Daar ben ik weer!

We zijn ziek geweest. Chiel en ik. Chiel begon een week of drie geleden met een zere keel en een "griepgevoel".
"Aansteller", dacht ik. Ach, iedereen weet hoe mannen zijn als ze ziek worden. Ze moeten in de watten gelegd worden. De paracetamolletjes moeten in handbereik zijn, de kopjes thee zijn niet aan te slepen en ze piepen voor alles! Chiel dus ook. Maar het bleef aanhouden en ik ben zelfs naar de apotheek voor hem geweest. (hier in hongkong hebben ze bij elke drogist een apotheek in huis zitten. Je vertelt wat er aan de hand is en je krijgt de tabletjes mee naar huis)
Vorige week kreeg ik dezelfde symptomen. "Maar ik ben geen aansteller", dacht ik nog.
En afgelopen dinsdag was het goed raak. Hoesten, alles deed pijn, buiten adem voor niets, zelfs het opstaan van de bank was al teveel, en ik heb heel wat uren doorgebracht op het toilet. Ik heb me werkelijk nog nooit zo ziek gevoeld. Vandaag ben ik weer een beetje in het oude ritme alhoewel het nog steeds niet echt voorbij is.
Ik hoorde vandaag ook van Pancy,(die trouwens heeeeeel erg zwanger is!) dat alle mannen bij haar kantoor geveld waren door de griep.
Het zal wel aan het weer liggen. 28 graden, zonnetje en een hoge luchtvochtigheid!