Gistermiddag had Chiel een meeting met klanten die over waren gekomen. Zoals altijd duurde dat langer dan ingeschat en ik was maar vast boodschappen gaan doen.
Boodschappen doen maakt dorstig dus op de weg terug even naar Starbucks.
Terwijl ik ging zitten op het terrasje zag ik een oude chinees mij aankijken. "I know you", lachtte hij. Ik keek hem eens goed aan. "Now I see", antwoordde ik, " You are the shrimpfarmer from Canada!"
"Yes, so nice to meet you again!"
Met deze heer hadden Chiel en ik 6 maanden geleden een heel gesprek op hetzelfde terrasje van Starbucks. Hij is jaren geleden verhuist van Hong Kong naar Canada en hij heeft z'n hele leven lang, ontzettend hard gewerkt. Dagen van 20 uur! Maar nu is hij gepensioneerd en 3 keer per jaar komt hij de familie opzoeken in Hong Kong.
Toen we 's avonds gingen eten, zagen we Jos en Irma. Zij zijn net terug van vakantie die ze in NL hebben doorgebracht. Wat leuk om ze weer te zien. Ze zagen er helemaal relaxed uit. Irma's blonde haren hadden plaats gemaakt voor bruine. (past beter bij haar IQ!)
Na het eten werden we gebeld door Paul. Hij en z'n vriend uit NL, zijn dit weekend in Hong Kong. Michiel (zo heet zijn vriend) gaat zaterdagavond weer terug naar NL. Of we zin hadden om wat te gaan drinken in WanChai. Tuurlijk wij hebben altijd zin om wat te gaan drinken in WanChai!
Aan het eind van de avond werden we gebeld door Steven en Cilla. Waar we waren en of we zin hadden om nog wat te drinken. Tuurlijk! Cilla is voor het Rode Kruis in Colombo aan het werk. Zij is als project manager aangesteld om de schade te herstellen die de tsunami heeft aangericht. Wat leuk om haar weer te zien! Ze blijft nu hier tot 25 oktober.
1 comment:
Ook al kennen we Cilla dan niet persoonlijk, we zijn trots op het goede werk wat ze verricht!! Geweldig.
Simone en Deborah
Post a Comment