Jump!

We zijn sinds we terug zijn uit NL weer een week bezig met fysio en ik geloof mijn eigen ogen niet! Chiel heeft ineens een stuk meer kracht en doet dingen waar hij voor de vakantie niet eens aan wilde denken!

Eddy was al blij verrast met de vooruitgang al laat hij dat soms niet overduidelijk zien. Hij blijft natuurlijk wel een Chinees. Maar gisteren bijvoorbeeld, de dag dat Chiel 's middags fysio heeft, ging het super goed. Eerst lokomat training, toen balans oefeningen in de lokomat zonder dat hij aanstaat en daarna moesten we naar de stepper lopen.

Chiel ging staan en zonder problemen bleef hij die pedalen naar beneden trappen! Het ging alweer beter dan vorige week! Ik moet wel zeggen dat hij elke vrije minuut op de stepper thuis staat, en dat werpt vruchten af. Het zweet gutste wel van zijn lijf en dat terwijl ze de airco op invriezen hebben staan! Het kost best wel inspanning.

Na 100 keer trappen, stapte hij van de stepper af en liep tussen de brug met gelijke leggers gewoon los! Hij hield zich nergens aan vast en het tempo ging omhoog. Ik zag Eddy vanuit de verte al kijken...Opnieuw ging hij de stepper op. Weer 100 keer trappen en toen was hij op. Terwijl we terug wandelden naar de stoel waar onze spullen stonden, riep Eddy Chiel. 'Hey Michael, come here for a second!'

Chiel moest voor Eddy gaan staan en met beide handen, de handen van Eddy vasthouden. 'Are you okay Michael? Yes? Okay, then now jump!'...
Wacht effe hoor....Pardon?! Wat?! Jump?! Ik zag Chiel ook al kijken naar Eddy. Bedoel je echt dat ik moet springen? Ik? Die gozer die een verlamd been heeft? 'Yes Michael, jump! You can do it!'
En ja hoor. Chiel sprong op met beide voeten van de vloer! Hij keek zelf enorm verbaasd dat het lukte. Hij moest dat 3 keer doen en toen zei Eddy, 'so now walk with your cain.' En ineens ging dat veel beter! Wat?! Na een rondje moest Chiel weer voor Eddy staan. Opnieuw springen en weer verder lopen. Echt ik viel van de ene in de andere verbazing.

Onnodig om te zeggen dat we elkaar even hebben geknuffeld...

Vanmorgen ging Chiel weer op de lokomat. Opnieuw lopen (tegenwoordig is dat zo'n 40 minuten) en daarna balans oefeningen doen en opnieuw op de stepper. Het voelt en lijkt wel of Chiel ineens vleugels heeft gekregen! Hij zegt ook steeds, 'Ik ga echt lopen Ans. Ik voel het!'

Sinds we terug zijn loopt hij alleen maar met zijn stok. Dat loopframe is de flat niet meer uit geweest, net als de rolstoel! Ook naar het werk gaat hij met de stok. Ik vond dat wel een beetje eng want voor de ingang loopt het iets omhoog maar Chiel gaat als een trein. Echt super!

Op 20 en 21 juni (vrijdag en zaterdag) heeft Eddy gevraagd of we dan naar het ziekenhuis willen komen. Er zijn fysiotherapeuten die lokomat-examen moeten afleggen. En ze hebben dus iemand nodig die op de lokomat moet staan. Tuurlijk zei Chiel. Ik ben er. We zullen daar dus nog wel info over krijgen.

Morgen gaan we naar China. Voor ons dus geen Hemelsvaart. 2 Dagen zijn we in Shenzhen. Dan vrijdagavond weer naar HK en op zondagavond gaan we dan weer naar Shenzhen omdat er klanten maandag en dinsdag zijn. Dat wij maandag een nationale vrije dag hebben in HongKong en Shenzhen, de Dragonboat races, daar was niet aan gedacht. Er moeten dus nu mensen op hun vrije dag terug naar de fabriek...zucht.

Ik zeg, lang leve de kalenders en lang leve internet! Het schijnt dat je daar best veel informatie vanaf kan halen. Echt waar.

Nog even een videootje van Kris Kross met JUMP! Dat breekt zo lekker de dag wah.