben nog 2 dagen te gaan!

De foto's kan je HIER bekijken!