Cambodja, Siem Reap, 3

Verhuizen!

Na de race stapten we de tuktuk weer in naar het hotel. Onze chauffeur had ook staan kijken en ons aangemoedigd, zo lief. Hij zei later tegen Chiel dat ik superwoman was, hihi. Maar goed, first things first, dus douchen, omkleden en ontbijten. Ik barstte van de spierpijn. Overal. Als ik eenmaal liep ging het wel, maar als ik ging zitten en daarna weer wilde opstaan, dan leek ik wel een oud vrouwtje. Dat krijg je ervan als je niet traint dus.

De koffie smaakte naar 10 dagen op een warmhoudplaatje, maar op dat moment kon het me niet schelen. Ontbijten en een bakkie, lekker. Na het ontbijt zijn we alles gaan inpakken. Voor de aankomende 2 nachten moesten we van hotel wisselen. Dit hotel zat helemaal vol en eigenlijk baalden we er enorm van. Alles weer inpakken, weer slepen met van alles, bleh. Dus dan maar gelijk doen, dan zijn we ervan af.

We spraken af met de rest dat wij alvast naar het nieuwe hotel zouden gaan en zij zouden ons daar over een uurtje ontmoeten. Rain zou 's avonds terug vliegen en Steve en Silla de morgen erop. Alles ging de tuktuk weer in en ik ging op de fiets er achter aan. Dat andere hotel zou maar 3 minuten verder zijn, dus dat kwam goed uit.

En we draaiden inderdaad na 2 minuten de oprit op van het Shinta Mani Resort. Zooooo...we vonden het gelijk niet meer erg dat we moesten verhuizen, hihi. Wauw. Dat zag er goed uit!
We werden heel vriendelijk ontvangen, meegenomen naar het restaurant, kregen eerst iets kouds te drinken, lekker nat doekje om op te frissen, en toen kwam de vriendelijke dame weer terug. Ze vertelde dat we een kamer hadden op de 2e verdieping maar dat ze ons een upgrade had gegeven omdat ze had gemerkt dat Chiel moeilijk liep. We zeiden nog, dat het best ging hoor, maar zij antwoordde resoluut, geniet er maar van, je hebt tenslotte vakantie! Dus ok, bedankt!

Ik heb zelden zo'n service meegemaakt. Alles staat in het teken van het jou naar de zin maken. Echt alles is mooi maar zelfs als je denkt, dat had beter gekund (zoals b.v. de douche die weinig power had) dan vergeet je dat gelijk omdat ze allemaal lachen en constant jou het naar de zin maken. Super. Kan niet anders zeggen.

We bekeken de kamer en die zag er goed uit. Trendy. Lekker bed, tv ervoor en 90 kanalen. En een terrasje voor de deur met doorloop naar de tuin zodat we precies 10 stappen moesten doen om in het zwembad te ploffen! Heer-lijk! En het scheelt wel hoor, dat Chiel niet steeds trappen moest lopen. Kijk, airco's zijn er in de kamers, maar verder is alles open-air, dus ook die trappen.

Terwijl wij in de tuin gingen wachten op de kamer (sorry, het duurt nog een kwartiertje. Ik heb al 2 dames extra gestuurd om de kamer klaar te maken!) en genoten van een sappie, werd er gelijk een ventilator aangezet en op Chiel's koppie gericht (sorry, het is te warm. misschien dat dit helpt!) liep de rest binnen. Steve en Silla besloten gelijk om toch ook maar hier een kamer te nemen (er waren nog 2 kamers vrij) om die laatste dag in volledige luxe door te brengen.

De kamer was klaar, wij erheen, omkleden, badkleding aan, bedje, en genieten maar! En elke 2 minuten werd er vers ijswater neergezet, werd de handdoek vervangen, werd er een kussentje in je rug gelegd, kwamen er heerlijke zelfgemaakte vruchten ijsjes voorbij en het beste was gratis 15 minuten rug massages aan het zwembad! Ondertussen lagen Silla en Steve ook aan het zwembad en was Rain de stad in gegaan voor een massage en een noedelsoepje.

Die avond hebben we nog met zijn allen gegeten in het andere deel van dit hotel. Dat heet het Shinta Mani Club. Heel trendy, super mooi ontworpen, heerlijke drankjes en geweldig eten! Eigenlijk was alles vol geboekt maar ze hebben een tafeltje in de tuin gezet, lampjes erom heen en toen mochten we daar eten. Niets is onmogelijk in dit hotel! Zelfs toen we zeiden dat Rain over een uurtje naar het vliegveld moest, werd daar rekening mee gehouden. We namen afscheid van Rain en wij namen nog een wijntje.

De volgende dag vertrokken Steve en Silla al vroeg en hadden wij nog een hele dag met z'n tweetjes. We besloten dat het weer zwembad zou worden, hihi. Opnieuw een ijsje, opnieuw een massage, opnieuw vertroeteld worden met een kussentje. Maar 's middags wilde ik nog naar de markt. Ik wilde een Khmer BBQ pot kopen. Toen we bij de uitgang stonden om een tuktuk in te stappen, vroeg de dame waar we heen wilden. Ik vertelde waar ik naar op zoek was en toen riep ze een van haar staff. Heb je er bezwaar tegen dat hij even meegaat? Dan kan hij onderhandelen op de markt en je naar de juiste kraam brengen! Pardon?! Uhm ok! Dus zo geschiede. Martin ging mee, onderhandelde, bekeek de pot, keurde hem goed, gaf ons een paraplu voor het geval dat het zou gaan regenen, en vertrok weer naar het hotel met de pot zodat we er niet mee hoefden te slepen! Nou komen we echt wel eens ergens maar dit heb ik nog nooit meegemaakt!

vlees bovenop, soep onderin!

Helaas moesten we dinsdag naar huis, maar ik had dit nog heel lang kunnen volhouden kan ik je vertellen. Inmiddels zijn we thuis en is Chiel vanmorgen weer vertrokken naar Shenzhen. En ik heb nog rond gekeken in huis of er niet ergens een mannetje rondliep die mij een kussentje onder mijn hoofd wilde leggen, maar helaas. Ik moet alles weer zelf doen!