Na ruim 11 jaar in Hongkong te hebben gewoond, zijn we weer terug in het Land van Maas en Waal
Monday, January 31, 2005
weer thuis
Ik ben gisteravond weer thuis gekomen van 1 week Hongkong. Voel me een beetje leeg want de afgelopen week waren Andy en Marry er. Ik vond het geweldig!
Ik was op dinsdagmorgen al vroeg wakker want hun vliegtuig zou landen om 8 uur. Chiel en Berry gingen ook weg want zij hadden verschillende afspraken in Hongkong en Shenzhen. Dus ik op stap naar mijn hotel op Knutfort Terrace wat schuin tegenover het hotel van Andy en Marry staat.
Na te zijn ingechecked ben ik naar het Kimberley Hotel gegaan en ben ik de lobby gaan wachten tot hun shuttle bus zou arriveren.
Na ongeveer een half uurtje zag ik ineens 2 bekende maar vermoeide gezichten de roltrap opkomen! Het blijft een raar gevoel als je bekende mensen midden in Hongkong ziet.
We hebben veel gedaan, gezien, geshopt en vooral gegeten! Andy vond het buffet in een restaurantje wat op een steensworp afstand van het hotel stond, errug lekker! Sushi en buffet voor 280 HKD "all you can eat!"
Ik kan je vertellen, de oesters waren niet aan te slepen!!
De kleine chineze kindertjes hadden in Andy een speelkameraadje gevonden. Een soort van surrugaat Opa zal ik maar zeggen. Ze bleven op hem af komen!
Gisteravond zijn ze weer vertrokken. Koffers vol met cadeautjes voor thuis want de weken voor Chinees Nieuwjaar staan de winkels vol met Sales! tot 80%!!! Jammer dat ze weer weg zijn. We hebben een hardstikke leuke tijd gehad. Maar nog even en dan zijn we zelf in Nederland. 9 februari komen wij aan om 9.00 uur!!
Friday, January 21, 2005
Vrijdag!
Het is weer vrijdag. De dagen vliegen voorbij. Ik weet soms echt niet wat voor dag het is.
Maar gelukkig staat het op het vloermatje in de lift!
Ik ben vandaag de was aan het doen. Alvast alles wassen want ik ga zondag al naar Hongkong.
Chiel gaat Berry ophalen en zij hebben afspraken in Hongkong staan op maandag en dinsdag.
Ik daarentegen ontmoet op maandag Andy en Marry. Leuk!
Ik blijf de hele week in Hongkong. Misschien een dagje terug naar Shenzhen om Andy en Marry ons huis te laten zien, maar ik denk dat we de meeste tijd doorbrengen in Hongkong.
Vanavond moet ik Chiel laten zien hoe de wasmachine werkt. Hij heeft echt geen idee. De laaste week met de kids was ik ook al in Hongkong en Chiel bleef in Shenzhen vanwege het werk. Toen belde hij mij op met de vraag:"Hoe werkt dat ding??"
Alle knoppen hebben chineze tekst en hij had op alle knoppen gedrukt dus de was bleef nat, was niet gecentrifugeerd en was na 5 minuten al klaar!
Bing is toen maar langs gekomen en heeft voor Chiel alle knoppen gereset en toen was het weer goed.
O ja, vanmorgen zag ik dat de ramen werden gelapt van het flatgebouw. Je weet echt niet wat je ziet. Ineens hangt er een mannetje op een schommel (aan 1 touw!!) met een emmertje water voor de ramen op de 25ste verdieping! Mijn hemel, ik schrok me kapot!
Nee, van een arbodienst hebben ze nog nooit gehoord hier.
Thursday, January 20, 2005
Oude ambacht
Net voordat de kinderen aankwamen in China, heb ik hard nagedacht over wat ik ze zou geven als kerstcadeau. Natuurlijk is een vakantie in China opzich al een cadeau maar ik wilde ze iets geven wat typisch chinees was.
Terwijl ik ik hierover nadacht liep ik langs een klein winkeltje dat gevestigd is in de terminal van de Star Ferry.
"Dit is grappig", dacht ik. "Deze man maakt zelf stempels, kaarten en schilderijen. Effe kijken..."
Terwijl ik naar binnen liep in zijn piepkleine winkeltje, begon de eigenaar gelijk een gesprek met mij. "Goodmorning miss! Do you like?" "Yes"' antwoordde ik, "Very much!"
Hij liet mij gelijk alles zien en gaf me bij alles een uitleg. Over het materiaal, over zijn klanten, over de ambacht.
"Well Sir, I would like to buy some of these. Can you carf their names in it?" "Ofcourse I can"' lachte de man.
Terwijl hij bezig was heb ik wat foto's gemaakt. Het is heel leuk om te zien hoe hij de namen in de stempels schreef. Toch leuk, zo'n oude ambacht!
Tuesday, January 18, 2005
Monday, January 17, 2005
Chiel is aan het badmintonnen
Het is nu 1.25 AM. "Goh, das vroeg", hoor ik jullie denken. Nou dat klopt.
Ik kon niet slapen en ben maar even naar de woonkamer gegaan.
Je kent dat wel, een sigaretje en een bakkie thee, 1 schemerlampje aan en de tv aangezet. Ik luister nu naar een soort van "OP LOSSE GROEVEN" maar dan op z'n chinees. Allemaal verbaste Carpenter songs want daar zijn ze gek op hier.
We hebben een leuke dag gehad vandaag.
Ik heb vandaag met Sunny geshopt. Een chinees meisje wat we hier hebben leren kennen. Ik wilde namelijk een nieuwe koffer kopen voor de reis terug naar Nederland. Ik had er 1 maar Ben's koffer was kapot en ik heb hem mijne meegegeven. Maar ik heb nu een inmens grote koffer waar heel veel in mee kan. En mee terug kan want ik ben van plan flink wat pindakaas, hagelslag en ontbijtkoek mee te nemen!
Chiel (44) heeft vandaag gebadmintond met Bing (32). Effe een balletje slaan leek Chiel wel wat. Na 20 minuten was hij helemaal kapot want Bing kan erg goed spelen. Hij huppelt over het veld alsog hij nooit moe wordt en geeft allemaal slimme balletjes over het net. Chiel daarentegen moet het hebben van bruut geweld. Hij ramt alles over het net maar is niet snel genoeg. Tjsaa...
Maar Chiel geeft niet op. Hij speelt de hele wedstrijd weer opnieuw. Alleen dit keer in bed. En in z'n slaap. Ik heb het laatste uur al heel wat "slimme balletjes" van Chiel ontweken maar het houdt je wel uit de slaap!
Friday, January 14, 2005
Druk, druk, druk!
Ik ben alweer aan het aftellen.
Over 11 dagen landen Andy en Marry in Hongkong! Helemaal geweldig. Ze zijn er maar 8 dagen dus kort en krachtig. Ik heb gelijk een hotel geboekt schuin tegenover hun hotel dus we kunnen samen ontbijten en zo.
Chiel kan helaas niet alle dagen er zijn omdat Berry komt maar ik ben in ieder geval in Hongkong.
Ik heb er zin in.
Daarna gaan Chiel en ik op vakantie naar Nederland. Vanuit Hongkong naar Bangkok. Daar blijven we een weekend en dan vliegen we door naar Amsterdam. Als het een beetje meezit dan blijven we daar tot na Chiel zijn verjaardag en dan weer naar China.
Maar zover is het nog niet. Eerst gaan we morgen naar Hongkong om naar huizen te kijken. Ik heb er 4 op mijn lijstje staan dus ik hoop dat er wat tussenzit.
Het gaat weer lekker. De zon schijnt. De temperatuur stijgt en de pizza die we hebben gegeten bij Pizzahut vanavond was heerlijk!
Tuesday, January 11, 2005
Effe mijn hart luchten...
Daar staan we dan. Met z'n tweeen. Gedverderie...
We hebben Remy en Jorg uitgezwaaid en zijn weer terug in Shenzhen. Ik krijg weer gelijk de kriebels van deze godvergeve uithoek.
Maar goed, we wonen hier nog maar even. Ik ben al druk bezig advertenties op het internet uit te pluizen en "hopelijk" de beste er uit te zoeken. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik ooit hier ben gaan wonen. Dat ik er mee akoord ben gegaan. Stom, stom, stom!
Ik denk dat ik nog het meest pissig ben op mensen die hier niet wonen, nog niet eens de plaats bezocht hebben, nog sterker hier niet eens op vakantie willen komen en die mij dan gaan vertellen dat het hier best te doen is.
Hoezo?! Heb jij weleens boodschappen gedaan in een chinese supermarkt? Ben jij weleens onbeschaamd aangestaart door 10 van die enge kleine mannetjes? Heb jij weleens een taxi genomen en dat je heel ergens anders wordt afgezet omdat die chinees geen zin had om verder te rijden? Ben jij daardoor weleens je mobiel kwijtgeraakt omdat je gelijk gerold wordt? Ben jij, zodra je de taxi uitstapt, gelijk aangeklampt door zwervers die je niet los laten?
Nee? Nooit gedaan? Mond houden dan!
Maar goed, laat ik niet al te negatief zijn vandaag. Ik heb een hele fijne tijd gehad met de kids en ik mis ze weer verschrikkelijk. Het huis heb ik opgeruimd en er is niemand die het weer vies maakt.
Straks gelijk weer een hotel boeken voor de periode als Andy en Marry er zijn. Ik kijk er al naar uit.
Maak je geen zorgen om mij. Alles gaat goed maar ik moest effe mijn hart luchten.
Bedankt voor het luisteren.
We hebben Remy en Jorg uitgezwaaid en zijn weer terug in Shenzhen. Ik krijg weer gelijk de kriebels van deze godvergeve uithoek.
Maar goed, we wonen hier nog maar even. Ik ben al druk bezig advertenties op het internet uit te pluizen en "hopelijk" de beste er uit te zoeken. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik ooit hier ben gaan wonen. Dat ik er mee akoord ben gegaan. Stom, stom, stom!
Ik denk dat ik nog het meest pissig ben op mensen die hier niet wonen, nog niet eens de plaats bezocht hebben, nog sterker hier niet eens op vakantie willen komen en die mij dan gaan vertellen dat het hier best te doen is.
Hoezo?! Heb jij weleens boodschappen gedaan in een chinese supermarkt? Ben jij weleens onbeschaamd aangestaart door 10 van die enge kleine mannetjes? Heb jij weleens een taxi genomen en dat je heel ergens anders wordt afgezet omdat die chinees geen zin had om verder te rijden? Ben jij daardoor weleens je mobiel kwijtgeraakt omdat je gelijk gerold wordt? Ben jij, zodra je de taxi uitstapt, gelijk aangeklampt door zwervers die je niet los laten?
Nee? Nooit gedaan? Mond houden dan!
Maar goed, laat ik niet al te negatief zijn vandaag. Ik heb een hele fijne tijd gehad met de kids en ik mis ze weer verschrikkelijk. Het huis heb ik opgeruimd en er is niemand die het weer vies maakt.
Straks gelijk weer een hotel boeken voor de periode als Andy en Marry er zijn. Ik kijk er al naar uit.
Maak je geen zorgen om mij. Alles gaat goed maar ik moest effe mijn hart luchten.
Bedankt voor het luisteren.
Saturday, January 08, 2005
Helaas...
Helaas gaan Linn en Martijn zo alweer op het vliegtuig terug naar Nederland.
Heel jammer. Ben helemaal gewend geraakt aan al de kids om me heen. Maar ja...
Ben gaat morgenochtend op het vliegtuig en Remy en Jorg gaan maandag.
Dan is het weer stil in huize Honig. De weken zijn echt voorbij gevlogen.
We zijn gisteren nog naar Ocean Parc geweest en ik heb weer even mijn Panda's gezien. Deze keer zat het mannetje zich helemaal vol te proppen met bamboe. Heel leuk om te zien.
Maar over een paar weken zijn wij weer in Nederland voor een korte break en voor die tijd komen Andy en Marry nog op bezoek. Genoeg te doen dus en hoef ik niet zo lang te wachten voordat ik iedereen weer zie.
Eerst maar eens de boel thuis schoonmaken en zo. Met 6 extra personen in huis gaat het wel wat sneller met de puinhoop en ik heb nog geen tijd gehad om iets te doen.
Jammer dat het weer voorbij is...
Heel jammer. Ben helemaal gewend geraakt aan al de kids om me heen. Maar ja...
Ben gaat morgenochtend op het vliegtuig en Remy en Jorg gaan maandag.
Dan is het weer stil in huize Honig. De weken zijn echt voorbij gevlogen.
We zijn gisteren nog naar Ocean Parc geweest en ik heb weer even mijn Panda's gezien. Deze keer zat het mannetje zich helemaal vol te proppen met bamboe. Heel leuk om te zien.
Maar over een paar weken zijn wij weer in Nederland voor een korte break en voor die tijd komen Andy en Marry nog op bezoek. Genoeg te doen dus en hoef ik niet zo lang te wachten voordat ik iedereen weer zie.
Eerst maar eens de boel thuis schoonmaken en zo. Met 6 extra personen in huis gaat het wel wat sneller met de puinhoop en ik heb nog geen tijd gehad om iets te doen.
Jammer dat het weer voorbij is...
Saturday, January 01, 2005
Nieuw jaar viering in China
Nou, we waren vol spanning in afwachting van "oudennieuw" in China. Het oorspronkelijke plan was om met de familie naar het vuurwerk te gaan kijken in Hongkong. Het vuurwerk schijnt adembenemend mooi te zijn dat wordt afgestoken in de Victoria Harbor.
Helaas werd Martijn echt heel ziek op 31 december. Hij kon niets meer binnen houden van boven en beneden. Hij liep af en aan naar het toilet. Eerst dachten we: misschien iets verkeerd gegeten. Maar wij hadden er allemaal geen last van, terwijl wij ook hetzelfde gegeten hadden als Martijn. Ik denk dat het temperatuurverschil en het chinese eten net even iets te veel waren voor Martijn.
Hierdoor zijn wij thuis in Shenzhen gebleven en hebben oud en nieuw gevierd op onze flat. We zitten mooi hoog dus "dat moet wat worden met het vuurwerk!" dachten we.
We hadden boodschappen gedaan, koelkast vol met drank en lekkers, gordijnen wijd open om niets te missen, dus wij zaten er klaar voor!
In nederland heb je dan zo'n 5 minuten voor 12 een klok op het beeldscherm zodat je de laatste minuten kan aftellen. Chiel was naarstig op zoek naar zoiets op de CCTV en SZTV maar hij kon niets vinden. Dan maar met het horloge de tijd in de gaten houden. Helaas liep geen enkel horloge op dezelfde tijd, dus dat werd ook gokken.
"Nou jongens," zei Chiel, "ik denk dat het nu ongeveer tijd is. GELUKKIG NIEUWJAAR". Na iedereen gekust te hebben, liepen we naar het balkon in afwachting van het vuurwerk. En wat denk je?
Helemaal niets! Geen rotje, geen vuurpijl, gewoon helemaal niets!
Geen mensen op straat, geen dronken mensen die keihard "de beste wensen" of zoiets roepen, echt helemaal niets.
Dit was een avond zoals alle avonden.
De kids konden zich er niets bij voorstellen. "Zitten we in China, 'swerelds grootste vuurwerkproducent, wordt er nog geen pijltje de lucht in geschoten!".
Ja jongens, welcome to China. Niets is wat het lijkt.
Gelukkig is Martijn weer opgeknapt!
Helaas werd Martijn echt heel ziek op 31 december. Hij kon niets meer binnen houden van boven en beneden. Hij liep af en aan naar het toilet. Eerst dachten we: misschien iets verkeerd gegeten. Maar wij hadden er allemaal geen last van, terwijl wij ook hetzelfde gegeten hadden als Martijn. Ik denk dat het temperatuurverschil en het chinese eten net even iets te veel waren voor Martijn.
Hierdoor zijn wij thuis in Shenzhen gebleven en hebben oud en nieuw gevierd op onze flat. We zitten mooi hoog dus "dat moet wat worden met het vuurwerk!" dachten we.
We hadden boodschappen gedaan, koelkast vol met drank en lekkers, gordijnen wijd open om niets te missen, dus wij zaten er klaar voor!
In nederland heb je dan zo'n 5 minuten voor 12 een klok op het beeldscherm zodat je de laatste minuten kan aftellen. Chiel was naarstig op zoek naar zoiets op de CCTV en SZTV maar hij kon niets vinden. Dan maar met het horloge de tijd in de gaten houden. Helaas liep geen enkel horloge op dezelfde tijd, dus dat werd ook gokken.
"Nou jongens," zei Chiel, "ik denk dat het nu ongeveer tijd is. GELUKKIG NIEUWJAAR". Na iedereen gekust te hebben, liepen we naar het balkon in afwachting van het vuurwerk. En wat denk je?
Helemaal niets! Geen rotje, geen vuurpijl, gewoon helemaal niets!
Geen mensen op straat, geen dronken mensen die keihard "de beste wensen" of zoiets roepen, echt helemaal niets.
Dit was een avond zoals alle avonden.
De kids konden zich er niets bij voorstellen. "Zitten we in China, 'swerelds grootste vuurwerkproducent, wordt er nog geen pijltje de lucht in geschoten!".
Ja jongens, welcome to China. Niets is wat het lijkt.
Gelukkig is Martijn weer opgeknapt!
Subscribe to:
Posts (Atom)