2 jaar geleden werd bij hem acute leukemie geconstateerd. Het nieuws hakte er bij iedereen goed in en een lange angstige tijd brak aan. Gelukkig was mijn zus Lody geschikt bevonden om stamceldonor te zijn. Tot 2 keer toe heeft ze de stamcellen kunnen doneren.
Persoonlijk dacht ik dat het ergste achter de rug was. Dat het nu alleen een kwestie van aansterken was. Maar dat was te simpel gedacht...
Er braken onrustige tijden aan. Van het UMC naar huis. Eenmaal thuis werd hij steeds weer opnieuw ontelbare keren opgenomen omdat hij niet beter werd. Leek het net beter te gaan, dan werd hij weer met de ambulance opgehaald omdat het weer slecht ging... En vervolgens kwam hij weer eerder naar huis dan verwacht omdat het ineens weer beter ging.
De laatste maanden werd hij zieker en zieker. De leukemie was bestreden maar nu vrat het 'nieuwe' bloed zijn lichaam beetje bij beetje op. Hij heeft geen stukje onaangetaste vezel meer in zijn lichaam.
En nu, zo'n week of 2 geleden, kwam het gevreeste nieuws. Er is geen behandeling meer mogelijk. Er vormde zich een knoop in mijn maag... Boosheid, angst, meedelij en onzekerheid heeft zich meester gemaakt van mij en de familie. Maar ook dankbaarheid, liefde en het saamhorigheids gevoel. Erg dubbel allemaal.
Een paar dagen geleden werd mijn broer overgebracht naar een hospice in Nunspeet. Dat is een huis waar mensen worden verzorgd waarvan de uitkomst al vast staat. Hier in Druten heet het een Bijna Thuis Huis, mooi gevonden trouwens. Een uitkomst waar wij helemaal niet aan willen. En een uitkomst die een dezer dagen zal geschieden.
Ik weet niet of ik in die tussentijd nog energie kan vinden om nog iets te schrijven. Maar dan weten jullie waardoor het komt.
5 comments:
Heel veel sterkte voor jullie allemaal. Denken aan jullie en ben er voor je if you need me. XXX
Moeilijk he zusje,we willen het niet geloven maar het is de harde realiteit! Gelukkig is wel de saamhorigheid tussen ons allemaal terug en dat heeft hij toch maar mooi gefixt !! <3 Love you
Verschrikkelijk moeilijk voor iedereen, maar voor Andy het aller moeilijkst, hij wil niet maar heeft geen keus. Als het zover is Andy wens ik je een goede reis. Love you all.
Lieve Ans en familie, heel veel sterkte in de komende moeilijke periode.
Ik ben al een tijd meelezer op je blog. Ken jullie helemaal niet, kwam er bij toeval op en jullie verhaal rondom Chiel heeft me enorm aangegrepen (ivm persoonlijke zaken). Ook het verhaal van je broer is dus bekend. Dit blogbericht lees ik pas een paar dagen nadat je het hebt gepost. Ik hoop dat jullie als familie nog een goede tijd samen hebben waarin alles nog gezegd kan worden voor zover dat nog niet is gedaan. Heel veel sterkte voor Andy, jou, Chiel en jullie overige familie.
Hartelijke groeten,
Bianca
Post a Comment