Japan, Kyoto, deel 7

Na de hele dag te hebben rondgelopen en van hotel gewisseld te hebben, is het voor ons een opluchting om te zien dat we een bed hebben om op te slapen! Niets geen futon, gewoon op een bed. Heerlijk! En we hebben dan ook zalig geslapen!

Vandaag wordt een halve dag met Silla omdat zij weer terug vliegt naar HK en dan zijn Chiel en ik nog 1 nachtje alleen in Kyoto. Als we elkaar ontmoeten in een ontbijtrestaurantje komen de plannen op tafel. Silla wil nog heel graag naar de Tofukuji Tempel. Het is dichtbij maar door de regen zijn we daar de eerste dag niet aan toegekomen.

Ik heb mijn uitgeprinte papieren over deze tempel bij me en lees... "In autumn, people come from all over Japan to see Tofukuji's autumn colors. The most populair view is of the Tsutenkyo Bridge, which spans a valley of lush maple trees. The view from the bridge is equally spectacular and the 100 meter long covered walkway becomes extremely crowded when the colors reach their peak, usually around mid to late November."

Ach, dacht ik nog, hoe erg kan het zijn? We zien wel! Nou, mensen, deze 100 meter is te vergelijken met een levensgroot mierennest waar duizenden mensen tegelijkertijd over heen willen! Onvoorstelbaar druk! En wij waren flink op tijd, ik denk dat we voor 10 uur 's ochtends al op het park waren. Ik denk als ik toen had geweten wat ik nu weet, we daar nooit naar toe waren gegaan! We hingen echt met de beentjes buiten!

Chiel was ook blij. Met zijn rug niet in topconditie, voetje voor voetje schuifelen en bij elk rood blaadje stil staan! En met z'n allen foto's maken van de rode bomen! Maar eerlijk is eerlijk, het is ook waanzinnig mooi al die herfstkleuren.

Nu moet ik zeggen dat Japanse mensen heel erg beleefd zijn en niet dezelfde mentaliteit hebben als onze Chinese vrienden, dus dat scheelt, maar oh wat was het druk! En ze willen natuurlijk voor alles geld hebben. 400 Yen voor de brug, 400 yen voor de rock garden, 400 yen voor de grote hal...

Dus we deden het anders! Wel 400 yen betaald voor de brug en de rest hebben we lekker laten zitten. Als dat net zo druk is kan je toch niets zien. Wel zijn we naar een rock garden geweest die net even buiten het complex lag en daar liepen maar 5 mensen rond! Leuk om te zien trouwens!

Nadat we alles uitvoerig hadden bekeken was het tijd om terug te gaan. Silla stelde nog voor om te gaan lunchen maar Chiel had enorme last van zijn rug dus dat hebben we helaas moeten afzeggen. Zij vertrok om haar koffer op te halen en met de trein terug te gaan naar Osaka Airport en wij zijn eerst een middagje op de hotelkamer gebleven om te rusten.

Aan het eind van de middag ging het weer beter met de rug en zijn Chiel en ik gaan eten in het Porta winkelcentrum wat onder Kyoto Station ligt. Eindelijk kon ik dan aan mijn deep fried pork beginnen! Silla en Steve hebben een afkeer tegen alles wat deep fried is, dat verklaart gelijk waarom ze met z'n tweetjes nog geen 100 kilo wegen en wij daarentegen houden zo nu en dan wel van een vette hap en komen ver boven de 100 kilo! Dus het was feest! Heerlijk gegeten in een lokaal tentje waar het lekker warm was en het eten zalig smaakte!

We zijn ook naar boven op het Station wezen kijken. Prachtig winkelcentrum a la Bijenkorf, koffie gedronken en we zijn op het dak geweest om Kyoto bij avond te zien. Super uitzicht en de kerstversieringen maakte het helemaal af!

Weer naar het hotel, tv aan en kijken naar alles wat eventueel 'engels' was en lekker slapen. Morgen checken wij uit maar omdat we ook pas 's avonds gaan vliegen, hebben we nog een dag in de stad. Ik wil die food-market zien en Chiel ook. Hij heeft even een overdosis aan tempels en rode blaadjes gehad!

De foto's kan je HIER bekijken!