Nepal 1.

Wauw. Ik kan niet anders zeggen. Deze vakantie stond bol van de activiteiten en de vele, vele indrukken.

Je leest een boek, je praat met mensen, je hoort reisverhalen van anderen, maar niets kan je voorbereiden op Nepal. Je moet het zelf gezien en meegemaakt hebben. Ik weet verstandelijk wel dat Nepal een land in ontwikkeling is, zeker nadat jaren geleden het gehele Koningshuis van Nepal is vermoord, maar als je daar bent en de intense armoede ziet, dan schrik je toch wel even. Maar aan de andere kant loop je ineens in Thamel, een toeristische wijk in Kathmandu, en de barretjes en restaurantjes komen op je af! Denk niet dat de standaard zoals in het Westen wordt gehanteerd hetzelfde is als in Nepal. Ik bedoel, een 5 sterren hotel daar is hetzelfde als een 2 of 3 sterren hotel hier. En de stroomstoringen of power-cut-offs, zijn zo'n beetje 15 uur per dag. Als je geluk hebt staat er buiten een generator om de boel op te vangen, anders is het jammer maar helaas. Ik heb meerdere malen in het pikkedonker op een toilet gezeten!

Ik persoonlijk had daar best veel moeite mee. Ik moest daar erg aan wennen. Maar het land met al zijn culturele en historische rijkdommen en niet te vergeten de Himalaya is prachtig! En de mensen zijn erg aardig! Heel erg Indiaas georiënteerd wat natuurlijk geen wonder is omdat het aan India grenst.



Verder hebben Chiel en ik konstant het gevoel gehad dat we voor National Geographic aan het werk waren, hihi. Je kan werkelijk van elke steen wel een foto maken. En alles is zo enorm verschillend van alles wat je ooit hebt gezien. Echt geweldig!



Ik wil zeker nog wel een keer terug. Zeker om toch een hikingtrip of een trekking trip naar de Himalaya te maken. Wees niet bezorgd ik ga echt geen Alpinist worden maar er zijn geweldige tochten te maken onder begeleiding van een gids. En je gaat dan niet gelijk naar 8000 meter hoogte maar een bescheiden 3000 meter. Maar dat duurt nog even dus daarom eerst maar een verslag van deze vakantie.

Naar Kathmandu:
Natuurlijk kwamen wij met een vertraging van bijna 2 uur aan in Kathmandu. Het weer was slecht en daarom bleef het vliegtuig aan de grond. Gelukkig vertrokken we toch en via Dhaka in Bangladesh waar we een uur hebben gewacht op nieuwe passagiers, kwamen we dan eindelijk aan in Kathmandu tegen 1 uur 's nachts.

Onze gids stond te wachten met een bordje waarop stond Anas Voogd. Jippie. Ik heb werkelijk in elk land een andere naam. Onze auto in, een oude Toyota Carina met zelfgehaakte stoelhoesen en 280.000 kilomters op de teller, gingen we op weg. Naar het Yak en Yeti Hotel.

Later bleek trouwens dat diezelfde zondagmiddag een media tycoon voor het Yak en Yeti hotel is vermoord door 2 man op motoren. 4 Schoten door het hoofd en de chauffeur zwaar gewond.

Maar goed wij waren ons nergens van bewust en we wilden maar 1 ding. Naar bed. Want dat wachten op zo'n vliegveld is niet alles en het was berekoud! 3 Graden! De wegen in Nepal zijn geen glad gestreken stukken asfalt. Het was ooit asfalt maar nu zitten er meer gaten en hobbels in de weg. En bij nader inzien rijden die Chinezen nog niet zo gek. De Nepalezen spannen de kroon wat rijden-met-de-ogen-dicht betreft.

Na 3 bijna dood ervaringen kwamen we aan. Van de buitenkant een prachtig hotel maar binnen kan er nog wel wat opgeknapt worden. Maar het bed was schoon dus spullen in de hoek gemikt en slapen want de volgende morgen om 8 uur zou de gids ons meenemen.



Dag 1, Kathmandu:
Na een koude nacht en een lekker ontbijt gingen we op pad. Nu konden we pas goed zien waar we terecht waren gekomen. De chauffeur zag er veel beter uit met daglicht (was me kapot geschrokken die nacht ervoor! Hij zag eruit als een wilde!) en de gids had zijn praatje klaar.


In de auto naar Durbar Square. Ik keek mijn ogen uit onderweg. Het eerste wat opviel was dat er veel armoede was, wat weer mee brengt dat het overal een zooitje is op straat, maar het stikt wel van het verkeer. Vreselijk!



We hebben echt tijden vast gezeten in het verkeer. En de smog is niet van deze wereld! Echt goor. Bij Durbar Square aangekomen eerst een kaartje kopen voor het plein en toen begon het dan echt!



Prachtige gebouwen, mooie tempels, kleurrijke figuren allemaal op 1 groot plein, kortom een feest voor het oog!



Als eerste gingen we naar The Temple House of Kumari. Hier leeft een levende Godin van 5 jaar oud! Zij verblijft in het huis met haar familie en binnen kan ze nog een beetje haar gang gaan. Maar als ze naar buiten gaat mag zij de grond niet raken. Beetje triest verhaal. Zij blijft Godin tot aan haar eerste menstruatie. Daarna wordt er weer een nieuwe Godin gekozen. Enfin. Van het huis met rondom prachtig houtsnijwerk mochten we wel foto's maken maar als de Godin zich zou laten zien was fotograferen ten strengste verboden. Ze mag alleen gefotografeerd worden als ze buiten is. Onderstaande foto heb ik geleend van internet.



We hebben het geluk gehad dat deze jonge Godin, helemaal opgemaakt met zware make-up, zich zeker 5 minuten lang liet zien, uit het raam hing en zeer indringend naar ons keek! De gids had haar geroepen en nadat haar vader streng de gids had toegesproken, liet ze zich zien. Beetje surrealistisch geheel. Ineens stonden die volwassen mannen op het binnenpleintje te bidden en te buigen...



We hebben zoveel gezien en eerlijk gezegd ben ik al die prachtige namen voor diverse tempels en paleizen gewoonweg kwijt.

Dus weer in de auto en op weg naar Bhaktapur. Volgens de gids was Pathan wat op het schema stond niet zo mooi als Bhaktapur. Hij wilde ons graag de laatste laten zien. Voor ons geen probleem.



Bhaktapur is tegenwoordig een onderdeel van de UNESCO World Herritage Site. Het was echt super gaaf. Prachtig onderhouden en "the best - preserved medieval town of Nepal" volgens de gids. Hij had niets te veel gezegd.



We hebben alle hoekjes en gaatjes gezien. Koffie gedronken in een tempeltje en toen stuitten we plots op iets "veddy, veddy unique!" volgens de gids. Er werd een geit geofferd!



Mooi aangeklede Indiase vrouwen stonden in een cirkel om iets heen. De gids greep Chiel bij de arm en of Chiel nou wilde of niet, hij moest foto's maken van de gids. Ikzelf heb me op een afstandje met half dichtgeknepen ogen gehouden van dit schouwspel.



Vervolgens zijn we in de auto gestapt richting de Boudhanath Stupa. Een waar pelgrimsoord waar vele pelgrims naar toe trekken. Hier is volgens onze gids iets heel bijzonders gevonden. De nagel van budha!



Vandaar dat vele pelgrims hier heen gaan om te kunnen bidden en te mediteren. Heel indrukwekkend zeker als je ziet hoeveel oude mensen hier lopen.



Opnieuw de auto in en op weg naar Pashupatinath Temple, opnieuw een bedevaartsplek. Dit was een zeer gedenkwaardige plek. Ik was er 's avonds nog van onder de indruk.



Bij deze tempel worden vooral crematies gehouden op de strip voor de tempel. De reden waarom mensen vooral hier gecremeerd willen worden is omdat de tempel aan de rivier staat die weer in honderden kilometers verderop in verbinding staat met de Ganges.



Het woord rivier is misschien een te groot woord. Het is vooral een half droogstaand stinkende, vol met afval stroompje water. Maar voor de gelovigen de meest prachtige plek om weer tot as te komen.



En de doden staan in de rij. Ik bedoel letterlijk in de rij. Het is net een lopende band. De man/vrouw van de overleden man/vrouw wordt kaal geschoren en daarna wordt de dode gecremeerd. Als alles is verbrand worden de restanten de rivier in geveegd en een nieuwe brandstapel wordt gebouwd. Te bizar voor woorden.



En zodra de restanten de rivier ingeveegd zijn staan er gelijk weer mannetjes in het water om de restanten hout weer op te halen om te laten drogen of om zichzelf er warm mee te houden. Vreselijk. Maar goed. Lands eer, lands wijs zullen we maar zeggen.



En rondom deze tempel stikt het van de in oranje gestoken mannetjes met rasta haar waar je acuut jeuk van krijgt. Zo vies zien ze eruit. Wij dachten dat het religieuzen waren die daar kwamen mediteren, maar volgens de gids zijn het allemaal nietsnutten uit India die niet werken, aan de drugs of alcohol zitten en alleen maar kunnen bedelen. Hij had er geen goed woord voor over. Maar om ons een goed beeld te geven liep hij nog over het terrein waar deze mannen wonen. Echt ik heb me vreselijk opgelaten gevoeld daar. En dan is het maar een goed ding dat je een gids bij je hebt die je gewoon meeneemt naar dit soort plekken. Als wij er alleen waren geweest was ik gelijk de andere kant opgegaan omdat ik het doodeng vond.



Na een lange, lange dag zijn we weer afgezet bij het hotel. Mijn hoofd zat vol met indrukken en het liefst wilde ik gelijk achter de laptop om mijn eerste dag op het blog te zetten. Helaas vanwege de powercuts geen internetverbinding en de bereikbaarheid van de mobiele telefoon was nul. Jammer maar helaas. Dan maar eten in de Chimney. Leuk tentje bij het hotel en dan maar weer vroeg naar bed. Morgenochtend worden we om 7 uur opgehaald en dan laten we Kathmandu achter ons en gaan naar de Royal Chitwan National Park!

Foto's van Kathmandu kan je hier vinden!