Weer een weekje voorbij

Ik gaf al eerder aan dat mijn computer het niet meer zo goed doet. Hij is super traag, de updates wil hij niet meer accepteren en de foto's uploaden is een dagtaak geworden. Van het weekend krijg ik een nieuwe en dan vliegen de nieuwe posten op mijn blog, je om de oren! 

Afgelopen zaterdag kregen we bezoek van Mickey en Jaap. Zo gezellig om ze weer te zien! En in de nabije toekomst zien we ze vaker want dan verhuizen ze naar Nijmegen! We hebben heerlijk bij het restaurant van de overburen gegeten, herinneringen opgehaald en lekker bijgepraat. 

Verder heb ik deze week nog opgepast op Sammie, met Linn dimsum gegeten, en een rondje gereden met Chiel's nieuwe auto. Na zijn ontslag heeft hij de auto ingeleverd. Daar waren we niet rouwig om want er mankeerde van alles met dat ding. Sinds die tijd reed hij met ons oude autootje naar zijn nieuwe werk. Hij is happy met de nieuwe aanwinst. En ik ook want nu kan ik zo nu en dan met de Saab op pad! En zo komt alles weer op z'n pootjes terecht. 

Ik heb verder een schilder geregeld voor de plafonds beneden. Ze zijn hard aan een nieuwe lik verf toe maar dat zag ik echt niet zitten om zelf te doen. Van alle klussen is dat wel de ergste en daar zag ik als een berg tegenop. Maar hoera ik hoef het zelf niet te doen! 9 juli gaat het gebeuren!

Ben ook druk geweest met dingetjes te reorganiseren. Zo knapte het sleutelkastje bijna uit elkaar. Ik heb alles uitgezocht, gelabeld en sleutels die al jaren datzelfde kastje nooit zijn uitgekomen weg gegooid. Heerlijk. 

Ook oude winterjassen die maar op een rek hingen op zolder zijn uitgezocht en in de zak van Max gestopt. Opgeruimd staat netjes en je krijgt rust in je hoofd. Ook lekker. 

Van het noodweer hebben wij weinig gemerkt. Wel regen gehad en zoals vanavond onweer maar gelukkig geen water overlast. Ik hoop ook dat dit zo blijft want het water in de Waal staat wel erg hoog. 

Morgen ga ik met Lody op stap en we hebben afgesproken dat ik met het voetveer van Wamel oversteek naar Tiel. Ik hoop dat de parkeerplaats daar niet onder water staat want dan moet ik alsnog omrijden over de brug naar Tiel. Maar gezellig. Ik heb er zin in! En als ik dan thuis kom aan het eind van de middag, zit Remy met z'n dochters al te wachten. Ze blijven een nachtje slapen. Leuk! 

Fiets

Hier in Druten zijn geen treinen en geen metro's die elke minuut rijden en er rijden geen taxi's bij bosjes rond die stoppen zodra je je arm omhoog doet en die je tegen een betaalbaar tarief van punt A naar B brengt. Ik wou eerst schrijven dat er ook geen ferry's rondvaren maar die hebben we wel. Het voetveer die op loop afstand van ons huis ligt en je over de Waal vaart naar...uh...niets! Je staat dan aan de overkant in een weiland. Leuk als je naar Dodewaart wil fietsen maar om je boodschappen te doen niet handig.

Datum : 21 mei 2016
Auteur : Wim Kusee
De veerboot midden op de Waal, gezien vanaf Druten

Er komt wel een bus langs, maar daar heb ik geen tijd voor. Het duurt bijna een uur om in Nijmegen te komen. Ik heb het 1 keer gedaan. Dat was genoeg. Een autootje heb ik (nog) niet. We wilden eerst afwachten hoe de toekomst er uit zou gaan zien. Dus voorlopig is mijn enige vorm van transport de fiets!

Mijn oude fiets doet het nog steeds hartstikke goed maar het probleem was dat het een mountainbike was. Ik kon nergens mijn boodschappen kwijt. Want zo'n rugzak zit snel vol. Vandaar dat ik een nieuwe fiets wilde hebben. Eentje waar je wel boodschappen op kan doen en ik wilde een mand voorop. En dat is gelukt!

Vorige week zaterdag hebben we de fiets opgehaald. Ik ben zo trots als een aap! Hij rijdt lekker en de boodschappen kan ik eindelijk kwijt. Ik stond er helemaal klaar voor. Maar helaas werkte het weer nu niet mee. De regen kwam echt met bakken uit de hemel vallen!

Gelukkig heb ik ondertussen mijn fiets ingereden. Naar de AH, naar de Karwei, het dorp in, over de dijk, ik scheur wat af met m'n fietsje. En ik voel me wat meer een heuse inwoner van dit mooie land. Het komt met stukjes en beetjes. Ik doe echt mijn best maar stiekem mis ik Hongkong nog steeds...

Nou ja, dat komt ook wel weer goed. Zometeen eerst maar de keet schoonmaken hier, en vanmiddag, als het niet weer keihard regent, naar de enorme uitgebreide weekmarkt hier in het kloppend winkelhart van Midden Maas en Waal...7 kramen en een kerktoren!

Klussen

Ik ben bang dat mijn computer een beetje op is. Het lukt niet altijd om wat te schrijven en foto's op te laden. Het is ook al een oudje en hij heeft heel wat tropen jaren achter de kiezen. Hopelijk kan ik hem gauw vervangen.

Met het mooie weer ben ik weinig in huis bezig geweest. Tuintje doen, raampjes wassen, stukje fietsen, ach je kent dat wel. Pas afgelopen zaterdag toen het weer al lichtelijk omsloeg, zijn we binnen aan de gang gegaan. Chiel was niet happy met de indeling van de woonkamer. Door onze nieuwe XL-bank, moest alles verschoven worden. Ook de stereo installatie uit HK stond nog op zolder. Maar zaterdag kreeg hij de geest. TV opgehangen, stereo aangesloten, boxjes aan de muur gehangen, kasten hebben we versleept en het oude kastje van Jesse is weer naar beneden gekomen en staat weer vertrouwd onder de TV. Daar heb ik wel even hulp van Ben voor gekregen want dat kastje alleen naar beneden tillen, was niet te doen.

Chiel was helemaal trots dat hij, helemaal in z'n eentje, alles heeft kunnen ophangen en aansluiten. En hij heeft eindelijk na 4 jaar, zijn gloedje nieuwe boormachine kunnen gebruiken die hij toen in HK heeft gekocht. Net toen die klaar lag om spullen op te hangen, draaide Chiel het ziekenhuis in en daarna  lukte het niet meer. Tot nu!

Tussen het slepen en sjouwen door heb ik nog koekjes gebakken om mee te nemen naar Leena. Want zondag zouden we allemaal op bezoek komen. Super gezellig en Leena vond het zoals ze zelf zegt 'heulll leuk' dat opa op visite kwam. Na het eten weer naar huis en dat was geen moment te vroeg. De hemel brak open en de regen kwam echt met bakken naar beneden! En dan zit ik toch liever thuis op de bank dan in een auto op de snelweg.

En nu zit ik met m'n neus tegen het raam. Ik wil zo graag met mijn nieuwe fiets op pad maar het blijft maar regenen...

Zonnig weekend

Dit weekend hadden we helemaal voor ons alleen. Geen afspraken, geen visite. Chiel had mijn oude fiets nagekeken, de bandjes opgepompt en we waren van plan om naar Linn's huisje te gaan om daar een windscherm te plaatsen. Het dakterrasje is super maar als het waait zit je volop in de wind.

Rugzakje om, windscherm erin en op weg naar Boven Leeuwen. Het was prachtig weer! En het ritje over de dijk blijft altijd iets moois. Het water in de Waal stond/staat wel erg hoog maar dat kan ook niet anders als je hoort hoeveel wateroverlast er in het Zuiden en Duitsland is. Hoop alleen dat het niet hoger komt...

Het schermpje hangt ondertussen en we hebben kennis gemaakt met Sjaak, de verhuurder van het huisje van Linn. Hij hoorde gestommel op het dakterras en kwam gelijk even kijken. Hij wist dat Linn niet thuis was. Dat geeft wel een goed gevoel dat ze toch een beetje in de gaten wordt gehouden daar.

Nadat we de boel aan kant hadden stelde Chiel voor om naar Horssen te fietsen. Misschien kunnen we de fiets inruilen op een 'normale' fiets. Er zit daar een super fietsenwinkel. Mijn fiets is echt nog helemaal perfect maar boodschappen doen op de fiets lukt niet, het is een mountainbike. Plus dat zadel! Jemig. Ik kon goed merken dat ik al in geen tijden op een fiets had gezeten. We hebben heerlijk gefietst door de weilanden (op zadelpijn na dan) en eigenlijk sta je dan hier niet stil bij. Maar dat we zo samen bezig kunnen zijn hadden we 3 jaar geleden nooit gedacht!

En sins zaterdag ben ik dan de gelukkige eigenaar van een gewone fiets plus mand voorop! Nice! Proefritje gemaakt en ik ben helemaal blij! Een lekker breed en zacht zadel waar ik kilometers op kan rijden. Zaterdag brengen ze hem naar ons huis en mijn oude fiets heeft ondertussen een nieuw baasje gekregen, Ben!

Zondag hebben we een stukje autogereden. Kappie eraf, zonnetje op het bolletje en deze keer over de dijk bij de Maas. Chiel kan dan niet ophouden te praten over het Nederlandse landschap. Hoe mooi het is en hoe vlak het is en hoe ver je kan kijken. Dat klopt natuurlijk ook wel maar ik moet zeggen dat ik die wolkenkrabbers en de heuvels stiekem best mis.

's Middags hebben we de bbq aangestoken. Ik denk dat we dat deden met 90 procent van Nederland. Het was ook echt supermooi weer. Heerlijk gegeten, bakje koffie en daarna voldaan en rozig op de bank. Wat een heerlijk weekend!

1 jaar alweer

2 Juni was het een jaar geleden dat onze broer Andy overleed aan de gevolgen van leukemie. Het voelt als gisteren...het verdriet, de onmacht, het gemis, dat gat in mijn hart is nog lang niet gedicht...

Naar goed Indisch gebruik, staat het herdenken van zo'n mijlpaal gelijk aan eten. Je maakt een selamatan. Het liefst met de hele familie natuurlijk, maar als dat niet lukt, dan doe je het alleen. Een selamatan is een gemeenschappelijke feestmaaltijd, een heilsmaaltijd of een offermaaltijd. Je wil zorgen dat de geliefden in het hiernamaals het goed hebben en ze gunstig stemmen. Het is dus een rijsttafel vol met gerechten, tenminste 7 en gele rijst, de nasi kuning, is een absolute must.

Ik had dus besloten om met mijn eigen gezin een selematan te houden. En ik had ook mezelf beloofd om alles zelf te maken. Dus geen boemboes uit een potje, maar alles van scratch!

Het begon de zondag daarvoor al. Nadat ik alle gerechten had uitgezocht die ik wilde maken, maakte ik een boodschappenlijstje aan de hand van kookboeken en vooral die van Danny Jansen 'zoals allen oma het kan'. Ik vind dat deze recepten makkelijk zijn te volgen. Dus hup met Chiel in de auto naar Nijmegen naar mijn heerlijke Aziatische supermarkt in Dukenburg. Het was nog heerlijk rustig in de winkel en dat gaf ons de ruimte om alles goed uit te zoeken en zo nu en dan hulp te vragen als ik het niet kon vinden.

Nadat de buit binnen was, ging ik eerst op mijn gemakkie de boodschappen opruimen, ik las de recepten nogmaals door, keek of ik alles echt wel had, wat ik nog moest halen op de dag zelf of de dag ervoor, kortom ik was er druk mee. Maar je bent dan ook constant met je gedachten bij Andy, bij mijn ouders en anderen die ons zijn ontvallen. Voor mij was het echt een soort van meditatie.

emping en kroepoek udang

 nasi kuning en sambal goreng boontjes

rendang en roti koekoes

tahu telor en sate babi

urap urap

Woensdag begon ik met de rendang. Ik vind taaie rendang niet lekker. Ik wil dat het vlees bijna uit elkaar valt dus vandaar. Nu had ik alle tijd en geen gestress. Terwijl ik bezig was, voelde ik me een echt Indisch omaatje. Het huis rook naar knoflook, trassi en gefruite uitjes. Moest ook gelijk denken aan de tijd toen ik nog bij mijn ouders woonde in Nunspeet. De hele straat rook naar een Indische toko en nou kreeg Druten een voorproefje om 9 uur 's ochtends!
De sate babi deed ik gelijk in de marinade. En ja. Varkensvlees! Voor mij is dit de enige echte saté. Geen droge kipsate. Dat kan echt niet!

Donderdagmorgen eerst de sateetjes rijgen, de sambal goreng boontjes werden gemaakt, de tahu telor werd voor bereid, de kroepoek udang en de emping werd gebakken, nog vlug de ingrediënten halen voor de urap urap, een groentenschotel met kokos, en samen met Linn ben ik nog naar de slijter gegaan om een flesje whisky te halen voor Andy. En toen de nasi kuning; de gele rijst. Ik was totaal onder de indruk van mijn eigen kookkunsten. Wauw. Ik heb een tafel vol! Het kan natuurlijk altijd beter maar desalniettemin was ik zo trots als een aap!

Chiel kwam eerder thuis van zijn werk. De kinderen druppelden binnen en om 6 uur zaten we allemaal aan tafel. Eerst een bordje opscheppen voor Andy. Van alles wat erop, de whisky on the rocks ernaast, het kaarsje aan, roosje erbij en een foto van Andy lachte ons toe.

Proost Andy. En selamat makan! We missen je...