Cambodja, Siem Reap, 1

Voor de verandering vlogen we dit keer 's middags om 17.30 naar onze bestemming. Ik vond het heerlijk want nu hoefden we niet midden in de nacht op te staan om naar het vliegveld te gaan. Maar heerlijk ontspannen en in alle rust.

Om 19.30 landde het vliegtuig op het vliegveldje van Siem Reap en dan begint de grote chaos. Uit het vliegtuig de bus in, 20 meter verderop er weer uit de aankomsthal in, in de rij voor je visum, betalen en doorschuiven naar het volgend loket. Paspoort wordt omhoog gehouden, dus goed opletten anders mis je het, aanpakken, door de douane en naar buiten. Maar iedereen lacht, is enorm vriendelijk en het lijkt of ze het menen. Dat is Cambodja!

We zouden opgehaald worden door het hotel maar we konden niemand vinden van La Residence d'Angkor. Dus de eerste de beste man aangehouden en gevraagd of hij tussen al die mannetjes die daar staan met een bord, toevallig iemand had gezien van dat hotel. Ook hij zag niemand maar hij wilde wel bellen met dat hotel. Heel aardig. Hij bellen en kwam terug met het verhaal dat we wel weg gebracht zouden worden op de terugreis maar niet opgehaald zouden worden. Nou was dat onzin, dat zagen we allemaal wel, want op onze voucher stond 'Pick-up from airport" maar goed dan maar een taxi pakken.

Onze chauffeur wist niet precies waar dat hotel was dus wij als volleerde gidsen aan het werk. In mijn gedachte was het namelijk hetzelfde hotel waar we met Linn jaren geleden waren geweest. Bij de rivier in het centrum. We komen aan, wij de taxi uit, koffers naar binnen, welkomst drankje, gezellig gebabbeld met de gastheer, voucher erbij want ik wilde toch wel even weten waarom ze daar niet stonden op het vliegveld, en toen zei de beste man, "this is not our hotel miss Joanna!" Pardon?!
We stonden dus bij het verkeerde hotel. Oeps. Nou blijkt dat bijna elk hotel wel iets in de naam heeft staan van 'residence' of 'd'Angkor' en wij moesten bij het Chateau d'angkor la residence zijn. Tja.

Dus wij een tuktuk in, koffers er weer in, op naar het goede hotel. Het deed me pijn aan het hart want dit hotel was echt een super hotel, jammer maar helaas. We konden wel overboeken volgens de gastheer maar onze Chinese vrienden zouden allemaal naar het andere hotel komen dus dat was geen optie. Na wel 2 minuten reizen werden we afgezet bij het goede hotel. Zag er ook geweldig uit maar helaas hadden ze trappen en geen lift. Er zat niets anders op voor Chiel om 6 trappen op te gaan naar onze kamer op de 3de verdieping. Nou kamer, zeg maar appartement. Heel groot kompleet met keuken en washok, woonkamer, slaapkamer, badkamer en balkon.

De gastheer van dit hotel gaf gelijk aan dat er trappen waren en dat ze morgen zouden kijken of er een kamer vrij zou komen op een lagere verdieping. We hebben ons eerst maar eens vergaapt aan de kamer, het balkon op om Cambodja te ruiken en toen een hapje eten in het restaurant eronder.

 Heerlijk gegeten, bakkie koffie op ons balkon genomen en toen in bed gedoken.

De volgende morgen was ik al vroeg wakker. Lekker op het balkon zitten en zien hoe de zon opkomt, de tuktuks voorbij zien komen en de scooters waar hele families op zitten. Geweldig.

Toen we op weg waren naar het ontbijt werden we geroepen door de gastheer. Er was een kamer vrij op de 2de verdieping! Dat scheelt natuurlijk niet veel maar het is wel 2 trappen minder lopen voor Chiel dus na het ontbijt zouden we verhuizen.
Eenmaal in de nieuwe kamer, leek het of deze kamer exact hetzelfde was dan de vorige, maar na inspectie bleek dat deze kamer een inloopdouche had naast de badkuip en dat was helemaal geweldig. In de oude kamer was alleen een badkuip en dat is voor Chiel een crime. Al met al, waren we in onze nopjes!

Vervolgens zijn we na de verhuizing een tuktuk ingestapt om mijn startnummer voor de 10km op te halen. Lekker een stukje rijden en we waren de drukte voor. Er was helemaal niemand! Dus erin en eruit. Dat geeft meer tijd om andere dingen te doen. Chiel wilde zijn fiets in elkaar zetten en ik had al een fiets gehuurd die al klaar stond dus we waren klaar voor een rondje Siem Reap op de fiets!

Buiten op het erf van het hotel stond een bankje in de schaduw. Ze brachten de koffer voor ons daarheen en iedereen stond klaar om te kijken wat er uit die koffer zou komen. De beveiliging, de tuktuk chauffeurs, de staf van het hotel, ze waren er helemaal klaar voor! Het was echt lachen. En Chiel, die er van houdt om het op zijn tempo te doen, was ineens omgeven door een mannetjes of 6. Ze wilden allemaal helpen en vonden het echt een wonder!

Nadat iedereen effe op de fiets had gezeten, konden wij eindelijk een tochtje maken door Siem Reap. We kregen flesjes water van het hotel, de beveiliging hield het verkeer tegen en daar gingen we! Eindelijk was Chiel's droom uitgekomen. Fietsen door Siem Reap!



Het was super leuk maar ook best eng. In onze gedachte zou het stukken rustiger op de weg zijn en dat viel dus vies tegen. Het was druk. Hoewel iedereen heel rustig rijdt en elkaar de ruimte geeft, was het eng. We fietsten kris kras door Siem Reap steeds op zoek naar een rustiger plekje. En geen van beiden hadden we rekening gehouden met de hitte en de brandende zon. We hebben toch ruim een uur gefietst en waren een super ervaring rijker.

Natuurlijk werden we verwelkomd door de staff en ze wilden allemaal weten of het goed was gegaan. Heel erg lief.

De rest van de middag hebben we aan het zwembad gezeten. Dat was heerlijk en zeker na die tocht. En dan zie je een Chinese mevrouw zwemles krijgen van haar dochter die weliswaar niet zonk maar ook niet echt kon zwemmen. Het vrouwke probeerde de hele middag om vooruit te komen in het water maar iemand had haar effe moeten uitleggen dat je best je hoofd boven water mag houden maar dat je zeker je handen in het water moet laten, wil je vooruit gaan. Het was enorm komisch om te zien. Ik probeer nu al een hele morgen dat filmpje er op te zetten maar ons internet is zooooo traag dat ik het heb opgegeven.

En toen was het wachten op Rain. Hij zou de eerste zijn die zou aankomen in Cambodja. Volgens Silla zou hij aan het eind van de middag aankomen, maar dat was ruim genomen. Toen hij om half zeven er nog niet was, zijn wij gaan eten in Pub Street. Lekker aan een salade met pizza, nog over de markt gelopen en toen we aankwamen in het hotel, liep Rain net de trap af! 1 Down, 2 to go! Even bijpraten, drankje doen en toen wilde Rain nog de stad in om een Happy Pizza te gaan eten. Equivalent aan de Nederlandse space cake! We hebben hem vriendelijk uitgezwaaid en zijn naar bed gegaan in de stromende regen.

Het plan was om voor het ontbijt te gaan fietsen maar het had de hele nacht keihard geregent. De wegen waren in rivieren veranderd en dat is levensgevaarlijk. Je ziet de kuilen niet en alles wordt glad. Dus liepen we de volgende morgen rond half 9 de ontbijtzaal in. Rain was er al en we wilden kalm aan doen omdat Steve en Silla elk moment zouden aankomen. Dan konden we met z'n allen ontbijten. Half 10 liepen ze binnen en nadat ze waren ingecheckt, kwamen ze aan tafel.

 

Zij gingen hun startnummers ophalen en wij zijn naar het zwembad gegaan. Ondertussen was de zon gaan schijnen! Ik zeg, je moet je rust pakken voor een race. Later kwamen Steve en Silla er ook bij en Rain ging rond kijken bij Angkor Wat. Het was voor hem de eerste keer in Cambodja. 's Avonds met z'n allen aan de Khmer BBQ en alle wekkers stonden gezet om morgen om half 6 de tuktuk in te stappen naar de race op Angkor Wat!