Ik zie mijn blog als een handgeschreven brief aan familie en vrienden. Zo hoef je niet hetzelfde verhaal te herhalen aan verschillende mensen en zo blijft iedereen op de hoogte van ons leven hier. Want ikzelf had nooit gedacht dat we hier 11 jaar zouden blijven!
Ik zie mijn blog ook als een soort van dagboek. Als ik ergens mee zit, schrijf ik het van mij af. Dat lucht op. Ik kan helaas niet bij jullie op de koffie als ik ergens mee zit. En we hebben ook nog het tijdsverschil tussen Hongkong en jullie. Als je enorm van iets baalt of juist enorm gelukkig bent, dan kan ik nooit direct naar jullie reageren. Maar wel op mijn blog! Mijn blog is geduldig, kent geen tijdsverschil en laat me lekker uitrazen zoals een goede vriend(in) dat zou doen.
Ook is mijn blog voor mij een soort van naslagwerk. Als we niet meer precies weten wanneer we het een en ander hebben meegemaakt, zoek ik het op in mijn blog. En accurater kan het niet. De datum plus tijd staan er onder.
Kortom, mijn blog is mijn maatje.
Een verhaal vol met emoties, de woorden zorgvuldig gekozen, of juist niet, de frustraties, het verdriet, boosheid, geluk, noem het maar op...al die emoties hebben al meer dan eens op deze pagina gestaan...en al deze verhalen met emoties zijn net zo vaak door ondergetekende verwijderd...
Je kan tenslotte niet alles zeggen...
Bedankt voor het luisteren en het niet lezen van mijn net verwijderde en ongepubliceerde bericht.
4 comments:
Whats up Sissy denk dat ik wel weet waar je moeite mee hebt. XXX
Dikke kus!!! Bellen/facetimen kan ALTIJD hé liefie!!! En anders straks eind september/begin october een lekker bijpraatdagje...xxx
Morgen maar eens een bakkie doen, he??!!
Dikke knuf tot dan xxx
Dikke kus!
Post a Comment