Het is straks op 12 december, precies 2 jaar geleden dat ons leven veranderde. Chiel stond op van de bank, viel terug met een harde gil en vanaf dat moment hadden we het zelf niet meer in de hand. Ineens stonden er 4 paramedics in ons huis, lag een schokkende Chiel op de brancard en reed de ambulance weg met gillende sirene's. Een lange operatie volgde laat in de avond.
Wat Chiel en mij het meest is bijgebleven, is het gesprekje wat we een paar dagen na die operatie hadden met 1 van de artsen. 'This is it Michael. Try to adjust because you will never walk again.' En daar konden we het mee doen... We keken elkaar aan vol ongeloof. We hebben het zeker niet goed begrepen, misschien is dit een gevalletje van 'lost in translation'.
We hebben elkaar toen plechtig beloofd, er alles aan te doen om in ieder geval positief te blijven, elkaar bij te staan en het beste uit ons leven te halen. Met of zonder rolstoel.
Gelukkig bleek later dat zijn dwarslaesie een incomplete dwarslaesie bleek te zijn! Er zou verbetering kunnen optreden en de artsen zouden Chiel bij staan met alles wat er op dat moment voor handen was. Wil je 5 keer per week fysio? Dan krijg je 5 keer per week fysio! En we hebben ook nog een Lokomat en een zwembad! En echt, zonder de artsen van het Queen Elisabeth Hospital en de revalidatie artsen en fysiotherapeuten van het Kowloon Hospital weet ik niet of Chiel zo ver zou zijn dan dat hij nu is.
We hebben nog een lange weg te gaan. We zijn er nog niet helemaal. Het zou fijn zijn als vandaag of morgen, de blaas ineens weer gaat werken, de darmen weer doen wat ze zouden moeten doen, het gevoel weer terug zou komen in zijn linker onderbeen en de buik-bil-en rugspieren weer gingen werken. Alles doet het maar een beetje.
Maar dat gezegd hebbende, we hebben echt niets te klagen! We hebben al heel wat spul niet meer nodig. Weg rolstoel, weg looprek, weg brace, weg stok met 4 steuntjes. We zijn op de goede weg!
Om die bikkel van mij en jullie allemaal eens te laten zien, hoe goed hij vooruit gaat, en hoe hard hij wederom heeft gewerkt, heb ik weer een videootje in elkaar gezet van het afgelopen jaar. Ere wie ere toekomt. Ik ben super trots op hem!
3 comments:
Dag Ans & Chiel,
Dit videofilmpje bewijst nogmaals wat een doorzetter Chiel is. Ik blijf het BEWONDERENSWAARDIG vinden maar ook voor Ans heb ik grote eerbied, voor haar steun aan Chiel. Jullie verdienen een uiterst gelukkig jaareinde
Rob van Linden
Het waren zware jaren voor jullie allebei,maar en dat heb ik jullie vaker gezegd,respect voor de wijze waarop jij Ans ,Chiel hebt bijgestaan en gesteund door dik en dun,en jij Chiel jij bleef optimistisch en ging onverstoorbaar door met alle oefeningen! Daarbij bleven jullie ook belangstelling houden voor anderen en de humor vast houden.
Nogmaals RESPECT XXX
Lieve Chiel en Ans, wat hebben jullie er met z'n twee keihard voor geknokt om zo ver te komen als dat jij Chiel, nu bent. Wij, hier in Nederland kunnen ons geen voorstelling maken van welke impact dit op jullie leven heeft gehad. Maar altijd positief. Kijkend naar de mooie video zie ik twee dingen, uiterste vastberadenheid van Chiels kant om toch weer te lopen en een eindeloze liefde van Ans voor Chiel. Stand by your man, every inch of the way. Wij kunnen alleen maar een diepe buiging maken voor jullie en niet anders dan R E S P E C T zeggen voor jullie alle twee. Houden enorm van jullie, liefs Ron en Simone
Post a Comment