Chiel, goed nieuws

Nadat ik gisteren Chiel in het ziekenhuis had afgeleverd, kreeg ik rond 10 uur weer een telefoontje van Chiel. De dokter was langs geweest, de hechtingen verwijderd van zijn 20 cm grote litteken op zijn rug en hij mocht om 5 uur weer naar huis! Hij moest wel zich vanmorgen om 8.30 weer melden. Maar wat een heerlijk iets om Chiel 's avonds gewoon thuis te hebben!

Ook hebben ze intensieve fysio gedaan. Zo hangen er nu elastieken aan de papegaai, liggen er gewichten op zijn nachtkastje en hebben ze een soort van spalk en schoen gemaakt waardoor het oefenen tijdens de fysio beter kan gaan. Zijn li been zwabbert alle kanten op maar door de spalk en schoen heeft hij meer steun.

Met de kinderen ben ik nog dimsum gaan lunchen. En we hebben heerlijk kalm aan gedaan en lekker gesnoept van alle dimsummetjes. Ook nog even langs kantoor geweest, Echo gezien en daarna ben ik naar huis gelopen en hebben de kids nog even geshopt. De eerste keer deze week. Ze hebben steeds naast mij of Chiel gezeten. Ik denk dat we allemaal nog dichter bij elkaar zijn gekomen deze afgelopen week en echt, wat een heerlijke warme deken was dat!

Aan het eind van de middag heb ik Chiel weer opgehaald. Zonder taxi want die was vol geboekt. Een wandelingetje in het heerlijke 'lente' weer. Ook al is het bewolkt, het weer is lekker zacht en soms voel ik de zweetdruppeltjes alweer op mijn voorhoofd verschijnen!

Op zich gaat dat wandelen best goed maar de stoepen die niet horizontaal lopen maar soms een beetje schuin naar beneden zijn gelegd zijn een ware crime voor de rolstoelduwer in opleiding. Potver. En die kleine geniepige randjes van het zebrapad de stoep op, zijn killing! Ik wilde Chiel de stoep op duwen en ineens kiepte hij bijna uit de rolstoel. Mijn hart stond stil, Chiel hield zich vast en gelukkig ging alles goed maar de schrik zat er goed in. Toen de helling af van de parkeergarage...

Remy was erbij en ik vroeg hem om voor alle zekerheid mij, Chiel en de rolstoel in de gaten te houden als we omgekeerd naar beneden gingen. Ik moet het tenslotte zelf kunnen maar door het akkefietje bij het zebrapad was ineens al mijn zelfvertrouwen 'down the drain'. Het ging helemaal goed. Wel enorm zwaar maar het lukte! Pfff...

En toen door met het avondeten en Chiel verzorgen. Daarna heb ik eerst op het balkon een potje zitten janken van alle spanning en daarna ging het stukken beter. Alleen Chiel is zo nu en dan, en dat is heel logisch, zwaar opstandig. Hij heeft er zo enorm de balen van. Hij wil alles weer kunnen maar dat kan natuurlijk nog niet. Komt van zelf. Maar ik begrijp het zo goed...

Vanmorgen kwam de taxi weer om Chiel op te halen. Deze keer was de parkeermevrouw stukken liever dan die eikel van gisteren. Ik hoefde niets te betalen en ze begreep het helemaal. Chiel werd weer naar binnen gereden en met z'n tweetjes zijn we naar het zkh gegaan. Toen ik net thuis was kreeg ik weer telefoon van Chiel.

De dokter is heel erg tevreden over zijn vooruitgang. Hij krijgt steeds meer gevoel terug alhoewel hij die nog niet kan sturen naar de juiste ledematen en lichaamsdelen. De fysio is ook erg tevreden en nu mag Chiel weer naar huis voor het weekend! Maandag de 31ste moet hij nog wel terug maar 1 jan mag hij lekker thuis blijven. Ook denkt de dokter dat de fysio voor Chiel in het QE hospital goede dingen doet en hij overweegt om de opname in het Kowloon hospital te cancellen. Hij komt dan gewoon dagelijks naar het QE hospital voor fysio. Dat zal wel even een logistieke uitdaging worden maar wat heerlijk dat hij niet meer opgenomen hoeft te worden!

Vanavond gaan de kids weer terug naar NL. Ik breng ze naar Kowloon Station en niet naar het vliegveld want anders moet Chiel te lang alleen thuis blijven. Morgenochtend om half 6 landen ze dan in Amsterdam. Jammer dat ze gaan maar de emotionele zware maar liefdevolle dagen kan niemand ons meer afpakken!