Japan, Kyoto laatste dag

En zo zit je weer op de laatste dag van een geweldige vakantie in Japan! De tijd is omgevlogen!

Chiel en ik ontbijten lekker op de hotelkamer. Ik heb broodjes en koffie gehaald en zo kunnen we kalm aan de dag beginnen. Als het ontbijt in de buikjes zit, de koffers zijn ingepakt en we nog eenmaal op de voorverwarmde wc bril hebben gezeten, trekken we deur achter ons dicht. We checken uit en laten de koffers achter bij de receptie.

We gaan lopen naar een buurtje achter de Kyoto Tower. Daar zijn nog wat dingen te bezichtigen en dat kunnen we af zonder metro. Het weer is prachtig. Nog steeds kouds maar de zon schijnt en de lucht is blauw. Van dat heerlijke vriesweer. Eerst maar koffie bij Starbucks en dan gaan we op stap.

Helaas voor Chiel moet hij nog heel even op de kiezen bijten. Tempels! Deze tempels bekijken we alleen van buiten want anders moet je weer je schoenen uit en dat geeft problemen met Chiel's rug.

We slenteren wat, nemen nog een bakje noedels en zien een peuterklasje oversteken. Geweldig! Met z'n allen aan een koord!

Daarna nemen we de taxi naar het centrum. Ik wil dolgraag de foodmarket zien. De Nishiki Market. Ze noemen het ook wel de keuken van Kyoto omdat je daar de Kyoto specialiteiten kan kopen en proeven.
En ze hebben niets teveel gezegd in de gids. Het ziet er geweldig uit, lekker druk, het ruikt heerlijk en de hapjes die je gratis mag proeven zijn zalig.

We lopen de markt over en daarna slaan we af naar 1 van de 2 overdekte straten waar kleine boetiekjes zijn, heel veel koffietentjes, kleine bakkertjes, traditionele houten slipper-winkels en nog veel meer. Ik geniet van al die prachtige dingen en voel me helemaal thuis. Cultuur happen is leuk maar de sfeer op straat proeven vind ik echt een van de leukste dingen als je in een vreemd land bent.

Ondertussen staat Chiel's telefoon rood gloeiend. Het lijkt wel of iedereen ineens problemen heeft, qua werk dan, en terwijl ik rondkijk en geld uitgeef ;-) staat Chiel te bellen. Nou ja. Het hoort erbij zullen we maar zeggen.

We wandelen nog wat door, nemen nog een kopje koffie en dan lopen we terug naar het hotel. We pakken de koffers en vervolgen onze weg naar het Kyoto Station. Binnen 5 minuten hebben we het juiste perron naar Osaka Kansai Airport gevonden.

 We stappen in de trein waar we onze stoelnummers opzoeken. We waren zo slim om een gereserveerde plek te kopen.

De reis per trein duurt 75 minuten en echt een aanrader. Lekker achterover in de stoel, genieten van het uitzicht en op het vliegveld is alles super geregeld. We gaan inchecken en de dame van Cathay heeft dit keer weer goed nieuws voor ons! We krijgen weer een upgrade! En dat komt wel heel goed uit nu Chiel zo'n last heeft van die rug.

Als we lekker hebben gegeten en zelfs het kaasplankje naar binnen hebben gewerkt, brengen we de stoelen in slaapstand. De deken er over en dan is het na 4 uur voorbij. We landen weer in Hong Kong en onze heerlijke vakantie in Japan is over. Voor nu dan, want we komen zeker terug!

De rest van de foto's kan je HIER bekijken!

Japan, Kyoto, deel 7

Na de hele dag te hebben rondgelopen en van hotel gewisseld te hebben, is het voor ons een opluchting om te zien dat we een bed hebben om op te slapen! Niets geen futon, gewoon op een bed. Heerlijk! En we hebben dan ook zalig geslapen!

Vandaag wordt een halve dag met Silla omdat zij weer terug vliegt naar HK en dan zijn Chiel en ik nog 1 nachtje alleen in Kyoto. Als we elkaar ontmoeten in een ontbijtrestaurantje komen de plannen op tafel. Silla wil nog heel graag naar de Tofukuji Tempel. Het is dichtbij maar door de regen zijn we daar de eerste dag niet aan toegekomen.

Ik heb mijn uitgeprinte papieren over deze tempel bij me en lees... "In autumn, people come from all over Japan to see Tofukuji's autumn colors. The most populair view is of the Tsutenkyo Bridge, which spans a valley of lush maple trees. The view from the bridge is equally spectacular and the 100 meter long covered walkway becomes extremely crowded when the colors reach their peak, usually around mid to late November."

Ach, dacht ik nog, hoe erg kan het zijn? We zien wel! Nou, mensen, deze 100 meter is te vergelijken met een levensgroot mierennest waar duizenden mensen tegelijkertijd over heen willen! Onvoorstelbaar druk! En wij waren flink op tijd, ik denk dat we voor 10 uur 's ochtends al op het park waren. Ik denk als ik toen had geweten wat ik nu weet, we daar nooit naar toe waren gegaan! We hingen echt met de beentjes buiten!

Chiel was ook blij. Met zijn rug niet in topconditie, voetje voor voetje schuifelen en bij elk rood blaadje stil staan! En met z'n allen foto's maken van de rode bomen! Maar eerlijk is eerlijk, het is ook waanzinnig mooi al die herfstkleuren.

Nu moet ik zeggen dat Japanse mensen heel erg beleefd zijn en niet dezelfde mentaliteit hebben als onze Chinese vrienden, dus dat scheelt, maar oh wat was het druk! En ze willen natuurlijk voor alles geld hebben. 400 Yen voor de brug, 400 yen voor de rock garden, 400 yen voor de grote hal...

Dus we deden het anders! Wel 400 yen betaald voor de brug en de rest hebben we lekker laten zitten. Als dat net zo druk is kan je toch niets zien. Wel zijn we naar een rock garden geweest die net even buiten het complex lag en daar liepen maar 5 mensen rond! Leuk om te zien trouwens!

Nadat we alles uitvoerig hadden bekeken was het tijd om terug te gaan. Silla stelde nog voor om te gaan lunchen maar Chiel had enorme last van zijn rug dus dat hebben we helaas moeten afzeggen. Zij vertrok om haar koffer op te halen en met de trein terug te gaan naar Osaka Airport en wij zijn eerst een middagje op de hotelkamer gebleven om te rusten.

Aan het eind van de middag ging het weer beter met de rug en zijn Chiel en ik gaan eten in het Porta winkelcentrum wat onder Kyoto Station ligt. Eindelijk kon ik dan aan mijn deep fried pork beginnen! Silla en Steve hebben een afkeer tegen alles wat deep fried is, dat verklaart gelijk waarom ze met z'n tweetjes nog geen 100 kilo wegen en wij daarentegen houden zo nu en dan wel van een vette hap en komen ver boven de 100 kilo! Dus het was feest! Heerlijk gegeten in een lokaal tentje waar het lekker warm was en het eten zalig smaakte!

We zijn ook naar boven op het Station wezen kijken. Prachtig winkelcentrum a la Bijenkorf, koffie gedronken en we zijn op het dak geweest om Kyoto bij avond te zien. Super uitzicht en de kerstversieringen maakte het helemaal af!

Weer naar het hotel, tv aan en kijken naar alles wat eventueel 'engels' was en lekker slapen. Morgen checken wij uit maar omdat we ook pas 's avonds gaan vliegen, hebben we nog een dag in de stad. Ik wil die food-market zien en Chiel ook. Hij heeft even een overdosis aan tempels en rode blaadjes gehad!

De foto's kan je HIER bekijken!

Japan, deel 6, Kyoto

Kyoto, wat een geweldige stad! Ben je het type die het geweldig vind om tempels te bezoeken, dan ben je in Kyoto aan het juiste adres! Overal duiken tempels op, of geweldige zen tuinen, of zie je doorkijkjes zomaar op straat, of ga je het Kyoto treinstation op en wordt je getrakteerd op een geweldig uitzicht over de hele stad! Maar ook als je houdt van kleine boetiekwinkeltjes, restaurantjes of juist een food-market, je krijgt het hier allemaal!

Als je over Japan leest of foto's ziet, dan zijn 9 van de 10 plaatjes afkomstig uit Kyoto. Kan niet anders. Ze hebben hier een overschot aan prachtige plekken.

Wij hebben de eerste hele dag die we in Kyoto hadden samen met Silla besteed in het Higashiyama District. Vandaar kan je een route volgen die je langs tempels en leuke straatjes brengt. En hoezee, de regen had plaats gemaakt voor een heerlijke frisse herfstdag met zonnige perioden.

En dan kan je merken dat je met een Honky op stap bent. Ze vond het koud. Heel koud. Maar wel van elke steen, of liever in dit geval blaadje, een foto maken! Chiel en ik hadden niet zo zeer last van de kou. Dit weer kennen we van Nederland, maar we hadden meer last van een overschot aan rode herfstblaadjes!

Per trein zijn we weer die kant op gegaan, en dan loop je in een rij met mensen dezelfde berg op en daar zagen we een prachtige tempel. De Kiyomizudera Tempel. Het ligt tegen een berghelling aan en vandaar krijg je de meest mooie vergezichten over de stad. En als je daar toch heen wil, dan is de herfst echt aan te raden. De gekleurde bomen zien er prachtig uit en geven een extra dimensie aan het geheel.

Op dezelfde route liggen heel wat tempels en eerlijk gezegd ben ik de meeste namen al lang kwijt. Wat wel erg leuk is dat je door oude straatjes loopt vol met winkeltjes en thee huisjes. Heel leuk om te zien en zo kan je gelijk souveniertjes scoren zonder daar speciaal voor op pad te gaan! Plus dat je nog eens een Geisha tegenkomt!

En de lunch was geweldig! We gingen naar een klein bijna snackbar-achtig tentje. Er stond een bar en wat tafeltjes rondom. De menu's hangen aan de wand en er staan ticket-machines opgesteld. De bedoeling is dat je een keuze uit het menu maakt, het nummer onthoudt, geld in de machine gooit, het kaartje ontvangt en dan neem je plaats. De juffrouw komt langs om je ticket op te halen en binnen 5 minuten staat je maaltijd dampend op tafel! Kosten 5 euro! Hoe gaaf is dat!

We zijn verder gegaan op weg naar het Philosopher's Path. Ik had daar een foto van gezien op internet en dat leek me wel de moeite waard.

We konden rustig aan lopen en toen we in de buurt kwamen bleken daar nog wat tempels te staan en zo'n 20.000 man die hetzelfde idee hadden. Het was zo druk dat we halverwege maar de taxi gepakt hebben om weer terug naar het hotel te gaan om onze koffers op te halen. We gaan naar het Daiwa Roynet Hotel achter het Kyoto Station! En Silla blijft nog 1 nachtje in het Kyoto Tower Hotel.

De foto's kan je HIER zien!

Jos jarig, 2200 treden en Sting

Even vlug iets anders dan mijn Japanse verhalen. Daar ga ik straks weer mee verder. Maar eerst dit.

Gisteren was Jos jarig en om dat te vieren zijn we eerst zaterdagavond wezen eten bij Annie. Jesse en zijn ouders waren er ook bij en wat hebben we weer lekker gegeten! Annie heeft ons goed in de watten gelegd en het ontbrak ons aan niets. Behalve aan Irma en Viggo dan die thuis in Ommen zaten. En aan Mickey die ook jarig was op 2 december!

We gingen op tijd weer naar huis want op zondag stond een evenement op de agenda. En wel door Jos zelf geregeld. Hij wilde de ICC Sky 100 in en wel per trap. En ik kan je vertellen dat dat heel wat treedjes zijn! Er was een race voor het goede doel.

Zo'n 100 mensen deden mee waaronder Jos en Jesse. De heren hebben het prima gedaan. Jos stond boven in 26 minuten geloof ik en Jesse een paar minuutjes eerder. Niet slecht!

De rest van de dag was 'vrij te besteden' behalve voor Jesse en zijn ouders die naar Shanghai moesten vliegen maar 's avonds zijn Jos en wij naar Sting gegaan! Omdat we nog kaartjes over hadden konden Mark en Pieter ook kijken en zo zaten we met z'n 5-jes keurig op een rij in te krappe stoeltjes.

En het was een geweldig concert! Sting heeft het nog helemaal. En zeker als je bedenkt dat de beste man ook al 61 jaar oud is! Waar blijft de tijd...

Japan, deel 5, Kyoto

Kyoto, dag 4:

Na Osaka bekeken te hebben en we nu echt overtuigd zijn van het feit dat Osaka ECHT de moeite waard is gebleken, checken we uit bij het Crosshotel en gaan we op weg, samen met Silla naar het station om daar op de trein te stappen naar Kyoto! Ik heb hier al die tijd naar uitgekeken!

Eindelijk kom ik in Kyoto, voor mij eigenlijk wel het doel van de reis vanwege de prachtige tempels die daar te zien zijn. Ook de prachtig gekleurde esdoorns moeten hier in grote hoeveelheden te zien zijn en last but not least, we gaan naar een traditioneel Japanse herberg om daar 1 nacht door te brengen. Helemaal hyper stappen we in de trein en wachten op de dingen die gaan komen.

De treinreis duurt een uurtje maar omdat ik naar buiten kijk en alle dorpjes met de prachtige huisjes voor bij zie schieten en de omgeving in me opneem, lijken het maar 5 minuten.

Ik moet ook gelijk denken aan de film 'lost in translation'. En eigenlijk heb ik de laatste dagen veel aan deze film moeten denken. Zeker als we weer iemand engels hoorde praten waar we helemaal niets van begrepen! Iedereen praat als een smurf en eindigt de zin met: "bla, bla, bla...MAS!" Echt een giller. Volgens Chiel hebben ze in Japan 1 vrouwtje aangenomen om alle berichten door de luidsprekers te galmen. Vrouwtje theelepel. 'Dan zit ze op haar kleine stoeltje, achter een klein bureautje met een klein microfoontje, heel lief dingetjes te vertellen...'

Als we aankomen in Kyoto staan we versteld van het prachtige stationsgebouw! Heel indrukwekkend! En opnieuw vind ik de drukte erg meevallen. Nogmaals, ga maar eens naar Lo Wu en sta daar maar eens op het station om naar HK te gaan. 10 Keer drukker. We laten onze koffers achter op het station in een locker (we kunnen pas om 4 uur inchecken en Silla om 2 uur) nemen lekker een ontbijtje, ook hebben we alvast de kaartjes gekocht voor de terugreis. Dan gaan we per trein van Kyoto rechtstreeks naar Kansai Airport in Osaka en we maken plannen voor de rest van de dag.

We zijn van plan om naar de Fushimi Inari Shrine te gaan. Het is de tempel met de rode poorten en het lijkt me waanzinnig om daar te lopen. Helaas is het wel druilerig regenachtig weer. Jammer dan. Vanaf Kyoto station is het maar 2 stops verder. Zo gezegd, zo gedaan.

Als de trein stopt zien we de eerste rode poort al. Of het ook dicht bij het station is zeg! Het is letterlijk alleen maar de straat oversteken! Door de regen zijn er ook veel minder mensen op de been. Niemand wil nat worden en dat komt ons goed uit. We lopen van poort naar poort en komen bij dat beroemde stukje aan waar je door 2 poorten kan lopen. Geweldig! Ik voelde me 'on top of the world'!

Als we een flink eind omhoog de berg zijn opgelopen, foto's hebben gemaakt van elke rode poort die zich laat zien, besluiten we om weer terug te gaan. De regen komt met bakken naar beneden en daar wordt je niet vrolijker van. Gelukkig zien we een tentje met lekkere warme noedelsoep en daar komen we een beetje bij. Het is namelijk flink koud. Ik denk zo'n 8 graden dus zo'n warm soepje gaat er goed in.

Na de soep stappen we de trein weer in en gaan terug naar Kyoto. We nemen afscheid van Silla die vanavond met vrienden gaat eten en gaat slapen in een capsule-hotel. Ik laat er foto's van zien! En wij gaan door naar de wijk Gion. De wijk waar Geisha's rondlopen. Wij slapen vannacht in Ryokan Yoshi-ima! Leuk!

Ik weet niet hoe is het moet zeggen maar het komt eigenlijk hier op neer...NIET DOEN! Doe niet zo dom als dat wij hebben gedaan. Mensen vertelden mij, 'doe het niet, het is bagger', maar zo eigenwijs als ik ben, toch doen. Het kost een kapitaal, je slaapt op de grond en nergens kan je even lekker zitten. Alles gebeurt op de grond. Ik heb nog de blauwe plekken op mijn heupen staan. Alles is beurs. En als kussen krijg je zo'n pitten-kussen waar niet op te slapen valt. Echt de grootste blunder ooit!!

Ik vond ook de service slecht. We komen aan bij het hotel om half 4. Inchecktijd 4 uur. Wat ik redelijk aan de late kant vind. Zelfs in het Peninsula kan je gewoon om 12 uur inchecken, maar goed. We komen aan met de koffers onder de arm, zegt die gabber in z'n kimono, 'Solly...loom not leady...4 o'clock leady'. Ach we laten de koffers staan en gaan nog maar eens een stukje lopen. Chiel blij, want hij had toch geen last van zijn rug. Om 4 uur was ineens de kamer wel klaar. Waarom ons niet in de lobby zetten? Waarom geen bakkie thee aanbieden? Ik bedoel de prijs per nacht is hoger dan die van de Peninsula!

We kregen het avondeten en het ontbijt op de kamer geserveerd (zit in de prijs) door een dame in kimono. Binnen 5 minuten stonden alle schaaltjes op tafel, niks geen traditioneel gedoe, en het eten was ok. Geen hoogstandje maar gewoon ok. Geweldige actie om met Chiel's zere rug lekker op de grond te leven voor 24 uur. Na het eten werd alles opgehaald en zijn Chiel en ik nog een stukje gaan lopen door de wijk in de hoop om een Geisha te zien. Niet dus. Geen Geisha gespot.

Toen we terug kwamen op de kamer was ons bed opgemaakt. Een Japanse futon. Dat wil eigenlijk alleen maar zeggen, dunne matras op de grond met opnieuw een pitten-kussen ter grootte van een speldenkussen! Had ik al gezegd dat het bagger was? Ik hoef niet uit te leggen dat we onwaarschijnlijk slecht geslapen hebben, dus...En Chiel met z'n rug, laat ik het daar maar helemaal niet over hebben...

De volgende morgen kregen we ontbijt op de kamer. Maar niet voordat de futons weer waren opgeruimd en de lage tafel met 2 platte kussens weer terug waren gezet op hun plek. En toen dacht ik helemaal...Hoezo de kamer is nog niet klaar? Er staat helemaal niets in de kamer! Die kamer is in 5 minuten klaar voor de volgende gast! Maar goed. Het was een ervaring zullen we maar zeggen.

Na het ontbijt gaan we met Silla weer verkassen naar het Kyoto Tower Hotel en naar de Daiwa Roynet Hotel. We hebben nog 2 dagen te gaan!

De foto's kan je HIER bekijken!