Chiel, nieuwe onderzoeken

Het is een bekend verschijnsel in Hong Kong en China in het algemeen. Het gebrek aan empathisch vermogen. Misschien nooit geleerd en/of meegekregen van huis uit. Het is ieder voor zich, en budha voor ons allen. In ieder geval, het zit niet in de mens. Dus ook niet in het verzorgend en medisch personeel. Ze kunnen ineens een spreekwoordelijke bom laten vallen op je bed en ze hebben niet eens door dat het misschien wel eens keihard zou kunnen aankomen.

Net als vanmorgen toen de dokter tussen neus en lippen vertelde dat het wel eens helemaal niet goed zou kunnen komen met Chiel's conditie. Fijn. Later wordt het iets genuanceerder verteld maar voorlopig is het kwaad geschiet.

Het plan was om morgen te kijken of de drain verwijderd kon worden zodat Chiel wat mobieler in bed zou zijn. Ook zou hij les krijgen om zelf een katheter te vervangen en te plaatsen. Ook fijn. Maar goed. Toen ik vanmorgen aan zijn bed stond, die trouwens ineens veranderd was van plekkie 7 naar plekkie 35, was Chiel erg aangedaan van alles. Maar na wat relativeren tussen Chiel, Jesse, Silla en Rina en later Rain, voelde hij zich ietsjes beter. (Het nieuwe bed ligt stukken beter en nu kan hij zelf met een afstandsbediening omhoog en naar beneden als hij wil. Bij zijn oude bed moest ik hem opkrikken en aanzwengelen. En hij ligt weer bij het raam. Ook lekker.)

Terwijl we daar zo stonden, wreef ik over zijn voet. De voet/been die nog niet echt gevoel maar gisteren wel tintelingen door gaf. Chiel vertelde dat hij niets voelde en toen ben ik naar de zusterspost gelopen. Even verteld of ze straks konden kijken bij hem omdat hij veel minder voelde dan gisteren. En dat zouden ze doen, zeiden ze.

Na het bezoekuur kreeg ik een telefoontje van Chiel. Naar aanleiding van mijn opmerking zijn er 2 fysiotherapeuten bij Chiel aan het bed gekomen en werd gelijk het bordje 'nuchter' weer boven het bed gehangen. Het plan was om gelijk een nieuwe MRI scan te doen maar dat is nu doorgeschoven naar morgen. Hij mocht vanavond nog wel eten maar na middernacht niet meer eten en drinken. Morgenochtend om half 10 dus een nieuwe scan en als het moet kan Chiel gelijk opnieuw geopereerd worden.

T'is wat...

Maar er is ook goed nieuws. Vanavond nam een broeder echt de tijd om even met Chiel te praten en vragen te beantwoorden. En dat voelde stukken beter. Ze hadden zeker gehoord dat we een overplaatsing naar een ander ziekenhuis overwogen. Ook de fysiotherapeute waar Chiel al onder behandeling was, belde vanmiddag zelf op. Ze wilde weten wat er allemaal aan de hand was.

De grote belangstelling naar Chiel's conditie via sms, what's app, mail, visite, telefoon, skype en FB wordt door ons beiden heel erg prijs gesteld. We worden er soms gewoon verlegen van maar het voelt zo ontzettend goed. Heel erg bedankt allemaal!