De koelkast

Dat was balen. Nadat de ATAG monteur langs was geweest op maandag, bleek dat onze koelkast niet meer te redden was. Er was iets kapot waar geen onderdelen meer voor te verkrijgen waren. Eigenlijk had ik hier geen rekening mee gehouden want deze onverwoestbare bak had het al 15 jaar zonder 1 mankementje gedaan!

Volgens de monteur was het vooral te danken aan de leveranciers die failliet gingen. Goh. Maar om zijn lange verhaal kort te maken, er was niets meer aan te doen. Niets, nada, noppes. Hij kon wel een prijsopgave regelen als we weer dezelfde koelkast maar dan het nieuwste model wilden hebben. Nou toen ik de prijs hoorde, verslikte ik me in mijn bakje koffie. 'Ja mevrouw, deze kast is helemaal gemaakt van roestvrijstaal. Daarom zijn ze zo prijzig. Maar we halen de oude weg, brengen de nieuwe binnen en sluiten hem aan!'

's Avonds toen Chiel thuis was, hebben we maar eens online geshopt. Ik wilde helemaal geen RVS koelkast meer. Dat spul is waanzinnig slecht schoon te houden. Elke vingerafdruk blijf je zien. Maar zo'n Amerikaanse koelkast moest er wel komen. Daar hebben we zoveel plezier van gehad!
We vonden een mooie. Zelfde functies als de oude maar zoveel goedkoper! Het heeft de kleur van RVS maar het is kunstof. Perfect!

's Avonds bestellen voor middernacht en dan wordt hij de volgende dag geleverd. Helemaal perfect. Ik had het wel even gehad na een week zonder koelkast, dus hoe sneller hoe beter. We chatten nog met Cool Blue. Hij past toch wel door de deur? Dit zijn de afmetingen. Volgens Jasper, zo heette de beste man aan de andere kant van de computer, geen enkel probleem. Of we gelijk de boel wilden laten aansluiten? Ja fijn! Ik doe wel veel maar dat zag ik niet zitten. De oude zou gelijk meegenomen worden. Heerlijk! Kortom wij waren volledig in den nopjes.

's Ochtends kregen we een mailtje met track en trace nummer. Tussen 8 en 11 kon ik hem verwachten. Jippie! Dan kan ik 's middags eindelijk boodschappen doen en ze in de koelkast zetten! Via het track en trace nummer kon ik zien dat ze hier om 9.55 zouden aankomen. Geweldig. En inderdaad, precies op tijd stopte de vrachtwagen voor onze deur. En toen begon het...

2 Mannen, konden al met moeite de koelkast op een normale manier de vrachtwagen uitkrijgen. Ze zaten op een gegeven moment zelfs vast tussen de vrachtwagen en de boom bij ons voor de deur. Uhm...Ik liep voor ze uit. Ga maar gelijk via de tuin want dan hoef je maar 1 deur door. Zo'n amerikaanse koelkast is best breed, zei ik nog.  En die oude moet er ook nog uit!

Ze keken me aan of ze water zagen branden. Oh. Aan alles kon je zien dat ze eigenlijk helemaal geen tijd hadden voor al dat gedoe. Ze probeerden de koelkast door de deur te proppen maar dat ging niet. Dat had ik ze gelijk kunnen vertellen. Er staat nou eenmaal een kookeiland. Na 5 minuten gaven ze op. Het lukt niet. 'Ik mag niet de deur uit de sponning halen, ik mag niet dit, ik mag niet dat.' Ik snap dat best wel, maar je hebt toch wel vaker zo'n koelkast ergens afgeleverd?

Dus hup de koelkast werd bij de achterdeur in de tuin neergezet. Eigenlijk wilden ze al weg lopen toen ik ze herinnerde aan de oude koelkast. Oh ja. Dat ging dus ook niet volgens hun. Dan sla je die handgrepen er maar vanaf zei ik. Hij is toch kapot en die oude gaat WEL met jullie mee! En zo geschiede maar ik was wel een beetje overdonderd dat ze zo snel opgaven. Binnen no time sloeg de voordeur dicht en weg waren ze. En daar stond ik dan. Alleen in een keuken waar geen koelkast in stond. Ik keek eens naar de deur, naar de koelkast en toen zag ik het gelijk...

Koelkast door de deur, dan recht op, naar links schuiven, deur dicht doen en dan kan je gelijk de koelkast rechtdoor naar de plek schuiven! Want het probleem zat ook niet in de breedte van de keukendeur, hij paste niet door de open deur (mijn deur draait naar binnen omdat hij van kunststof is) en tussen het aanrecht. Maar als de deur dicht zit, dan schuif je hem zo op de plek! Maar de vogels waren al gevlogen...

Ik heb Yvon gebeld of Mari 's avonds wilde helpen, ook belde ik Ben op voor een extra paar sterke armen. Ze zouden om 7 uur komen en Ben was er net 5 minuutjes eerder. Hij keek samen met Linn naar de situatie. Hij pakt de koelkast op, schuift hem over de drempel, deur dicht en hup. Daar stond de koelkast op zijn plek! Nou ja zeg. 2 Minuten kostte het! Toen Mari kwam stond hij al. Nu alleen nog alles aansluiten en daar hebben Mari en Chiel zich over ontfermt.

Al met al was dit allemaal best irritant. Chiel heeft een mailtje gestuurd naar Cool Blue. Ik kan me niet voorstellen dat ze dit een goede service vinden. Net zo als het volgende...

Toen Linn en ik 's middags op de bank zaten, stopte er een invalide taxi bij ons voor de deur. Klep achter gaat open, het afritje wordt naar buiten geklapt, een oud tenger vrouwtje wordt in haar rolstoel naar beneden gereden en vervolgens geparkeerd bij ons voor het raam in het Stevenspad. Ik zeg nog tegen Linn, hij zal toch niet weg rijden? Maar ja hoor. Taxi rijdt weg, vrouwtje in rolstoel staat nog voor het raam. Nou ja!! Schandalig!! Linn is naar buiten gegaan en heeft gevraagd of ze haar kon helpen. Maar het vrouwtje had al gebeld met iemand die haar zou komen ophalen.

Maar het kan aan mij liggen maar zo'n taxi krijgt toch geld om van A naar B te rijden? Denk niet dat ze het gratis doen. Dan zet je toch iemand af voor zijn of haar voordeur? Dan laat je toch niet zo maar iemand aan haar lot over? Vreemd. Heel vreemd.