Chiel, The day after

Om 12 uur zat ik aan z'n bed. Hij zag er goed als je door de 1 dag oude baard keek, de witte uitgeslagen lippen keek, de snoertjes en infusen en drains negeerde en de frons op z'n voorhoofd. Maar het kopje koffie die ik had meegenomen werd met dankbaarheid door een rietje naar binnen geslurpt.

De dokter was langs geweest. De operatie was ernstiger geweest dan ze op het eerste oog hadden verwacht. Op de foto van de huisarts was namelijk te zien geweest dat het probleem lag tussen L4-L5. Dat zijn de wervels van de lumbale wervelkolom. Onderin de rug. Maar op de MRI scan was te zien dat het probleem hoger lag. Tussen L1-L2.

De tussenwervelschijf daar was met geweld uit zijn jasje geschoten, gebroken en was om de zenuwen heen geslagen. Ze hebben dat weg gehaald maar er zit nu dus nog een klein rondje tussen de wervels, op de juiste plek. Ook de 'alien object' zoals ze dat noemen, iets wat er niet hoort dus, wat te zien was op de MRI en waarvan ze niet wisten wat het was, bleken gelukkig alleen maar splinters te zijn. Ze hadden verwacht dat er iets van buitenaf in zijn lichaam was gekomen of misschien nog erger, dat het een tumor was. De splinters zijn ook verwijdert. Aan de plek L4-L5 is niets gedaan omdat er geen hernia was! Begrijp jij het, begrijp ik het.

De orthopeed en de zenuwarts hebben goed werk verricht en daarvoor mijn eeuwige dank!

Verder is er gistermorgen gelijk met fysio begonnen. Hij krijgt pads op zijn benen waar ze elektriciteit schokjes doorheen voeren om het gevoel weer terug te krijgen. Vanaf zijn hoge middel heeft Chiel nog geen gevoel. Schijnt normaal te zijn maar ik vind het eng. De dokter legde uit dat de zenuwen echt heel erg in de verdrukking hebben gezeten en dat daardoor het gevoel nog niet terug is. Maar hierdoor voelt Chiel dus niets. Ook niet of hij naar de wc moet b.v. Ze kijken het nog een dagje aan. Anders gaan ze maatregelen nemen. En daar kijkt Chiel heel erg naar uit...not!

Herman en Ineke, (dat zijn de ouders van Jesse) en Paul en Rina kwamen ook bezoek. Iets wat enorm gewaardeerd werd door ons allebei. Toen Chiel het verhaal vertelde werd hij ineens heel erg emotioneel. Hij had zich vreselijk druk gemaakt over dat 'alien object'. Die rug geloofde hij wel.Ach en toen hield ik het ook niet droog toen ik eindelijk mensen zag in levende lijve die meelevend waren. Alle stress kwam er in een keer uit.

Na het bezoekuur ben ik met Herman en Ineke gaan lunchen. En dat was heel erg gezellig. Even over iets anders praten en voor het eerst een normale maaltijd eten. Erg lekker.

's Avonds zat ik weer aan zijn bed. Ondertussen waren een hoop snoertjes en slangetjes verdwenen. Ik heb zijn bed weer opgemaakt, Chiel gewassen en zijn tanden laten poetsen. Begrijp me niet verkeerd. Het personeel doet er alles aan om de juiste zorg te verlenen maar echt 'zorg', daar hebben ze geen tijd voor. De afdeling ligt ook helemaal vol en sommige patiënten liggen zelfs op de gang en met de benen buiten de kamer. Een kamer waar 2 personen normaal op kunnen, wordt zonder pardon omgetoverd tot een 4 persoons kamer. Het is net Hong Kong maar dan in 1 kamer. Druk, vol en lawaaierig.

Hij ligt gewoon 'economy' zeg maar. Maar wat wil je ook voor 10 euro per dag. Want dat kost het. Inclusief ambulance, MRI, onderzoeken en operatie! 10 Euro per dag! Maar wel naast het raam dus dat scheelt. De Hong Kong Jockey Club sponsort de gemeente ziekenhuizen in Hong Kong. Ik zeg, iedereen naar de paardenraces en gokken in Happy Valley!! Het geld komt goed terecht!

En met de buurman heeft hij de grootste lol. Gisteren maakte de man een foto van Chiel om die door te sturen aan zijn vrienden. Met handen en voeten legde hij uit dat Chiel op een filmster leek maar hij kon niet op de naam komen. Zijn vrienden wisten het ook niet, hihi. Ik heb hem gisteren even geholpen. Bruce!! Hij lijkt op Bruce Willis!! Ik zal straks een foto meenemen voor de buurman.

Maar goed, hij vermaakt zich wel met Iphone en Ipad. En ik loop me een ongeluk naar kantoor en terug om dingen op te halen en weg te brengen. Kreeg net telefoon van onze klanten die we afgelopen weekend hebben aangekregen. In China zijn ze goed opgevangen door het personeel daar maar nu zijn ze in HK. Of ze op bezoek bij Chiel mochten komen want ook zij zijn enorm geschrokken. Ze waren er bij toen Chiel op de flyover in elkaar zakte. Dus ik neem die weer mee vanavond.

Het mag ook duidelijk zijn dat we dus geen Nederlandse Kerst gaan meemaken dit jaar. We blijven in HK en eerste prioriteit is dat Chiel weer de oude wordt. Maar zodra hij beter is en toestemming krijgt van de dokter, dan stappen we a la minuut het vliegtuig in!

Verder wil ik iedereen nogmaals bedanken die zo ontzettend meeleven via sms, telefoon, what's app, mail en FB. Heel erg bedankt. Zo voelen we ons niet alleen!

Maar eerst maar naar het bezoekuur...wordt vervolgd!