Verbouwing vervolg

Ik ben het niet vergeten! Hierbij de foto's van onze badkamer en toilet! 

We hebben simpele witte 30/60 cm tegels aan de muur en grijze 30/60 cm stroeve tegels op de grond en op het muurtje achter de toiletten en douche. De inloopdouche heeft een glazendeur die wel op maat is gemaakt vanwege de smalle afmeting. Badkamermeubel bestaat uit 2 delen. Het grijze gedeelte met de wasbak is kant en klaar gekocht. Het lange kastje voor de handdoeken is gemaakt door onze aannemer. 

We zijn helemaal blij. Simpel en effectief. 

Paswoord

Een maand of wat geleden toen we bezoek hadden van mijn Chinese vrienden, vroeg Silla mij of ze misschien even op mijn computer haar mail mocht ophalen. De volgende morgen zou ze heel vroeg moeten vliegen naar Chili. Ik zeg in al mijn wijsheid 'natuurlijk! ga je gang!' en dat had ik NOOOOOOIT moeten doen.

Omdat ik was uitgelogd door Silla bij Google omdat zij haar gmail ging ophalen, wat weer in verband staat met Blogger en weer in verband staat gmail, en wat weer in verband staat met Youtube en Facebook, was ik dus plotsklaps uitgelogd en moest ik opnieuw paswoorden ingeven. Gek werd ik ervan. Ik ging met goede moed aan de slag, moest al mijn bekende paswoorden opgeven en nieuwe ingeven. Zo slim als ik ben, heb ik gelijk al die paswoorden opgeslagen op mijn telefoon, maar de techniek zou de techniek niet zijn als ze die paswoorden dus niet elke keer accepteren.

Honderd jaar geleden had ik een hotmail adres, maar die verdween van de ene op de andere dag omdat hotmail dacht dat er fraude was gepleegd (?) en dus ineens dat hele emailadres had geelimineerd. Kijk daar kwam ik ook pas na weken achter, toen ik dacht, wat vreemd dat ik geen mail meer krijg. Maar op mijn blogger account sta ik dus nog steeds ingeschreven met dat hotmail adres. En dan ga je dus een molen in...van het bekende kastje naar de muur gestuurd. En nou ben ik al geen held met computers...

En dan heb je eindelijk alles op de computer geregeld, de paswoorden opgeslagen, dan valt de stroom uit, start je computer opnieuw op en dan mag je weer van voor af aan beginnen. ARGGGG!!!
En laten we vooral je iphone niet vergeten, die paswoorden kloppen weer niet met de computer, dus ook daar alles opnieuw invoeren. AHHHHH!!!

Hoop dat jullie waarderen dat ik voor dit korte stukje op mijn blog, dus al 3 uur ben bezig geweest met die onzin. Want ook mijn Google pagina staat ineens op Chinees. Heb ik natuurlijk al 80 keer veranderd in Engels maar gelukkig veranderd Google dat steeds uit zich zelf weer naar Chinees.

En waar ik nou eigenlijk over wou schrijven ben ik vergeten...

Kookles 2

Het heeft even geduurd maar hier zijn ze dan. De 2 andere filmpjes van de kooklessen. Reden waarom het zo lang heeft geduurd:
1. Druk en zo'n filmpje kost gewoon tijd om in elkaar te zetten.
2. Imovie en ik zijn geen vrienden. Keer op keer liep alles vast. Ik werd er gek van! Tot donderdagavond en Imovie wel ineens ging doen waar ik om vroeg. Heb alles laten vallen en ben gelijk aan de slag gegaan voordat hij weer vast liep.

Deze keer gaat het over turnip cake en steamed buns. Erg lekker!

Sai Ying Pun

Zo had ik nog nooit gehoord van dit buurtje, zo kwam ik daar deze week al 2 keer!

Deze buurt ligt dus achter Sheung Wan. Het is een opkomend 'cool' buurtje. Hele trendy restaurantjes, veel Westerlingen wat mij enigszins verbaasde, en zoals alles op het eiland vol met hellinkjes en heuveltjes, trappen en escalators. Nog niet zo lang geleden was Sheung Wan de nieuwe coole buurt maar dat is een gepasseerd station. Letterlijk en figuurlijk! Nee, Sai Yung Pin gaat het helemaal worden!

We hadden gisteravond afgesproken met Petra en Johan. Zij hebben via AirB&B een appartementje gehuurd in Sai Ying Pun. Een schattig flatje. Klein maar fijn. En als je wil proeven hoe het is om in HK te wonen, dan is deze weg uitermate geschikt. Voor hun is dit het 2de flatje in HK die ze op deze manier hebben gehuurd. Eerst in Northpoint en nu hier.

Hun flat is op de bovenste verdieping van zo'n heel dun flatje op Bonham street. Gelijk naast de escalator. Het is en voelt heel locaal. Een beveiligingsmeneer die het grootste gedeelte van de dag op zijn stoel wegdommelt, overvolle brievenbusjes, een heel klein en vooral oud liftje en de gang voor hun huisdeur heeft in jaren geen likje verf gezien. Toen ik naar Petra ging eerder deze week en we samen de lift instapten zei ik ook ' localer dan dit kan je echt niet zitten!' En dan kom je de voordeur door en is het ineens modern. Een betonnen vloer, mooie grote houten deuren, open keuken en veel ramen. Het is een soort loft geworden. Het is 1 grote ruimte en de enige deur in de flat is de deur naar de badkamer. Heel gaaf. En ze hebben ook nog een dakterras, al moet je daar voor wel eerst je voordeur uit en 2 trappen op. Maar gaaf is het wel!

Chiel en ik zijn naar Sai Yung Pun gegaan met de MTR. Voor Chiel was dit de eerste keer sinds 3 jaar! Best spannend en ook wel weer een momentje. Het was weer even wennen. Alles gaat goed maar zo'n metro gaat toch wiebelen en af en toe een schokje maken en dat vond ik eng. Chiel is een grote vent natuurlijk die echt wel wat kan hebben maar als je balans nog niet 100% is, is dat eng. Maar het ging hartstikke goed en het lopen viel enorm mee.

Op Central moesten we overstappen. Vroeger was het best een wandeling maar nu is het misschien 100 meter verder. Daar staat de metro naar Kennedytown al klaar en 2 stoppen later ben je er. Eenmaal in Sai Ying Pun is het wederom 100 meter lopen en dan een lift in naar de begane grond. En als je daar uitstapt sta je gelijk op de stoep. Vanaf de metro was het 3 minuten lopen naar Johan en Petra dus het ging echt perfect!

We hebben eerst een drankje genomen in hun huisje en daarna zijn we naar een restaurantje gegaan met de naam High Street Grill. Heel erg leuk ingericht, half binnen, half buiten en vol met westerlingen. Zalig gegeten, super toetje geproefd en daarna zijn we de taxi ingestapt naar huis.

 
Ik zal ze nog gaan missen als ze straks weer weg zijn...

Winter

Ja, het wordt echt winter hier in HK. Ik kan goed merken dat het omslaat. De zon laat zich iets minder vaak zien, de wind is wat harder en de blauwe lucht verschuilt zich vaker achter de grijze wolken en de temperatuur is nu toch een flink eind onder de 30 graden wat we hier het grootste gedeelte van het jaar hebben.

Ik klaag niet hoor! Ik ben enorm in mijn nopjes met dit weer. Ik kan eindelijk de deur van het balkon gewoon open gooien en open houden. Mijn spijkerbroek plakt niet meer en de airco is zelfs soms NIET aan! Wat een genot! Eindelijk 'normaal' weer en dan krijg je weer zin om dingen te ondernemen. En mijn mede stadsgenoten van het Aziatische soort die zijn helemaal blij dat ze eindelijk de winterjassen aankunnen doen!

Ik loop niet meer ondergronds van punt A naar B. Nee, ik zie gewoon daglicht tijdens het boodschappen doen. Vanmorgen ben ik naar Jordan gelopen om daar nog een houten snijplank te kopen voor Simone. Ze had er al 2 maar Deb wilde ook graag zo'n plankie. Dus na de koffie heb ik mijn rugzak om gedaan en heerlijk gewandeld door de typische Chinese straatjes en marktjes van Jordan om naar het kleine winkeltje te gaan waar ik met Ron ben geweest. Ik was erg blij met mijn rugzak moet ik zeggen want die plank weegt nogal wat. Maar niets is te gek voor die familie van mij ;-)

Op weg naar huis ben ik ook nog langs de supermarkt gegaan. Eten voor vanavond gehaald, althans dat wat ik kon vinden want ze zijn aan het verbouwen in de Market Place. Elke dag is er wel wat veranderd. Zal blij zijn als de boel weer op z'n plek staat.

En Chiel komt vanavond weer thuis uit Shenzhen. Gezellig. Hij lag gisteren in een ander Chinees hotel dan normaal omdat het Crown Plaza helemaal volgeboekt was en de ervaring was niet geweldig. Hij had gelijk ruzie met de dame achter de balie van dat andere hotel omdat hij tijdens het eten mee moest komen omdat ze bang waren dat er niet genoeg geld was gereserveerd op zijn credit kaart. Echt bizar. En dat noemt zich een 5 sterren hotel. Enfin hij heeft daar een kwartier staan wachten omdat ze allemaal druk waren met zijn kaart en toen bleek dat het natuurlijk onzin was. Hij mocht weer verder eten. Tja.

Morgen ga ik naar Sai Ying Pun en op bezoek bij Petra. Naar waar? Naar Sai Ying Pun! Tegenwoordig in het metro netwerk uitgebreid en dit kleine buurtje ligt achter Sheung Wan. Ben benieuwd!

Daar was ik weer

Ik was even van het net. Afgelopen week ben ik met Chiel mee geweest naar China voor 3 dagen en zoals iedereen ondertussen wel zal weten, daar is geen Blogger, geen Facebook, geen Instagram enz enz.

In Shenzhen kwamen later die dag ook Johan en Petra op bezoek. Ze waren al 3 weken in China voor zaken en de trip sloten ze af in Shenzhen. Heel gezellig want voor mij werd dit de eerste keer dat ik niet op de fabriek zat, maar in het hotel met Petra en we hebben ons kostelijk vermaakt in de winkelcentra rondom het hotel. Ook zijn we nog toevallig in een soort van winkelcentrum terecht gekomen waar alles in het teken stond van thee. Van kopjes tot balen thee en het leukste was dat ze allemaal op de stoep thee zaten te plukken.

Vrijdag aan het eind van de dag zijn we met z'n vieren terug gereden naar Hong Kong en Johan en Petra hebben bij ons het weekend gelogeerd. Hun geboekte appartementje was pas toegangelijk op maandag, maar Petra was wel klaar met de Chinese medemens. Dus bed weer opgemaakt, tuinstoelen weer naar binnen en daar zaten we weer met z'n viertjes.

De eerste avond moesten we helaas hun wel alleen laten want wij waren uitgenodigd voor een etentje vanwege Steve die 20 jaar in HK woont en Lydia die jarig was die dag. Vlug omgekleed toen we aankwamen en taxi in naar het Shangri La hotel op het eiland. En Johan en Petra? Nou die hebben genoten van een echte salade en echte frietjes bij Wooloomooloo!

Zaterdag was een lummel dag. Chiel is nog wel met Johan de fly-over overgelopen en terug gelopen en daarna was hij helemaal op. Deze fly-over heeft hij voor het eerst na 3 jaar kunnen overlopen dus dat was wel even een momentje. En ik heb met Petra boodschapjes gedaan en 's avonds hebben we lekker thuis gehotpot. Die avond ging iedereen op tijd naar bed, moe maar voldaan.

Zondag zijn de mannen weer gaan lopen, de fly-over werd wederom getrotseerd. Maar Chiel hadde inspanning van de vorige dag nog in de benen. Het werd een kleiner rondje, maar hij heeft het toch maar gedaan en dat hebben we gevierd met een lunch bij Wooloo.

Petra en ik zijn naar de bloemenmarkt, de vogeltjesmarkt en de Fa Yuenstreet markt gegaan. Heerlijk gelummeld en met z'n tweetjes in het toch leuker dan in je eentje, dus natuurlijk kwamen we met tassen vol weer terug. Het avondeten was al geregeld want er was nog zoveel over van de dag ervoor, dat we de hotpot maar weer hebben aangezet. Heerlijk. En 's avonds hebben we naar Feyenoord - Ajax gekeken. Dat was lachen want met fans van beide kanten was effe anders dan dat we gewend waren. ;-)

En nu is alles weer opgeruimd en leeg. Ze zijn vertrokken naar hun appartementje, Chiel is naar het werk en ik zit alleen op de bank. Maar of het ook gezellig was!

Kookles 1

Toen Simone en Ron hier waren, kwamen onze Chineze vrienden bij ons op bezoek. Ze hadden het plan opgevat om mij kookles te geven in Chinese gerechten die ik al een tijdje op mijn verlanglijstje had staan.

Simone heeft bijna de hele avond gefilmd, waar ik heel dankbaar voor ben, want anders was niets op de gevoelige plaat vast gelegd. Dit zijn de eerste 2 filmpjes die ik aan elkaar heb gemonteerd. Een van Rain en 1 van Silla. De filmpjes van Lydia en Crystal komen nog maar die moet ik eerst monteren, en dat is best een karwei...maar wordt vervolgd!