Selamatan

Laat ik eerst beginnen met het weer. Het is echt bloedverziekend heet hier! 33 Graden op de meter, 45 graden gevoelstemperatuur. Pff. Voor je lol ga je niet naar buiten. 's Avonds voelt het wat beter omdat de zon dan weg is. Qua temperatuur maakt het geen verschil overigens. Het koelt wel af naar 31 graden! Ik loop dus weer ondergronds naar de supermarkt, probeer zo min mogelijk boven te komen en de gedachte alleen al dat je iets moet doen, maakt je moe.

Gisteravond heb ik gegeten met Mabel en Jesse. Zij waren net allebei terug uit de US. Lekker een salade gegeten en gepraat over onze tijd in NL en met name het overlijden en de begrafenis en de tijd daarna. Best emotioneel was het. Ik doe altijd wel stoer en ik doe alsof ik de hele wereld aankan, maar soms is je emmertje vol. Dan loopt het over. Ik vertelde dat de familie op 12 juli een selamatan gaat vieren ter ere van Andy. Natuurlijk eerst uitgelegd wat dat nou precies is en dat de datum 12 juli, de 40ste dag is dat Andy overleden is. We hebben in ieder geval besloten dat we met z'n viertjes naar Annie gaan ( Indisch restaurant) op 12 juli en dat wij onze eigen selamatan gaan vieren, compleet met gele rijst. En voor Jesse zal daar ook saté en satesaus en kroepoek bij zijn! Ik weet niet of Jos er dan ook is maar anders gaan we natuurlijk met z'n vijfjes.

Selamatan

Javaans feest: kan op elk tijdstip worden gegeven, en om vele redenen, meestal huwelijk, besnijdenis, verjaardag, herdenken overledene, nieuwe onderneming of nieuw gebouw. Met speciale gerechten, wierook, islamitische gebeden en formele aankondigingen.


Bij het overlijden van een familielid wordt traditiegetrouw een aantal dagen in ere gehouden. Het zijn de 7de, de 40ste en de 100ste dag na het overlijden (en tegenwoordig in Indonesië ook de 1000ste dag). Op de 40ste dag wordt een selamatan gehouden.
De zevende dag is de belangrijkste, want dan verlaat de geest van de overledene voorgoed het huis.
De 40ste en de 100ste dag staan meer in het teken van gedenken. Zo kan men een dierbare overledene duidelijk maken dat hij of zij nog steeds in de eigen gedachten voortleeft. Op de 40ste dag wordt een selamatan gegeven voor familie en vrienden. De maaltijd wordt voorbereid en gekookt volgens de voorschriften die er gelden. Alle gerechten moeten zonder vooraf te proeven in één
keer goed bereid zijn. De maaltijd wordt geserveerd op een grote schaal met in het midden een hoge toren van nasi koening (gele gekruide rijst). Om de toren heen worden de gerechten gerangschikt,
zoals sambal goreng telor (ei), tempeh, gebraden kippenstukjes, enz. Een voorganger leidt de gebedsdienst vóór en ná het eten. Een lege plaats aan tafel is ingeruimd voor de overledene en bij diens foto staat een brandende kaars op tafel. Ook op verjaardagen wordt de overledene herdacht met wat rijst en koekjes of andere lekkernijen op een bord en altijd staat er een glas met zijn lievelingsdrank naast.

Het zal vast niet traditioneel verantwoord zijn maar dat maakt helemaal niets uit. Het gaat om de gedachte. Het idee dat ik niet bij de selamatan kon zijn als de familie in NL het viert, maakte me ziek. Dus we bestellen gewoon bij Annie een alternatieve selamatan-maaltijd. Ik weet zeker dat het goed komt.

Na het eten naar huis, beetje zappen, mijn gedachten op een rijtje zetten en rond 11 uur ging ik naar bed. Ik schrok wakker om 2.22 uur. Vreemd. Gebeurt de laatste tijd wel erg vaak. Ik heb maar een bakkie thee gezet en ben een uurtje later weer naar bed gegaan. En toen werd ik weer wakker om 12.30 uur vanmiddag! Ik schrok er van! Maar ik denk dat ik het wel nodig had, geen mens overboord natuurlijk, maar dit is de laatste 20 jaar nog nooit gebeurt!

Straks komt Chiel weer thuis. Gezellig.