Shenzhen

We zijn thuis. Heerlijk. Ik bedoel ik ga met liefde mee met Chiel om hem omdat hij mij nodig heeft, maar echt, geef mij maar mijn eigen huisje.

Donderdagmorgen om half 9 stond het busje voor. William, een collega, reed met ons mee naar de fabriek. 2 Uur later stapten we uit en toen mochten we de betonnen sauna in. Heer-lijk! Het is op het moment ruim 32 graden met een luchtvochtigheid van 90 tot 95%. Dus bij het minste of geringste loopt het zweet je van de rug. Daar komt bij dat alleen in het kantoor airco aanwezig is en dat voor de rest op vloer 1 en vloer 2 en vloer 3, ventilatoren hangen die wel de lucht in beweging zetten, maar de hitte blijft hangen.

De laatste weken staat de fabriek in het teken van 'opruimen'. Alles moet uitgezocht worden, verplaatst worden en weg gegooid worden. En dat is nogal een klus. Nou hoeft Chiel dat niet zelf te doen maar we hebben de afgelopen dagen wel steeds gelopen van vloer 1, naar 2 en naar 3 om te kijken hoe de boel vordert. En naar het toilet gaan is ook geen pretje want je bent zo bezweet van het lopen van het kantoor naar het toilet die helemaal achteraan is geplaatst op vloer 2, dat je na dat wandelingetje, je kleren aan je lijf plakken. O ja, en om het helemaal 'af' te maken zijn er natuurlijk hurk-toiletten.

Nee, het was echt fijn om er weer te zijn. En het zal wel aan de warmte liggen, maar er was ook het een en ander mis gegaan qua reserveringen.

We werden opgehaald door de auto van het hotel op donderdagavond. Effe inchecken dachten we. Hmmm, geen reservering te vinden. Het was gelukkig niet erg want ze kennen ons en we zijn er elke week, maar handig is anders. We kregen dus wel onze eigen kamer (we krijgen dezelfde kamer week na week) maar het gedoe is zo vervelend.

Op vrijdagmorgen werden we door de auto van het hotel weer naar de fabriek gereden. Opnieuw de hitte in. We hebben weer rond gelopen, ik heb zelfs Willem geholpen met het uitsnijden van sjablonen, geluncht en 's middags nog maar een rondje gelopen door de fabriek. En toen was het eindelijk 5 uur. Onze bus zou ons weer ophalen om ons naar Hong Kong te brengen. En echt, ik keek er echt naar uit! En toen kreeg ik te horen dat de bus een uur later zou komen omdat iemand vergeten was te bus te boeken! GRRRRRR!!!!!

Nou dacht ik, dat gaat dus niet in een uur gebeuren want de trip duurt 2 uur. En ja hoor. We werden pas om 7 uur opgehaald. Heel fijn. Om half 10 stonden we pas voor de deur in HK. Het was een beetje druk op de weg omdat IEDEREEN een lang weekend vrij heeft en dus gezellig ergens heen gaan met de familie! En we hadden een enorme honger! Dus vlug alles neergooien en weer de hitte in om te gaan eten. Gelukkig hadden onze vrienden van Wooloomooloo helemaal door dat we erdoor heen zaten, dus de wijn stond al op tafel en de frietjes zaten al in de pan! Daar kan je tenminste van op aan!

We hebben vanmorgen maar lekker kalm aan gedaan. Ik geloof dat ik pas om 11 uur onder de douche stond. De was hangt alweer te drogen wat op de kop af 15 minuten duurt omdat het zo godvergeten heet is!

Zondagmiddag staat de bus om 4 uur weer klaar. Dan mogen we weer terug naar het hotel in Shenzhen  om maandagmorgen vroeg op de fabriek te zijn. Hoog bezoek van onze big bossy plus klanten. Maar maandagavond gaan we terug naar HK. Voor de rest van de week blijven we in HK. We hebben donderdag een vervolgafspraak op de poli van het Queen Elisabeth ziekenhuis.

Jump!

We zijn sinds we terug zijn uit NL weer een week bezig met fysio en ik geloof mijn eigen ogen niet! Chiel heeft ineens een stuk meer kracht en doet dingen waar hij voor de vakantie niet eens aan wilde denken!

Eddy was al blij verrast met de vooruitgang al laat hij dat soms niet overduidelijk zien. Hij blijft natuurlijk wel een Chinees. Maar gisteren bijvoorbeeld, de dag dat Chiel 's middags fysio heeft, ging het super goed. Eerst lokomat training, toen balans oefeningen in de lokomat zonder dat hij aanstaat en daarna moesten we naar de stepper lopen.

Chiel ging staan en zonder problemen bleef hij die pedalen naar beneden trappen! Het ging alweer beter dan vorige week! Ik moet wel zeggen dat hij elke vrije minuut op de stepper thuis staat, en dat werpt vruchten af. Het zweet gutste wel van zijn lijf en dat terwijl ze de airco op invriezen hebben staan! Het kost best wel inspanning.

Na 100 keer trappen, stapte hij van de stepper af en liep tussen de brug met gelijke leggers gewoon los! Hij hield zich nergens aan vast en het tempo ging omhoog. Ik zag Eddy vanuit de verte al kijken...Opnieuw ging hij de stepper op. Weer 100 keer trappen en toen was hij op. Terwijl we terug wandelden naar de stoel waar onze spullen stonden, riep Eddy Chiel. 'Hey Michael, come here for a second!'

Chiel moest voor Eddy gaan staan en met beide handen, de handen van Eddy vasthouden. 'Are you okay Michael? Yes? Okay, then now jump!'...
Wacht effe hoor....Pardon?! Wat?! Jump?! Ik zag Chiel ook al kijken naar Eddy. Bedoel je echt dat ik moet springen? Ik? Die gozer die een verlamd been heeft? 'Yes Michael, jump! You can do it!'
En ja hoor. Chiel sprong op met beide voeten van de vloer! Hij keek zelf enorm verbaasd dat het lukte. Hij moest dat 3 keer doen en toen zei Eddy, 'so now walk with your cain.' En ineens ging dat veel beter! Wat?! Na een rondje moest Chiel weer voor Eddy staan. Opnieuw springen en weer verder lopen. Echt ik viel van de ene in de andere verbazing.

Onnodig om te zeggen dat we elkaar even hebben geknuffeld...

Vanmorgen ging Chiel weer op de lokomat. Opnieuw lopen (tegenwoordig is dat zo'n 40 minuten) en daarna balans oefeningen doen en opnieuw op de stepper. Het voelt en lijkt wel of Chiel ineens vleugels heeft gekregen! Hij zegt ook steeds, 'Ik ga echt lopen Ans. Ik voel het!'

Sinds we terug zijn loopt hij alleen maar met zijn stok. Dat loopframe is de flat niet meer uit geweest, net als de rolstoel! Ook naar het werk gaat hij met de stok. Ik vond dat wel een beetje eng want voor de ingang loopt het iets omhoog maar Chiel gaat als een trein. Echt super!

Op 20 en 21 juni (vrijdag en zaterdag) heeft Eddy gevraagd of we dan naar het ziekenhuis willen komen. Er zijn fysiotherapeuten die lokomat-examen moeten afleggen. En ze hebben dus iemand nodig die op de lokomat moet staan. Tuurlijk zei Chiel. Ik ben er. We zullen daar dus nog wel info over krijgen.

Morgen gaan we naar China. Voor ons dus geen Hemelsvaart. 2 Dagen zijn we in Shenzhen. Dan vrijdagavond weer naar HK en op zondagavond gaan we dan weer naar Shenzhen omdat er klanten maandag en dinsdag zijn. Dat wij maandag een nationale vrije dag hebben in HongKong en Shenzhen, de Dragonboat races, daar was niet aan gedacht. Er moeten dus nu mensen op hun vrije dag terug naar de fabriek...zucht.

Ik zeg, lang leve de kalenders en lang leve internet! Het schijnt dat je daar best veel informatie vanaf kan halen. Echt waar.

Nog even een videootje van Kris Kross met JUMP! Dat breekt zo lekker de dag wah.

Zoeken

Van de week ben ik gaan rondkijken waar we straks met Remy, Rachida en Leena naar toe kunnen gaan als zij in september naar Hong Kong komen. We kunnen echt niet wachten tot ze hier zijn!

Het plan is om tijdens hun vakantie een kleine week ergens in Thailand op een strand te gaan zitten. Gewoon lekker aanlummelen en zandkastelen bouwen. Nou kan dat volgens mij niet echt moeilijk zijn om iets uit te zoeken maar we moeten met nogal wat dingetjes rekening houden.

1. Niet te lang vliegen voor Chiel en voor Leena
2. Makkelijk te begaan zijn en het liefst zonder te grote obstakels
3. Het gezinnetje wil nog een weekje langer blijven dus als het kan niet te duur
4. Er moet wel iets te doen zijn als Remy en Rachida met Leena willen rondlopen

En ineens dacht ik aan Andre en Lily! Andre (een Nederlander) en Lily (een Cambodjaanse) hebben wij voor het eerst ontmoet in Siem Raep toen we allemaal gingen hardlopen rond de Angor Wat. Hij had een leuk hotelletje, kostte geen drol, zat een groot zwembad bij en op de fiets of per toektoek zat je zo in het gezellige centrum.

Dat hotel hebben ze niet meer maar ze hebben wel een prachtig nieuw resort gebouwd in Battambang. Ik heb hun blog toentertijd gevolgd en je kon de vooruitgang zien per week. Het ziet er nu erg gaaf uit. Allemaal huisjes, vijver, zwembad, restaurantje, te schattig voor woorden. En het kost nog steeds 3 maal niets!

Ik heb kontakt gezocht met Lily en gisteravond heb ik een tijdje gewhatsapped met Andre. Heel gezellig. Maar helaas bleek ook aan het eind dat deze vakantie er voor ons voor nu nog even niet in zit. Battambang ligt ergens in het midden van Cambodja en er is geen vliegveld in de buurt. We hadden dus 2 opties. 1) Of vliegen van HK naar Bangkok, vandaar met een busje naar de grens en dan naar het resort. Rijtijd zo'n 6 uur. 2) Of vliegen naar Siem Raep en dan een busje in, rijtijd zo'n 3 uur. Dat gaat hem dus niet worden. Voor Chiel en voor Leena niet. Ik heb afgesproken dat we zeker daar nog eens heen gaan maar dat dit pas volgend jaar op z'n vroegst wordt. Het is niet anders.

Maar ik was wel diep onder de indruk van wat zij zo'n beetje gedaan hebben de afgelopen jaren! Zo hebben ze een reisbureau, een hotelletje, een onderneming waarbij je met jeeps de jungle in kan, zijn ze betrokken bij een weeshuis, een school, een restaurantje waar haar vader de boel draaiend houdt, een tandartspraktijk waarbij de zus van haar is betrokken, en het laatste is een 'pepperfarm'! Ze verbouwen nu ergens op een heuvel peper! Onvoorstelbaar. http://www.pinterest.com/cambodiantravel/pins/

Nou ja, we gaan weer verder met zoeken! Komt goed!

De eerste week zit er weer op.

De eerste week zit er weer op. Alsof we nooit zijn weg geweest.

Donderdagmorgen vertrokken we weer naar Shenzhen. In de regen. Godzijdank hield het snel op want ik had niet zo heel veel vertrouwen in onze chauffeur. Ik bedoel, we hebben wel eens van die gasten gehad die scheurden over de snelweg, pompend gas gaven, remden voor niets, onderweg aan het whatsappen waren en constant met iets bezig waren, maar deze beste man reed 50 over de snelweg! De normaal gesproken 2 uur reistijd werd ver overschreden. Na bijna 3,5 uur kwamen we aan bij de fabriek! Ondanks zijn geniale richtingsgevoel en zijn tomtom. Als ik niet had gezegd waar hij de snelweg af moest gaan en hoe hij naar de fabriek moest rijden, dan hadden we hoogstwaarschijnlijk nog steeds rondjes gereden in Shenzhen.

Enfin, aangekomen bij de fabriek, klapte de hemel helemaal open. Het kwam met bakken naar beneden! Onweer, bliksem, regen en wind. Het dakterras stond onder water en in de fabriek had het op sommige plekken dwars door de muur geregend. Voor Chiel was het gelijk aanpoten. Iedereen wilde met hem praten en vergaderingen stonden gepland.

En door het hele warme weer en de hoge luchtvochtigheid, leek het wel een sauna in de fabriek! Ze hebben airco en er zijn vele ventilatoren die in de fabriekshallen hangen, maar man o man, wat een hitte! Ik zat er zo halverwege wel doorheen. Ik kan weinig doen, dwz ik kan gaan haken, koffie drinken en sigaretjes roken, maar de jetlag sloeg best hard toe zo om 3 uur. Ik zat te knokken om mijn ogen open te houden om niet voorover op tafel in slaap te vallen. Ik geloof dat niemand het gek had gevonden want zo liggen ze allemaal in de pauze, maar ik vond het niet zo gepast zeg maar.

Vrijdagavond kwamen we dan ook gebroken weer thuis. Een beetje moe en lam van de hitte. Snel een happie gegeten bij de Thai en toen heel snel weer de airco in, in de pyjama op de bank en voor ons uit staren.

Vandaag zijn Chiel en ik samen gaan lopen naar de Kettler shop. Er moest en zou een step-apparaat komen. Dat was Chiel goed bevallen tijdens de fysio. We hadden er alleen niet bij stil gestaan dat je dan ook zo'n doos naar huis moest slepen...Chiel liep met de stok in de ene hand en met mij aan de andere hand. En ik had Chiel aan de ene hand en een onhandige zware doos in de andere hand. Maar goed, we zijn er gekomen. We hebben zelfs nog onderweg een hapje gegeten bij de noedelshop.

Thuis aangekomen heeft Chiel gelijk zijn gewone kleding verruild voor sportkleding. Ik heb alles klaar gezet. De fiets en de stepper. En die stonden zo, dat Chiel tijdens het steppen, het stuur van de fiets als steun kon gebruiken. 'Het ging heel goed maar het was ook erg zwaar,' zei Chiel. In de tussentijd ben ik boodschappen gaan doen en daarna ben ik eerst maar gaan hangen op de bank.

Straks eten met Jesse en Mabel. Gezellig!

Hello Michael!

Vanmiddag was onze eerste middag sessie bij de fysio. Chiel kwam eerder terug van het werk en ik kwam met de taxi van huis. De dame die altijd achter het betaalraampje zit, schrok er gewoon van. "Huh?! You are always here in the morning!" Ja dat is nog steeds zo, maar deze sessie krijgen we er gewoon bij. Omdat het zo goed gaat!

Chiel liep ook voor het eerst een hele dag met zijn wandelstok. Thuis, op kantoor en in het ziekenhuis. Dat looprek staat nu niets te doen in de hoek van de sportkamer. Heerlijk! En Eddy keek al verrast op toen we binnen kwamen wandelen. 'Hello Michael! Nice to see you! En Eddy was niet de enige die Chiel een warm onthaal gaf. Ook zijn collega's riepen vanaf de andere kant van de zaal Chiel toe. "Hello Michael! You had a nice holiday? Have you visit your granddaughter?' Ook het meisje wat er ook elke dag is, riep hem toe in slow motion...'Hello Michael, long time no see! Welcome back!' Het was erg hart verwarmend moet ik zeggen.

Ik vroeg me ook af hoe mensen het in Nederland zouden vinden als ze hier binnen zouden lopen. Een grote zaal, vol met apparaten, zo'n man of 50 die ergens mee bezig zijn en zo'n 5 fysio therapeuten die van de een naar de ander lopen. Het is net even anders zeg maar.

Op 1 apparaat, zat een jongen met dezelfde aandoening als Chiel. Hij kende Chiel nog van de ziekenhuis opname van zo'n anderhalf jaar geleden. "Hey Michael! You can walk!!" Chiel en hij raakte aan de praat. Hoe het ging, of er vooruitgang in zat, en nog meer van dat soort dingen. Hij was heel erg onder de indruk van Chiel die met een wandelstok door de zaal liep. En eigenlijk nemen wij dat al voor lief...maar het is natuurlijk wel bijzonder dat Chiel loopt, ook al is dat met een wandelstok en af en toe een steuntje van mij, want anderhalf jaar geleden werd er gezegd dat hij verlamd was en dat er weinig aan te doen zou zijn... Deze jongen zit nog in de rolstoel en af en toe loopt hij met een looprek, maar dat gaat nog niet zo goed.

Chiel kreeg eerst een onderzoek van Eddy. Of hij kon staan zonder steun, hoe recht hij kon staan, of hij kon draaien, allemaal van dat soort dingen. Eddy was blij. Het ging hartstikke goed! Natuurlijk is de balans nog steeds niet wat het ooit was maar er zit duidelijk verbetering in! Dus Chiel mocht nu op een step-apparaat staan tussen de brug met gelijke leggers voor steun. En Chiel ging er natuurlijk helemaal voor. Jetlag of niet. Op een gegeven moment zei Eddy zelfs, 'laat je de apparaten wel heel!'

Daarna mocht hij de lokomat in. Een half uur lopen. En terwijl hij liep, kwam de vader van de jongen langs waar Chiel net mee gepraat had. Ik had hem al met de rolstoel zien weg rijden.
'Michael, I heard the good news from my son. I wanted to congratulate you! So good!' Zo lief. Ook liep er een jongen die ik nog nooit gezien had. Hij liep rondjes met een wandelstok en een apparaatje aan zijn been. Dit geeft stroompjes af zodat hij zijn klapvoet meer onder controle heeft. Echt heel mooi om te zien. En elke keer als hij langs kwam lopen maakte hij een praatje met Chiel. 'You are robocop!'

Het was een geweldige middag. We zijn moe en voldaan en hebben een jetlag van hier naar Tokio maar we hebben ook weer een energie boost gekregen van al die lieve mensen in het ziekenhuis.

Morgenochtend staan we er weer!

Een warm fuzzy welkom

Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant. Zeker niet als iedereen ons uit staat te zwaaien in de vroege morgen. Zo lief. We pinken dan samen toch een traantje weg...
Ook op Schiphol werden we ook uitgezwaaid. Mickey stond ons op te wachten bij Europcar en binnen stonden Jacq en Tini ons op te wachten. Echt heel lief.

Enfin we zijn nog maar even in de lounge gaan wachten totdat het tijd was om ons te melden bij de gate en hoe leuk, de klanten die we a.s. vrijdag gaan ontmoeten in China, vlogen met ons in het zelfde vliegtuig naar Hongkong. Ze zaten zelfs 1 rij voor ons! Hoe veel geluk kan een mens hebben!

De vlucht ging best goed. Weinig turbulentie (jippie!) maar van slapen kwam heel weinig. We hebben nou eenmaal om 2 uur 's middags niet echt heel veel slaap en als je aankomt in HK om 6.30 in de morgen, dan is het eigenlijk half 1 's nachts Nederlandse tijd. Dan pas heb ik slaap!

Maar goed, we kwamen al vlot bij de taxi. Toen we naar buiten liepen kregen we echt een rechtse directe van de absurde klamme hitte. Ja, we zijn weer in Hong Kong! Een blauwe lucht met donkere stapelwolken boven ons en in een taxi totaal volgestouwd met de rolstoel en koffers.

Toen we deur open maakten thuis, konden we ruiken dat hier 2,5 week geen airco had aangestaan. Veel te warm en veel te muf! Ik zag het al op een afstandje. De schimmel was overal gaan groeien! Op de tegels in de keuken, het schoenenkastje in de bijkeuken, op de gymschoenen die ik maar gelijk heb weg gegooid, op de boodschappentassen, op het aanrecht, de koffiemachine, de vloer, echt overal!
Gadver.

Dus eerst maar schoonmaken en de schimmel zo goed en zo kwaad als het ging verwijderd. Overwoekerde gymschoenen en tassen weggegooid, koffiemachine schoongemaakt en aangezet en eerst maar koffie. Pff. Voor de volgende keer moeten we echt een airco op een laag standje aan laten want dit is niet leuk. De hoge luchtvochtigheid is hier niet normaal! De ramen zijn beslagen aan de buitenkant i.p.v. aan de binnenkant!

De beroemde 'spring humidity'

De rest van de dag hebben we allebei als zombies doorgebracht. We vielen steeds in slaap en hadden geen puf om iets te doen. Ik moest nog wel wat te eten halen want alles was leeg. Niets in de kast en niets in de koelkast.

Morgen gaat Chiel weer aan het werk, 's middags naar de fysio en ik ga de was maar eens doen. Maar eerst nu echt slapen. In een bed. Languit.

Tot de volgende keer!

En toen was het weer voorbij. Morgen vliegen we weer terug naar Hongkong. Die 2 weken zijn echt te snel voorbij gegaan. 

Van de week hebben we nog klanten bezocht en zijn we ook nog naar leiderdorp geweest en ben ik toen chiel met Harm nog naar een klant ging, naar Andy en Marrie geweest. Effe snel op en neer. 

Vrijdag stonden Remy en Leena voor de deur en vandaag kwamen Ben, Selena en Rachida op bezoek. En we werden verblijdt met prachtig zonnig weer! Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Maar goed, we hebben de bbq maar aangestoken. Ik denk met de rest van NL want het was absurd druk bij de AH! Met gevaar voor eigen leven heb ik de laatste worstjes kunnen bemachtigen! 

Morgenvroeg vertrekken we naar Schiphol. Daar gaan we nog een bakkie doen met Mickey die toevallig in NL is! 

Gezellig! 

Iedereen een dikke knuffel en tot gauw! 

Laatste week

Ik had me echt voorgenomen om elke dag wat te schrijven maar zoals je ziet, is dat niet gelukt. Te druk. Te veel onderweg. Kompleet met regen en hagel! 

Ik kreeg ook nog een belletje van Jesse uit Hongkong. Het had daar absurd hard geregend en toen hij en Mabel thuis waren gekomen, bleek dat het blank stond in huis! Hij woont ook in een flat met terras. Net als wij. Hij vroeg zich af of we misschien al iets gehoord hadden van het management van onze flat. Zou daar ook zoveel water in huis staan? 

Hij is samen met Mabel naar ons huis geweest en godzijdank was er geen water bij ons binnen gekomen. Ben zo blij als een kind dat ik het rooster van de afvoer eraf heb gehaald toen we naar NL vertrokken! In de bijkeuken was wel water geweest maar dat was weg gelopen. Dus al met al, goed nieuws! 

In Jiangmen waar Jesse werkt, was het niet zo goed verlopen met de regen! Daar stond alles blank! 

Remy is met Leena het afgelopen weekend op bezoek geweest. De bedoeling was dat ze het hele weekend hier zouden zijn maar Leena voelde zich niet zo lekker. Ze sliep niet. Waarschijnlijk last van door brekende tandjes dus zaterdag aan het eind van de middag gingen ze samen naar huis. Tussen door was ze trouwens het liefste kindje van de wereld! Dansen voor de tv, lachen met opa en zelf spelen met een lege doos. Achteraf was het maar goed dat ze naar huis gingen omdat het Drutens Festival was. De muziek ging aan in de feesttent op de markt en stopte pas na 1 uur 's nachts. Dan had Leena helemaal niet geslapen! 

Wij kregen 's avonds bezoek van vrienden en met hun zijn we gaan eten in Megen. Ja wie kent het niet. Megen net over de Maas en te bereiken via het pontje. Heerlijk bijgepraat en gegeten bij Op d'n Poort. 

Gisteren was een rustige dag. En daar waren we wel even aan toe. Ik ben alleen naar buiten geweest om Linn weg te brengen naar het voetbalfeestje. Want echt, wat een pokkeweer! Regen, regen en regen! En koud! En stormachtige wind. Bleh! 

Vandaag gaan we naar Leiderdorp. Gezellig! En van de week is het crossen door NL om nog klantbezoeken te doen.  

Thuis

We zijn alweer bijna 1 week in Druten. De tijd vliegt voorbij. 

De reis ging goed. Als je de vertraging niet meerekent dan. Bij vertrek hebben we 2 uur in het vliegtuig gewacht op passagiers die met een andere vlucht aan kwamen en die met ons vliegtuig naar NL moesten. Behalve dat, liep alles perfect. Ook bij aankomst in Amsterdam ging het goed.  Voor de allereerste keer, moesten Chiel en ik alleen van de aankomsthal naar de autoverhuur lopen. Maar we hebben al aardig wat ervaring opgedaan, dus de lange wandeling verliep goed. Wel saai trouwens hoor zo zonder familie die op ons wachtte maar we waren erg blij dat ze niet uren op ons moesten wachten door de vertraging. 

Bij de auto verhuur verliep het ook goed. Dat bleek toen we de auto kregen! We hadden een upgrade gekregen en nu rijden we in een enorme dikke Benz rond! Spliksplinter nieuw! Met nog maar 8 km op de teller toen we instapten! Heel gaaf! 

De kids kwamen gelijk op bezoek. Zo gezellig! Ben en Selena zijn nu op vakantie in New York. Remy, Rachida en Leena zijn een nachtje wezen slapen en met Linn ben ik al naar Nijmegen geweest. 

Ook zijn we naar Nunspeet geweest. Mijn neefjes waren jarig en Andy kwam weer thuis van het ziekenhuis. Driedubbel feest dus! 

Ook heb ik Chiel weer rond gereden. 1 maal naar Zelhem en 1 maal naar Barneveld. Volgende week zal het drukker worden vrees ik. Maar das niet erg. Het hoort erbij. 

O ja, en we hebben een aannemer op bezoek gehad. We willen de badkamer verbouwen. Bad eruit, douche er in. Dat is veel makkelijker voor Chiel. We wachten nu op de offerte. 

We vervelen ons in ieder geval niet!