Effe mijn hart luchten...

Daar staan we dan. Met z'n tweeen. Gedverderie...

We hebben Remy en Jorg uitgezwaaid en zijn weer terug in Shenzhen. Ik krijg weer gelijk de kriebels van deze godvergeve uithoek.

Maar goed, we wonen hier nog maar even. Ik ben al druk bezig advertenties op het internet uit te pluizen en "hopelijk" de beste er uit te zoeken. Ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik ooit hier ben gaan wonen. Dat ik er mee akoord ben gegaan. Stom, stom, stom!

Ik denk dat ik nog het meest pissig ben op mensen die hier niet wonen, nog niet eens de plaats bezocht hebben, nog sterker hier niet eens op vakantie willen komen en die mij dan gaan vertellen dat het hier best te doen is.
Hoezo?! Heb jij weleens boodschappen gedaan in een chinese supermarkt? Ben jij weleens onbeschaamd aangestaart door 10 van die enge kleine mannetjes? Heb jij weleens een taxi genomen en dat je heel ergens anders wordt afgezet omdat die chinees geen zin had om verder te rijden? Ben jij daardoor weleens je mobiel kwijtgeraakt omdat je gelijk gerold wordt? Ben jij, zodra je de taxi uitstapt, gelijk aangeklampt door zwervers die je niet los laten?
Nee? Nooit gedaan? Mond houden dan!

Maar goed, laat ik niet al te negatief zijn vandaag. Ik heb een hele fijne tijd gehad met de kids en ik mis ze weer verschrikkelijk. Het huis heb ik opgeruimd en er is niemand die het weer vies maakt.

Straks gelijk weer een hotel boeken voor de periode als Andy en Marry er zijn. Ik kijk er al naar uit.

Maak je geen zorgen om mij. Alles gaat goed maar ik moest effe mijn hart luchten.
Bedankt voor het luisteren.