Ik hoor Berry nog zeggen ' je moet hier in ieder geval 1 jaar blijven hoor!' en dat ik het Spaans benauwd kreeg bij zo'n ultimatum. Maar ik denk dat we onze afspraak nu ruim zijn nagekomen. 11 Jaar alweer... wauw.
Ik heb voor de lol het eerste postje maar eens geplaatst.
Wednesday, September 22, 2004
We zijn er!
Na een nogal vermoeiende reis van ongeveer 20 uur (amsterdam-bangkok,
bangkok-taipei, taipei-hongkong, hongkong-shenzhen) zijn we aangekomen op de
plaats van bestemming.
Eerst zijn we naar het Wuzhou hotel gegaan, ingechecked en toen met de
collega's van de office wezen eten in de wijk Shekou. Erg lekker gegeten en
alvast de eerste indrukken aan het verwerken.
De stad is nogal chaotisch (10 miljoen inwoners!) maar na enkele dagen raak
je er steeds meer aan gewend.
Zodra we eens digitale camera gekocht hebben zullen we er zeker foto's van
op de site zetten. Het lijkt of niemand zich aan de verkeersregels houdt. Zo
kom je gerust op de snelweg ineens een voetganger of een fietser tegen die
in tegenstelde richting fietst! Wij schrikken ons dood maar de taxichauffeur
wordt er niet warm of koud van. Zo beginnen ze ook meerdere banen te
creeeren als ze vinden dat het verkeer te sloom rijdt. Onvoorstelbaar!
De hitte is een ander verhaal. Voor de chinezen wordt het al fris terwijl
wij lopen te puffen. Vooral de vochtigheidsgraad nekt je. Vooral kalm aan
doen en niet te hard lopen.
Vandaag hebben we een echte Starbucks ontdekt in het hartje van het centrum!
Chiel was helemaal opgetogen. Echte goede koffie is hier een zeldzaamheid!
Wat ook heel leuk is, is dat de kindjes van ongeveer een jaar of 6, zodra ze
jou zien, hard "Hello" roepen! Ze krijgen al wat engelse les en zo proberen
ze alvast te oefenen. Ik vind trouwens dat de chinezen die wij tegen kwamen,
allemaal erg vriendelijk en hartelijk zijn. Niemand begrijpt wat je zegt
maar ze blijven lachen!
bangkok-taipei, taipei-hongkong, hongkong-shenzhen) zijn we aangekomen op de
plaats van bestemming.
Eerst zijn we naar het Wuzhou hotel gegaan, ingechecked en toen met de
collega's van de office wezen eten in de wijk Shekou. Erg lekker gegeten en
alvast de eerste indrukken aan het verwerken.
De stad is nogal chaotisch (10 miljoen inwoners!) maar na enkele dagen raak
je er steeds meer aan gewend.
Zodra we eens digitale camera gekocht hebben zullen we er zeker foto's van
op de site zetten. Het lijkt of niemand zich aan de verkeersregels houdt. Zo
kom je gerust op de snelweg ineens een voetganger of een fietser tegen die
in tegenstelde richting fietst! Wij schrikken ons dood maar de taxichauffeur
wordt er niet warm of koud van. Zo beginnen ze ook meerdere banen te
creeeren als ze vinden dat het verkeer te sloom rijdt. Onvoorstelbaar!
De hitte is een ander verhaal. Voor de chinezen wordt het al fris terwijl
wij lopen te puffen. Vooral de vochtigheidsgraad nekt je. Vooral kalm aan
doen en niet te hard lopen.
Vandaag hebben we een echte Starbucks ontdekt in het hartje van het centrum!
Chiel was helemaal opgetogen. Echte goede koffie is hier een zeldzaamheid!
Wat ook heel leuk is, is dat de kindjes van ongeveer een jaar of 6, zodra ze
jou zien, hard "Hello" roepen! Ze krijgen al wat engelse les en zo proberen
ze alvast te oefenen. Ik vind trouwens dat de chinezen die wij tegen kwamen,
allemaal erg vriendelijk en hartelijk zijn. Niemand begrijpt wat je zegt
maar ze blijven lachen!
2 comments:
Niet te geloven hè Ans alweer 11 jaar , en wat hebben jullie in die 11 jaar allemaal meegemaakt!Via jouw blog hebben we alles kunnen volgen!
11 Jaar.... time flies when you're having fun....and not so much fun and tears and a lot of love from the other side of the ocean....
Post a Comment