Onderzoek

Gistermorgen zaten we samen in de taxi naar het Kowloon Hospital. We waren benieuwd naar hoe het onderzoek zou gaan wat Eddy wilde afnemen. Het was nog lekker rustig in de gym. Dat is ook wel eens anders. Dan zitten overal mensen te wachten totdat ze worden opgeroepen. Maar vandaag niet. Lekker.

Wat minder lekker was dat al het personeel heftig op kauwgum zat te smakken. Bah. Volgens mij weet geen 1 Chinees hoe je met kauwgum moet omgaan. Soms zit je in een taxi waarbij de chauffeur met enorme halen en open mond hardop zit te smakken. Ik zeg je, daar word je niet blij van.

Chiel ging eerst lopen op de lokomat. Zijn linker been werd met een elastiek vastgebonden aan een paal en dan moet hij rustig maar gefocust doorlopen. In de spiegel kijken hoe hij zijn voet neerzet en als het kan zonder vast te houden aan de leuningen. En dat gaat al heel goed. Hij loopt soms 20 minuten zonder vast houden!

Toen moest Chiel staan naast de lokomat met Eddy. Buigen, strekken, rondjes draaien, op 1 been staan en nog meer van die oefeningen. Daarna hetzelfde maar dan met ogen dicht. Dat gaf meer onbalans maar het ging in vergelijking met maanden geleden, echt een stuk beter! Eddy was blij, Chiel was blij en ik was blij! Vervolgens moest Chiel voor het wandrek staan en zonder handen zijn linker en dan rechter voet optillen en op de derde tree zetten. Het ging super goed. Je vergeet soms waar je vandaan komt en dan ben je een beetje ontevreden met wat je al kan, maar bij zo'n test wordt het weer glashelder. Het gaat langzaam maar het gaat nog steeds vooruit!

Het was ook de 200ste keer dat Chiel fysio kreeg als out-patient van het Kowloon Hospital! Een heus jubileum! Ik weet niet of we daar blij mee zijn want eigenlijk wil je maar 20 keer fysio en daarna weer opstaan en doorgaan met je leven maar we zijn wel heel blij dat het ziekenhuis Chiel in ieder geval niet opgeeft en gewoon doorgaat tot dat hij weer kan opstaan en kan weg lopen!