Visite

Na mijn laatste blogje, heeft de verkoudheid goed toegeslagen. Ik voelde me gaar, ik had een rode neus en mijn toch al kleine oogjes werden alleen maar kleiner. Maar ik heb nooit tijd voor die onzin. Er is nog zo veel wat moet gebeuren dat ik maar goed had ingeslagen bij de apotheek. Neusspray, papieren zakdoekjes en paracetamol. Een mens moet wat.

Want ik ging maandag op pad om voor vrienden langs adresjes te gaan waar zij een huurhuisje hadden gezien op internet. Ik kende de wijkjes wel, maar ik kom daar niet vaak. Dus met de metro ben ik die adresjes afgegaan en ik heb er een filmpje van gemaakt. Is best leuk geworden

Dinsdag zaten we vroeg in de auto naar China. Een hippe auto compleet met matjes van Louis Vuton! We hadden ook een hele hippe chauffeur compleet met snelle zonnebril en een kuif. Hij bracht ons snel en veilig de grens over en net even over negenen stapten we de lift in van de fabriek.

Ik was al eventjes niet op de fabriek geweest omdat Chiel steeds beter zich kan redden maar deze week wilde ik er zijn omdat Chiel bezoek zou krijgen van Pim. En Pim had ik al jaren niet gezien! Ik heb Pim opgehaald van het station en samen zijn we naar de fabriek gegaan. Super gezellig en het voelde alsof we elkaar gisteren nog hadden gesproken.

Donderdagavond vertrokken we weer in het busje terug naar Hongkong. Deze keer was onze chauffeur een stuk minder veilig. Ik zag dat hij aan het whatsappen was tijdens het rijden op de snelweg. Eigenlijk kwam ik erachter omdat hij de ene keer 40 km per uur reed en de andere keer scheurde met 120 over 2 weghelften. Ook zat hij steeds te bellen. Natuurlijk niet handsfree maar ouderwets met de telefoon aan zijn oor. Toen ik hem vanuit achter in de auto vroeg of hij toch niet aan het whatsappen was, werd ineens de telefoon weg gelegd. Maar het werd er niet veiliger op. Nu had hij schijt aan de borden 80km per uur. Vol gas gingen we de berg af en op. Vreselijk. Ik heb maar even een foto gemaakt van zijn nummerplaat en dat op die manier gedaan dat hij het ook zag. Idioot...

Eenmaal thuis stond Mickey voor de deur! Zo gezellig om haar weer eens te zien! Ze was al een dag eerder aangekomen in HK maar ze heeft zich goed vermaakt en de jetlag alvast een beetje weg geslapen. Met z'n viertjes hebben we gegeten bij de Thai op ons pleintje. Altijd goed.

Vrijdagmorgen kwam Pim nog even op de koffie en hebben we natuurlijk foto's uitgewisseld van zijn dochtertje en onze Leena. Daarna vertrok hij en ben ik naar Mickey's hotel gelopen. Het voelde weer als vroeger. Samen lopen, beetje shoppen, bijpraten, lachen en dingen ontdekken. Zo namen we koffie op de oude lokatie van Spasso. Een heel mooi terras met veel groen. Zag er prachtig uit maar ik kan me niet voorstellen dat deze koffietent nog lang zal bestaan. Afschuwelijk duur, ze doen zich voor alsof ze een high end restaurant hebben met bijbehorende prijzen maar betalen moet je binnen doen bij de kassiere. Heel vreemd.

Natuurlijk 's avonds aan de pekind eend gegaan bij Kings Lodge en toen ging bij Mickey het lichtje uit. Jetlag.

Vanmorgen zijn we verder gegaan met ontdekken. We wilden naar het Kowloon Walled City Park in Kowloon City. Zij was er nog nooit geweest en ik wilde graag in Little Thailand, zo heet dat buurtje vanwege de grote populatie Thaise mensen, restaurants en winkeltjes, op zoek gaan naar een Thaise vijzel en een Thaise bamboe stoompan.

Zo gezegd en zo gedaan. Heerlijk rond gelopen in het park, we hebben het interactieve museumpje bezocht, hebben heerlijk Thais gegeten en ik heb in een klein, druk en overvol Thais winkeltje de vijzel gevonden en de stoompan! Yoehoe!! Ik ben helemaal in mijn nopjes!

Straks gaan we eten met Ton en Mickey. Gezellig!